Πήραμε τη ζωή μας λάθος…

«Δεν αποκλείεται οι περισσότεροι από μας

να έχουμε φάει τον λωτό της λησμοσύνης

γι’ αυτό και δεν σπαράζουμε

από το νόστο του Οδυσσέα»

Είναι εκείνες οι μοναχικές στιγμές ηρεμίας και προσήλωσης που ακούμε την εσωτερική μας φωνή να επιμένει πως η ζωή που ζούμε είναι λάθος. Είναι μια ζωή που άλλοι μας πρότειναν κι εμείς ασυνείδητα από τότε αναγκαστήκαμε να ακολουθήσαμε. Την ακολουθήσαμε γιατί νομίσαμε ότι έτσι θα γινόμασταν σπουδαίοι, θα αποκτούσαμε αξία και θα δίναμε νόημα στη ζωή μας. Κάποιος μας χάρισε την ζωή μας, κι εμείς αρχίσαμε να την σπαταλούμε στο βλέμμα και τα θελήματα των άλλων….

Αποκαλύπτοντας το εγώ

Αν φοράς μια μάσκα για πολύ καιρό

αρχίζεις να ξεχνάς

ποιος κρύβεται πίσω απ’ αυτή.

Όταν φέρνουμε στο μυαλό μας κάποιον εγωκεντρικό τύπο, συνήθως σκεφτόμαστε ένα επηρμένο, αλαζονικό, εγωπαθές άτομο που κοιτάζει υποτιμητικά όλους τους άλλους γύρω του. Ωστόσο είναι σίγουρο πως το «εγώ» μπορεί να εμφανιστεί σε όλα τα σχήματα και τα μεγέθη. Στην πραγματικότητα, ο καθένας μας έχει ένα «εγώ» που το μόνο στο οποίο διαφέρει από το εγώ του πλησίον του είναι κάποιες μικρές ή μεγαλύτερες λεπτομέρειες. Το «εγώ» μας δεν είναι παρά η αίσθηση του εαυτού μας, η ιδέα που έχουμε για το ποιοι είμαστε.

Ο έρωτας είναι το ''ναρκωτικό'' της φύσης!

Όταν ερωτεύεσαι, νιώθεις πολύ ευτυχισμένος. Κι αυτό είναι ναρκωτικό, ένα ναρκωτικό που δημιουργούν οι ορμόνες του σώ­ματος σου, ένα βιολογικό ναρκωτικό. Η φύση το χρησιμοποιεί, γιατί δεν μπορεί να βασιστεί σ’ εσένα. Σκέψου, αν δεν υπήρχε ο έρωτας, ο κόσμος θα σταματούσε να υπάρχει, γιατί το σεξ από μόνο του δεν είναι τίποτα.

Εντρύφηση στο θάνατο

Ίσως να πει κανείς ότι δεν έχει νόημα να εντρυφεί σ’ ένα γεγονός που αργεί συνήθως να συμβεί στη ζωή των ατόμων, εκτός από εξαιρέσεις. Και όταν βρισκόμαστε μπροστά στην εξαίρεση, στο θάνατο νηπίων, παιδιών ή νεαρών ατόμων, το γεγονός μας ξενίζει, μας φαίνεται αφύσικο. Τόσο βαθιά είναι ριζωμένη μέσα μας η αυθαίρετη και αστήρικτη πεποίθηση ότι το φυσιολογικό για κάθε άνθρωπο είναι να ζήσει τουλάχιστον ογδόντα χρόνια. Όσο για το ίδιο το γεγονός του θανάτου, έχουμε και γι’ αυτό τη βαθιά ριζωμένη πεποίθηση ότι περιορίζεται στη φευγαλέα χρονική στιγμή της τελευταίας πνοής. Μόνο τότε δεχόμαστε ότι επισκέπτεται τον άνθρωπο ο θάνατος.

Εποικοδομητικές διαφωνίες

Η συνάντηση δυο προσωπικοτήτων είναι σαν την επαφή δύο χημικών συστατικών· αν υπάρξει αντίδραση τότε και οι δύο μεταμορφώνονται.  

– Κάρλ Γιουγκ

Συχνά στις σχέσεις φτάνουμε σε ένα σημείο που αισθανόμαστε ότι δεν υπάρχει καμιά αλληλοκατανόηση με τον σύντροφό μας. Και όχι μόνο αυτό αλλά νοιώθουμε πως όσο σκληρά κι αν προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε την δική μας “πλευρά της ιστορίας”, ο άλλος δεν πρόκειται με τίποτα να την καταλάβει. Τσακωμοί, διαφωνίες ή απλά έντονες συζητήσεις μπορεί να προκύψουν, κάτι που είναι ανθρώπινο, στην προσπάθεια να γίνουμε κατανοητοί ή να κατανοήσουμε εμείς τους αγαπημένους μας.

Ένας γνήσιος ερωτικός άνθρωπος ζητά συνοδοιπόρους που θα τον εμπνέουν στο συναρπαστικό ταξίδι της ζωής

Αναφέρομαι συχνά στο μύθο που έχει επικρατήσει σε σειρά γενεών, που αφορά τις σχέσεις των ζευγαριών και που καταγράφει τους ανθρώπους ως μισές οντότητες. Σύμφωνα με την αντίληψη αυτή, οι άνθρωποι όντας σε μια αναπηρία έλλειψης, θα πρέπει να αναζητήσουν το έτερον ήμισυ τους για να την καλύψουν. Επομένως ως επιτυχημένη επιλογή συντρόφου θεωρείται εκείνη που θα καλύπτει πλήρως τις ατέλειες με το να σου προσφέρει ό,τι σου λείπει.

Αν έχεις ένα όνειρο...

Αν έχεις ένα όνειρο, προστάτεψέ το !

Η απελευθέρωση από το άγχος

Η ζωή μας, ας το παραδεχτούμε, απλώς συμβαίνει. Συμβαίνει και συνοδεύεται από αμείλικτες ευθύνες. Χρειαζόμαστε χρήματα για να επιβιώσουμε, για να φροντίσουμε τα παιδιά μας, για να διατηρήσουμε την υγεία μας και για να πληρώσουμε τους λογαριασμούς που η κυβέρνηση χωρίς καμία λύπηση ακατάπαυστα μας ταχυδρομεί. Συνέχεια πρέπει κάτι να φροντίσουμε, κάτι να κυνηγάμε, με κάτι να αγχωθούμε. Και μόλις διανοηθούμε να ξεστομίσουμε ότι επιτέλους τα έχουμε όλα δρομολογήσει, ότι όλα τα έχουμε βάλει σε μια σειρά, εμφανίζεται σαν από μηχανής θεός ένας οικογενειακός φίλος μπροστά μας, να μας περιγράψει γλαφυρά την τελευταία καταστροφή που του χτύπησε την πόρτα και να  μας ζητήσει τη συνδρομή μας στο πρόβλημά του. Μοιάζει σαν να έχει γίνει το άγχος, τρόπος ζωής για τους περισσότερους από μας.

Επαναστατική Αγάπη

Η αγάπη είναι η απόλυτη αλχημεία, η ανώτατη μεταστοιχείωση, η ουσιαστική μεταμορφωτική δύναμη. Το μην μπορείς να είσαι ερωτευμένος με τίποτα λιγότερο από ολόκληρο τον κόσμο, απ’ όλα όσα σε περιβάλλουν, αυτό είναι πραγματική αγάπη. Το να μπορείς να ερωτευτείς τα πάντα, ό,τι εμπεριέχει η ίδια η ζωή σου, το ανώτερο και το κατώτερο, το τραγικό και το μαγικό, την πείνα και τον τρόμο, αυτό είναι η αληθινή αγάπη, η άπειρη αγάπη, αυτό που σωστά αποκαλείται αγάπη άνευ όρων. Αν βάζεις όρους  για v’ αγαπήσεις, τότε σίγουρα δεν αγαπάς αληθινά. Η αληθινή αγάπη δεν αναζητά λόγο ή επιβεβαίωση για να υπάρξει.