Ζήσε τη στιγμή μ' ευγνωμοσύνη

Χρησιμοποίησε τα μάτια σαν να πρόκειται αύριο να μείνεις τυφλός…

Άκου τη μουσική των φωνών, το τραγούδι του πουλιού, τις δυνατές νότες μιας ορχήστρας, σαν να πρόκειται αύριο να μείνεις κουφός.

Άγγιξε κάθε αντικείμενο, σαν να πρόκειται η αίσθηση της αφής να σου λείψει αύριο.

Μύρισε το άρωμα των λουλουδιών, γεύσου κάθε μπουκιά, σάμπως αύριο να μη μπορέσεις να μυρίσεις ή να γευτείς ξανά.

.....

Η ευγνωμοσύνη προς τη ζωή είναι απαραίτητος όρος για να εκτιμήσει κανείς την ομορφιά του κόσμου. Υπάρχουν άνθρωποι που αν και τα έχουν όλα, αισθάνονται μίζερα, ενώ άλλοι μαγεύονται από τα μικρά μεγάλα δώρα που τους φέρνει η κάθε μέρα.

Ακόμα και σε στιγμές πίεσης και αντιξοοτήτων, αν αφηνόμαστε να μας τρέφει η ομορφιά του κόσμου, θα καταφέρνουμε να βρίσκουμε μια ισορροπία που θα μας επιτρέπει να ξεπερνάμε και τις σκληρότερες δοκιμασίες.

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

Είσαι μοναδικός !

Είσαι μοναδικός. Δεν υπήρξε ούτε πρόκειται να υπάρξει ξανά ένας άνθρωπος σαν εσένα. Δεν έχεις τίποτε το συνηθισμένο. Αν όμως νιώθεις συνηθισμένος είναι γιατί επέλεξες να κρύψεις τα ασυνήθιστα μέρη του εαυτού σου από τον κόσμο. Ίσως και να τα έχεις ξεχάσει, επειδή έχει περάσει τόσος πολύς καιρός από τότε που τα είδες τελευταία φορά. Πολλές φορές είπες ναι εκεί που θα ήθελες να πεις όχι. Έχεις σκεφτεί ότι όταν δεν είσαι αληθινός μπορεί να δίνεις στους άλλους ένα κομμάτι σου που ούτε κι αυτοί το θέλουν;

Άδειασε τον εαυτό σου από όλα όσα δεν χρειάζεσαι πια.

Κάνε χώρο για να αναδυθεί ο αληθινός σου εαυτός και απόλαυσε τη διαδρομή.

Ξέρεις ήδη πως να το κάνεις.

Αυτό θέλει ο κόσμος από σένα!!!!

Αυτός είναι ο προορισμός σου.

πηγή

Θα πρόσθετα σ’ αυτό το πανέμορφο κείμενο ότι δυστυχώς δεν έχουμε την απαραίτητη συνειδητότητα να κατανοήσουμε ότι εκτός από την μοναδικότητα, μας έχει δοθεί άνωθεν και το ύψιστο δώρο της ύπαρξης. Ένα δώρο το οποίο κανείς πλέον δε μπορεί να μας το αφαιρέσει. Ας αναλογιστούμε λοιπόν πως αξιοποιούμε αυτό το δώρο. Το χρησιμοποιούμε για να αναδύσουμε τα κρυμμένα θεία χαρίσματά μας, για να εκδηλώσουμε την θεϊκή μας καταγωγή, για να φέρουμε στην επιφάνεια αυτή τη μοναδικότητα που περιγράφεται παραπάνω, μετουσιώνοντας τον εαυτό μας σε θεϊκό αγωγό ώστε να σκορπίζει φως κι αγάπη γύρω μας ή το σπαταλούμε άσκοπα εστιάζοντας την προσοχή μας στις εγωιστικές μας ανάγκες και μολύνοντας το περιβάλλον μας με άχρηστες και βλαβερές σκέψεις, συναισθήματα και πράξεις;

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...