Ο χτύπος της καρδιάς

Αν κάποιος δε βαδίζει στο ρυθμό των συντρόφων του,

ίσως αυτό συμβαίνει επειδή ακούει ένα διαφορετικό τύμπανο.

Αφήστε τον να χορεύει

στους ήχους της μουσικής που εκείνος ακούει,

όποιο κι αν είναι το μέτρο της,

όσο αλλιώτικο κι αν είναι,

όσο μακρινό.

Άφωνη Κραυγή

Πόσα μπορούν να αποσιωπούν οι σφαλιστές οι πόρτες;

Ό,τι καλό, ό,τι μυστικό, ό,τι γεμάτο αλήθεια

πέρα από αυτές τις απροσπέλαστες τις πύλες

που ορθώνονται μπροστά μου είναι κλεισμένο.

Το μήνυμα της σταύρωσης

Αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης εμπειρίας, το πάθος, ο πόνος, ο ατομικός "Γολγοθάς" και η σταύρωση. Ο θάνατος στον Σταυρό συμβολίζει την μετάβαση από μια ζωή βασισμένη στην ταύτιση με το εγώ και τις ψευδαισθήσεις της μη συνειδητής ύπαρξης, σε μια ανώτερη κατάσταση ύπαρξης συνδεδεμένης με την αληθινή ουσία μας, με το Ένα με την Αγάπη.

Αυτοκτονία

Παρακάμπτω την αντιδικία όσων θεωρούν ότι οι «αυτοχειρίες» αυξάνονται εξαιτίας του οικονομικού μας δράματος και όσων (παραβλέποντας ότι είναι προτιμότερη η καταχώρηση θανάτου ως «ατυχήματος» για θρησκευτικούς λόγους) κρίνουν ότι η αύξηση ΔΕΝ είναι δραματική…

Ο θάνατος βρίσκεται, αναμφίβολα, στο τραγικότερο σημείο του ευρύτατου φάσματος των ανθρώπινων συναισθημάτων.

Συνείδηση θανάτου ή Πλάνη;

 

"Ένας άνθρωπος κατέβαινε λάμνοντας ένα μεγάλο ποταμό. Πολλά χρόνια, μέρα και νύχτα, έλαμνε κι ερευνούσε τον ορίζοντα. Άξαφνα το ρέμα έγινε τρομερό, ο άνθρωπος σήκωσε το κεφάλι κι έστησε αυτί: ο ποταμός ήταν ένας καταρράχτης, δεν είχε σωτηρία. Τότε ο άνθρωπος σταύρωσε τα κουπιά, σταύρωσε τα χέρια κι άρχισε να τραγουδάει.

Συλλογίζομαι αυτό το τραγούδι, κι η καρδιά μου πάει να σπάσει. Αυτός είναι ο μοναδικός ύμνος της λευτεριάς!"

Οραματίστηκα

Οραματίστηκα έναν κόσμο που ήταν τελείως διαφορετικός από τούτον εδώ τον χαλασμένο…

τα παιδιά, λέει. ήταν σε όμορφες αυλές με κήπους και οσμές λουλουδιών, κάτω από τον ήλιο.. αυτό ήταν το σχολείο τους.. 

ο δάσκαλος, δεν ήταν σαν κι ετούτους που έχουμε τώρα.. 

φορούσε πολύχρωμα ρούχα, άνετα σαν χιτώνες και είχε περάσει επιτυχώς τις εξετάσεις του Μέγιστου Συμβουλίου Εκπαίδευσης.. 

Η ηθική της ερωτικής απιστίας

Ένα ερώτημα που τίθεται συχνά είναι :  τι είναι ηθικό και τι ανήθικο στις περιπτώσεις όπου ο ένας από ένα ζευγάρι, έγγαμο ή άγαμο, δονείται ερωτικά για κάποιον άλλο άνθρωπο, σε σημείο που να νιώθει το είναι του να φλέγεται και να λιώνει στη θέα του άλλου ανθρώπου;

Η απάντηση μέσα από το βιβλίο Ιερός Γάμος 9 της Σοφίας Άντζακα :

Αν είμαστε άνθρωποι…

“Κανένα δέντρο δεν έχει κλαδιά τόσο ανόητα 

που να παλεύουν το ένα με το άλλο”

Ινδιάνικη παροιμία

Δεν είμαστε Τούρκοι, Έλληνες ή Πέρσες… Έχει άραγε πατρίδα ο Καζαντζάκης, ο Αζίζ Νεσίν, ο Ρουμί;

Δεν είμαστε χριστιανοί ή βουδιστές, η μουσουλμάνοι. Σε ποια θρησκεία να πίστευε ο Χριστός, ο Βούδας, ο Μωάμεθ;

Δεν είμαστε λευκοί, ούτε μαύροι, ούτε κίτρινοι. Δεν έχουν χρώματα οι ψυχές μας.