Ο λαβύρινθος των σκέψεων

Ο έλεγχος των σκόρπιων και ασταμάτητων σκέψεων μας είναι κάτι που πολύ συχνά μας προβληματίζει. Χωρίς να λάβουν την άδειά μας, οι σκέψεις μας εμφανίζονται κι εξαφανίζονται στο μυαλό μας πιο γρήγορα από ότι εισέρχονται κι εξέρχονται τα δεδομένα σε ένα σύγχρονο επεξεργαστή ηλεκτρονικού υπολογιστή. Ο Καρτέσιος, ένας από τους επιφανέστατους διανοητές της ανθρωπότητας, επισήμανε αυτό που διακρίνει τον άνθρωπο από το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο που συγχρόνως αποτελεί και την μεγαλύτερη του κατάρα (όταν είναι ανεξέλεγκτο) με τη διάσημη ατάκα του: «Σκέφτομαι άρα υπάρχω».

Η ύψιστη συνειδητοποίηση

“Όσο το «εγώ» κυριαρχεί στη ζωή σας, υπάρχουν δύο τρόποι να είστε δυστυχισμένοι, να μην πάρετε αυτό που θέλετε και να πάρετε αυτό που θέλετε” – Eckhart Tolle

Πόσο χρόνο αλήθεια σπαταλούμε προσπαθώντας να γίνουμε κάτι που δεν είμαστε; Πολύ περισσότερο από ότι μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε είναι η απάντηση. Στην πραγματικότητα, χωρίς αυτή την πεποίθηση, ότι υπάρχει πάντα ένας στόχος που πρέπει να επιτευχθεί, μια κατάσταση ύπαρξης που είναι ανώτερη από αυτήν στην οποία βρισκόμαστε τώρα, ένας υποθετικός χρόνος ή τόπος που θα μας προσφέρει περισσότερη ευτυχία απ’ την παρούσα στιγμή, ο εγωικός μας νους πολύ δύσκολα μπορεί να σταθεί στα πόδια του. Η αδιάκοπη ανάγκη να γίνουμε κάτι άλλο από αυτό που είμαστε είναι αυτή που μας κρατάει συνέχεια διχασμένου και διατηρεί το εγώ μας ζωντανό.

Η απάντηση της ψυχής στο φόβο του θανάτου

Καταδυναστευμένοι οι άνθρωποι από τα γεννήματα του νου τους ζούνε προσκολλημένοι στο κυνήγι της απόκτησής τους. Καταναλωτικά αγαθά, πολυτέλειες, κοινωνική και οικονομική καταξίωση, άσκηση εξουσίας, τεχνολογία, φιλοσοφία, επιστήμες, τέχνες είναι τόσα πολλά και πως να τα προλάβεις μες την μικρή ζωή που σου χαρίστηκε. Ένα άγχος βαραίνει το στήθος μας από ένα ρολόι που χτυπά αδιάκοπα και κρέμεται παντού μπροστά μας.

Η Πηγή του “ΤΣΙ”

Ερώτηση : Το Άδηλο είναι αυτό που στην Ανατολή ονομάζουν “τσι”, ένα είδος συμπαντικής ζωτικής ενέργειας;

Όχι. Το Άδηλο είναι η πηγή του τσι. Το τσι είναι το εσωτερικό ενεργειακό πεδίο του σώματός σου. Είναι η γέφυρα μεταξύ του εξωτερικού σου εαυτού και της Πηγής. Βρίσκεται ανάμεσα στο δήλο, τον κόσμο της μορφής, και στο Άδηλο. Το τσι μπορεί να παρομοιαστεί με ένα ποτάμι ή με ένα ενεργειακό ρεύμα. Αν στρέψεις την εστίαση της συνειδητότητάς σου βαθιά μέσα στο εσώτερό σώμα, ανιχνεύεις την πορεία αυτού του ποταμού πίσω στην Πηγή του.

Δαιμονισμένοι

. 
Μια σχιζοφρενής προσωπικότητα, είμαστε  ο καθένας μας, στραμμένη τραγικά εναντίον του ίδιου μας του εαυτού, στραμμένη ενάντια στην αληθινή μας υπόσταση. Μια προσωπικότητα διχασμένη ανάμεσα στα «θέλω» μας, που δεν ξέρουμε από που προέρχονται, και στα «πρέπει» που μας μπόλιασε η κοινωνία με το πέρασμα των αιώνων. Δαιμονισμένοι που απεγνωσμένα αναζητούμε αυτόν που θα μας εξορκίσει, που θα μας λυτρώσει από τους εσωτερικούς μας δαίμονες, που θα απελευθερώσει τελικά την αγγελική μας φύση. Αντικρίζουμε καθημερινά τους δαίμονες μας στους ανθρώπους που συναναστρεφόμαστε, στους ανθρώπους που διαφωνούμε, που ζηλεύουμε ή μισούμε, σ’ αυτούς που σωματικά ή συναισθηματικά πληγώνουμε με οποιονδήποτε τρόπο, ακόμη και σ' αυτούς που αγαπάμε. 

Όταν η θετική σκέψη δεν λειτουργεί

«Να ζεις τελικά δε σημαίνει να γίνεις τέλειος

όπως μας μάθανε στο σχολείο ή στο κατηχητικό,

σημαίνει ίσως να γίνεις πιο αληθινός»

 

Τα συναισθήματα μας, οι χαρές, οι λύπες, ο πόνος, ο φόβος είναι ένα αναπόφευκτο μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας. Κάποιες φορές μπορούν να μας στείλουν στην κορυφή του Ολύμπου και κάποιες άλλες να μας καταποντίσουν στα βάθη της απελπισίας αλλά αν μη τι άλλο μας υπενθυμίζουν ότι τουλάχιστον είμαστε ακόμα ζωντανοί. Συνήθως αυτά που ο νους μας χαρακτηρίζει «καλά» συναισθήματα είναι ευπρόσδεκτα ενώ τα άλλα, τα λεγόμενα «κακά» συναισθήματα προσπαθούμε να αποφύγουμε να τα βιώσουμε με κάθε κόστος. Δε έχουμε μάθει στον πόνο… δεν μπορούμε να τον αντέξουμε με τίποτα. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τα πάντα, από ναρκωτικά και αλκοόλ μέχρι την άρνηση, την φυγή ή την επίρριψη ευθυνών σε άλλους στην προσπάθεια να προστατέψουν τον εαυτό τους από το να αισθανθεί άσχημα, απ’ το να πονέσει.

Η συνείδηση της συνειδητότητας

Ακόμη και στα όνειρά μας υπάρχει κάτι πολύ αληθινό. Δεν είναι άλλο από τη συνειδητότητα πάνω στην οποία γεννιούνται αυτά τα όνειρα. Είναι η συνειδητότητα η οποία ονειρεύεται. Η αληθινή μας ουσία. Διότι εμείς είμαστε αυτή η συνειδητότητα.

Θέτοντάς το έτσι, αντιλαμβανόμαστε ότι δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην κατάσταση που κοιμόμαστε και ονειρευόμαστε και στην κατάσταση που είμαστε ξύπνιοι. Για την ακρίβεια δεν υπάρχει καμία απολύτως διαφορά αν όταν είμαστε ξύπνιοι δεν έχουμε συνείδηση της συνειδητότητας μας. Στη μια περίπτωση η συνειδητότητα είναι χαμένη μέσα στα όνειρά της, στη δεύτερη είναι χαμένη μέσα στις σκέψεις της. Αυτή είναι η κατάσταση του μέσου ανθρώπου : 

ολότελα χαμένος μέσα στις επαναλαμβανόμενες σκέψεις του.

Οφείλουμε λοιπόν να αποκτήσουμε συνείδηση της συνειδητότητας μας. Χρησιμοποιώντας βέβαια λέξεις στην ανάγκη μας να επικοινωνήσουμε δημιουργούμε μια μη υπαρκτή δυαδικότητα. Διότι δεν μπορεί να υπάρξει κάποιος ή κάτι που να έχει συνείδηση της συνειδητότητας. Θα έπρεπε να υπάρχει αυτό το κάτι από τη μια μεριά και η συνειδητότητα από την άλλη.  Δεν είναι δυνατό να έχουμε συνείδηση της συνειδητότητας μας επειδή πολύ απλά εμείς είμαστε η συνειδητότητα αυτή. Μπορούμε απλώς να περιορίσουμε την υπερδραστηριότητα του νου μας σταματώντας τις σκέψεις που συννεφιάζουν τη συνειδητότητά μας και να την αφήσουμε να αναδυθεί όπως ο καθαρός ουρανός μετά από μια σφοδρή καταιγίδα.

Οι σκέψεις, λένε, μοιάζουν πολύ με τα σύννεφα. Υπάρχει όμως μια σημαντική διαφορά: Τα σύννεφα που σκοτεινιάζουν τον ουρανό μπορεί να μοιάζουν μεταξύ τους αλλά δεν είναι ποτέ τα ίδια. Αντίθετα το 95% των σκέψεών μας είναι ακριβώς οι ίδιες και επαναλαμβάνονται. Δεν έχουμε παρά να παρατηρήσουμε την ματαιότητα τους.

Αν λοιπόν ασυνειδησία είναι η απόλυτη ταύτιση με τις σκέψεις μας η συνειδητότητα αρχίζει να αφυπνίζεται μαζί με την αποταύτισή μας από αυτές. Όπως λέει το Έκχαρτ Τόλλε :

“Αυτή είναι η νέα σας πνευματική άσκηση.

Μην παίρνετε τις σκέψεις σας πολύ στα σοβαρά.”

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

Οι “άλλοι” καθρεφτίζουν τα συναισθήματά μας

"Οι σχέσεις δεν προκαλούν πόνο και δυστυχία.

Φέρνουν στην επιφάνεια τον πόνο και τη δυστυχία 

που ήδη υπάρχει μέσα σου."

Eckhart Tolle 

 

Εκπέμπουμε τα συναισθήματά μας, σαν ενέργειες, είτε τα εκφράζουμε είτε όχι. Αυτές οι ενέργειες κάνουν τους άλλους να αντιδρούν και να συμπεριφέρονται με τρόπους που αντανακλούν τα συναισθήματά μας. Όταν έχουμε έντονα αρνητικά συναισθήματα για διάρκεια χρόνου (όχι απλά στιγμιαία συναισθήματα, που είναι φυσιολογικά και αβλαβή), στην πραγματικότητα αυξάνουμε την πιθανότητα να μας φερθούν οι άλλοι αρνητικά.

Ακόμη κι όταν είμαστε «αθώοι», και δεν έχουμε βλάψει κανέναν, ο φόβος μας για τους άλλους θα τους προσκαλέσει υποσυνείδητα να φερθούν με τρόπους που καθρεφτίζουν τους δικούς μας φόβους. Το ίδιο ισχύει για τα συναισθήματα του θυμού, της ενοχής, του πόνου, της προδοσίας, του μίσους, της πίκρας, της απόρριψης, της κριτικής και όλα τα άλλα. Αυξάνουν την πιθανότητα έλξης αυτού για το οποίο αισθανόμαστε αρνητικά.

Αυτό είναι ένα γεγονός που είναι εξαιρετικά σημαντικό να θυμόμαστε όταν περνάμε «καιρούς δοκιμασίας». Στην πραγματικότητα δοκιμάζεται η ικανότητά μας να παραμείνουμε θετικοί νιώθοντας άξιοι, ασφαλείς και δυνατοί μέσα μας, ώστε να μπορέσουμε να ενθαρρύνουμε τον εαυτό μας στην αντιμετώπιση των ανθρώπων και των καταστάσεων.

------

Μη φεύγεις, μη φεύγεις από μένα
Ο εαυτός είναι το πολυτιμότερο εργαλείο σου για να καταλάβεις τον κόσμο.
Κοίταξε μέσα σου δες ποιος είσαι και μη φοβηθείς να είσαι αυτό που είσαι.
Γιατί είσαι ο κόσμος.
Ούτε μέσα, ούτε έξω, ούτε κάτι διαφορετικό απ’ αυτόν.
Ο κόσμος εμείς είμαστε
και καθένας από μας είναι ο κόσμος

Τζελαλαντίν Ρουμί

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

Όταν χτυπάει η συμφορά

Σε ό,τι αφορά τους περισσότερους ανθρώπους, που δεν είναι ακόμα συνειδητοί, μόνο μια κρίσιμη οριακή κατάσταση έχει τη δυνατότητα να σπάσει το σκληρό κέλυφος του εγώ, να τους αναγκάσει να παραδοθούν και να μπουν έτσι στην αφυπνισμένη κατάσταση.

Μια οριακή κατάσταση εμφανίζεται όταν, μέσα από μια συμφορά, μια δραστική αναστάτωση, μια μεγάλη απώλεια ή έναν έντονο πόνο, ολόκληρος ο κόσμος σου συντρίβεται. Είναι μια συνάντηση με το θάνατο, είτε σωματικό είτε ψυχολογικό. Ο εγωικός νους, ο δημιουργός αυτού του κόσμου, καταρρέει. Από τις στάχτες του παλιού κόσμου μπορεί να γεννηθεί ένας καινούργιος.

Δεν υπάρχει εγγύηση φυσικά, ότι ακόμα και μια οριακή κατάσταση θα το κάνει αυτό, αλλά το δυναμικό είναι πάντα εκεί. Η αντίσταση κάποιων ανθρώπων σ’ αυτό που υπάρχει μπορεί ακόμα και να ενταθεί σε μια τέτοια κατάσταση, που γίνεται έτσι μια κάθοδος στην κόλαση. Σε άλλους, μπορεί να φέρει μερική μόνο παράδοση, αλλά ακόμα κι αυτό θα τους δώσει ένα βάθος και μια ηρεμία που δεν είχαν πριν. Κάποια κομμάτια από το κέλυφος του εγώ θα αποσπασθούν, κι αυτό θα επιτρέψει σε μικρές ποσότητες της ακτινοβολίας και της γαλήνης που βρίσκονται πέρα από το νου να περάσουν και να λάμψουν.

Οι οριακές καταστάσεις έχουν προκαλέσει πολλά θαύματα. Έχουν υπάρξει δολοφόνοι που περίμεναν την εκτέλεσή στα κελιά των μελλοθανάτων, οι οποίοι, τις τελευταίες ώρες της ζωής τους, βίωσαν την κατάσταση του μη εγώ και τη βαθιά χαρά και γαλήνη που την συνοδεύει. Η εσωτερική αντίσταση στην κατάσταση στην οποία βρέθηκαν έγινε τόσο έντονη, ώστε τους προκάλεσε αβάσταχτο πόνο. Δεν μπορούσαν να τρέξουν πουθενά ούτε να κάνουν τίποτε για να τον αποφύγουν, ούτε καν σε ένα νοητικά προβαλλόμενο μέλλον. Έτσι, υποχρεώθηκαν να αποδεχτούν απόλυτα το αναπόφευκτο. Υποχρεώθηκαν να παραδοθούν. Με αυτό τον τρόπο μπόρεσαν να μπουν σε μια κατάσταση θείας χάριτος με την οποία έρχεται η λύτρωση: να απελευθερωθούν απόλυτα από το παρελθόν.

Φυσικά στην πραγματικότητα δεν είναι η οριακή κατάσταση που κάνει χώρο για το θαύμα της θείας χάριτος και της λύτρωσης αλλά η πράξη της παράδοσης.

Έτσι, οποτεδήποτε έρχεται οποιοδήποτε είδος συμφοράς, ή κάτι πάει σοβαρά «άσχημα» - μια αρρώστια, μια αναπηρία, η απώλεια του σπιτιού ή της περιουσίας ή μιας κοινωνικά προσδιορισμένης ταυτότητας, η διάλυση μιας στενής σχέσης, ο πόνος ή ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου ή ο δικός σου επικείμενος θάνατος γνώριζε ότι η συμφορά έχει κι άλλη μια πλευρά, ότι απέχεις μόνο ένα βήμα από κάτι απίστευτο: από μια πλήρη αλχημιστική μεταστοιχείωση του ευτελούς μετάλλου του πόνου και της συμφοράς σε χρυσάφι. Αυτό το ένα βήμα ονομάζεται παράδοση.

Δε θέλω να πω ότι θα γίνεις ευτυχισμένος σε μια τέτοια κατάσταση. Δε θα γίνεις. Όμως ο φόβος και ο πόνος θα μεταστοιχειωθεί σε εσωτερική γαλήνη και ηρεμία, που προέρχονται από πολύ βαθιά – από το ίδιο το Άδηλο. Είναι η «αταραξία του Θεού που υπερβαίνει κάθε κατανόηση».  Σε σύγκριση με αυτήν, η ευτυχία είναι κάτι πολύ ρηχό. Με αυτή την ακτινοβόλα αταραξία έρχεται η συνειδητοποίηση – όχι στο επίπεδο του νου, αλλά στα βάθη της Ύπαρξης σου – ότι είσαι άφθαρτος, αθάνατος. Αυτό δεν είναι μια πεποίθηση. Είναι απόλυτη βεβαιότητα που δε χρειάζεται εξωτερικές ενδείξεις ή αποδείξεις από κάποια δευτερεύουσα πηγή.

Eckhart Tolle - Η δύναμη του τώρα 

 

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...