Αποστολή Άνθρωπος - Mission Anthropos

Δεν ελπίζω τίποτα,

Δεν φοβούμαι τίποτα,

Είμαι Λεύτερος.

Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

Η ελπίδα γεννάτε από το μυαλό και την αδιάκοπη ανάγκη του για άμυνα. Το μυαλό προσπαθεί να διατηρήσει την πλαστή εικόνα που έχει δημιουργήσει για το Εγώ. Ένα Εγώ που απέχει μίλια από το Είναι μας και από το εδωνά-Είναι. Αυτή η ψευδή βίωση του τωρινού πόνου ζει και τρέφεται από την μάταια ελπίδα του μέλλοντος. Στο μέλλον θα φτιάξουν οι καταστάσεις, αυτή είναι η κυρίαρχη σκέψη που μας ποτίζει και μας μεθά ο νους. Αυτή η μέθη είναι που μας κρατά ανίκανους να πράξουμε στο Τώρα και μας απομακρύνει από την μέθεξη. Μέσα από αυτή την πλάνη καταφέραμε και διαστρεβλώσαμε την σοφή λαϊκή ρήση: η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Η ρήση μας λέει ξεκάθαρα για την δύναμη της ελπίδας και την αντοχή της στην φόνευση. Συνεπώς είναι η ελπίδα αυτή που θα πεθάνει τελευταία πριν την απελευθέρωση μας.

Παρόλα αυτά, η ελπίδα έχει και την φωτεινή της πλευρά. 

Mission Άνθρωπος

Όσο υπάρχουν άνθρωποι που δείχνουν τον δρόμο της αλλαγής από τον ατομικισμό στον ανθρωποκεντρισμό και στον αλτρουισμό, τόσο η άσβεστη φλόγα της ελπίδας της αναγέννησης του ανθρώπου θα σιγοκαίει. Τότε η ελπίδα δεν είναι μάταιη εικόνα και σκέψη του μυαλού αλλά μια υπαρκτή πράξη μεταστροφής. Τότε η νέα αυτή συνείδηση δημιουργεί ένα υπαρκτό πρότυπο προς μίμηση. Ένα πρότυπο που δεν έχει ανάγκη επιβράβευσης αλλά ανάγκη για την συνδρομή μας. Γιατί όσο εμείς επιβραβεύουμε πράξεις άλλων... δεν πράττουμε!  

Δεν έχουμε παρά να κοιτάξουμε δίπλα μας.  
.

Καλούμαστε λοιπόν αγαπητοί μου να αναλάβουμε τις ευθύνες μας απέναντι στον συνάνθρωπο μας και να δράσουμε στο Τώρα. Να δράσουμε εμείς, ακόμα και με τις λιγοστές δυνάμεις μας.

.

Η ατομική μας δράση και συνεισφορά στο σύνολο είναι αυτή που θα δώσει ελπίδα και σε άλλους για να κυνηγήσουν την αλλαγή. Βέβαια, η δράση μας είναι αυτή που θα δώσει δύναμη και νόημα στα τόσα πολλά λόγια και ιδέες που γράφουμε και λέμε καθημερινά σε διάφορα κρεσέντο πνευματικότητας. Κάνοντας πράξη όσα πρεσβεύουμε νοητικά θα αισθανθούμε την ζωτική ενέργεια να μας κατακλύζει και θα νοιώσουμε το ΓΝΟΥΣ ΠΡΑΤΤΕ. Γιατί καλό το πράττειν, αλλά καλύτερο το πράττειν συνειδητά.

Με αποστολή τον άνθρωπο... ιδρύθηκε η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Η οργάνωση είναι μια αστική μη κερδοσκοπική εταιρία  με σκοπό την δωρεάν προσφορα ιατρικής βοήθειας σε άτομα που έχουν ανάγκη σε κάθε γωνιά της γης χωρίς καμία διάκριση. Από την Αιθιοπία έως τα χωριά της Ξάνθης και της Ελλάδας.

Μπορείτε να επισκεφτείτε την Αποστολή Άνθρωπος:
στον ιστοχώρο τους http://www.missionanthropos.com/
στο F.B. facebook
.
Κάντε κλίκ στους συνδέσμους

Ζωγραφιά από παιδί που εμβολιάστηκε στην Ξάνθη.
.

Αγαπητοί αναγνώστες και συνοδοιπόροι του Ξάνθη Φιλοσοφείν, ας ανοίξουμε την αγκαλιά μας στην Αποστολή Άνθρωπος και ας σταθούμε δίπλα τους αρωγοί σε κάθε τους ενέργεια, σε κάθε τους πράξη, σε κάθε τους ανάγκη. Κάθε φορά που η Αποστολή Άνθρωπος θα ταξιδεύει σε μια γωνιά της Ελλάδας, ας βρίσκει εθελοντές του Ξάνθη Φιλοσοφείν.
.

Εμβολιασμός παιδιών στον Δ. Τοπείρου Ξάνθης
.

Με γνώμονα το ότι ο άνθρωπος είναι η ανθρωπότητα και η ανθρωπότητα είναι ο άνθρωπος, ας δούμε τον συνάνθρωπο μας που πόνα σαν το είδωλο μας μέσα από έναν καθρέπτη. Ας πάρει σάρκα και οστά το παγκόσμιο χωριό μέσα από την αλληλοβοήθεια και τον αλληλοσεβασμό.
. 

Παρακάτω παρατίθεται η εκπομπή της κρατικής τηλεόρασης "Ταξιδεύοντας με την Μάγια" της Μάγιας Τσόκλη, με την Αποστολή Άνθρωπος στην Αιθιοπία
. 

Μέρος 1ο

Μέρος 2ο

Μέρος 3ο

Ο φόβος γεννάει την ελπίδα

Η σκέψη είναι υπεύθυνη για το φόβο. Επίσης η σκέψη είναι υπεύθυνη για την ευχαρίστηση. Κάποιος είχε μια ευτυχισμένη εμπειρία. Η σκέψη τη σκέφτεται και θέλει να διαιωνιστεί. Όταν αυτό δεν είναι δυνατό υπάρχει μια αντίσταση, θυμός, απελπισία και φόβος.  Έτσι η σκέψη είναι υπεύθυνη για το φόβο καθώς και για την ευχαρίστηση.

 Η ευδαιμονία δεν είναι ευχαρίστηση. Η έκσταση δεν  προξενείται από τη σκέψη. Είναι ένα τελείως διαφορετικό πράγμα. Μπορείτε να συναντήσετε την ευδαιμονία ή την έκσταση όταν καταλάβετε τη φύση της σκέψης – που γεννά και ευχαρίστηση και φόβο.

Ζήστε, ζήστε σ’ αυτό τον κόσμο. Αυτός ο κόσμος είναι τόσο θαυμάσια όμορφος. Είναι ο κόσμος μας, η γη μας για να ζήσουμε πάνω της, αλλά δε ζούμε, είμαστε στενόμυαλοι, χωρισμένοι, αγχώδεις, φοβόμαστε τα ανθρώπινα όντα, κι επομένως δε ζούμε, δεν έχουμε σχέσεις, είμαστε απομονωμένοι, απελπισμένοι από τα ανθρώπινα όντα. Δε γνωρίζουμε τι σημαίνει να ζει κανείς με αυτή την εκστατική, γεμάτη ευλογία έννοια. Λέω πως μπορεί κανείς να ζήσει μ’ αυτό τον τρόπο μόνον όταν ξέρει πώς να είναι ελεύθερος από όλες τις βλακείες της ζωής του. Το να ελευθερωθεί απ’ αυτές είναι δυνατό μόνο όταν αποκτήσει επίγνωση των σχέσεών του, όχι μόνο με τα ανθρώπινα όντα, αλλά με τις ιδέες, με τη φύση, με τα πάντα. Σ’ αυτή τη σχέση ανακαλύπτει κανένας τι είναι, το φόβο του, το άγχος του, την απελπισία του, τη μοναξιά του, την απόλυτη έλλειψη αγάπης. Είναι κανείς γεμάτος με θεωρίες, λέξεις, γνώση για το τι έχουν πει άλλοι, αλλά δε γνωρίζει τίποτα για τον εαυτό του κι επομένως δεν ξέρει πώς να ζήσει.

 Αυτοί οι διαχωρισμοί ανάμεσα σε εθνικότητες, θρησκείες, τάξεις, όλος αυτός ο χωρισμός του εαυτού όπου υπάρχει τόση πολλή αντίφαση – γιατί ζούμε μ’ αυτό τον τρόπο; Γεννά αναταραχή, σύγκρουση, πόλεμο, προξενεί ανασφάλεια, εξωτερικά και εσωτερικά. Υπάρχει τόσο πολύ διαχωρισμός, όπως σε Θεό και διάβολο, σε καλό και κακό, « αυτό που θαπρεπε να είναι» και  «αυτό που είναι» … Αυτό που χρειάζεται είναι μια τέτοια νοημοσύνη και πάθος για να επιφέρουν μια ριζική επανάσταση στη ζωή μας,  έτσι ώστε να μην υπάρχει αντιφατική πράξη, αλλά ολόκληρη, συνεχής κίνηση.

 Όπου υπάρχει ευχαρίστηση αναπόφευκτα υπάρχει πόνος και φόβος. Είναι η αγάπη ευχαρίστηση; Για τους περισσότερους από μας οι ηθικές αξίες είναι βασισμένες στην ευχαρίστηση. Η καθεαυτή θυσία του εαυτού, ο έλεγχος του εαυτού για να συμμορφωθεί, είναι η ακατανίκητη τάση της ευχαρίστησης- μεγαλύτερη, πιο ευγενική ή οτιδήποτε είναι… Και μου φαίνεται πως μόνο η αγάπη, με τη βαθύτερη έννοια της λέξης μπορεί να προξενήσει έναν τρόπο ζωής όπου δεν υπάρχει καθόλου τεμαχισμός.

ΚΡΙΣΝΑΜΟΥΡΤΙ

Αναζητώντας το πρόσωπό σου

Από  την αρχή  της  ζωής μου

έψαχνα   το  πρόσωπο  σου.

Σήμερα, όμως,  το είδα!

~~~~~

Σήμερα  είδα

τη  γοητεία, την  ομορφιά

την  απροσμέτρητη χάρη

του  προσώπου

που αναζητούσα

~~~~~

Σήμερα σε βρήκα

κι εκείνοι  που χθες

με περιέπαιζαν και με  περιφρονούσαν

μετανιώνουν τώρα που

δεν έψαχναν κι αυτοί  όπως  εγώ

~~~~~

Έχω  μείνει  άφωνος από το μεγαλείο

της  ομορφιάς  σου

και  μακάρι  να είχα  χίλια μάτια

για να  σε  κοιτάζω

~~~~~

Η καρδιά μου  φλεγόταν  από  πάθος

κι  έψαχνε  αδιάκοπα

για  αυτή  τη  θαυμαστή  ομορφιά

που  τώρα  αντικρίζω

Ντρέπομαι να αποκαλέσω  
.

ετούτο τον  έρωτα  ανθρώπινο

κι αν  τον  πω θεϊκό

φοβάμαι  τον  Θεό

~~~~~

Η ευωδιαστή  σου ανάσα

ήρθε  σαν  πρωινή  αύρα

στην  ακινησία  του  κήπου  μου.

Μου  εμφύσησες νέα ζωή.

Έγινα η  λιακάδα

μα  και  η  σκιά  σου  μαζί

~~~~~

Η καρδιά  μου  φωνάζει  από έκσταση.

Κάθε  ίνα  της  ύπαρξής μου

Σε  έχει  ερωτευτεί

~~~~~

Η λαμπρότητα  σου

έχει  ανάψει    στην καρδιά  μου φωτιά

κι έβαλες  να  ακτινοβολούν  για χάρη  μου

ο  ουρανός  και  η  γη

~~~~~

Το  βέλος του  έρωτα  μου

έφτασε στο  στόχο  του.

Βρίσκομαι στον οίκο  του  ελέους

και  η καρδιά  μου

είναι  τόπος προσευχής.

Ρουμί

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...