«Πάλι με έκανε έξαλλο», «με θύμωσε αυτό που είπε», «με εξοργίζει η συμπεριφορά του»… Φράσεις που όλοι τις έχουμε πει, συναισθήματα που όλοι νιώθουμε… ίσως και πολλές φορές τη μέρα! Φράσεις που αποτυπώνουν και το τι πιστεύουμε για την προέλευση των συναισθημάτων μας: ότι η ευθύνη γι’ αυτά που νιώθουμε βρίσκεται στους άλλους, στα λόγια ή στη συμπεριφορά τους. Ωστόσο, ο θυμός, όπως όλα τα συναισθήματά μας, δεν δημιουργείται από τα ίδια τα γεγονότα, αλλά από τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε γι’ αυτά, από τη σημασία και τη βαρύτητα που τους δίνουμε.
Ο θυμός προξενεί τα περισσότερα από τα προβλήματα στην καθημερινή ζωή, σε κάνει να αισθάνεσαι άβολα, σε εμποδίζει να γίνεις επιτυχημένος στο επάγγελμά σου και σε κάνει αναποτελεσματικό στην άσκηση του Ντάρμα. Παρ’ όλα αυτά η άσκηση με το πνεύμα μπορεί να σε βοηθήσει να αντιμετωπίσεις το θυμό και να απαλλαγείς από τα προβλήματα που πηγάζουν από αυτόν.
Υπάρχουν δύο βασικές αιτίες της δυστυχίας -η προσκόλληση στον εαυτό και η απογοήτευση από τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες. Υπάρχουν επίσης, δύο αιτίες για τον θυμό -μια κύρια και μια δευτερεύουσα. Η κύρια αιτία του θυμού είναι το εγώ, ή η δυνατή προσκόλληση στον εαυτό. Όταν υπάρχει ένα ‘’εγώ’’, υπάρχει επίσης και το ‘’δικό μου’’, ‘’τα πράγματά μου’’, ‘’η οικογένειά μου’’, και όλος ο υπόλοιπος κόσμος συνδέεται με εμένα. Ακόμη και ο εχθρός είναι ‘’ο δικός μου εχθρός’’. Έτσι, αν σκέφτεσαι με αυτόν τον τρόπο, ο υπόλοιπος κόσμος ξεκινάει από το ‘’εγώ’’ και από το ‘’εμένα’’. Αν δεν έχεις δυνατή προσκόλληση στον εαυτό ως ‘’εγώ’’, τότε δεν θα έχεις πολλά προβλήματα με τους άλλους. Αν δεν έχεις αυτή την δυνατή τάση, τότε όλα σου τα προβλήματα και οι ταλαιπωρίες θα μοιάζουν με παραισθήσεις, και αν ξέρεις ότι τα προβλήματά σου και η δυστυχία είναι απλές παραισθήσεις δεν θα υποφέρεις τόσο πολύ.
Η δευτερεύουσα αιτία που προξενεί τον θυμό είναι η ματαίωση της εκπλήρωσης των επιθυμιών. Όταν συκοφαντείσαι, νιώθεις άβολα και ύστερα απογοητευμένος ή όταν δεν έχεις επιτυχία στην δουλειά σου πάλι νιώθεις απογοήτευση. Αυτά είναι τα πρώιμα στάδια του θυμού και αυτή είναι η καλύτερη ώρα για να δουλέψει κανείς με το πνεύμα του. Αν ο θυμός έχει ήδη εκδηλωθεί τότε η άσκηση με το πνεύμα μας είναι δύσκολη. Το κύριο πρόβλημα είναι ότι δεν μπορείς να υποτάξεις τον θυμό, και τότε δεν θέλεις να ασκηθείς με το πνεύμα σου, θέλεις μόνο να εκδηλωθεί ο θυμός. Αν ήθελες να εξασκηθείς με το πνεύμα σου θα μπορούσες οριστικά να υποτάξεις τον θυμό, διότι ο θυμός δεν υπάρχει πραγματικά. Αλλά το πρόβλημα εδώ είναι ότι θέλεις απλά να εκδηλώσεις τον θυμό σου.
Αυτός είναι ο λόγος που η καλύτερη στιγμή για να εξασκηθείς με το πνεύμα σου είναι όταν η απογοήτευση έχει μόλις αρχίσει και ο θυμός δεν έχει εκδηλωθεί. Αν γαληνεύσουμε τις πρωταρχικές αιτίες ή εάν καταστρέψουμε την πρωταρχική αιτία -το εγώ, τότε όλα τα άλλα προβλήματα δεν θα εμφανιστούν. Προς αυτό τον στόχο πρέπει να δουλέψει κανείς για μεγάλο διάστημα, αλλά αυτό που μπορούμε να κάνουμε αμέσως είναι να μάθουμε να δουλεύουμε με την δευτερεύουσα αιτία του θυμού -την απογοήτευση.
Πώς να υποτάξεις την κύρια αιτία του θυμού, δηλαδή την προσκόλληση στον εαυτό, και την δευτερεύουσα αιτία του πόνου, δηλαδή την απογοήτευση; Πρώτα, είναι σημαντικό και αποτελεσματικό να σκέφτεσαι τα αποτελέσματα του θυμού. Ο θυμός έχει διαφορετικών ειδών αποτελέσματα: • Στην εξάσκηση των Μποτισάτβα λέγεται ότι αν εκδηλώσεις θυμό πολύ δυνατά τότε όλη η συσσωρευμένη αρετή θα καταστραφεί, χιλιάδες αιώνες αρετής, και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Μπορείς να δουλέψεις πολύ σκληρά για να συσσωρεύσεις πολλή αρετή και αυτή να καταστραφεί δια μέσου του θυμού μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να προσέξουμε. Αντιθέτως, αυτό σημαίνει ότι αν εξασκήσουμε την υπομονή ακόμα και μία φορά μονάχα θα συσσωρεύσουμε πολλή αρετή Ο Σαντιντέβα, ένας από τους πιο γνωστούς λόγιους Μποντισάτβα και μεγάλος δάσκαλος του διαλογισμού, είπε ότι η μεγαλύτερη αρετή που μπορεί να συσσωρευτεί είναι μέσω της εξάσκησης της υπομονής, διότι το χειρότερο κάρμα που μπορείς να δημιουργήσεις είναι μέσω του θυμού. Η υπομονή και ο θυμός είναι αντίθετα.
• Αναφορικά με τα αποτελέσματα του θυμού, όταν αναπνέεις κανονικά, δείχνεις αποστασιοποίηση με την σωστή έννοια, αλλά όταν ο θυμός είναι παρόν, αισθάνεσαι ανήσυχος και άβολα μέσα στο σώμα σου. Δεν μπορείς να καθίσεις ακίνητος, οι εκφράσεις του προσώπου σου σε κάνουν ανεπιθύμητο και είσαι δυσάρεστος στους γύρω σου. Ο θυμός περιορίζει την όρεξη και το φαγητό δεν έχει καλή γεύση. Ο δριμύς θυμός μπορεί να σε κρατήσει άυπνο, ειδικά όταν αισθάνεσαι μίσος. Οι άνθρωποι που αισθάνονται μίσος, στην πραγματικότητα τιμωρούν τον εαυτό τους. Για παράδειγμα, αν δύο άνθρωποι έχουν τσακωθεί και ύστερα πάρουν χωριστούς δρόμους, ο ένας μπορεί να ξεχάσει τον τσακωμό ενώ ο άλλος να συνεχίσει να τον σκέφτεται. Όσο αυτό το άτομο συνεχίζει να ζει τον τσακωμό θα συνεχίσει να υποφέρει.
• Το χειρότερο πράγμα με τον θυμό είναι ότι διαστρέφει το νου σου. Οι αποφάσεις που παίρνεις όταν είσαι θυμωμένος είναι συνήθως λανθασμένες αποφάσεις, που στηρίζονται στα συναισθήματα και όχι στην γνώση. Οι αποφάσεις που παίρνεις όταν είσαι θυμωμένος καθοδηγούνται από δυσάρεστα αισθήματα, συνεπώς είναι σημαντικό να αποφεύγεις να παίρνεις αποφάσεις όταν είσαι θυμωμένος. Ο θυμός επίσης καταστρέφει φιλίες. Όταν είσαι θυμωμένος μπορείς να πληγώσεις και να βλάψεις ακόμα και όσους είναι κοντά σου. Όταν ο θυμός φύγει, έχεις τύψεις για ό,τι έκανες όταν αισθανόσουν τον θυμό, το οποίο προκαλεί δυστυχία.
• Εάν είσαι θυμωμένος στην δουλειά, ακόμα και όταν προσπαθείς να το κρύψεις, ο πελάτης μπορεί να το καταλάβει και έτσι, είναι πιθανό να χάσεις την επιχείρησή σου ή την εργασία σου. Δεν μπορείς να κρύψεις τον θυμό -οι άλλοι άνθρωποι πάντα θα το αντιλαμβάνονται και θα σε αποφεύγουν. Όταν χάνεις την ευτυχία σου, χάνεις και την επιτυχία σου το οποίο δημιουργεί περισσότερα προβλήματα και δυστυχία, προκαλώντας περισσότερο θυμό, που κλιμακώνεται όλο και περισσότερο. Το να σταματήσεις τον θυμό σημαίνει να σταματήσεις την εμπειρία των ενοχλητικών αισθημάτων λέγοντας στον εαυτό σου: ‘’σταμάτα αυτή την εμπειρία’’.
Κάποιες τεχνικές αντιμετώπισης του θυμού είναι οι παρακάτω:
1. Διερευνήστε τα συναισθήματα του φόβου και της λύπης που βρίσκονται στη βάση του θυμού. Μην ξεχνάτε ότι ο θυμός πηγάζει από το φόβο και την αίσθηση της αδυναμίας. Κάποιος σημαντικός στόχος ή αξία απειλείται και το άτομο νιώθει πως χάνει τον έλεγχο της κατάστασης. Συχνά, δεν παραδέχεται κανείς ένα συναίσθημα φόβου ή λύπης, επειδή πιστεύει πως κάτι τέτοιο θα αποτελούσε ένδειξη αδυναμίας. Όμως, αυτά ακριβώς τα συναισθήματα θα σας βοηθήσουν να διευκρινίσετε ποιες αξίες και στόχοι σας απειλούνται. Η αληθινή αιτία προφανώς δεν είναι κάτι επιφανειακό (π.χ., άργησε ο φίλος σας στο σινεμά) αλλά κάτι βαθύτερο (π.χ., ο φίλος σας δεν νοιάζεται αρκετά για εσάς).
2. Αναπτύξτε κατανόηση και άλλη οπτική γωνία. Αν θέλετε να μειώσετε το θυμό σας προς κάποιον, προσπαθήστε να δείτε την κατάσταση από τη δική του οπτική γωνία. Εάν υπάρχει η δυνατότητα, ζητήστε από το άλλο άτομο εξηγήσεις για τη στάση του, τις σκέψεις και τους παράγοντες που τον οδήγησαν στο σημείο με τη συμπεριφορά του να σας προξενήσει θυμό. Εάν αυτό δεν είναι εφικτό, προσπαθήστε να μπείτε στη θέση του άλλου: προσπαθήστε να φανταστείτε τι σκεφτόταν και γιατί.
3. Υποθέστε τις καλύτερες προθέσεις (όποτε αυτό είναι δυνατόν). Όποτε κάποιος πιστεύει πως η φίλη του, που δεν απαντά αμέσως στα τηλεφωνήματα και ηλεκτρονικά μηνύματά του, το κάνει επίτηδες για να τον πληγώσει, αυτό που καταφέρνει είναι να αυξήσει το θυμό του. Αν βασανίζεται από σκέψεις του τύπου "δεν νοιάζεται για μένα", "το κάνει επίτηδες για να με νευριάσει", "είναι εγωίστρια", "θέλει να με κάνει να ζηλέψω", τότε ρίχνει λάδι στη φωτιά. Αντί για αυτό, μπορεί να ερμηνεύσει τη συμπεριφορά της με άλλον τρόπο, π.χ. πως έχει τις δικές της ανάγκες και υποχρεώσεις, που ίσως δεν της επιτρέπουν να απαντήσει άμεσα. Μπορεί, επίσης, να επικεντρωθεί σε αποδείξεις από το παρελθόν και το παρόν για το ότι η φίλη του τον αγαπά και νοιάζεται για αυτόν. Το πώς ο ίδιος θα αποφασίσει ακριβώς να σκεφτεί, θα αυξήσει ή θα μειώσει την αγανάκτησή του. Ακόμα και οι πολύ θυμωμένοι άνθρωποι δεν θέλουν πρωταρχικά να πληγώσουν κάποιον άλλο, απλώς προσπαθούν να προστατεύσουν τον εαυτό τους, να αμυνθούν και να διατηρήσουν τις αξίες τους. Πώς όμως το αξίωμα ότι οι άνθρωποι είναι συνήθως επιθετικοί για να αυτοπροστατευτούν ταιριάζει σε λιγότερο επιθετικά άτομα; Τι γίνεται όταν ένα άτομο που, κανονικά, σας αγαπά και σας νοιάζεται ξαφνικά θυμώνει και προσπαθεί να σας βλάψει με κάποιο τρόπο; Σε αυτή την περίπτωση, το άτομο αυτό δρα με γνώμονα το δίκαιο και την άμυνά του. Πιθανότατα, προσπαθεί να σας δώσει ένα μάθημα, να "σας δείξει", να ισοφαρίσει μαζί σας, ώστε να μην του ξανακάνετε κακό (ακόμα και αν το "κακό" που του κάνατε ήταν να ακυρώσετε ένα ραντεβού σας!). Με δυο λόγια, ενεργεί με την ίδια λογική κατά την οποία ενεργείτε και εσείς όταν μπαίνετε στο φαύλο κύκλο της σύγκρουσης και, μάλιστα, υποθέτει για εσάς τις χειρότερες προθέσεις.
4. Είναι η "δικαιοσύνη" βασικό ζήτημα; Συχνά, οι προσδοκίες μας αποτελούν το κλειδί των συναισθημάτων μας. Δεν αποδεχόμαστε εύκολα ότι ούτε εμείς ούτε οι άλλοι είμαστε τέλειοι. "Ασχημα", "κακά", "άδικα" πράγματα συμβαίνουν κάθε μέρα και είναι φυσικό να μας εγείρουν αρνητικά συναισθήματα. Αν κανείς λειτουργεί βάσει του δόγματος της "δικαιοσύνης", δηλαδή θεωρεί πως στη ζωή όλα οφείλουν να έρχονται και να μοιράζονται δίκαια και πως είναι αδιανόητο να διαπράττεται κάποια αδικία, τότε έχει προσδοκίες που θα διαψευστούν σύντομα και θα οδηγήσουν στη θλίψη και το θυμό. Όταν όμως το άτομο λειτουργεί με βάση το "δόγμα της χαράς", τότε τα πράγματα αλλάζουν, γιατί υιοθετεί ό,τι συμβάλλει περισσότερο στην ατομική και τη συλλογική ευτυχία.
Γενικά θα πρέπει να θυμόμαστε ότι ο βασικός λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι υποφέρουν και δεν μπορούν να λύσουν τα προβλήματά τους είναι διότι οι αιτίες δεν είναι εξωτερικές, αλλά βρίσκονται μέσα στο πνεύμα τους. Είναι ο τρόπος αντιμετώπισης των πραγμάτων. Ας χαμογελάσουμε λοιπόν και δούμε τα πράγματα από άλλη όψη!
Ερωτήθηκε κάποτε ένας σοφός: ποια είναι εκείνα τα μάτια που βλέπουν καλύτερα; Τα σκουρόχρωμα ή τα γαλανά; Των ανδρών ή των γυναικών; Των ανθρώπων ή μήπως τα μάτια των ζώων; Και ο σοφός αποκρίθηκε: τα μάτια που βλέπουν καλύτερα είναι αυτά των φθονερών γιατί βλέπουν από απόσταση, βλέπουν και την παραμικρή λεπτομέρεια, βλέπουν ακόμη και όσα δεν υπάρχουν. Ένα μόνο πράγμα δεν βλέπουν, το καλό. Και όταν το εντοπίσουν, τότε γεμίζουν δάκρυα και σφαλίζουν για να μην το βλέπουν.
Αν θελήσουμε να δώσουμε έναν πρόχειρο ορισμό για το τι είναι ο φθόνος, θα λέγαμε πως είναι η λύπη, η πικρία, η μειονεξία για την προκοπή, την υπεροχή, τα τάλαντα, τα αγαθά του πλησίον. Φθόνος είναι και η χαιρεκακία για τη δυστυχία και τους πειρασμούς των συνανθρώπων μας. Ο υλικός πλούτος, η διακεκριμένη θέση στην κοινωνική διαστρωμάτωση, η σωματική διάπλαση και ωραιότητα, η πνευματική συγκρότηση, η βαρύτητα μιας άρτιας προσωπικότητας, οι υψηλότερες κατακτήσεις, οι επιτυχίες και τόσα άλλα γίνονται αφορμές να προκληθεί στην καρδιά του φθονερού αβάσταχτος πόνος.
Ένα από τα θανάσιμα αμαρτήματα είναι ο Φθόνος. Σύμφωνα με τον Νίτσε ο φθόνος είναι απόκτημα κακίας, ενώ ο Αριστοτέλης τόνιζε πως το να φθονείς κάποιον, είναι σαν να παραδέχεσαι πως είσαι κατώτερος του και διέκρινε δύο ψυχολογικούς τύπους ανθρώπων που είναι υπόδουλοι στο φοβερό πάθος του φθόνου: (α) του φιλόδοξους, γιατί δεν υποφέρουν να τους ξεπερνούν σε φήμη, δόξα, αρετές και (β)τους μικρόψυχους και ανικανοποίητους, διότι όσα αγαθά κι αν διαθέτουν, πάντα τα ξένα τους φαίνονται καλύτερα, μεγαλύτερα, ελκυστικότερα.
Στις μέρες μας βέβαια εγώ θα έλεγα ότι υπάρχουν δύο τύποι ανθρώπων: (α) αυτοί που θεωρούν κάποιον ότι είναι «καλύτερος» από αυτούς (π.χ. πιο ήρεμος στη ζωή του, πιο ευκατάστατος, πιο κατασταλαγμένος, με περισσότερα προσόντα από επαγγελματικής άποψης, καλύτερες σπουδές κλπ) και κοιτούν να τον «μοιάσουν», υποκινούνται από τον θαυμασμό ή και τη «ζήλεια» τους και ίσως και από τον εγωισμό τους (αυτός μπορεί, εγώ δεν μπορώ; ) και προσπαθούν να αυτοβελτιωθούν. Εδώ θα πρέπει να εισάγουμε την έννοια της άμιλλας που είναι η τάση να φτάσει κανένας τον άλλον, που τον θαυμάζει, ή και να τον ξεπεράσει, χωρίς να αισθάνεται φθόνο, αν ο άλλος τον ξεπερνάει σύμφωνα με τον Αριστοτέλη. Ο δεύτερος τύπος ανθρώπων είναι αυτοί που ενώ θεωρούν κάποιους «καλύτερους» αλλά δεν θέλουν να το παραδεχθούν και προσπαθούν με κάθε τρόπο να τους μειώσουν αντί να βελτιωθούν οι ίδιοι, υποκινούμενοι από την μικρότητά τους και τα ψυχολογικά τους συμπλέγματα και ιδίως από την αλαζονεία τους (βλ. σχετ. άρθρο στο blog αυτό).
Τώρα γιατί το χέρι θα πρέπει να φθονεί το πόδι επειδή είναι μακρύτερο αυτό χρήζει ιδιαίτερης ανάλυσης! Οι άνθρωποι θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι όλοι είμαστε μέρη του Όλου, σταγόνες του ίδιου ωκεανού με διαφορετικό ίσως σχήμα, όργανα του ίδιου οργανισμού με διαφορετική λειτουργία. Έχουμε την ψυχή μας και το πνεύμα μας που μας δόθηκαν από τον Θεό και θα πρέπει να τα εξελίξουμε, αλλά και τα ιδιαίτερα οργανικά και βιολογικά χαρακτηριστικά μας όπως τις ιδιαίτερες κλίσεις μας και γνωρίσματα καθώς και τα διάφορα κοινωνικά μας χαρακτηριστικά που κάποια τα κληρονομούμε και κάποια τα αναπτύσσουμε μόνοι μας στο βαθμό που ο καθένας μας αξιοποιεί τον συνδυασμό των χαρακτηριστικών του (κλίσεις, γνώσεις, εμπειρίες) και του περιβάλλοντός του (εκμετάλλευση ευκαιριών, αποφυγή απειλών).
Αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία πιστεύω ότι είναι η ενδοσκόπηση, είναι ένας τρόπος για να μπορέσουμε να βελτιώσουμε τον εαυτό μας και να ξεφύγουμε από τον σκόπελο του να φθονούμε τον συνάνθρωπό μας. Αν τον δούμε σαν διαφορετική έκφραση του Θεού, διαφορετικό όργανο του ίδιου οργανισμού τότε θα τον αγαπήσουμε και θα πετύχουμε το «ΦΘΟΝΕΙ ΜΗΔΕΝΙ» (Κανέναν μην φθονούμε ή ζηλεύουμε.
Χρειάζεται περισσότερη τόλμη για να αφήσεις κάποιον να ζήσει, από όση "τόλμη" χρειάζεται για να τον σκοτώσεις...
«Δεν είναι ο άνθρωπος εκπληκτικό ζώο;....»
Σκοτώνει άγρια ζώα - πουλιά, καγκουρό, ελάφια, ένα σωρό άγριες γάτες, ποντίκια, αλεπούδες και ντίνγκος - με τα εκατομμύρια, για να προστατέψει τα κτηνοτροφικά ζώα και τις τροφές τους. Μετά σκοτώνει τα κτηνοτροφικά ζώα με τα εκατομμύρια και τα τρώει. Αυτό με τη σειρά του σκοτώνει τον άνθρωπο με τα εκατομμύρια, διότι τρώγοντας όλα αυτά τα ζώα οδηγείται σε εκφυλιστικές και θανατηφόρες αρρώστιες όπως τα καρδιακά νοσήματα, τα νοσήματα των νεφρών και τον καρκίνο. Οπότε τότε ο άνθρωπος βασανίζει και σκοτώνει εκατομμύρια ακόμα ζώα για να ψάξει να βρει γιατρειά για αυτές τις αρρώστιες. Αλλού, εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι πεθαίνουν από πείνα και υποσιτισμό γιατί το φαγητό που θα μπορούσαν να φάνε χρησιμοποιείται για να παχύνει τα κτηνοτροφικά ζώα. Εν τω μεταξύ, κάποιοι άνθρωποι πεθαίνουν από θλιμμένο γέλιο για την παραλογία του ανθρώπου, που σκοτώνει τόσο εύκολα και τόσο βίαια, και μία φορά τον χρόνο, στέλνει κάρτες που προσευχονται για "Ειρήνη πάνω στην γη".
Ντάβιντ Κόατες "Η βιομηχανική φάρμα του γερο Μακντόναλν"
Διαβαζοντας την παρακάτω είδηση απο την Εφημερίδα «τα Νέα»….:
Ένας Ούγγρος είχε βρει ένα νεογέννητο κότσυφα. Τον πήγε στο Ουγγρικό Κέντρο Πουλιών, έναν τοπικό οικολογικό όμιλο. Εκεί, φρόντισαν το μικρό πουλί και το ανέθρεψαν. Μετά από μερικές βδομάδες, ο κότσυφας, έτοιμος να πετάξει, απελευθερώθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2004. Ένας ορνιθολόγος, λίγο πριν απελευθερώσουν το πουλί, του φόρεσε μια μεταλλική ταυτότητα με τον τόπο απελευθέρωσης του και έναν κωδικό αναγνώρισης.
Μερικούς μήνες αργότερα, στην Ελλάδα, στα Γιάννενα ένας κυνηγός, σκότωσε ένα πουλί. Του έκανε εντύπωση γιατί δεν ήταν σαν τα άλλα που είχε σκοτώσει. Είχε κάτι περίεργο. Είχε ένα μεταλλικό δακτυλίδι στο πόδι του. Ήταν ο κότσυφας. Το ίδιο πουλί που κάποιοι συνάνθρωποι του, 1400 χλμ. μακριά, βοήθησαν να ανοίξει τα μάτια του, να κάνει τα πρώτα του φτερουγίσματα και τελικά, απελευθέρωσαν, εκείνος το σκότωσε.
Το πουλί που πέταγε μήνες να διανύσει τα 1400 χλμ. και έκατσε λίγο στο δέντρο να ξεκουραστεί, πήρε την τελευταία του ανάσα γιατί ο κομπλεξικος έπρεπε να κάνει το μάγκα το βράδυ στο καφενείο...
Αναρωτιεται κανεις, τι σημαίνει «κυνηγός» εν έτει 2009;
Μερικές φορές αναρωτιέσαι αν όντως είσαι ανώτερος των υπολοίπων ζώων. Άλλες φορές αποκαλείς κάποιον ζώο και αναρωτιέσαι ποιος θίγεται περισσότερο, το ίδιο το ζώο ή ο άνθρωπος.
Τέτοιου είδους συμπεριφορές, δεν ταιριάζουν στον 21ο μας αιώνα. Η φύση δεν μας ανήκει, εμείς της ανήκουμε γι’ αυτό ας φροντίσουμε να συνυπάρξουμε αρμονικά με τους συγκάτοικούς μας σε αυτόν τον πλανήτη.
Επιχειρήσαμε να είμαστε πολύ αλαζονικοί με τη φύση, επιχειρήσαμε να κατακτήσουμε τη φύση, πράγμα που είναι εντελώς γελοίο. Αυτός ο πολιτισμός έχει αποτύχει, επειδήεναντιώθηκε στη φύση.
Εμείς είμαστε μέρος της φύσης!
Πώς μπορούμε να την κατακτήσουμε;
Εμείς είμαστε η φύση.
Το να πολεμάμε τη φύση σημαίνει ότι πολεμάμε τον εαυτό μας.
Αυτό είναι τόσο ανόητο και τόσο αυτοκτονικό,
που οι επόμενες γενιές δεν θα μπορούν να πιστέψουν ότι έχουμε κάνει τέτοιο έγκλημα.
Πρέπει να ξαναμάθουμε πώς να έρθουμε πιο κοντά στα δέντρα, στα δάση, στα βουνά, στους ωκεανούς. Πρέπει να μάθουμε πώς να συμφιλιωθούμε και πάλι μαζί τους.
Μπορούμε να ζήσουμε χαρούμενα μόνο μαζί με τη φύση, όχι εναντίον της φύσης.
Τη στιγμή που είμαστε εναντίον της φύσης, η ενέργεια μας της αγάπης γυρίζει σε μίσος. Αν ρέουμε με τη φύση, σε πλήρη αρμονία, η αγάπη μας μεγαλώνει και ωριμάζει, γίνεται πιο ολοκληρωμένη. Και το ωρίμασμα της αγάπης είναι το μεγαλύτερο δώρο της ζωής.
ΟΣΣΟ
Δεν είναι μόνο τα φιλοζωικά μας αισθήματα που προσβάλλονται από τέτοια θεάματα, είναι το παγκόσμιο περιβαλλοντικό ζήτημα της παράνομης ή και νομότυπης αιχμαλωσίας και εκμετάλλευσης ζώων με ότι αυτό σημαίνει για τα είδη και τους βιοτόπους.
Τα ζώα και τα φυτά αντιπροσωπεύουν ένα απόθεμα ζωτικών δυνάμεων για την ανάπτυξη και την εξέλιξη του ανθρώπου. Τα ζώα μαζεύουν μαγνητισμό. Γι' αυτό τον λόγο, όσο είναι σε καλή κατάσταση η υγεία τους, οι άνθρωποι που βρίσκονται κοντά τους, θα είναι κι αυτοί, λίγο-πολύ, σε καλή υγεία. Μια φιλική διάθεση προς τα ζώα, εκτός όλων των άλλων, μας δίνει την δυνατότητα να επωφεληθούμε από τις μαγνητικές δυνάμεις που συσσωρεύονται μέσα τους.
Είναι καιρος να περασει στην κατανοηση του ανθρωπου του 21ου αιωνα, ότι τα ζωα οχι μονο διαθετουν ψυχη αλλα και νοημοσυνη. Και για ναπαμε και πιο περα, μπορουμε να μιλαμεκαι για κάποια μορφή συνειδητότητας. Μήπως πρέπει πια να μιλάμε για τις δυνατότητες συνεργασίας του ανθρώπου με τα ζώα;
Τα σκυλιά για παραδειγμα, μπορούν να μετρήσουν ως το πέντε, μπορούν να μάθουν πού βρίσκονται πράγματα αξίας (π.χ. το φαγητό τους), να ανακαλύψουν καλύτερες και ταχύτερες διαδρομές, να χειριστούν απλούς μηχανισμούς, να καταλάβουν πάνω από 160 λέξεις και να εξαπατήσουν (αυτό θεωρείται «επιτυχία»…) άλλα σκυλιά. Μπορούν ακόμη να δείχνουν ορισμένα βασικά συναισθήματα, όπως η χαρά, ο θυμός και η αηδία, όχι όμως πιο πολύπλοκα συναισθήματα, όπως η ενοχή…
Έτσι λένε στις τελευταίες διαπιστώσεις τους οι επιστήμονες και πιο συγκεκριμένα ο Αμερικανός ψυχολόγος Στάνλεϊ Κόρεν στη μελέτη του με θέμα «Πώς σκέφτονται τα σκυλιά;» την οποία παρουσίασε στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ψυχολογικής Ένωσης.Ο ίδιος συμπληρώνει ότι μπορούν να λύνουν πολύπλοκα προβλήματα και ότι είναι πιο κοντά στους ανθρώπους και τους πιθήκους από ό, τι νομίζαμε μέχρι τώρα.
Σύμφωνα με τις έρευνες η νοημοσύνη των σκυλιών που συγκρίνεται με την νοημοσύνη παιδιού δύο χρονών (και σε κάποια θέματα περισσότερο) μπορεί να διακριθεί σε τρεις μορφές: την ενστικτώδη (= αυτά που το σκυλί είναι γεννημένο για να κάνει), την προσαρμοστική (= μαθαίνει μόνο του από το περιβάλλον του να λύνει προβλήματα) και την επίκτητη (=που είναι θέμα εκπαίδευσης και οφείλεται κυρίως στη σχέση τους με τον κύριό τους).
Το μεγαλείο ενός έθνους και η ηθική του πρόοδος κρίνεται από το πως φέρεται στα ζώα. Στο μυαλό μου, η ζωή ενός προβάτου δεν είναι λιγότερo πολύτιμη από αυτή ενός ανθρώπου. Στον πλανήτη υπάρχουν αρκετά για τις ανάγκες του καθενός αλλά όχι για την απληστία του καθενός.
Μαχάτμα Γκάντι
Κανένας θεός δε διψάει για αίμα, μόνο οι άνθρωποι. Κανένα έθιμο και καμία παράδοση δεν αποτελεί δικαιολογία για τα δύο περίπου εκατομμύρια αμνοερίφια που θυσιάζονται κάθε χρόνο το πασχα για το τερψιλαρύγγιό μας…
Ποτε ηπολιτεία, η εκκλησία, τα μμε αλλά και όλοι οι σκεπτόμενοι και ευαισθητοποιημένοι πολίτες θα σταθούν κριτικά απέναντι στην επιβολή αντικρουόμενων και αναχρονιστικών εθίμων και θα αναρωτηθούν αν πραγματικά μπορούμε να γιορτάζουμε ημέρες αγάπης, βάφοντας τα χέρια μας με αίμα?
Ποτε, τα διαφορα κομματοσκυλα, αντι των πολιτικων(?) τους πεποιθησεων, θα αρχισουν ναδιαδηλώνουν υπέρ της πραγματικής ειρήνης, αγάπης και συμπόνιας προς όλες τις αισθανόμενες υπάρξεις?
Το κυνήγι είναι μία δραστηριότητα που δε συνδέεται, τουλάχιστον στις ανεπτυγμένες χώρες, με τις άμεσες βιοτικές ανάγκες του ανθρώπου και φυσικά δεν είναι άθλημα, γιατί η έννοια του αθλήματος προϋποθέτει συμμετοχή και των δύο μελών.
Αντίθετα, είναι μία δραστηριότητα που διαιωνίζει την οικολογική ανθρωποκεντρική εικόνα του ανθρώπου - κυρίαρχου της φύσης, έχει επιπτώσεις στην ίδια την υγεία των δασών και των οικοσυστημάτων λόγω της κοπής της τροφικής αλυσίδας, βοηθάει στην αύξηση του πληθυσμού των τρωκτικών, εξαιτίας της επικήρυξης των φυσικών διωκτών τους ως «επιβλαβών», μολύνει τη φύση με το μόλυβδο και το πλαστικό που περιέχουν τα φυσίγγια και ευθύνεται για ένα ποσοστό πυρκαγιών που καταστρέφουν τα ελληνικά δάση.
Όταν ο άνθρωπος κυνηγούσε, το έκανε γιατί ήταν αναγκασμένος! Δεν είχε άλλη επιλογή, έπρεπε να επιβιώσει! Έτρωγε βελανίδια και πέτρες με λάσπη και ζούσε σε σπηλιές! Είχε για όπλα του κάτι μίζερα ακόντια και βέλη! Φορούσε προβιές και ήταν ξυπόλητος, άναβε φωτιές τρίβοντας πέτρες πάνω σε ξέρα χόρτα και το θήραμα του ήταν τα Μαμουθ! Μπορούσε από τη μια στιγμή στην άλλη από θύτης να γίνει θύμα. Ήταν «ο θάνατος σου, η ζωή μου».
Δυστυχως, καποιους ημιαγριους, 200.000 χρόνια εξέλιξης, τους προσπερασαν χωρις να παρουν χαμπαρι… Οι μόνοι στον αιώνα μας που κυνηγούν είναι κάτι φυλές στην καρδιά της Αφρικής, που το κάνουν με φυσοκάλαμα για να φέρουν τροφή στο χωριό. Αυτοί είναι οι κυνηγοί του χωριού. Αυτή είναι η δουλειά τους. Αν γυρίσουν με άδεια χέρια, όλο το χωριό θα πεινάσει.
Αναρωτιεται κανεις, είναι δυνατόν καποιοι να σηκώνονται από το τραπέζι με τα κοψίδια και τα κρασιά, Κυριακή μεσημέρι και να παίρνουν τις επαναληπτικες καραμπινες, τα φισεκλίκια τους, τις στολές παραλλαγής, άρβυλα και τα λοιπά καραγκιοζιλίκια και να πάνε να σκοτώσουν ορτύκια, τσίχλες και μπεκάτσες; Γιατι ολοι αυτοι οι φονοι? Για να φανε μήπως? Να επιβιώσουν? Μήπως για να πάρουν το δέρμα να ντυθουν για να μην ψοφήσουν στον παγετώνα? Ή μήπως το κάνουν για να προστατέψουν τον καταυλισμό τους από τις νυχτερινές επιδρομές των άγριων, λυσσασμένων ορτυκιών?
Η μόνη ειλικρινής απάντηση που θα μπορουσαν να δωσουν,σε ένα παράλληλο σύμπαν που δεν θα ήταν κομπλεξικοί, είναι:
«όχι, απλά τα έχουμε σκατώσει τόσο στη ζωή μας, έχουμε μειώσει τόσο τον εαυτό μας, που ο μόνος τρόπος να πάρουμε λίγη από την αυτοεκτίμηση μας πίσω, είναι να κρυβόμαστε στις φυλλωσιες και να παραφυλάμε ορτύκια, ζαρκαδια, αγριογουρουνα, ελαφια, λαγους….»
Μαλιστα πιστεύουν ότι αυτοί είναι οι πραγματικοί οικολόγοι γιατί κατά καιρούς, λέει, αφήνουν μεγάλο αριθμό ορτυκιών ελεύθερα, ώστε να έχουν να κυνηγάνε μετά. Τι είδους σαδισμός είναι αυτός ???
Τους περνακαθολου απότο μυαλο, το αυτονοητο, ότι θα βοηθούσε σχετικά την αύξηση του πληθυσμού των ορτυκιών, αν σταματούσαν να τα πυροβολουν σαν Βιετκόνγκ? Λένε ότι βοηθούν την ισορροπία του οικοσυστήματος. Πως ακριβώς? Σκοτώνοντας μπεκάτσες? Είναι απειλή οι μπεκάτσες? Και αν είναι, ποιοι είναι αυτοι? Η φύση?, και επεμβαίνουν όποτε αυτοι γουστάρουν? Η φύση ήταν σε πολύ καλύτερη ισορροπία πριν πατήσει το πόδι του ο άνθρωπος και το να πυροβολουν τρυγόνια, φωτογραφίζοντας τα και γεμίζοντας τα δάση κάλυκες, σε καμιά περίπτωση δεν βοηθάει την προστασία του περιβάλλοντος.
Άλλα ας το δούμε και σε προσωπικό επίπεδο. Τι παιδιά μεγαλώνουν? Τι τους διδάσκουν? Ότι με τον τσαμπουκά και την καφρίλα, ετσιθελικά, εισβάλουν σε ένα οικοσύστημα που υπήρχε χρόνια πριν απ’ αυτους και εξολοθρεύουν ολόκληρους πληθυσμούς ζώων «για την πλάκα τους»? Και μετά? Την υποκρισία, με το να λένε στους άλλους ότι είναι οικολόγοι? Ότι το να παίρνεις μια ζωή, όχι μόνο έχει πλάκα άλλα είναι και κάτι για το οποίο καμαρώνουν? Περιμένουν μετά από αυτά να στεναχωρηθουμε όταν ακούμε στις ειδήσεις «αδέρφια πυροβολήθηκαν με την κυνηγετική καραμπίνα του πατέρα τους»?
Και το πιο γελοίο όλων είναι το γεγονός ότι έχουν το θάρρος και το θράσος να αυτοαποκαλούνται και "αθλητές" !!! Φυσικά σε ένα άθλημα βασική προϋπόθεση είναι η συγκατάθεση όλων των συμμετεχόντων: του εν λόγω κότσυφα, και γενικότερα όλων των ζωντανων!Βέβαια όλα τα άτυχα πετούμενα αυτού του ντουνιά δεν τα ρώτησε κανείς αν θέλουν να συμμετέχουν στην "άθληση"(!) των ελεεινών τυφεκιοφόρων..
Αργει πολύ ακομα το ξύπνημα της παγκόσμιας συνείδησης ?... Ποσο λετε η Γη ακόμη να μας αντεξει??? Αυτό εδώ δεν είναι παιχνίδι, είναι ήδη η δική μας πραγματικότητα. Μην αφήσουμε στα παιδια μας μια κόλαση για κληρονομιά… Ας τους αφήσουμε τη ζωή!
«Αν ο άνθρωπος δε διευρύνει τη συμπόνια του σε κάθε τι που ζει, δε θα βρει ούτε κι ο ίδιοςγαλήνη». /
Άλμπερτ Σβάϊτσερ
«Όσο ο άνθρωπος θα συνεχίζει να είναι ο άσπλαχνος καταστροφέας κατώτερων όντων, δεν θα γνωρίσει ποτέ υγεία ή ειρήνη. Γιατι όσο οι άνθρωποι θα κατασφάζουν ζώα, θα σκοτώνουν ο ένας τον άλλο. Πράγματι, αυτός που σπέρνει το σπόρο του φόνου και του πόνου δεν μπορεί να δρέψει χαράκαι αγάπη». /
Πυθαγορας
Το κυνήγι είναι μια ολότελα αντι-οικολογική -από κάθε άποψη- διαδικασία, για τους κάτωθι λόγους:
- είναι υπεύθυνη για την βάρβαρη εξόντωση και συστηματική εξαφάνιση δεκάδων ειδών πουλιών και ζώων,
- έχει αποφέρει την διατάραξη της δυναμικής ισορροπίας των τροφικών αλυσίδων και ως εκ τούτου υπερπληθυσμό διαφόρων ειδών (τρωκτικών κυρίως) ..
- γιατί οι τυφεκιοφόροι είναι οι κύριοι "σκουπιδοποιοί" της Φύσης μας καθώς την μολύνουν και την γεμίζουν σκουπίδια με τους δεκάδες-εκατοντάδες τόνους μολυβιού και πλαστικού που περιέχουν τα φυσίγγια τους,
- γιατί ευθύνονται άμεσα και έμμεσα για πολλές από τις πυρκαγιές που καταστρέφουν τα μοναδικά δάση μας,
- γιατί καλλιεργεί τη βία στη φύση και στη ζωή εκπαιδεύοντας τα πιο άγρια ένστικτα που κρύβει μέσα του ο άνθρωπος...
Πέρα λοιπόν από τους παραπάνω λόγους που είναι οικολογικά ανήθικοι, από κοινωνική και οικονομική - και εν τέλει στυγνή "κρεαταγορική" σκοπιά, είναι μια πράξη Κλοπης, καθώς τα χρήματα που εισπράττει το κράτος από τους τυφεκιοφόρους (τους "νόμιμους" τουλάχιστον, για τα τέλη αδειών) είναι δυσανάλογα λιγότερα ως προς το κόστος του κρέατος των ζώων που θανατώνονται αναφορικά με την αγορά κρέατος... και χώρια τα δισεκατομμύρια που δαπανώνται για τις εισαγωγές κυνηγετικών ειδών...
Και αν μη τι άλλο, πέρα από το ότι είναι καθαρή κλεψιά εις βάρος όλων μας, είναι μια πράξη Αντιδημοκρατικη, γιατί η ελληνική χλωρίδα και πανίδα ανήκει σε όλους τους Έλληνες, οι οποίοι φυσικά, δεν ρωτηθήκαμε ποτέ και με κανένα τρόπο εάν εγκρίνουμε να ασελγούν οι τυφεκιοφόροι πάνω στην ελληνική Φύση, οι οποίοι συνιστούν μειοψηφία... το 4-5% του συνολικού πληθυσμού μας (400.000 περίπου)!!!
Φυσικά, ψυχιατρικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι φωτογραφίες που βγαίνουν έπειτα χαμογελαστοί και περήφανοι δίπλα στα νεκρά θηράματά τους... τα οποία σκότωσαν άσχετα με το αν επρόκειτο για το αρσενικό της αγέλης ή για ένα θηλυκό που κυοφορούσε ή μεγάλωνε τα μικρά του... Δεν έχει καμία σημασία άλλωστε, θα αποτελέσει είτε ένα έδεσμα φυσικά πολυτέλειας και όχι επιβίωσης ή μπορεί να καταλήξει και στα σκουπίδια κιόλας... ενώ στην Φύση, ποτέ δεν καταλήγει τίποτε στα "σκουπίδια"...
«Ένα ανθρώπινο ον είναι μέρος του όλου, που καλείται από εμάς σύμπαν, ένα μέροςπεριορισμένο στον χώρο και στον χρόνο. Αυτό συλλαμβάνει τον εαυτό του, τις σκέψεις του και τα συναισθήματά του ξεχωριστά από το υπόλοιπο...
ένα είδος οπτικής ψευδαίσθησης της συνείδησής του. Αυτή η ψευδαίσθηση είναι ένα είδος φυλακής για εμάς, που μας περιορίζει στις προσωπικές μας επιθυμίες και στην έλξη μόνο λίγων ανθρώπων που είναι κοντά μας.
Η αποστολή μας πρέπει να είναι να απελευθερώσουμε τους εαυτούς μας από αυτήν την φυλακή διευρύνοντας τον κύκλο της συμπόνιας μας για να αγκαλιάσουμε όλα τα ζωντανά πλάσματα και ολόκληρη την φύση μέσα στην ομορφιά της».Albert Einstein
«...μερικά αυλάκια σ' ένα οργωμένο χωράφι -λίγη άμμος, πουλιά, θάλασσα και ουρανός -αυτά είναι σοβαρά θέματα, τόσο δύσκολα αλλά και ταυτόχρονα τόσο ωραία, ώστε πραγματικά αξίζει κανείς να αφιερώσει τη ζωή του για να εκφράσει την ποίηση που κρύβεται μέσα τους».
Βίνσεντ Βαν Γκογκ
Πως γινεται να κατανοησουν καποιοι, οτι η απολυτη ευχαριστηση ειναι να δημιουργεις ζωη, να χαριζεις ζωη και οχι να αφαιρεις ζωες ?....
Τί να πεις κανείς?...
Πώς να εκφραστεί κάποιος βλέποντας τέτοιες πράξεις από κάποιους υπάνθρωπους που ξεσπούν τα κόμπλεξ τους σε ανυπεράσπιστα ζωα?
Αν συμπεριφέρονται έτσι σε ζώα, μπορείτε να φανταστείτε ποιες είναι οι σχέσεις τους με τους ανθρώπους…Δεν το εχουν καιπολύ αυτοι οι αυτοκλητοι καουμποιδες και τζαμπα μαγκες, να στρεψουν το οπλο τους και σε ανθρωπο,αμα τσαντιστουν… Σε μια πολιτισμενη κοινωνια, θα ηταν ολοι τους επικηρυγμενοι, ζωντανοι η νεκροι… Το οπλο προεκταση ενός συμπλεγματικου εγω, φτηνο υποκαταστατο εξουσιας, δυναμης, κυριαρχιας, αυνανισμου. Καμουφλαζ αντιερωτικου, ανοργασμικου, απανθρωπου αθλιου δολοφονου.
Η βαρβαρότητα πουεπιδεικνυει το δίποδο ζώον (βλ.άνθρωπος) απέναντι στα άλλα ζώα, όχι μόνον είναι πρωτοφανής αλλά κυοφορεί μέσα της μια αρρωστημένη έπαρση ανωτερότητας . Μια από τις μεγαλύτερες ύβρεις που μπορεί να πράξει ένα νοήμον πλάσμα (υποτίθεται) όπως ο άνθρωπος, είναι να συμπεριφέρεται στα ζώα λες και είναι άψυχα αντικείμενα. Τα ζώα Νιωθουν και η ειρωνεία είναι πως ορισμένοι άνθρωποι ενεργούν μην Νιωθοντας τίποτα για τα συντροφικά πλάσματα της γης.
Είναι τραγικο να βρισκει κανεις σκελετωμενααπό την πεινα κυνηγοσκυλα, σε εγκαταλειψη από τους κυνηγους (επειδη δεν τους βγηκαν καταλληλα για κυνηγι), σε απομονωμενες και ακατοικητες ορεινες περιοχες. Μονο ένα τρισαθλιο υπανθρωπο κτηνος θα μπορουσε να το κανει αυτό…
Κάποια ανθρωποειδη κτηνη μεταλλαγμενου dna, βγάζουν το αρρωστημένο τους ένστικτο πάνω στα ζώα . Το τέρας του πλανήτη μαςεχει ονομα και λεγεται ….άνθρωπος …
Ομοιώθησαν τοις κτήνεσι ( Έγιναν ίδιοι με τα κτήνη ).
Δεκάδες ζώα κινδυνεύουν λόγω των μεγάλων πυρκαγιών που κατέκαψαν τα δάση της Ελλάδας. Σήμα κινδύνου κρούουν επιστήμονες και περιβαλλοντικές οργανώσεις για καφέ αρκούδες, λαγούς, τσακάλια, πέρδικες, αγριογούρουνα.
Οι ειδικοί τονίζουν ότι μετά τις μεγάλες πυρκαγιές στην Πάρνηθα, την Πεντέλη, την Αχαΐα, τον Γράμμο, τον Ταΰγετο και τον Πάρνωνα, τα ζώα τώρα απειλούνται εκ νέου από το ανεξέλεγκτο κυνήγι, το στρες, την έλλειψη καταφυγίων και τροφής και τη διατάραξη του οικοσυστήματος.
Πέρδικες, αγριόχοιροι, λαγοί και άλλα θηρεύσιμα είδη αναζητούν καταφύγιο σε γειτονικά δάση μετά τις φωτιές. Σε περίπτωση που κυνηγηθούν μπορεί να υπάρξει σημαντική μείωση του πληθυσμού τους. Παρ’ όλα αυτά, σύμφωνα με μαρτυρίες οικολογικών οργανώσεων, εκατοντάδες κυνηγοί έχουνκατακλύσει τις περιοχές που έχουν βρει τα ζώα καταφύγιο και πυροβολούν ανεξέλεγκτα. Σημειωτέον τέλος, ότι πολλά πληγωμένα ζώα και πουλιά από τα σκάγια, αργοπεθαίνουν, για ώρες ή μέρες.
Ο Chief Seattle στο περίφημο γράμμα που είχε στείλει το 1855 στον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, όταν ο τελευταίος του ζήτησε να αγοράσει την γη της φυλής του, πέραν του ότι έδωσε μαθήματα ζωής είπε και πράγμα τα που αφορούν όλους μας ως τα σήμερα:
"Ο λευκός άνθρωπος θα πρέπει να συμπεριφέρεται στα ζώα σα να’ ταν αδέρφια του. Είμαι άγριοςκαι δεν καταλαβαίνω γιατί ο λευκός αφήνει πίσω του χιλιάδες νεκρά αγριοβούβαλα πυροβολώντας τα μόνο για το κέφι του μέσα από το σιδερένιο άλογο που καπνίζει (τραίνο) ενώ εμείς δε σκοτώνουμε παρά μόνο για να τραφούμε.
Τι είναι ο άνθρωπος χωρίς τα ζώα; Αν εξαφανίζονταν όλα τα ζώα, ο άνθρωπος θα πέθαινε από μεγάλη πνευματική ερημιά. Ότι συμβεί στα ζώα θα συμβεί σύντομα και στον άνθρωπο.
Ξέρουμε τουλάχιστον αυτό: Η γη δεν ανήκει στον άνθρωπο ο άνθρωπος ανήκει στην γη.Επισης,πως εμείς δε δημιουργήσαμε τον ιστό της ζωής αλλά αποτελούμε μόνο μια ίνα μέσα σε αυτόν.Αν προκαλέσουμε κάποια καταστροφή στον ιστό, οι συνέπειες θα έρθουν και σε εμάς τουςίδιους..."
Επισης,ο λόγος του Iνδιάνου φύλαρχου See-at-la το 1854, για τη σχέση του ανθρώπου με τον πλανήτη. Σήμερα ίσως πιο επίκαιρο από ποτέ αποδεικνύει ότι μιά πολύ υψηλης στάθμης ολιστική συνείδηση, σε αρμονία με το περιβάλλον, ήταν προ πολλού κατεκτημένη σε πολιτισμούς ξένους από τον δυτικό.
Ο αέρας είναι πολύτιμος για τον κόκκινο άνθρωπο, διότι όλα μοιράζονται την ίδια ανάσα. Αγαπούμε τη γη όπως το νεογέννητο αγαπάει τον χτύπο της καρδιάς της μητέρας του. Όμως ο λευκος ανθρωπος μεταχειρίζεται τη μητέρα του τη γη και τον αδελφό του τον ουρανό ως πράγματα προς αγορά, προς λεηλασία, προς πώληση, όπως τα πρόβατα η τα φανταχτερά στολίδια. Η λαιμαργία του ρημάζει τη γη και αφήνει πίσω μόνο έρημο.
Και τι υπάρχει στη ζωή αν ένας άνθρωπος δεν μπορεί να ακούσει το κελάηδισμα των πουλιών του ή το κρώξιμο των βατράχων γύρω από τις λίμνες τα βράδια; Αλλά είμαι ένας κόκκινος άνθρωπος και δεν καταλαβαίνω. Ο Ινδιάνος προτιμά τον απαλό ήχο του αέρα που ορμά πάνω στην επιφάνεια τη λίμνης και τη μυρωδιά του ίδιου του ανέμου, καθαρισμένου από τη βροχή και αρωματισμένου από το άρωμα του κουκουναριού του πεύκου.Το αγρίμι, το δένδρο, ο άνθρωπος, όλα μοιράζονται την ίδια ανάσα. Ο λευκός άνθρωπος δεν φαίνεται να προσέχει τον αέρα που αναπνέει.
Ο λευκός άνθρωπος πρέπει να συμπεριφέρεται στα αγρίμια αυτής της γης σαν σε αδέλφια του. Είμαι ένας πρωτόγονος και δεν καταλαβαίνω κάποιον άλλο τρόπο. Όμως έχω δει χιλιάδες νεκρούς βούβαλους στις πεδιάδες αφημένους από τον λευκούς ανθρώπους που τους πυροβόλησαν από ένα τραίνο. Πως μπορεί το σιδερένιο άλογο που καπνίζει να είναι ποιο σημαντικό από τον βούβαλο που πρέπει να τον σκοτώνουμε μόνο για να επιβιώνουμε;
Τι είναι ο άνθρωπος δίχως τα αγρίμια; Αν όλα τα αγρίμια πέθαιναν ο άνθρωπος θα πέθαινεαπό πνευματική μοναξιά. Διότι ό,τι συμβαίνει στα αγρίμια σύντομα συμβαίνει και στον άνθρωπο. Όλα τα πράγματα συνδέονται.
Διδάξτε στα παιδιά σας ό,τι έχουμε διδάξει στα δικά μας παιδιά: πως η γη είναι η μητέρα μας. Οτιδήποτε συμβαίνει στη γη συμβαίνει και στα παιδιά της γης. Αν οι άνθρωποι φτύνουν πάνω στο έδαφος φτύνουν επάνω στον ίδιο τους τον εαυτό. Αυτό γνωρίζουμε: πως η γη δεν ανήκει στον άνθρωπο αλλά ο άνθρωπος ανήκει στη γη.
Όλα τα πράγματα συνδέονται όπως το αίμα που ενώνει την οικογένεια. Όλα τα πράγματα συνδέονται. Οτιδήποτε συμβαίνει στη γη συμβαίνει και στα παιδιά της γης. Ο άνθρωπος δεν ύφανε τον ιστό της ζωής. Είναι απλά ένα νήμα του. Οτιδήποτε κάνει στον ιστό το κάνει στον εαυτό του.
Ένα πράγμα γνωρίζουμε, το οποίο μπορεί κάποια μέρα να το ανακαλύψει ο λευκός άνθρωπος – ο Θεός μας είναι ο ίδιος Θεός με τον δικό σας. Μπορεί να σκέφτεστε ότι είναι δικός σας, όπως εύχεστε να είναι δική σας η γη, αλλά δεν μπορείτε να τον έχετε δικό σας. Είναι ο Θεός του ανθρώπου και η συμπόνια του είναι ίδια για τους κόκκινους και τους λευκούς ανθρώπους. Η γη είναι πολύτιμη για αυτόν και το να τη βλάπτει κάποιος είναι σαν να περιφρονεί τον ίδιο τον Δημιουργό του. Οι λευκοί άνθρωποι επίσης θα παρέλθουν, ίσως νωρίτερα από άλλες φυλές. Συνεχίστε να μολύνετε το κρεβάτι σας και μια νύχτα θα πνιγείτε από την ίδια σας τη βρωμιά.
Τα δικαιωματα των ζωων βλαπτουν σοβαρα τους εκμεταλλευτες τους.
Δεν µπορείς να σώσεις κάθε ζώο στον κόσµο, όµως για αυτό το ένα που σώζεις, ΕΙΝΑΙ ο κόσµος.
Σημειωση.
Αφιερωνωαυτό το αρθρο στον αγνωστο κυριο,που πριν πολλα χρονια βρεθηκε στο τραπεζι μας, σ’ένα απομακρυσμενο ορεινο χωριο της Πινδου, στο κοινοτικο μαγαζι, προχωρημενο φθινοπωρο. Παρεμεινε για πολύ ωρα σιωπηλος, καθως η συζητηση της παρεας ειχε παει στο φαινομενο τωνκυνηγων. Καποια στιγμη μιλησε:
" Ξερετε, υπηρξα και γω κυνηγος τα χρονια που ζουσα στην αγνοια. Σ’ ένα από τα κυνηγια, ενώ βρισκομασταν σε καρτερι, πυροβολησα ένα ελαφι. Ετρεξα με χτυποκαρδι να δω τι απογινε. Το βρηκα καταχαμα αιμοφυρτο, ενώ ψυχορραγουσε. Λιγο πριν αφησει την τελευταια του πνοη, ένα δακρυ κυλησε από τα ματια του. Από τοτε, δεν ξαναεπιασα ποτε οπλο στα χερια μου…."
H τελευταια νανοχηνα. (Ολα ειναι δρομος - Θανασης Βεγγος)
Παρ’ οτι ειμαι εναντια σε κάθε μορφη βιας, η πραξη του Θαναση Βεγγου (συγκλονιστικη η ερμηνεια του στην « τελευταια νανοχηνα » της ταινιας – Oλα είναι δρομος ), όχι μονο δεν μ’αφηνει αδιαφορο, αλλα τολμω να υποθεσω ότι σε μια αναλογη περιπτωση, είναι πολύ πιθανο να λειτουργουσα με αναλογο τροπο σε πληρη επιγνωση. Γιατι?
«Γιατι το κάθε τι είναι καλό, όταν γινεται μεσα σε βαθειά αποδοχή. Τοτε το καθετί γίνεται ευλογία». / Οσσο. (Είναι το θεμα της τελευταιας μου αναρτησης στο φαος satori).
Ακομη και το «φονο», όταν τον κανεις όσο πιο ολοκληρωτικά γίνεται, όταν ο φονος είναι προιον συνειδητοτητας και όχι «βρασμος ψυχης», τοτε παυει να είναι φονος. (Θυμηθειτε τα λογια του Κρισνα στον Αρτζουνα, στην Μπαγκαβατ Γκιτα καθως και στo επος Μαχαμπαρατα).
Η πραξη του Θαναση Βεγγου εμπεριεχει το στοιχειο της καθαρσης-λυτρωσης, εν ειδει αρχαιας ελλην. Τραγωδιας. Πραγματι, αυτος είναι ο δρομος του Σαμουραι…!
Αγαπητοι συνοδοιποροι, όταν το ζητουμενο είναι η επιτευξη της κρισιμης μαζας, (μορφογεννετικα πεδια - Νομος εκατοστου πιθηκου,http://ianisdo-anando.blogspot.com/search/label/morphogenetics%20fields-%20theory, όταν χρειαζονται μονο 316 ανθρωποι αυξημενης συνειδητοτητας για να αλλαξει ολοκληρωτικα ο βαθμος συνειδητοτητας της χωρας στην οποια ζουμε, δεν γινεται να επιτρεπουμε σε 400000 κυνηγους να δημιουργουν χονδροειδεις κραδασμους και πεπλα συνειδησιακου σκοτους πανω από την Ελλαδα…
Στοχος του εκτενους αρθρου (και να με συμπαθατε αν σας κουρασα), είναι η αφυπνιση καποιων τυφεκιοφορων που κυνηγουν από αγνοια. Πιστευω ότι το μεγαλυτερο μερος πασης φυσεως εγκληματων οφειλεται στην αγνοια. – που σημαινει ελλειψη συνειδητοτητας, περα από την ελλειψη γνωσεων και πληροφοριων (και αυτό εκανα στο αρθρο) σχετικα με το εκαστοτε θεμα.
Κουραστηκα και σας κουρασα μ’ολες αυτές τις πληροφοριες, αποσκοπωντας στην αφυπνιση καποιων ασυνειδητων καουμποι, χωρις να χρειαστουν και αλλα δακρυα…Οσο για τους υπολοιπους εν πληρει επιγνωσει κυνηγους, ας τους αναλαβει ο εκαστοτε Θανασης Βεγγος, αλλα και ο αμειλικτος νομος του Καρμα…
Υπαρχει μια άλλη ιστορια που εζησα και σας αναφερω, ενός πιτσιρικα σχετικα κυνηγου (από χαβαλε, μαγκια, περιπετεια κτλ.), που τον βρηκαμε σε κατασταση παρακρουσης, παραμιλουσε, εκτος εαυτου, σε παραληλημα. Το... προηγουμενο βραδυ ειχε παθει σοκ από …το δακρυ του θυματος του…Φυσικα παραπεμφθηκε για νοσηλεια σε ψυχ. κλινικη. Και για οσους δεν το ξερουν, είναι πολύ συχνο το φαινομενο ελαφιων και ζαρκαδιων που δακρυζουν…
Ευχαριστω την πεταλουδα που μου υπενθυμισε μετα από τοσα χρονια την ταινια «όλα είναι δρομος», αλλα και τους υπολοιπους συνοδοιπορους που με τη θεση τους και τις δονησεις τους, συμβαλλουν στην αυξηση του ενεργειακου πεδιου της χωρας μας. Να ειστε καλα.
Από ένα παλιό email προέρχεται αυτό το πολύ ενδιαφέρον "ανέκδοτο" που μας δείχνει τον πραγματικό σκοπό ενός εκπαιδευτικού ιδρύματος...
Το παρακάτω κείμενο αφορά μια ερώτηση που τέθηκε σε μια εξέταση Φυσικής στο πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης: "Περιγράψτε πως μπορούμε να μετρήσουμε το ύψος ενός ουρανοξύστη χρησιμοποιώντας ένα βαρόμετρο"
Ένας φοιτητής απάντησε: "Δένετε ένα μακρύ σπάγκο στο λαιμό του βαρόμετρου, τότε κατεβάζετε το βαρόμετρο από την ταράτσα στο έδαφος. Το μήκος του νήματος συν το μήκος του βαρομέτρου θα είναι ίσο με το ύψος του κτιρίου."
Αυτή η πρωτότυπη απάντηση, έκανε έξω φρενών τον εξεταστή έτσι ώστε ο φοιτητής κόπηκε αμέσως. Ο φοιτητής προσέφυγε στις αρχές του πανεπιστημίου διαμαρτυρόμενος ότι η απάντησή του ήταν αναμφίβολα σωστή, και το πανεπιστήμιο όρισε έναν ανεξάρτητο εξεταστή να διερευνήσει την υπόθεση. Aυτός έκρινε ότι η απάντηση ήταν πράγματι σωστή, αλλά δεν έδειχνε καμιά αξιοσημείωτη γνώση της φυσικής.
Για να διαλευκανθεί τελείως το θέμα αποφασίστηκε να καλέσουν το σπουδαστή και να του αφήσουν έξι λεπτά μέσα στα οποία αυτός έπρεπε να δώσει μια προφορική απάντηση που να δείχνει μια εξοικείωση με τη φυσική σκέψη.
Για πέντε λεπτά αυτός παρέμεινε σιωπηλός, βυθισμένος σε σκέψεις. Ο εξεταστής του θύμισε ότι ο χρόνος τελείωνε, και ο σπουδαστής απάντησε ότι ήδη είχε στο μυαλό του αρκετές συναφείς απαντήσεις αλλά δεν μπορούσε να αποφασίσει ποια να χρησιμοποιήσει.
Στην προτροπή να βιαστεί, ο σπουδαστής απάντησε ως εξής: "Κατ' αρχήν μπορείς να ανεβάσεις το βαρόμετρο στην κορυφή του ουρανοξύστη, να το αφήσεις να πέσει στο δρόμο και να μετρήσεις το χρόνο που κάνει να φτάσει στο έδαφος. Το ύψος του κτιρίου μπορεί τότε να βρεθεί από τον τύπο H=1/2gt2 . Αλλά αλίμονο στο βαρόμετρο."
"Ή αν υπάρχει ηλιοφάνεια μπορείς να μετρήσεις το ύψος του βαρόμετρου, να το στήσεις όρθιο στο έδαφος και να μετρήσεις το μήκος της σκιάς του. Να μετρήσεις ύστερα το μήκος της σκιάς του ουρανοξύστη, και τέλος με απλή αριθμητική αναλογία να βρεις το πραγματικό ύψος του ουρανοξύστη."
"Αλλά αν θέλεις να κάνεις μια πραγματικά επιστημονική δουλειά, θα μπορούσες να δέσεις ένα μικρού μήκους νήμα στο βαρόμετρο και να το βάλεις σε ταλάντωση σαν εκκρεμές, πρώτα στο έδαφος και μετά στην ταράτσα του ουρανοξύστη. Το ύψος θα μπορούσε στη συνέχεια να βρεθεί μετρώντας και συγκρίνοντας τις δυο περιόδους οι οποίες είναι αντιστρόφως ανάλογες των τετραγωνικών ριζών των επιταχύνσεων της βαρύτητας, στο έδαφος και στο ύψος του ουρανοξύστη. Η επιτάχυνση της βαρύτητας εξαρτάται με τη σειρά της από το ύψος από την επιφάνεια της γης και συνεπώς γνωρίζοντας την επιτάχυνση της βαρύτητας στην ταράτσα βρίσκουμε το ύψος.."
"Ή αν ο ουρανοξύστης διαθέτει μια εξωτερική σκάλα κινδύνου θα ήταν ευκολότερο να ανεβείς τη σκάλα και να βάλεις διαδοχικά σημάδια επαναλαμβάνοντας το μήκος του βαρόμετρου. Μετά να προσθέσεις όλα αυτά τα μήκη."
"Αν απλώς βαριόσουν, και ήθελες να χρησιμοποιήσεις το βαρόμετρο με ορθόδοξο τρόπο, μπορούσες να μετρήσεις την ατμοσφαιρική πίεση στην ταράτσα και στο έδαφος και να μετατρέψεις την διαφορά των milibars σε αντίστοιχη διαφορά σε μέτρα."
"Αλλά επειδή ως φοιτητές συνεχώς παροτρυνόμαστε να ασκούμε την ανεξαρτησία του μυαλού και να εφαρμόζουμε επιστημονικές μεθόδους, αναμφίβολα ο καλύτερος τρόπος θα ήταν, να χτυπήσουμε την πόρτα του θυρωρού και να του πούμε: ' Αν θα σου άρεσε να έχεις ένα ωραίο καινούριο βαρόμετρο, θα σου χαρίσω αυτό αν μου πεις το ύψος του ουρανοξύστη'.
Ο σπουδαστής αυτός ήταν ο NIELS BOHR, ο μόνος Δανός που κέρδισε το βραβείο Nobel της Φυσικής!!!
Ο Ιησούς δίδαξε δια τουπαραδείγματός του το ότι: το να γίνουμε «τίποτα» είναι τα πάντα . Δηλαδή ο μηδενισμός του εγώ μας (εγωισμού) με απλά λόγια η ταπείνωσης, είναι το κλειδί για την ανύψωση του πνεύματός μας . O Μεσσίας αν και Θεός εκμηδενίστηκε μέσω του ανθρώπου και αφού ταπεινώθηκε δίδαξε την αθανασία..
Η Αλαζονεία θεωρείται ως η μητέρα όλων των αμαρτιών. Ο Ζήνων ο Στωικός είπε «Η μεγαλύτερη απρέπεια είναι η αλαζονεία» Αλαζόνας είναι αυτός που θεωρεί τον εαυτό του καλύτερο από τους άλλους, τους βλέπει αφ’ υψηλού. Η αλαζονεία δεν έχει καμία σχέση με την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθηση αλλά προέρχεται από την μη συνειδητοποίηση ότι είμαστε μέρη του Όλου, όπου όλα μας τα χαρίσματα και δυνατότητες μας δόθηκαν για τα διαχειριστούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για την κοινωνία και τον κόσμο.
Η σύγκριση με τους άλλους, είναι μέρος της αλαζονείας μας και η κριτική όσων δρουν αντίθετα με τις συνειδησιακές μας αξίες είναι έλλειψη σεβασμού στις δικές τους.Από την άλλη, αν δεν νιώσουμε την αλαζονεία μας, αν δεν αφήσουμε τον εαυτό μας να την βιώσει σαν αποδεκτή κατάσταση του εαυτού μας και σαν μέρος της ανάπτυξής του, δεν θα μπορέσουμε να αναγνωρίσουμε τις αληθινές μας ανάγκες, που περνάνε και μέσα από αυτήν την συνειδησιακή φθορά.
Ο τρόπος που προσεγγίζουμε τον εαυτό μας είναι έτσι κι αλλιώς αλαζονικός. Πόση αλαζονεία κρύβει ο έλεγχος του εαυτού μας, όταν δεν μπορούμε να αγαπήσουμε τον συνάνθρωπό μας; Όταν δεν ζητάμε βοήθεια για κάποια ανάγκη μας, αλλά θεωρούμε τον εαυτό μας ικανό να ανταπεξέλθει μόνος του και στο τέλος δεν μπορεί; Αν όμως δεν το αναγνωρίσουμε, δεν θα μπορούμε να νιώσουμε και ελεύθεροι να το βιώσουμε και να το επεξεργαστούμε. Σε αυτό βοηθάει η αυτογνωσία, «ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ ΧΡΗΣΙΜΟΝ ΕΙΣ ΝΟΥΘΕΣΙΑΝ ΤΩΝ ΑΛΑΖΟΝΩΝ , ΟΙ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΕΑΥΤΩΝ ΔΥΝΑΜΙΝ ΦΛΥΑΡΟΥΣΙΝ» είπε ο Βίας από Πριήνη . Δηλαδή το να έχεις αυτογνωσία είναι ωφέλιμο στους αλαζόνες , οι οποίοιφλυαρούν υπερβάλλοντες τηνεξουσία τους (δύναμη τους). Για να το κάνουμε αυτό θα πρέπει να ενδοσκοπήσουμε, να κάνουμε μία διαλογική συζήτηση με τον εαυτό μας καθημερινά και να συνειδητοποιήσουμε ότι ο καθένας είναι διαφορετική έκφραση του θεού, άρα αδελφός μας με τα προτερήματα και τα μειονεκτήματα του, επιτελώντας και αυτός τον δικό του σκοπό ύπαρξης και αν δεν μπορούμε να τον βοηθήσουμε να γίνει καλύτερος τουλάχιστον να μην τον βλέπουμε υπεροπτικά.
*ένα δοκίμιο του Φράνσις Μπαίηκον (Francis Bacon 1561-1626 μΧ.) από το βιβλίο Δοκίμια εκδ. Ζήτρος
Οι σπουδές προσφέρουν ευχαρίστηση, χάρη και ικανότητες. Η ευχαρίστηση γίνεται αισθητή κυρίως στη μοναξιά και την απομόνωση· η χάρη, στη συζήτηση με τους άλλους· και οι ικανότητες, στην κρίση και την διεκπεραίωση των υποθέσεων. Διότι άνθρωποι που οι γνώσεις τους προέρχονται μόνον από την πείρα, μπορούν να είναι καλά εκτελεστικά όργανα, και ίσως ικανοί να κρίνουν τα επιμέρους, ένα ένα· αλλά η συνολική καθοδήγηση, και τα σχέδια και ο συντονισμός των υποθέσεων είναι καλύτερα να αναλαμβάνονται από εκείνους που είναι μορφωμένοι.
Να ξοδεύεις πάρα πολύ χρόνο στις σπουδές είναι νωθρότητα· να τις χρησιμοποιείς επιδεικτικά είναι επιτήδευση· να κρίνεις καθ'ολοκληρία με βάση τους κανόνες τους είναι σχολαστικότητα. Οι σπουδές τελειοποιούν τη φύση, και τελειοποιούνται από την εμπειρία, διότι τα φυσικά ταλέντα είναι όπως τα φυτά, και χρειάζονται την περιποίηση της μελέτης· και οι ίδιες οι σπουδές προσφέρουν πάρα πολλές και διαφορετικές κατευθύνσεις, αν δεν περιορίζονται από την εμπειρία.
Οι πρακτικοί και πανούργοι άνθρωποι περιφρονούν τις σπουδές, οι απλοί άνθρωποι τις θαυμάζουν, και οι σοφοί τις χρησιμοποιούν· διότι οι ίδιες δεν διδάσκουν τη χρήση τους· αυτή είναι μια σοφία έξω και πάνω από αυτές, που αποκτάται με την παρατήρηση. Μην διαβάζετε για να διαφωνείτε και να αντικρούετε· ούτε να πιστεύετε και να αποδέχεστε τυφλά· ούτε για να βρίσκετε υλικό για ομιλίες και συζητήσεις· αλλά για να μαθαίνετε, να σκέπτεστε και να κρίνετε.
Μερικά βιβλία είναι για να δοκιμάζονται, άλλα για να καταπίνονται, και λίγα για να μασώνται και να αφομιώνονται· δηλαδή μερικά βιβλία είναι για να διαβάζονται μόνο αποσπασματικά· άλλα για να διαβάζονται, αλλά όχι πολύ προσεκτικά· και λίγα για να διαβάζονται ολόκληρα, και μάλιστα με επιμέλεια και προσοχή. Μερικά βιβλία μπορούν επίσης να διαβαστούν δι' αντιπροσώπου, και συνόψεις τους να γίνουν από άλλους· αλλά αυτό μόνο για τα λιγότερο σημαντικά θέματα, και τα λιγότερο καλά βιβλία· αλλιώς τα απεσταγμένα βιβλία είναι σαν τα κοινά απεσταγμένα νερά, ανούσια πράγματα.
Το διάβασμα κάνει τον πολυμαθή· η συζήτηση των ετοιμόλογο· και η συγγραφή τον ακριβολόγο άνθρωπο. Και γι' αυτό, αν γράφει κανείς λίγο, χρειάζεται να έχει γερή μνήμη· αν συζητεί λίγο, χρειάζεται μεγάλη ετοιμότητα πνεύματος· και αν διαβάζει λίγο, χρειάζεται να διαθέτη πολλή πανουργία, ώστε να φαίνεται πως ξέρει και εκείνα που αγνοεί. Η μελέτη της ιστορίας κάνει τον άνθρωπο σοφό, η ποίηση του δίνει ευστροφία, τα μαθηματικά τον κάνουν λεπτολόγο, η φυσική φιλοσοφία βαθυστόχαστο, η ηθική σοβαρό, η λογική και η ρητορική ικανό να ανταγωνίζεται. Abeunt studia in mores¹.
Και όχι μόνο αυτό· δεν υπάρχει φραγμός ή εμπόδιο για το νου, που να μην μπορεί να απομακρυνθεί με τις κατάλληλες σπουδές· όπως, με τον ίδιο τρόπο, για τις ασθένειες του σώματος μπορούν να υπάρχουν οι κατάλληλες θεραπείες. Έτσι αν το μυαλό του ανθρώπου δεν συγκεντρώνεται, ας μελετήσει μαθηματικά· διότι στις αποδείξεις, αν το μυαλό του αποσπαστεί έστω και λίγο, πρέπει να ξαναρχίσει από την αρχή. Αν το μυαλό του δεν έχει την τάση να διακρίνει ή να εντοπίζει τις διαφορές, ας μελετήσει τους Σχολαστικούς, διότι αυτοί είναι cymini sectores². Αν τείνει να μην είναι διεξοδικός, και, ενώ ζητεί να αποδείξει το ένα πράγμα, φέρνει παραδείγματα για ένα άλλο, ας μελετήσει τις υποθέσεις των δικηγόρων. Έτσι, κάθε ελάττωμα του νου μπορεί να έχει ένα ιδιαίτερο φάρμακο.
¹ Οι σπουδές διακρίνονται στα ήθη. Οβίδιος, Ηρωίδες, ΧV.83
A wise man will make more opportunities than he finds.
Anger makes dull men witty, but it keeps them poor.
As the births of living creatures are at first ill-shapen, so are all innovations, which are the births of time.
Beauty itself is but the sensible image of the Infinite.
Choose the life that is most useful, and habit will make it the most agreeable.
Fashion is only the attempt to realize art in living forms and social intercourse.
Fortitude is the marshal of thought, the armor of the will, and the fort of reason.
Friends are thieves of time.
Friendship increases in visiting friends, but in visiting them seldom.
He that hath knowledge spareth his words.
Histories make men wise; poets, witty; the mathematics, subtle; natural philosophy, deep; moral, grave; logic and rhetoric, able to contend.
If a man be gracious and courteous to strangers, it shows he is a citizen of the world.
If a man will begin with certainties, he shall end in doubts, but if he will content to begin with doubts, he shall end in certainties.
Imagination was given to man to compensate him for what he is not; a sense of humor to console him for what he is.
In order for the light to shine so brightly, the darkness must be present.
Knowledge is power.
Little do men perceive what solitude is, and how far it extendeth. For a crowd is not company, and faces are but a gallery of pictures, and talk but a tinkling cymbal, where there is no love.
Nature, to be commanded, must be obeyed.
Nothing is pleasant that is not spiced with variety.
Read not to contradict and confute, nor to believe and take for granted ... but to weigh and consider.
Science is but an image of the truth.
The correlative to loving our neighbours as ourselves is hating ourselves as we hate our neighbours.
Travel, in the younger sort, is a part of education; in the elder, a part of experience.
Write down the thoughts of the moment. Those that come unsought for are commonly the most valuable.
Young people are fitter to invent than to judge; fitter for execution than for counsel; and more fit for new projects than for settled business.
A bachelor's life is a fine breakfast, a flat lunch, and a miserable dinner.
Όταν κάποιος δεν έχει αυτοπεποίθηση δεν μπορεί συνήθως να αποδώσει, σε οτιδήποτε καταπιάνεται, αποτελεσματικά ή σωστά. Δεν θα είναι καλός υπάλληλος, επιχειρηματίας, επιστήμονας, καλλιτέχνης, πολιτικός ή δάσκαλος, ούτε θα είναι ο καταλληλότερος πατέρας, μητέρα ή σύζυγος. Η αυτοπεποίθηση είναι απαραίτητη για την επιτυχία σε οποιονδήποτε στόχο σκοπεύει κανείς. Ο διαλογισμός αυξάνει την αυτοπεποίθηση του ανθρώπου, καθώς αυτός έρχεται σε επαφή με εσωτερικές ενέργειες, οι οποίες βρίσκονται σε λανθάνουσα κατάσταση μέσα του και δεν έχουν ακόμα αναπτυχθεί. Έτσι όσο πιο πολύ διαλογίζονται οι άνθρωποι, τόσο πιο πολύ αποτελεσματικοί γίνονται, οποιονδήποτε ρόλο κι αν παίζουν. Όταν βιώσουμε την εσωτερική μας πληρότητα, τότε οπλιζόμαστε με το απαραίτητο θάρρος για να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε οποιαδήποτε πρόκληση της ζωής μας.
Μια τέτοια στιγμή σύνδεσης με τον εσωτερικό του εαυτό πρέπει να βίωσε ο πρωταγωνιστής της αληθινής μας ιστορίας.
Ο 36χρονος πωλητής κινητών Paul Potts της φωτογραφίας είναι χοντρούλης, ασχημούλης και με απελπιστικά στραβά δόντια. Καμιά σχέση με το πρότυπο των σημερινών τραγουδιστών. Τα προβλήματα αυτά της εμφάνισης του, του δημιουργούσαν το πρόσθετο πρόβλημα της έλλειψης αυτοπεποίθησης, όπως θα τον ακούσεται να λέει. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε την εσωτερική δύναμη να τα ξεπεράσει όλα, και να λάβει μέρος στο "Βρετανία Έχεις Ταλέντο", γιατί το όνειρό του πάντα ήταν να γίνει τραγουδιστής της όπερας. Μπόρεσε να εμφανιστεί μπροστά στη δύσκολη και απαιτητική αυτή επιτροπή (μέλος της οποίας και ο "ξινός" Σάιμον Κάουελ) και να τους πει ότι θα τραγουδήσει όπερα. Οι πιο πολλοί από την επιτροπή και από το κοινό τον κορόιδεψαν, τον αποδοκίμασαν και περίμεναν να δουν ένα θέαμα αστείο.
Όταν άρχισε να τραγουδάει, πολλοί δάκρυσαν, άλλοι έμειναν άφωνοι, άλλοι με το στόμα ανοιχτό ...
Η ερμηνεία του στο Nessun Dorma άφησε όλους, κοινό και επιτροπή, άναυδους !
Λίγες εβδομάδες μετά, το σόου τελείωσε, και ο Ποτς ανακηρύχθηκε πανηγυρικά νικητής και "Σταχτοπούτα" της Βρετανίας. Υπέγραψε μια συμφωνία ενός εκατομυρίου λιρών με τη δισκογραφική εταιρία του Κάλοου, ενώ το single του "One Chance" τώρα βρίσκεται στο νούμερο ένα των charts της Αγγλίας. Ήδη παραγωγοί από το Χόλυγουντ ενδιαφέρονται να μεταφέρουν την ιστορία του στη μεγάλη οθόνη.
