Οι δάσκαλοι δε χρειάζονται – Eυτυχώς που υπάρχουν οι δάσκαλοι

Αν πεις ότι δεν χρειάζεσαι δάσκαλο είναι ψέμα. Αν πεις ότι χρειάζεσαι δάσκαλο είναι πάλι ψέμα. Συνοδοιπόροι λέμε πως είμαστε, με τον ίδιο προορισμό, αλλά τουλάχιστον σ’ αυτή την ενσάρκωση δεν έχουμε ξεκινήσει όλοι από την ίδια αφετηρία. Μπορεί το κέντρο της ύπαρξής μας να αποτελείται από την ίδια ουσία, μπορεί όλοι να είμαστε συνδεδεμένοι μεταξύ μας όμως υπάρχουν αυτοί που προχωρούν εντελώς στα τυφλά, υπάρχουν κι αυτοί που βλέπουν ξεκάθαρα το τέρμα. Αυτός που απέχει λίγα μέτρα από τον προορισμό ή έχει φτάσει εκεί, μπορεί να σου πει αν βαδίζεις σωστά ή χάνεις το χρόνο σου. Μπορεί να σου δείξει την κατεύθυνση προς το Φως. Μπορεί, αν είσαι τυχερός, να σου απλώσει το χέρι.

«Μα εγώ δε χρειάζομαι δάσκαλο», λες και επαναστατείς, «είμαι δάσκαλος του εαυτού μου, η αλήθεια είναι μέσα μου» επαναλαμβάνεις γιατί έτσι άκουσες. Ποιο κομμάτι μέσα σου είναι αυτό που λέει ότι δεν έχεις ανάγκη κανέναν, το σκέφτηκες ποτέ; Το εγωιστικό ή το θείο; Κι αν είναι το θείο τότε γιατί επαναλαμβάνεις συνεχώς τις ίδιες λάθος επιλογές; Γιατί γυροφέρνεις ασυνείδητος και προσκολλημένος στις εξωτερικές ψευδαισθήσεις; Γιατί δεν συνδέεσαι με το δάσκαλο μέσα σου να σου πει τι θα κάνεις; Επειδή ίσως δεν γνωρίζεις τον τρόπο. Ακούς συχνά πως ο Θεός είναι αγάπη κι όλοι μας είμαστε μέρη του Θεού. Μα τότε γιατί δεν νιώθεις αυτή την αγάπη; Ίσως γιατί υπάρχουν πολλά παράσιτα γύρω από την ύπαρξή σου που δεν σ’ αφήνουν να συντονιστείς με την ενέργεια του Θεού. Ποιος θα σε γλυτώσει από τα παράσιτά σου; Ποιος θα σε βοηθήσει να συντονιστείς; Ίσως κάποιος με δυνατότερο και καθαρότερο σήμα.

Γιατί δεν ακούς το σώμα σου, τον υλικό φορέα της θεικότητάς σου; Δυσανασχετεί και βαρυγκωμεί από τις καταχρήσεις κι εσύ αδιαφορώντας συνεχίζεις να το παραγεμίζεις με κάθε είδους ανοησίες και να το τυραννάς προκειμένου να ικανοποιήσεις τις επιθυμίες και τα πάθη σου. Πόσο καιρό έχεις να ακούσεις τις ανάγκες τις ψυχής σου; Σε περιμένει υπομονετικά πολλά χρόνια για να σου μιλήσει μα την έχεις στήσει σε όλα σας τα ραντεβού. Δεν έχεις χρόνο… Φυλάκισες τη ζωή σου μέσα σε ανόητες επιθυμίες και ματαιόδοξα όνειρα και αγωνίζεσαι να τα πραγματοποιήσεις. Δεν έχεις χρόνο…

Ναι, δεν έχεις ανάγκη κανένα δάσκαλο αλλά για να φτάσεις σ’ αυτό το σημείο θα πρέπει να ερωτευτείς σε τέτοιο βαθμό τον αληθινό σου εαυτό ώστε να μην μπορείς να τον αποχωριστείς ούτε στιγμή. Θα πρέπει να ρυθμίσεις έτσι τη ζωή σου ώστε να έχεις πάντα χρόνο να τον ακούς και να ερωτοτροπείς μαζί του. Μόνο τότε θα έχει την ευκαιρία να σε βοηθήσει όπως πρέπει. Γιατί μόνο τότε θα έχεις τα αυτιά σου ανοιχτά για να τον ακούς.

Οι φωτισμένοι δάσκαλοι είναι το παράδειγμα που προσπαθούμε να μοιάσουμε. Είναι το φωτεινό μέρος της ύπαρξής μας. Αυτό που λατρεύουμε σ’ αυτούς είναι ότι μας θυμίζουν τον ολόκληρο εαυτό μας. Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη τους δασκάλους γιατί δεν ξύπνησαν τον δάσκαλο μέσα τους. Μέχρι να γίνει αυτό το τελικό ξύπνημα, είναι απαραίτητη η παρουσία τους ανάμεσά μας. Είναι ευλογία για μας το γεγονός ότι κάποιοι «προπορεύονται» και μας δίνουν το χέρι…

Jalalud'din Rumi – Ένας μεγάλος δάσκαλος

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...