Τρίτη 31 Μαρτίου 2009

ΚΟΙΤΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ



Σήμερα ας ασχοληθούμε με κάτι πρακτικό. Πήγαινε να κοιτάξεις στον καθρέφτη.


Η αντανάκλασή σου είναι ΤΟ ΜΟΝΟ που θα πρέπει να σε νοιάζει. Η αντανάκλασή σου είναι το ΜΟΝΟ που έχει σημασία. Το τι κάνουν οι άλλοι δεν σε απασχολεί καθόλου.


Ο πολεμιστής ασχολείται με τον εαυτό του, μόνο. Με την κυριαρχία του πάνω στο νου του.


Δεν υπάρχουν άλλοι άνθρωποι. Υπάρχεις μόνο εσύ και ο Θεός.


Όταν επικεντρώνεις την προσοχή σου στους άλλους ανθρώπους είναι σπατάλη χρόνου, ενέργειας και της δύναμης του Θεού.


Απλά κοίταξε τον εαυτό σου

Ρώτησε τον εαυτό σου που βρίσκεσαι ΕΣΥ στο ταξίδι, να είσαι ακέραιος, και να μην ανησυχείς για τους άλλους. Μόλις αναλάβεις τις ευθύνες των δικών σου πράξεων ( αφήνοντας τις κρίσεις, τα παράπονα, τις συγκρούσεις), οι “άλλοι άνθρωποι” αυτόματα θα μεταμορφωθούν.


Απλά, κοίτα τον εαυτό σου.


Υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να ξεφύγεις από την λύπη και αυτός είναι να αλλάξεις το νου σου. Να ΜΕΤΑ-ΝΟΗΣΕΙΣ. Μην περιμένεις να αλλάξουν οι εξωτερικές συνθήκες, γιατί αυτό δεν θα γίνει ποτέ. Θα περιμένεις χίλια χρόνια για κάποιον ή κάτι έξω από εσένα να σε κάνει χαρούμενο ενώ αυτός που κρατά τον κόσμο αλυσοδεμένο δεν είναι άλλος από σένα.


Σε παρακαλώ, ξύπνα!


Η αλλαγή συμβαίνει ΠΡΩΤΑ στο μυαλό σου – ακριβώς εδώ, ακριβώς αυτή την στιγμή- και ΜΕΤΑ αλλάζουν οι εξωτερικές συνθήκες. Έτσι γίνεται και ό,τι άλλο νομίζεις δεν άλλο από πλάνη.


ΕΣΥ είσαι υπεύθυνος για ό,τι βλέπεις. Κανένας δεν σου κάνει τίποτα. Ο Θεός δεν σε τιμωρεί.


Εσύ είσαι μόνο, που αποφασίζεις ανάμεσα στην ευτυχία ή την λύπη.


Γι αυτό, ΚΟΙΤΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ.
ΠΗΓΕΣ: http://www.gorgeousforgod.com/
http://www.acim.org/

Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009

Ο καθρέπτης των σχέσεων

Υπάρχει μια θαυμάσια ιστορία από την παράδοση των Σούφι.

Κάποιος έφτασε σε ένα χωριό και πήγε να επισκεφτεί τον σοφότερο γέροντα. «Σκέφτομαι να έρθω να εγκατασταθώ εδώ», είπε ο επισκέπτης, «μα δεν έχω ακόμα πάρει την απόφαση. Αναρωτιέμαι τι είδους χωριό είναι αυτό. Μπορείς να μου πεις μερικά πράγματα για τους κατοίκους της περιοχής ;» Ο γέροντας του απάντησε : «Πες μου, τι είδους άνθρωποι ζούσαν εκεί που κατοικούσες μέχρι σήμερα ;» «Ήταν ληστές, απατεώνες και ψεύτες», του απάντησε ο επισκέπτης. «Ξέρεις κάτι ;» του είπε ο γέροντας. «Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι και οι κάτοικοι αυτού του τόπου». Ο επισκέπτης έφυγε από το χωριό και δεν ξαναγύρισε. Μισή ώρα αργότερα, ένας άλλος άνδρας μπήκε στο χωριό. Αναζήτησε κι αυτός τον δάσκαλο και όταν τον βρήκε του είπε : «Τι είδους άνθρωποι μένουν σ’ αυτό το χωριό;» Και πάλι ο δάσκαλος τον ρώτησε : «Τι είδους άνθρωποι κατοικούσαν εκεί που έμενες παλιά ;» «Οι πιο καλοί, οι πιο ευγενικοί, οι πιο συμπονετικοί», απάντησε ο επισκέπτης. «Θα μου λείψουν πάρα πολύ». «Ακριβώς τέτοιου είδους άνθρωποι ζουν και εδώ», του απάντησε ο δάσκαλος.

Η ιστορία αυτή μας υπενθυμίζει ότι τα χαρακτηριστικά που διακρίνουμε πιο ξεκάθαρα στους άλλους είναι αυτά που υπερισχύουν μέσα μας. Από τη στιγμή που θα μπορέσουμε να κοιτάξουμε μέσα στον καθρέπτη των σχέσεων, θα αρχίσουμε να διακρίνουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα του εαυτού μας.

Μέσα από τον καθρέφτη των σχέσεων – όλων των σχέσεων – βιώνουμε διευρυμένες καταστάσεις συνείδησης. Τόσο εκείνοι που αγαπάμε όσο και αυτοί τους οποίους αντιπαθούμε, αποτελούν καθρέφτες του εαυτού μας. Ποιοι άνθρωποι μας έλκουν ; Εκείνοι που έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά με εμάς, αλλά και ακόμα περισσότερα. Θέλουμε να βρισκόμαστε κοντά τους επειδή υποσυνείδητα διαισθανόμαστε πως κάνοντας το, ίσως μπορέσουμε κι εμείς να εκδηλώσουμε περισσότερα από αυτά τα χαρακτηριστικά. Κατά τον ίδιο τρόπο μας απωθούν οι άνθρωποι εκείνοι οι οποίοι αντανακλούν χαρακτηριστικά τα οποία δεν θέλουμε να παραδεχτούμε ότι κι εμείς διαθέτουμε. Αν λοιπόν νιώθετε μια έντονη αντιπάθεια για κάποιον, τότε να είστε σίγουροι πως έχετε κάποια κοινά χαρακτηριστικά, τα οποία αρνήστε να αναγνωρίσετε στον εαυτό σας. Αν ήσασταν πρόθυμοι να αποδεχτείτε την ύπαρξη τους, αυτός ο άνθρωπος δε θα σας αναστάτωνε τόσο πολύ.

Αναγνωρίζοντας το γεγονός πως μπορούμε να διακρίνουμε χαρακτηριστικά του εαυτού μας στους άλλους, κάθε σχέση γίνεται ένα εργαλείο για την εξέλιξη της συνείδησης μας. Και καθώς συντελείται αυτή η εξέλιξη, βιώνουμε διευρυμένες καταστάσεις συνείδησης.

Την επόμενη φορά που θα νιώσετε έλξη για κάποιον, αναρωτηθείτε τι ακριβώς σας προσέλκυσε. Η ομορφιά του, η χάρη, η κομψότητα του, η επιρροή, η δύναμη, ή η ευφυΐα του ; Ό,τι και αν είναι αυτό, να ξέρετε πως διαθέτετε και εσείς την ίδια ιδιότητα. Δώστε προσοχή σε αυτά τα συναισθήματα και ίσως αρχίσετε να αποκτάτε καλύτερη συνείδηση του εαυτού σας.

Φυσικά το ίδιο ισχύει και για τους ανθρώπους που σας απωθούν. Καθώς πλησιάζετε όλο και περισσότερο στον αληθινό σας εαυτό, θα πρέπει να κατανοήσετε και να αποδεχτείτε και τα λιγότερο ελκυστικά χαρακτηριστικά σας. Η θεμελιώδης φύση του σύμπαντος είναι η συνύπαρξη των αντίθετων αξιών. Δεν μπορείτε να φανείτε γενναίοι αν δεν έχετε και λίγη δειλία μέσα σας. Δεν μπορείτε να είστε ενάρετοι αν δεν έχετε και την ικανότητα να κάνετε κακό.

Περνάμε ένα μεγάλο μέρος της ζωής μας αρνούμενοι πως διαθέτουμε μια τέτοια σκοτεινή πλευρά, και καταλήγουμε να προβάλλουμε αυτά τα χαρακτηριστικά σε άλλους ανθρώπους στη ζωή μας. Σας έχει τύχει να γνωρίσετε άτομα τα οποία επιλέγουν πάντα «λάθος» ανθρώπους στη ζωή τους ; Συνήθως δε μπορούν να κατανοήσουν γιατί τους συμβαίνει συνεχώς κάτι τέτοιο. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό δεν είναι ότι τα άτομα αυτά έλκουν το σκοτάδι. Η πραγματική αιτία συνίσταται στο ότι δεν είναι πρόθυμα να αναγνωρίσουν την ύπαρξη του στη δική τους ζωή. Κάθε φορά που γνωρίζουμε ένα πρόσωπο που μας προκαλεί αντιπάθεια, μας προσφέρεται μια ευκαιρία προκειμένου να αποδεχτούμε το παράδοξο της συνύπαρξης των αντιθέτων και να ανακαλύψουμε μια καινούργια πλευρά του εαυτού μας. Είναι ένα ακόμα βήμα προς την ανάπτυξη του πνευματικού μας εαυτού. Οι πιο φωτισμένοι άνθρωποι στον κόσμο αποδέχονται πλήρως το γεγονός ότι είναι ικανοί τόσο για το καλό όσο και για το κακό. Όταν συναναστρέφεστε ανθρώπους που αναγνωρίζουν τις αρνητικές τους ιδιότητες, ποτέ δε θα αισθανθείτε ότι σας κρίνουν. Σε επικρίσεις καταφεύγουν μόνο όσοι αντιμετωπίζουν το καλό και το κακό, το σωστό και το λάθος, ως ιδιότητες που οι ίδιοι δε διαθέτουν.

Όταν είμαστε πρόθυμοι να αποδεχτούμε τόσο τη φωτεινή όσο και τη σκοτεινή μας πλευρά, τότε μπορούμε να αρχίσουμε να θεραπεύουμε τον εαυτό μας, αλλά και να αποκαθιστούμε τις σχέσεις μας. Αρχίστε φέρνοντας στο νου σας το πιο αντιπαθητικό άτομο που θα μπορούσατε να σκεφτείτε. Σκεφτείτε για παράδειγμα τον Αδόλφο Χίτλερ και πείτε : «Σε τι θα μπορούσα να μοιάζω εγώ με τον Χίτλερ ;» Οι περισσότεροι άνθρωποι αρνούνται πως μπορεί να έχουν έστω και την παραμικρή ομοιότητα μαζί του. Σκεφτείτε όμως καλύτερα. Δεν έχετε ποτέ εκφράσει προκατάληψη απέναντι σε μια ομάδα ανθρώπων μόνο και μόνο επειδή έχουν μια συγκεκριμένη εθνικότητα ή ένα συγκεκριμένο χρώμα δέρματος, ή μια συγκεκριμένη προφορά ή κάποια αναπηρία ; Αν μπορείτε να ανακαλέσετε στη μνήμη σας έστω και ένα τέτοιο είδους συμβάν, τότε θα πρέπει να αποδεχτείτε την ομοιότητα σας με τον Αδόλφο Χίτλερ. Όλοι είμαστε πολυδιάστατα όντα. Οτιδήποτε υφίσταται κάπου στον κόσμο, υφίσταται και μέσα σας. Όταν αποδεχόμαστε αυτές τις διαφορετικές πλευρές του εαυτού μας, αναγνωρίζουμε τη σύνδεση μας με την συμπαντική συνείδηση και διευρύνουμε την προσωπική μας επίγνωση.


Κυριακή 29 Μαρτίου 2009

Καλή Πατρίδα


Ναμαστέϊ σε όλους τους καινούργιους και παλιούς καλούς φίλους!
Με μεγάλη χαρά συμμετέχω στο καινούργιο μπλόγκ Ξάνθη Φιλοσοφείν,
με άρθρα για το μεγάλο μας κοινό ταξίδι επιστροφής στον Εαυτό, στην χιλιοτραγουδισμένη δική μας Ιθάκη.

Αυτό το ταξίδι είναι ταυτόχρονα μοναχικό και ομαδικό!
Είναι ίσως η σύνθεση το ίδιο το ταξίδι.
Καλούμαστε διαρκώς να βρούμε το δρόμο ανάμεσα στα αντίθετα, να συμφιλιώσουμε αντίδρομες δυνάμεις και να διαβούμε της «τρίχας το γιοφύρι»!
Προχωράμε στην Ατραπό με το να γινόμαστε η Ατραπός, με την αναπόλωση των ζευγών των αντιθέτων, λέει ο Θιβετανός σοφός.
Διαρκώς χρειάζεται να συνθέτουμε τα αντίθετα, βρίσκοντας τη χρυσή τομή, το τόπο της αλήθειας.

Ταυτόχρονα η μοίρα μας είναι ο διχασμός της φύσης μας, η διάκριση του κακού και του καλού μέσα και έξω από εμάς και η συμμετοχή σε έναν μεγάλο πραγματικό πόλεμο.
Αυτός ο πόλεμος είναι δικός μας, ατομικός και κοινός μαζί.
Χαρά λοιπόν μεγάλη να βλέπουμε γύρω μας συμπολεμιστές, ανθρώπους αποφασισμένους να μπουν στη μάχη.
Κάθε γωνιά της Ελλάδας, κάθε πόλη να υψώνει τη σημαία της αντίστασης στο καθοδικό ρεύμα της εισέλιξης που τροφοδοτείται ακατάπαυστα από τα ΜΜΕ και τις φτηνές αξίες ενός σάπιου συστήματος.
Μια άλλη Ελλάδα ζει και αναπνέει ένα καθαρό αέρα και αρνείται να σκύψει το κεφάλι στην ατιμία, την αναξιοπρέπεια, τη μοιρολατρία.
Άνθρωποι πραγματικοί, με καθαρό πρόσωπο, σκέφτονται, δημιουργούν και χτίζουν αθόρυβα μια χώρα αξιών και ομορφιάς.

Έχει έρθει ο καιρός της εξωτερίκευσης αυτής της δουλειάς και της εμφάνισης αυτών των πολεμιστών!
Με θαυμασμό και ελπίδα τους βλέπουμε να υψώνουν αντάρτικο κεφάλι στο σκοτάδι που απειλεί να καταπιεί ολόκληρες γενιές.
Να υψώνουν τη καθαρή σκέψη σε πείσμα της βαρύτητας.
Σαν ένας στρατός που ξεπροβάλλει ξαφνικά μέσα από την ομίχλη και γεμίζει χαρά τους φίλους και απογοήτευση τους εχθρούς.

Να ευχηθώ λοιπόν ολόψυχα καλή δύναμη, καλό ταξίδι και καλή πατρίδα!

Σάββατο 28 Μαρτίου 2009

Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ

Η απαίτηση εκατομμυρίων ανθρώπων για ένα πιο δροσερό αύριο θα λάμψει διά της συσκότισης το βράδυ του Σαββάτου, όταν τα φώτα θα σβήσουν για μία ώρα σε 2.800 πόλεις και κοινότητες σε όλο τον κόσμο.

Η Ακρόπολη, οι Πυραμίδες της Γκίζας, ο Πύργος του Αϊφελ, το Εμπάιρ Στέιτ Μπίλντινγκ και το Ολυμπιακό Στάδιο του Πεκίνου είναι μερικά από τα μνημεία που θα σκοτεινιάσουν για την Ώρα της Γης στις 20.30, μια πρωτοφανή, συμβολική κινητοποίηση κατά της κλιματικής αλλαγής.

Η απήχηση της πρωτοβουλίας θα μπορούσε να επηρεάσει τις διαπραγματεύσεις στη Σύνοδο της Κοπεγχάγης το Δεκέμβριο, όπου η διεθνής κοινότητα θα συντάξει τη νέα συμφωνία που θα διαδεχθεί το Πρωτόκολλο του Κιότο το 2012.

«Πάντα είχαμε το βλέμμα στο 2009 λόγω των διαπραγματεύσεων της Κοπεγχάγης στο τέλος του έτους. Μένουν οκτώ μήνες μέχρι την Κοπεγχάγη και θεωρούμε ότι [η Ώρα της Γης] είναι κάτι σαν δημοψήφισμα για το θέμα» δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Αντι Ρίλεϊ, διευθυντής της πρωτοβουλίας στην Αυστραλία.

Η Ώρα της Γης ξεκίνησε στο Σίδνεϊ το 2007 ως διαμαρτυρία για την περιβαλλοντικά «ανάλγητη» πολιτική της τότε αυστραλιανής κυβέρνησης. Η πρωτοβουλία επεκτάθηκε σε διεθνές επίπεδο το 2008 και φέτος κλιμακώνεται με επταπλασιασμό των επίσημων συμμετοχών σε όλο τον κόσμο.

Δείτε το video
http://www.youtube.com/watch?v=DyiVzsx7JKI

Διαβάστε περισσότερα εδώ
http://www.earthhour.org/home/


Παρασκευή 27 Μαρτίου 2009

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ


Επίπεδα Συνειδητότητας

"Η μεγαλύτερη ανακάλυψη της γενιάς μου είναι ότι ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει την ζωή του απλά αλλάζοντας την νοητική οπτική του."

-- William James

Ορίστε μια άποψη των επιπέδων συνειδητότητας και κάποιες περιγραφικές λέξεις για να μας βοηθήσουν να εντοπίσουμε τις διαφορές:

Μη συνειδητός - ενστικτώδης, οπαδός

Υποσυνείδητος - εθιμοτυπικός, ρομπότ, αντιδρών

Συνειδητός - γνώστης, νοήμων, με αρχές, στοχαστικός

Υπερσυνειδητός - διαισθητικός, καθοδηγητικός, αληθινός, τρυφερός, συμπαντικός

Ας στοχαστούμε πως ζούμε την κάθε μέρα. Όσο χρησιμοποιούμε το μυαλό μας πιο συνειδητά, ανοιγόμαστε στην υπερσυνειδητότητα.

"Όταν αξιοποιούμε τον συνειδητό νου μας για να κατευθύνουμε το υποσυνείδητο στο να επικοινωνεί με αρμονία με τον συνπαντικό νου, τότε κατέχουμε το μυστικό της προσωπικής δύναμης".

-- Delfin Knowledge System

Πέμπτη 26 Μαρτίου 2009

NAMASTE- नमस्ते

Διαβάζοντας σήμερα τον εξαιρετικό ιστότοπο της Κέλλυς Αλαμάνου με τίτλο NAMASTE- नमस्ते
http://rodoula-kelly.blogspot.com/ αποφάσισα να γράψω δυο λέξεις

Η σανσκριτική λέξη ναμάστεϊ σημαίνει : «Το πνεύμα μέσα μου τιμά το πνεύμα μέσα σου». Όποτε το βλέμμα σας συναντά το βλέμμα κάποιου άλλου, πείτε από μέσα σας : «Ναμάστεϊ». Είναι ένας τρόπος για να αναγνωρίσετε πως το ον εκεί είναι το ίδιο με το ον εδώ.
Κάθε φορά που το κάνετε αυτό, τα πάντα γύρω σας – η γλώσσα του σώματος σας, η έκφραση και ο τόνος της φωνής σας – θα αναγνωρίζονται από αυτό το άλλο πρόσωπο σε ένα πολύ βαθύ επίπεδο. Παρ’ όλο που αυτός ο χαιρετισμός είναι σιωπηλός, το άλλο άτομο θα αντιληφθεί – συνειδητά ή υποσυνείδητα – τον σεβασμό που αποπνέει ο χαιρετισμός σας. Συνεχίστε αυτή την άσκηση για μερικές μέρες και διαπιστώστε αν υπάρχει διαφορά στις σχέσεις σας με τους άλλους ανθρώπους. Περισσότερα βέβαια μπορεί να μας πει η Κέλλυ.

Διότι πίσω από αυτό το σώμα μας που γερνάει κρύβεται το Όν το Άναρχο, το Άχρονο και το Αμετάβλητο σύμφωνα με τον Παρμενίδη.

Επειδή όμως την έμπνευση γι’ αυτές τις λίγες γραμμές μου την έδωσε το blog της Κέλλυς, από αυτό το blog ανέσυρα τα παρακάτω :

Είμαι ένα κλουβί του ουράνιου κήπου
Δεν είμαι από δω, απ’ τον κόσμο τούτο το γήινο
Ένα κλουβί μου έφτιαξαν με τούτο το θνητό σώμα,στο κλουβί αυτό, για λίγο καιρό να μείνω."

Τζελαλαντίν Ρουμί
-----------------------------

Μη φεύγεις, μη φεύγεις από μένα
Ο εαυτός είναι το πολυτιμότερο εργαλείο σου για να καταλάβεις τον κόσμο
Κοίταξε μέσα σου δες ποιος είσαι και μη φοβηθείς να είσαι αυτό που είσαι
Γιατί είσαι ο κόσμος
Ούτε μέσα, ούτε έξω, ούτε κάτι διαφορετικό απ’ αυτόν
Ο κόσμος εμείς είμαστε
Και καθένας από μας είναι ο κόσμος
-----------------------------

Στιγμές πέρα απ’ τον χρόνο, δεν υπάρχει ούτε ‘εγώ’ ούτε ‘εσύ’.
Πάνω από μένα, από σένα
Πέρα από μας
Δεν ξέρω.
Απόλυτα παρόντες ο ένας για τον άλλον και αληθινή χαρά
Σαν να γιορτάζει κάτι …
Η ζωή ;
Σαν να γιορτάζει η ζωή είναι όταν είμαστε μαζί
Μακρυά από σένα, δεν είσαι στο μυαλό μου, είσαι μέσα μου
Ούτε ‘εγώ’ ούτε ‘εσύ’.
Μόνο η απόλυτη παρουσία, η χαρά
Και ένας απρόσμενος ενεργειακός συντονισμός
Εμπειρία, νέα εμπειρία
Όχι παλιές σκέψεις για καινούργια αισθήματα

Δεν ξέρω

Αισθάνομαι
Αγαπώ

Ζω


Ας βοηθήσουμε όλοι οι φίλοι του Ξάνθη Φιλοσοφείν αυτός ο τόπος να γίνει μια πνευματική όαση, μέσα στην σύγχρονη έρημο του υλισμού, της καταναλωτικής μανίας και του άγχους …

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009

Ο αποσυμβολισμός του Άθλου του Ηρακλή "Το λιοντάρι της Νεμέας"


Καλημέρα και Χρόνια Πολλά Φίλοι μου!

Το σημερινό μου άρθρο καθώς και τα επόμενα 11 που θα ακολουθήσουν τις επόμενες εβδομάδες είναι συνέχεια του προηγούμενου άρθρου που ανέρτησα για τους Άθλους του Ηρακλή και την Εσωτερική μας Τελείωση. Ειδικότερα θα ασχοληθούμε με τον αποσυμβολισμό των άθλων (έναν κάθε φορά).

Ο πρώτος άθλος είναι το «Λεοντάρι της Νεμέας». Ο μύθος λέει πως αυτό το λιοντάρι φρουρούσε το παλάτι της θεάς Σελήνης και μία μέρα στο θυμό της το κλώτσησε και το πέταξε στη γη. Το άγριο αυτό λιοντάρι, κατασπάραζε ζώα κι ανθρώπους στη Νεμέα. Ο Ηρακλής το βρήκε στη σπηλιά του που είχε δύο εξόδους. Έφραξε τη μία και του επετέθη από την άλλη. Λέγεται πως το πολέμησε με τα χέρια, χωρίς τα όπλα του (το τόξο που του έδωσε ο Απόλλωνας, το ξίφος του Ερμή, το πέπλο της Αθηνάς και το ρόπαλο που έφτιαξε ο ίδιο) και κατάφερε να το πνίξει. Κατόπιν πήρε τη λεοντή και πήγε στον Ευρυσθέα. Ο βασιλειάς και ο κόσμος όμως φοβήθηκαν από την τρομερή φήμη του ήρωα μας και δεν του επέτρεψαν να μπει στην πόλη αναγκάζοντας τον έτσι να μείνει εκτός των τειχών της Τίρυνθας.

Πολύ καλά γνωρίζουμε όλοι ότι υπάρχει μεγάλη τάση του κόσμου σήμερα να επηρεάζετε από φήμες φοβερές που διασπείρονται απο τα ΜΜΕ. Στην περίπτωση του άθλου αυτού δύο είναι τα σημεία έντεχνης προκλήσεως φόβου: (α) η φήμη του άτρωτου λονταριού και (β) η τρομερή φήμη του Ηρακλή.

Το πρώτο αντιπροσωπεύει τον υπετροφοβικό φόβο ενός εξωτερικού εχθρού όπως φόβος από επικείμενους σεισμούς, φόβος για την οικονομική κρίση, φόβος για το 2012, φόβος για τον Νιμπίρου, φόβος για αναμενόμενους πολέμους, φόβος για την τρομοκρατία μετά το χτύπημα στους Δίδιμους Πύργους κ.ο.κ.

Το δεύτερο αντιπροσωπεύει την επίφοβη δύναμη ενός εθελοντή σωτήρα και απελευθερωτή.

Όλα τα παραπάνω έχουν σαν σκοπό να κρατούν συσπειρωμένους τους ανθρώπους γύρω από τα έθνη, τα εκάστοτε συστήματα, τα δόγματα. Και αν κάποιος βρεθεί να μας βοηθήσει να απαλλαγούμε από όλα αυτά, τότε δημιουργείται μία τέτοια «καθοδήγηση» ώστε να τίθετε το θέμα στον κόσμο της επιλογής τύπου «από την σκύλα στην χάρυβδη»


Ο άθλος βέβαια έχει και την εσωτερική του ερμηνεία. Ο συμβολισμός σ΄ αυτήν την περιπέτεια του Ηρακλή, αφορά τη πάλη του ανθρώπου με τον εγωισμό του, την υπερηφάνεια, την ατομικότητα. Θεωρώντας πως είναι αυτάρκης, γίνεται επιθετικός και επιδιώκει την απόλυτη κυριαρχία πάνω στους άλλους. Υπερτονίζει ό,τι τον αφορά προσωπικά. Είναι επόμενο, κάτω από μία τέτοια συμπεριφορά, να υπάρχουν δυσάρεστες συνέπειες όχι μόνο για τον ίδιον, αλλά και για την κοινωνία. Όταν το ένστικτο της αυτοπροστασίας δρα ανεξέλεγκτα, ο άνθρωπος γίνεται απειλητικός για το περιβάλλον του. Ο Ηρακλής υπέταξε το λιοντάρι μέσα στη σπηλιά. Υπάρχει και μία αντιστοιχία με τους δύο αδένες μας, την επίφυση και την υπόφυση. Ο Ηρακλής κλείνει το ένα άνοιγμα, για να νικήσει την απειλή. Στο σώμα, η επίφυση αφορά τον κριτικό νου, ενώ η υπόφυση τις συγκινήσεις μας. Ο ήρωας φράσσει το άνοιγμα των προσωπικών συγκινήσεων (υπόφυση) που απειλούν την ισορροπία μας, και χωρίς όπλο (πέταξε το ρόπαλο) σε μία πάλη σώμα με σώμα, κέρδισε τη μάχη με το «εγώ» του, όλα τα εγωιστικά κι ατομιστικά ένστικτα. Με τον έλεγχο της υπόφυσης ο άνθρωπος επιτυγχάνει μία πλήρη και κανονική δράση, αποκτά μία ολοκληρωμένη προσωπικότητα κι αυτοελεγχόμενη. Δεν επιτρέπει σε κάθε εγωκεντρική τάση να εκδηλωθεί.

Βλέπουμε δηλαδή ότι ο Θεός «τα πάντα εν σοφία εποίησε». Ακόμα και η βιολογία του ανθρώπου, η ανατομική και φυσιολογική, είναι με τέτοιο τρόπο φτιαγμένες ώστε όταν κληθούν από εμάς σε μια στιγμή ανάγκης να έρχονται σε βοήθεια μας. Αρκεί να έχουμε αποφασίσει την επιστροφή μας στον σωστό εξελεγκτικό δρόμο. Τα φυσιολογικά στοιχεία του οργανισμού μας, μας δίνουν τις σωστές κατευθύνσεις. Αρκεί να τις αντιλαμβανόμαστε. Διότι μόνον μέσα από τον βιολογικό, ψυχικό και νοητικό ευατό μας θα πρέπει να βρίσκουμε λύσεις στα προβλήματά μας και να μην βασιζόμαστε στα όπλα που οι άλλοι μας προτείνουν.

Κυριακή 22 Μαρτίου 2009

ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

Ορμώμενος τον όμορφο καιρό που είδα ρίχνοντας μια ματιά έξω από το παράθυρο μου (καταιγίδα-βροχή κρύο ) σκέφτηκα τι όμορφα που είναι να γράψω στο Blog.
Σκέφθηκα το μεγαλείο της φύσης. Τις ηλεκτρικές εκκενώσεις που νιώθω στον αέρα. Ναι ! χαίρομαι ιδιαίτερα γιατί η φύση μου μιλάει δείχνει την δύναμη της και εγώ είμαι μέρος της.
Και σκέφτομαι το μεγαλείο του θεού ,και δεν ταράζομαι με αυτό που βλέπω έξω από το παράθυρο γιατί νιώθω τα πάντα σαν ΕΝΑ. Τίποτα από ότι συμβαίνει στον έκδηλο κόσμο δεν είναι σε θέση να διαταράξει την Θεία γαλήνη. Σκέφτομαι τι είναι κακοκαιρία ,ή μια καταστροφή,ίσως είναι μια διάσταση της μορφής. Μια διάσταση που από την φύση μας έχουμε μάθει να διαχωρίζουμε σαν κακή, τρομακτική, άσχημη, αλλά είναι το ίδιο όμορφη με μια ηλιόλουστη μέρα με μία «καλή» μέρα και τότε συνειδητοποιώ ότι πρέπει να ζω το αιώνιο, το διαρκές και τίποτα δεν μπορεί να διαταράξει την ηρεμία και την τελειότητα της ειρήνης μου. Διαλογίζομαι και η συνείδηση μου διευρύνετε τόσο που συμπεριλαμβάνει τα πάντα, με την θέληση μου μπορώ να εισέλθω στην ενότητα, σε μια συνείδηση των πάντων, σε μια πληρότητα της ζωής που εγώ είμαι μέρος της. Μέσα σε αυτήν την ηρεμία συνειδητοποιώ ότι όταν δημιουργό εστία στο ιδανικό και προσπαθώ να το προσεγγίσω, έρχομαι σε επαφή μαζί του. Το σώμα μου ηρεμεί, ο κατώτερό μου εαυτός ηρεμεί και ο έξω κόσμος σβήνει σταδιακά. Η βαθύτερη συνείδηση μου λάμπει συνειδητοποιώντας τι είναι...

Όταν λοιπόν αυτό εφαρμόζεται καθημερινά στον διαλογισμό σιγά-σιγά περνάει και στην καθημερινότητα. Με το να δουλεύεις τις Θείες ιδιότητες μια- μια στο διαλογισμό σου, δομής των κατώτερο σου εαυτό ενώ συγχρόνως θωρακίζεις των ανώτερο σου εαυτό, δημιουργείς την «προίκα» για τις επόμενες σου ζωές .Η ατομική ψυχή του ανθρώπου είναι η εξατομίκευση του ενός και αναπτύσσεται με την εμπειρία. Έτσι κάθε εμπειρία που αποκομίζουμε αποθηκεύετε στην συνείδηση μας σαν σοφία μέσα από συνεχόμενες μετενσαρκώσεις . Συνεχείς άσκηση λοιπόν ! κανείς δεν μπορεί να το κάνει για λογαριασμό του άλλου.Μόνος βρίσκεις το δρόμο, και μια ο φίλος μου ο Δέλτα έδωσε μια όμορφη άσκηση διαλογισμού θα προτείνω και εγώ κάτι. Προσπαθήστε να σκεφτείτε για λίγο σταθερά κάτι συγκεκριμένο αν λοξοδρομήσετε επαναφέρετε την σκέψη σας. Με συνεχή άσκηση θα μάθετε να ελέγχετε το νου σας. Αφού εκπαιδεύσετε το νου σας ΤΟΤΕ ξεκινήστε διαλογισμό, την συνειδητή δηλαδή εκπαίδευση η οποία πρέπει να γίνεται καθημερινά και τότε όλα θα αλλάξουν και ίσως μία μουντή γεμάτο κρύο και βροχή ημέρα θα σας φανεί όμορφη και όασης διαλογισμού.

Σάββατο 21 Μαρτίου 2009

Ποιός είμαι ;

Ποιος είμαι ; Αυτή είναι ίσως η μόνη ερώτηση που αξίζει να κάνουμε και η πιο δύσκολη να απαντηθεί.

Τις περισσότερες φορές βιώνουμε τον εαυτό μας μέσα από τους περιορισμούς της εξωτερικής μορφής μας και του ονόματος μας. Στη θνητή μας ζωή αυτά που μας περιορίζουν εντελώς είναι οι ετικέτες και οι προσδιορισμοί. Το όνομα μας είναι μια ετικέτα. Προσδιορίζει ότι γεννηθήκαμε σε ένα συγκεκριμένο τόπο και χρόνο από συγκεκριμένους γονείς. Μετά από λίγα χρόνια προσδιορίζει ότι πηγαίνουμε σε ένα συγκεκριμένο σχολείο και στη συνέχεια ότι εξασκούμε ένα συγκεκριμένο επάγγελμα. Στα σαράντα μας, η ταυτότητά μας έχει εγκλωβιστεί μέσα σε ένα κουτί από λέξεις. Οι τοίχοι αυτού του κουτιού αποτελούνται από τα εξής : π.χ. “Ορθόδοξος, γιατρός , καρδιολόγος, παντρεμένος, με δύο παιδιά, έχει ένα σπίτι, ένα εξοχικό και μια μερσεντές …”
Τα στοιχεία αυτά δεν είναι ανακριβή, είναι όμως παραπειστικά. Παγιδεύουν ένα πνεύμα χωρίς όρους μέσα σε όρους.
Το να παίζουμε οποιονδήποτε ρόλο είναι περιορισμός κι όμως ο καθένας από εμάς μπαινοβγαίνει σε ρόλους συνεχώς.

Ας θυμηθούμε την εποχή που ήμασταν παιδιά, τότε που η μητέρα μας ήταν για μας ό,τι σημαντικότερο. Δε μας περνούσε ποτέ απ’ το νου ότι η ζωή της περιλάμβανε και κάτι άλλο εκτός απ’ το “μαμά”. Αυτή ήταν η μόνη της ταυτότητα μέσα στο νου μας. Μόνο όταν μεγαλώσαμε μπορέσαμε να καταλάβουμε ότι έπαιζε και άλλους ρόλους. Σύζυγος, αδελφή, κόρη, επαγγελματίας και ούτω καθεξής. Τα περισσότερα παιδιά δυσκολεύονται πολύ να δεχτούν το γεγονός πως οι μανάδες τους ζουν μια ζωή που δεν επικεντρώνεται αποκλειστικά στη μητρότητα. Με το χρόνο όμως, κάθε παιδί μαθαίνει να γλιστράει μέσα στους δικούς του ρόλους, ακολουθώντας το παράδειγμα των γονιών του.

Η ανάληψη περισσότερων ρόλων μοιάζει να είναι ένας τρόπος διεύρυνσης της εμπειρίας μας. Αν μια γυναίκα ήταν μόνο μητέρα, η ζωή της θα ήταν αποπνικτική. Στην κοινωνία μας «πληρότητα» σημαίνει να παίζουμε όσο το δυνατόν περισσότερους ρόλους. Ο σοφός άνθρωπος όμως, ο «αφυπνισμένος» βλέπει την πληρότητα εντελώς διαφορετικά. Για εκείνον πληρότητα σημαίνει η απελευθέρωση από όλους τους ρόλους.

Ποια είναι λοιπόν η εμπειρία του να είναι κάποιος εντελώς απελευθερωμένος από τους ρόλους ; Είναι στα αλήθεια πολύ απλό. Όταν ξυπνάμε το πρωί, για μια στιγμή , πριν αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τη μέρα μας, νιώθουμε ξύπνιοι χωρίς να έχουμε καμιά συγκεκριμένη σκέψη στο νου μας. Τότε είμαστε ο εαυτός μας, σε μια κατάσταση απλής επίγνωσης. Αυτή η εμπειρία της απλότητας επαναλαμβάνεται κατά διαστήματα στη διάρκεια της ημέρας, αλλά λίγοι είναι εκείνοι που το παρατηρούν, επειδή έχουμε συνηθίσει να ταυτιζόμαστε με τη διαδικασία της σκέψης. Κι αυτή επίσης συνεχίζεται σε όλη τη διάρκεια της ημέρας. Στην πραγματικότητα όμως δεν είμαστε αυτό που σκεφτόμαστε.

Θα σας φανεί δύσκολο να το πιστέψετε αλλά οι σκέψεις που κυκλοφορούν στο νου σας δεν σας ανήκουν. Ανήκουν στο όνομα σας, στους ρόλους μέσα στους οποίους γλιστράτε κάθε τόσο. Αν είσαι μια γυναίκα που σκέφτεται το παιδί της, πως τα πάει στο σχολείο, τι να του ετοιμάσει για μεσημεριανό κλπ. δεν είσαι εσύ που κάνεις αυτές τις σκέψεις. Η μητέρα είναι που τις κάνει. Αν μέσα στην ημέρα μου σκέφτομαι τις επιταγές που πρέπει να καλύψω, τις παραγγελίες και τις παραδώσεις που πρέπει να προλάβω κλπ. ο επιχειρηματίας είναι που κάνει αυτές τις σκέψεις. Φυσικά η μητέρα κι ο επιχειρηματίας είναι χρήσιμοι ρόλοι, αλλά κάποια στιγμή τελειώνουν και κάποια μέρα ο καθένας από εμάς έρχεται αντιμέτωπος με το ερώτημα : “Ποιος είμαι ;” Ένα ερώτημα που δεν παίρνει ποτέ απάντηση, όσο καλά κι αν έχουμε παίξει τους ρόλους μας.

Αν θέλεις μπορείς να γλιστρήσεις έξω από τους ρόλους σου σε ένα δευτερόλεπτο. Τώρα αυτή τη στιγμή, καθώς διαβάζεις αυτές τις σειρές στον υπολογιστή σου, στρέψε την προσοχή σου σε αυτόν που διαβάζει. Ή καθώς ακούς μουσική στρέψε την προσοχή σου σε αυτόν που ακούει. Ή αν τύχει και δεις ένα ουράνιο τόξο, εστιάσου για μια στιγμή σε αυτόν που βλέπει. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις θα νιώσεις αμέσως την επίγνωση που αγρυπνά, που είναι σε εγρήγορση, σιωπηλή και αμέτοχη κι όμως έντονα ζωντανή. Τι έχεις κάνει στην πραγματικότητα ; Διέκοψες τη διαδικασία της παρατήρησης για να ρίξεις μια φευγαλέα ματιά στον παρατηρητή. Αυτό το τέχνασμα σου δίνει μια ενόραση για την απόλυτη βεβαιότητα της ύπαρξης σου, γιατί πέρα από κάθε παρατήρηση υπάρχει ο αμετάβλητος παρατηρητής. Αυτός που βλέπει είναι ο άχρονος παράγοντας κάθε εμπειρίας που περιορίζεται στο χρόνο. Κι αυτός ο άχρονος παράγοντας που βλέπει είσαι εσύ.

Αν ταυτίζεσαι υπερβολικά με τους ρόλους που παίζεις, το να είσαι άχρονος είναι μια τρομακτική προοπτική. Αμέτρητοι άνθρωποι συντρίβονται όταν χάνουν τη δουλειά τους, όταν τα παιδιά τους μεγαλώνουν και φεύγουν από το σπίτι, όταν ο αγαπημένος τους σύντροφος πεθαίνει. Η αίσθηση του “ΕΓΩ” είναι τόσο εγκλωβισμένη σε ονόματα, ετικέτες και ρόλους, που οι άνθρωποι δε βρίσκουν το χρόνο να ανακαλύψουν ποιοι πραγματικά είναι.

Το να είμαστε πλήρως ανθρώπινοι μας κάνει αληθινούς. Η πραγματικότητα δεν ορίζεται, βιώνεται μόνο. Ας είμαστε σε εγρήγορση ώστε να συνειδητοποιούμε τις στιγμές εκείνες, μέσα στη μέρα μας, όπου βιώνουμε τον θεμελιώδη εαυτό μας, πίσω από μια ανάσα, μια αίσθηση, μια εντύπωση. Αύριο το πρωί, πριν πεταχτείς από το κρεβάτι, δες αν μπορείς να συλλάβεις το φευγαλέο ίχνος της ύπαρξης, της αγνής και απλής, πριν ο νους αρχίσει τη φλυαρία του.

Αυτή η ήσυχη, σιωπηλή, απροσδιόριστη κατάσταση μας φέρνει μεγάλη ικανοποίηση. Δεν μπορούμε να την αγγίξουμε με την σκέψη, την ομιλία, τη δράση. Είναι ένα κάστρο που δε θα αλωθεί ποτέ από κανένα στρατό, ένα κάστρο που προστατεύει το θησαυροφυλάκιο που κλείνει μέσα του τα αληθινά πλούτη της ζωής.

Για την εβδομάδα λοιπόν που ξεκινάει Φ.Π.Α. (Φυλακισμένα στην ύλη Πνευματικά μου Αδέλφια) εύχομαι όλοι μας να αποκτήσουμε λίγο περισσότερη επίγνωση του πραγματικού μας εαυτού σε σχέση με την προηγούμενη …

Τρίτη 17 Μαρτίου 2009

ΟΙ Αθλοι του Ηρακλή και η εσωτερική μας τελείωση!


Ο άνθρωπος ως συμπαντικό ον αποτελεί μέρος ενός συνόλου που λέγεται σύμπαν και έχει συντελεί στην διατήρηση της αρμονίας αυτού. Όταν η ύλη μας εξουσιάζει και σκεπτόμαστε με ατομισμό, ιδιοτέλεια, τότε διεγείρουμε αρνητικά συναισθήματα, όπως τον φόβο, τον εγωισμό, τον ανταγωνισμό, την απληστία τα οποία αποτελούν τερατώδη συμπαντικά αμαρτήματα που οι αρχαίοι τα συμβόλιζαν με «τέρατα». Φοβόμαστε μην χάσουμε την δουλειά μας, η αν έχουμε μια καλή θέση ή ένα κερδοφόρο και κοινωνικά καταξιωμένο επάγγελμα θεωρούμε τον εαυτό μας ευτυχισμένο και έχουμε έπαρση γι αυτό. Σκεφτείτε πόσο συχνά δεν σκεφτόμαστε αρνητικά και με ζήλια ακόμη για τον φίλο μας, γνωστό μας, συγγενή μας, γείτονα, που αγόρασε ένα καλό και ακριβό αυτοκίνητο, πόσες φορές μας δεν θεωρούμε τον εαυτό μας καλύτερο των άλλων και του αξίζει ότι καλύτερο. Σκεφτείτε επίσης τον ανταγωνισμό που μας διέπει στην καθημερινότητά μας γεγονός που πολλές φορές μας αλλοτριώνει ψυχικά και πνευματικά.

Το συμπαντικό μήνυμα είναι λοιπόν, ο τρόπος απαλλαγής μας από τα ελαττώματα του κατώτερου εαυτού μας και ο δρόμος της εξέλιξής μας μέσα από αυτόν.

Ο μύθος του Ηρακλή λοιπόν αναπαριστά κατά μία έννοια το ταξίδι της Ψυχής. Το πώς δηλαδή η Ψυχή ενσαρκώνεται και από ποια στάδια περνάει για να ξαναγυρίσει στην πηγή της, αλλά και πώς η ύλη εξελίσσεται για να συναντήσει την Ψυχή της. Οι 12 άθλοι μπορούμε να πούμε ότι συμβολίζουν τα γυμνάσια της ψυχής μέσω επιτευγμάτων, δυσκολιών και εμποδίων για να πετύχει ο εκάστοτε Ηρακλής, ο κάθε ένας από εμάς την τελειοποίηση. Είναι η πορεία μας για το «γνώθι σ'αυτόν», για την αυτογνωσία.

Ο Ηρακλής, αυτός ο ημίθεος, γιος του Δία και μία θνητής, της Αλκμήνης, σε μία εποχή μακρινή, δεν δείχνει παρά τη πορεία του ανθρώπου προς την αποδέσμευση από την ύλη. Η θνητή μητέρα του, του προσφέρει ένα σώμα φθαρτό, αλλά ο θεϊκός πατέρας, του προσφέρει τη δυνατότητα να ενωθεί με τη συμπαντική ενέργεια, μετά από αγώνα προσωπικό και επίπονο. Ο Ηρακλής είναι ημίθεος γιατί όπως και ο κάθε άνθρωπος κρύβουμε τον θεό μέσα μας, είναι κομμάτι μας και συνυπάρχει με το θνητό το ανθρώπινο και μας κατατρέχει μέχρι να γνωρίσουμε το θείο, το οποίο και δεν υπάρχει πουθενά αλλού εκτός από μέσα μας. Και όπως στην περίπτωσή μας ο Ηρακλής πολλές φορές στην ζωή του και πριν τους άθλους αλλά και μετά έχασε το θείο που βρήκε από αυτούς και χρειάστηκε να το ξαναβρεί.

Το ίδιο το όνομα «Ηρακλής» σημαίνει το «κλέος της Ήρας», δηλαδή η δόξα και η λάμψη της ψυχής. Ο μύθος αναφέρει πως ενώ ο Ηρακλής είχε γίνει ένας γενναίος και σημαντικός άντρας, απέκτησε οικογένεια, αλλά κάποια στιγμή η Ήρα που τον ζήλευε και τον καταδίωκε από βρέφος, τον τρέλανε κι εκείνος σκότωσε την οικογένειά του και τα στενά φιλικά του πρόσωπα. Όταν συνήλθε από τη τρέλα αυτή, ζήτησε βοήθεια στο μαντείο των Δελφών, για να βρει το δρόμο προς τη λύτρωση και τη συγχώρεση. Η Πυθία τον συμβούλεψε να γίνει για 12 χρόνια υποτακτικός του Ευρυσθέα και να υπακούει σε ό,τι του ζητήσει, ώστε να γλιτώσει από το κακό. Ο Ευρυσθέας, του ζήτησε να εκπληρώσει 12 δύσκολα κατορθώματα, που μόνο ένας ημίθεος μπορούσε να ολοκληρώσει. Ο Ευρυσθέας ήταν εχθρός του Ηρακλή ακόμα από την κοιλιά της μάνας του. Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι ο Ευρυσθέας δεν ήταν κάποιος ο οποίος απλώς έβαλε τον Ηρακλή να πραγματοποιήσει μερικούς άθλους σαν τοποτηρητής, αλλά ήταν ορκισμένος εχθρός του και ότι για τον Ηρακλή το να είναι υπό τας διαταγάς του Ευρυσθέα ήταν η υπέρτατη ταπείνωση.

Το συμπαντικό νόημα του Ηρακλή, είναι ο άνθρωπος που επιδιώκει την εσωτερική του τελείωση. Ωστόσο έχει να παλέψει με τα θηρία που κρύβει μέσα του. Η τρέλα κάτω από την οποία ο Ηρακλής σκοτώνει τα αγαπημένα του πρόσωπα, είναι ένα από τα πρώτα λάθη του ανθρώπου, ο οποίος στην ανάγκη του να απελευθερωθεί το συντομότερο, θυσιάζει τον καθένα και το καθετί στην εξελικτική του πορεία. Ένα λάθος συχνό σε πολλούς αναζητητές της εσωτερικής γνώσης, της Αλήθειας, με καταστροφικά αποτελέσματα.
Στα επόμενα 12 άρθρα που πρόκειται να δημοσιεύσω στο blog αυτό τις προσεχείς εβδομάδες, θα προσπαθήσω να παρουσιάσω την «εσωτερική ερμηνεία» και τον αποσυμβολισμό του κάθε άθλου.

Δευτέρα 16 Μαρτίου 2009

Στροφή προς τα μέσα

«Επί αιώνες χτυπούσα την πόρτα του Θεού» λέει ο μεγάλος μύστης και ποιητής Ρουμί, «και όταν άνοιξε επιτέλους, είδα ότι χτυπούσα από μέσα».
Στη σημερινή εποχή, στην εποχή της ταχύτητας, στην εποχή του fast food, στην εποχή των γρήγορων μεταφορικών μέσων που ελαχιστοποιούν τις αποστάσεις, ο άνθρωπος κατάφερε να απομακρυνθεί όσο ποτέ άλλοτε από τον ίδιο του τον εαυτό.

Υπήρχε μια φορά ένας σπουδαίος γλύπτης κι επειδή ήταν πολύ διάσημος ερχόταν πολύς κόσμος να δει τα έργα του. Μια μέρα τον επισκέφτηκε μια ομάδα ατόμων και τους οδήγησε στο εργαστήριο του. Τους πήγε στο πρώτο δωμάτιο κι εκεί είδαν μεγάλα κομμάτια μάρμαρο, που είχαν πελεκηθεί λίγο στα πλάγια. Οι επισκέπτες απογοητεύτηκαν. Τους είπε : «Μη βιάζεστε να κρίνετε, ελάτε στο δεύτερο δωμάτιο, όπου συνεχίζω την εργασία μου». Πήγαν λοιπόν στο επόμενο δωμάτιο κι εκεί είδαν ότι τα κομμάτια μαρμάρου είχαν πάρει ένα καλύτερο σχήμα κι εντυπωσιάστηκαν περισσότερο. Ακόμη όμως δεν ήταν ικανοποιημένοι. Τους οδήγησε τότε στο τρίτο δωμάτιο, κι εκεί είδαν έργα τέχνης που ήταν στα αλήθεια καταπληκτικά και εντυπωσιάστηκαν πάρα πολύ. Εκείνος τότε τους είπε : «Ούτε αυτά τα έργα είναι εντελώς έτοιμα. Χρειάζεται να γυαλιστούν και να τελειοποιηθούν».

Ένας μεγάλος δάσκαλος μου είπε κάποτε ότι δεν είναι αυτά που χάσαμε στην πορεία του χρόνου που μας απομάκρυναν από το Παράδεισο , αλλά αντιθέτως όλα εκείνα που επικάθησαν πάνω στην ψυχή μας, πάνω σε ότι πιο όμορφο έχουμε και δεν μας αφήνουν να το δούμε.

Ανατρέχοντας στην αρχαία σοφία ακούμε τον Πλωτίνο να προτρέπει : «Κλειστείτε στον εαυτό σας και κοιτάξτε. Κι αν δε βρίσκετε τον εαυτό σας όμορφο, πράξτε όπως ο δημιουργός ενός αγάλματος που πρέπει να γίνει όμορφο … κόβει από δω, λειαίνει από κει, κάνει αυτή τη γραμμή πιο ανάλαφρη, εκείνη πιο καθαρή, μέχρι που ένα όμορφο πρόσωπο προβάλλει. Έτσι πρέπει να κάνετε κι εσείς, να μη πάψετε να σμιλεύεται το άγαλμά σας».

Επιπλέον ο τελευταίος εκπρόσωπος τόσο του Αρχαίου Κόσμου, όσο και του Στωϊκισμού Μάρκος Αυρήλιος στο σύγγραμμα του Τα εις Εαυτόν, γραμμένο στην Ελληνική πιο λακωνικά και με μεγαλύτερη ακρίβεια μας λέει :
«Ένδον σκάπτε. Ένδον η πηγή του αγαθού και αεί δυναμένη αναβλύειν εάν αεί σκάπτης (Σκάψε μέσα σου. Μέσα σου βρίσκεται η πηγή του καλού και μπορεί να αναβλύζει πάντοτε, αν πάντοτε σκάβεις)»

Και η απλοϊκή σκέψη μου κάνει έναν παραλληλισμό με το πηγάδι από το οποίο όσο αντλούμε το νερό του, τόσο περισσότερο νερό αυτό μας δίνει, ενώ αν σταματήσουμε την άντληση για μεγάλο διάστημα το πηγάδι στερεύει. Κάπως έτσι είναι κι ο εσωτερικός μας κόσμος. Σε όσο μεγαλύτερο βάθος ψάχνουμε τόσο ομορφότερα πράγματα έρχονται στην επιφάνεια, ενώ όταν σταματάμε για κάποιο διάστημα την αναζήτηση, παύει να αναβλύζει η πηγή του αγαθού που αναφέρει ο φιλόσοφος.

Οτιδήποτε ψάχνουμε στον εξωτερικό κόσμο, σχέσεις, άτομα, υλικά αγαθά, ταξίδια, σπουδές, εργασία, το έχουμε μέσα μας. Όσο βασιζόμαστε σε εξωτερικά πράγματα, σε άλλα άτομα για να μας φέρουν ευτυχία δεν είμαστε ποτέ ασφαλείς.

Ο Πλάτων είπε : «Ο δρόμος για τον εαυτό βρίσκεται μέσα σας». Ο δε Παράκελσος ένας από τους μεγαλύτερους αλχημιστές και αποκρυφιστές όλων των εποχών μας λέει πιο αναλυτικά ότι : «Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους κι επομένως δεν καταλαβαίνουν τα πράγματα του εσωτερικού τους κόσμου. Ο κάθε άνθρωπος έχει μέσα του την ουσία του Θεού και όλη τη σοφία και τη δύναμη του κόσμου εν σπέρματι. Κατέχει το ένα είδος γνώσης όσο και το άλλο, κι αυτός που δε βρίσκει αυτό που είναι μέσα του, δεν μπορεί αληθινά να πει πως δεν το έχει, μα πως δε στάθηκε ικανός να το αναζητήσει με επιτυχία».

Γνώσεις υπάρχουν πολλές, αλλά αυτές δεν θα μας βοηθήσουν στην εξέλιξή μας. Μας βοηθάει μόνο αυτό το οποίο έχουμε ζήσει. Και αυτές οι βιωματικές γνώσεις μπορεί να είναι πολύ λίγες. Είναι όμως αυτό που έχουμε στην διάθεσή μας πραγματικά. Όλα τα άλλα είναι θεωρίες. Μπορεί να έχουμε διαβάσει για ανώτερα αιθέρια σώματα, για αριθμοσοφία και συμβολισμό, χωρίς να έχουμε καταφέρει να τα μεταφέρουμε στην πράξη. Οι πραγματικές αλλαγές όμως προκαλούνται από τα βιώματα τα οποία αποκτώνται από την ενδοσκοπική αυτοσυγκέντρωση και τον συντονισμό με την φωνή της συνείδησής μας. Είναι στην πραγματικότητα κάτι το πολύ απλό. Αρκεί να είμαστε συνεχώς σε κατάσταση συγκέντρωσης του νου μέσα στον εαυτό μας, για να διακρίνουμε ό,τι συμβαίνει μέσα στο συνειδητό και στο υποσυνείδητό μας και να συμβουλευόμαστε πάντοτε εκείνη την λεπτή αίσθηση συγκίνησης που χαρακτηρίζει την πραγματική φωνή της δικής μας συνείδησης, όχι των άλλων.

Αν θέλουμε να είμαστε πραγματικά ο εαυτός μας, πρέπει να αφαιρέσουμε και όχι να προσθέσουμε. Να πετάξουμε από επάνω μας ό,τι είναι ξένο προς την συνείδησή μας και να έχουμε την συνεχή εποπτεία και έλεγχο του εαυτού μας. Αυτός είναι ο προσωπικός τρόπος εργασίας. Είναι η συνεχής αυτοπαρατήρηση και η αφαιρετική διαδικασία που εφαρμόζει ο γλύπτης που ανέφερα στην εισαγωγή στα αγάλματα του. Είναι μια άσκηση, ένας συνεχόμενος διαλογισμός που δε σταματάει ποτέ. Κατάλαβα ότι δεν εξελίσσομαι διαβάζοντας, συζητώντας, παρακολουθώντας ωραίες ομιλίες. Εξελίσσομαι ζώντας και εφαρμόζοντας με ειλικρίνεια.

Ένα τελευταίο σημείο που πρέπει να προσεχθεί είναι ότι δεν υπάρχει βοήθεια εκ των έξω. Κανείς έξω από εμάς δεν μπορεί να μας βοηθήσει, αν δεν προσπαθήσουμε και εμείς. Ένας δάσκαλος δεν μπορεί να μας εξελίξει αυτός. Πρέπει να το κάνουμε εμείς. Ο Σωκράτης έλεγε πως δεν μπορείς να περπατήσεις σε ένα δρόμο που φτιάχτηκε από άλλους για σένα. Πρέπει να περπατήσεις και να φτιάξεις το δικό σου δρόμο με το περπάτημα σου. Και ο δρόμος αυτός θα είναι μόνο για σένα, για κανέναν άλλον. Είναι σαν τα πουλιά που πετάνε στον ουρανό και δεν αφήνουν ίχνη για να τα ακολουθήσει κανένα άλλο πουλί. Ο ουρανός μένει άδειος πάλι. Η πνευματική μας εξέλιξη δεν είναι κάτι που μας «συμβαίνει», που μας το κάνουν οι άλλοι, αλλά κάτι που το προκαλούμε εμείς, με τον προσωπικό μας αγώνα και προσπάθεια. Η βοήθεια μπορεί να έρθει μόνο εκ των έσω, από τον ανώτερο εαυτό μας. Δεν θα έρθει όμως από μόνη της, δεν θα μας «συμβεί», αλλά πρέπει με την συστηματική εξάσκηση να την προκαλέσουμε εμείς οι ίδιοι. Αν ελπίζουμε σε εξωτερική βοήθεια, ή σε εσωτερική που θα έρθει από μόνη της, τότε απλώς χρησιμοποιούμε προσχήματα για να αποφύγουμε την εσωτερική εργασία. Εδώ όμως, όπως πάντοτε, μπορεί να συμβεί κάτι το απρόσμενο. Αν αποφασίσουμε να εργαστούμε εμείς μέσα μας, τότε κατά έναν παράδοξο τρόπο, θα αρχίσουμε να παίρνουμε βοήθεια και από έξω. Τα πάντα θα αρχίσουν να μας βοηθούν. Δάσκαλοι, φίλοι, βιβλία, διδασκαλίες, περιστάσεις… Όταν βοηθούμε εμείς τον εαυτό μας, όταν είμαστε ενεργητικοί, τότε βρίσκουμε βοήθεια από τους πάντες και τα πάντα.

Πόσο μοναχικός είναι αυτός ο δρόμος ; Απόλυτα. Και πολλές φορές κόντρα στο ρεύμα. Το πλήθος όμως ποτέ δεν είχε την εμπειρία της αλήθειας. Η αλήθεια συνέβη μόνο σε άτομα. Η πεπατημένη δεν περπατιέται από τον Σωκράτη και από ανθρώπους σαν τον Σωκράτη. Η πεπατημένη περπατιέται από την μάζα, τους μέτριους, τους ανθρώπους που δεν έχουν το κουράγιο να προχωρήσουν στο άγνωστο. Αυτοί ποτέ δεν εγκαταλείπουν την λεωφόρο. Συνεχίζουν να μένουν κολλημένοι ο ένας πάνω στον άλλο, επειδή αυτό τους δίνει την παρηγοριά πως, «τόσος κόσμος είναι μαζί μας»...

Κυριακή 15 Μαρτίου 2009

Μια άσκηση διαλογισμού

Επειδή ορισμένοι φίλοι του blog εκδήλωσαν έντονο ενδιαφέρον για το διαλογισμό περιγράφω παρακάτω μία από τις αγαπημένες μου ασκήσεις του Deepak Chopra.

ΑΝΑΚΑΛΥΨΤΕ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΜΕΣΑ ΣΑΣ

Καθίστε ή ξαπλώστε αναπαυτικά με τα μάτια κλειστά. Κατευνάστε τον εσωτερικό σας διάλογο, παρατηρώντας την αναπνοή σας.

Μετά από λίγα λεπτά στρέψτε την προσοχή στην καρδιά σας. Οραματιστείτε την ως μια παλλόμενη σφαίρα φωτός. Μέσα σε αυτή τη σφαίρα οραματιστείτε δύο ή τρία θεϊκά όντα ή αρχετυπικές ενέργειες. Μπορεί να είναι άγγελοι, Θεοί ή Θεές. Τώρα οραματιστείτε το σώμα σας ως ένα σώμα φωτός. Φανταστείτε αυτό το σώμα με την παλλόμενη σφαίρα των θεϊκών όντων να διαστέλλεται αργά και να γεμίζει ολόκληρο το δωμάτιο μέσα στο οποίο βρίσκεστε. Φανταστείτε ότι το σώμα σας συνεχίζει να διαστέλλεται εκτός των ορίων του δωματίου, έτσι ώστε να μη βρίσκεστε πια εσείς μέσα στο δωμάτιο, αλλά το δωμάτιο μέσα σε εσάς. Συνεχίστε αυτή τη διαδικασία μέχρι ολόκληρη η πόλη όπου κατοικείται, να υφίσταται μέσα στην ύπαρξη σας – τα κτίρια, οι άνθρωποι, τα αυτοκίνητα και η εξοχή.

Συνεχίστε να διευρύνετε την αίσθηση του εαυτού σας, ώστε να συμπεριλάβει το νομό σας, τη χώρα σας και τελικά ολόκληρο τον πλανήτη. Τώρα συνειδητοποιήστε πως ολόκληρος ο κόσμος υφίσταται μέσα σας – όλοι οι άνθρωποι, όλα τα πλάσματα, τα δέντρα και τα δάση, τα ποτάμια και τα βουνά, η βροχή και η λιακάδα, το χώμα και το νερό – όλα αυτά είναι διαφορετικά συστατικά της ύπαρξης σας, ακριβώς όπως τα διάφορα όργανα του σώματος σας.

Τώρα πείτε στον εαυτό σας : «Δεν βρίσκομαι εγώ μέσα στον κόσμο, αλλά ο κόσμος βρίσκεται μέσα μου». Ζητήστε από τα θεϊκά όντα που ακόμα χορεύουν μέσα στην παλλόμενη σφαίρα της καρδιάς σας να αποκαταστήσουν οποιαδήποτε ανισορροπία στον κόσμο σας. Ζητήστε τους να εκπληρώσουν οποιαδήποτε επιθυμία σας και να προσφέρουν αρμονία, ομορφιά, θεραπεία και χαρά στα διαφορετικά τμήματα του συμπαντικού εαυτού σας. Συνεχίστε να διευρύνεται την αίσθηση του εαυτού σας ώστε να συμπεριλάβει πλανήτες και δορυφόρους, άστρα και γαλαξίες.

Τώρα πείτε στον εαυτό σας : «Δεν βρίσκομαι εγώ μέσα στο σύμπαν, αλλά το σύμπαν βρίσκεται μέσα μου». Αρχίστε τώρα να περιορίζεται το μέγεθος του συμπαντικού εαυτού σας μέχρις ότου ανακτήσετε την αίσθηση του φυσικού σας σώματος. Φανταστείτε τα δισεκατομμύρια των κυττάρων του – όλα συμμετέχουν σε έναν χορό, το κάθε κύτταρο ένα ολόκληρο σύμπαν από μόνο του. Υπενθυμίστε στον εαυτό σας πως η αληθινή ύπαρξη σας κατοικεί σε όλα αυτά τα επίπεδα της δημιουργίας, από τον μικρόκοσμο ως τον μακρόκοσμο, από το άτομο μέχρι το σύμπαν, από το φυσικό μέχρι το συμπαντικό σώμα σας. Θυμίστε του πως σε καθένα από αυτά τα επίπεδα της ύπαρξης σας έχετε στη διάθεση σας τις θεϊκές ενέργειες που ενορχηστρώνουν τον συμπαντικό χορό για να διαμορφώσουν την αρμονική αλληλεπίδραση των στοιχείων και των δυνάμεων που μπορούν να εκπληρώσουν οποιαδήποτε επιθυμία σας. Εκφράστε την ευγνωμοσύνη σας σε αυτές τις αρχετυπικές ενέργειες.

Τώρα απλώς παραμείνετε καθισμένοι ή ξαπλωμένοι, νιώθοντας όλες τις αισθήσεις στο σώμα σας. Ίσως νιώσετε μυρμήγκιασμα ή έξαψη. Μετά από δύο ή τρία λεπτά, ανοίξτε τα μάτια. Η άσκηση ολοκληρώθηκε.

Παρασκευή 13 Μαρτίου 2009

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ & 13

Οποιαδήποτε Παρασκευή συμπίπτει με τις 13 ενός μήνα θεωρείται κακότυχη στις Αγγλοσαξονικές, Γαλλικές, Γερμανικές και Πορτογαλικές περιοχές του κόσμου. Παρόμοιες δεισιδαιμονίες υπάρχουν και σε άλλες παραδόσεις: στην Ελλάδα και την Ισπανία, για παράδειγμα, το ρόλο αυτό έχει η "Τρίτη και 13". Ο φόβος της Παρασκευής και 13 ονομάζεται στα αγγλικά paraskavedekatriaphobia (μία λέξη που προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις Παρασκευή, δεκατρείς και φοβία) και είναι μια ειδική μορφή της τρισκαιδεκαφοβίας . Η λέξη μπορεί να ευρεθεί επίσης ως paraskevodekatriaphobia (παρασκευοδεκατριαφοβία) ή paraskevidekatriaphobia ή friggatriskaidekaphobia (φριγκατρισκαιδεκαφοβία).

Ιστορία της Παρασκευής και 13
Πριν τον 19ο αιώνα, ο αριθμός 13 θεωρούταν γενικά ως φέρων κακή τύχη. Την ίδια εικόνα είχε και η Παρασκευή, αν και δεν υπήρχε κάποια σχέση μεταξύ των δύο. Η πρώτη αναφοορά σε μία "Παρασκευή και 13" έγινε μάλλον στις αρχές του 19ου αιώνα

Πέρα από τις γραπτές αναφορές, πάντως, πολλές δημοφιλείς ιστορίες υπάρχουν σχετικά με την προέλευση της δεισιδαιμονίας:

* Ο Μυστικός Δείπνος, με ιστορίες ότι ο Ιούδας Ισκαριώτης ήταν ο 13ος καλεσμένος, ενώ η Σταύρωση του Ιησού συνέβη κατά ημέρα Παρασκευή.
* Ότι η Εύα προσέφερε το μήλο στον Αδάμ κατά ημέρα Παρασκευή.

ΠΗΓΗ: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ BLOGGERS ΚΑΛΟΤΥΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΗΜΕΡΑ

Τρίτη 10 Μαρτίου 2009

Πότε είμαστε ευτυχισμένοι;

Ο Άγιος Αυγουστίνος θεωρούσε ότι η ευτυχία δε βρίσκεται κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής μας. Σε κάθε εποχή θεωρήθηκε είτε ως αυταπάτη, δέλεαρ, ψευδαίσθηση, άπιαστο όνειρο, ακόμα και σύμπτωμα τρέλας. Σύμφωνα με το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας του Γ. Μπαμπινιώτη, η ευτυχία ορίζεται ως "η πλήρης ευχαρίστηση και ικανοποίηση που αισθάνεται κάποιος από τη ζωή του".

O Επίκουρος από την άλλη μεριά πίστευε ότι το βασικό στοιχείο για την ευτυχία και την ανύψωσή της, είναι αυτό που το ονόμασε "Ηδονή". Για να την ξεχωρίσει από τις κοινές ηδονές (όπως το φαγητό, πιοτό, ερωτισμό, θεάματα, κ.λ.π.) την είπε "Καταστηματική (καταστασιακή) Ηδονή", ενώ τις κοινές ηδονές τις είπε "εν κινήσει".

Καταστηματική ηδονή, λοιπόν, είναι η σταθερή, μόνιμη, ευχάριστη διάθεση, που είναι ανεξάρτητη από τις εξωτερικές συνθήκες! Ενώ για τους περισσότερους ηδονή είναι μια κίνηση των αισθητηρίων οργάνων, που τους κάνει να νιώσουν κάποια απόλαυση, για τον Επίκουρο η Καταστηματική Ηδονή είναι το "το πέρας ταις ηδοναίς", η ευάρεστη διάθεση που έχουμε όταν λείψει κάθε ενόχληση : πείνα,δίψα η άλλη επιθυμία. Όχληση δίνει ακόμα και η χαρά, δηλαδή κάθε θετικό συναίσθημα! Η κατάσταση αυτή της απόλυτης γαλήνης είναι για τον Επίκουρο το ύψιστο αγαθό, όταν παραμεριστεί κάθε συναίσθημα που ερεθίζει τον άνθρωπο, λύπη είτε χαρά, αναβλύζει από τη βαθύτερη ουσία του ανθρώπου η καλή διάθεση, το δημιουργικό χάδι κι αυτό του δίνει την ευκαιρία να αξιοποιήσει τον άφθονο πλούτο που κρύβει μέσα του.

Κάποτε συζητούσα με έναν φίλο και στην ερώτηση μου αν είναι ευτυχισμένος μου απάντησε ότι θεωρεί ότι θα είναι ευτυχισμένος αν αποκτήσει δύο τρία υλικά πράγματα που χρειάζεται! Και μετά ή αν δεν τα αποκτήσει; Άλλο χαρούμενος ή ικανοποιημένος από την εξέλιξη μιας κατάστασης και άλλο ευτυχισμένος. Σκεφτείτε από την άλλη μεριά πως νιώθετε όταν διαβάζατε (κατά τη διάρκεια του διαβάσματος) ένα βιβλίο που σας άρεσε, εντελώς απερίσπαστοι, σε μία ήσυχη παραλία ή ένα απόγευμα στον καναπέ του σπιτιού σας. Καμία όχληση, υλική, ψυχική, συναισθηματική, μόνο η πνευματική αυτή απόλαυση του βιβλίου, μία γαλήνη θα έλεγα!

Πότε τελικά είμαστε ευτυχισμένοι; Όταν αποκτούμε το σπίτι που ονειρευόμαστε, το αυτοκίνητο που θέλαμε, μία δουλειά όπως την φανταζόμασταν, ή μήπως τελικά ευτυχισμένοι ήμαστε όταν και για όσο αποκτούμε την γαληνεμένη αυτή ψυχική διάθεση όπου κάθε «ηδονή» ακόμα και η χαρά απουσιάζουν; Όταν καταφέρουμε να μείνουμε για λίγο με κλειστά μάτια χωρίς να σκεφτόμαστε και να μας απασχολεί τίποτα ακούγοντας μόνο σε μία παραλία τον παφλασμό των κυμάτων, ή όταν απολαύσουμε απερίσπαστοι από κάθε σκέψη το ηλιοβασίλεμα σε μία ήσυχη λίμνη;

Σας εύχομαι λοιπόν μία ευτυχισμένη μέρα!

Κυριακή 8 Μαρτίου 2009

Θετικές και Αρνητικές Σκέψεις

Οι σκέψεις μας δεν επηρεάζουν μόνο το μέλλον μας, αλλά και τους ανθρώπους που σκεπτόμαστε. Είναι σαν ένας τεράστιος μαγνήτης ο οποίος έλκει κοντά μας οτιδήποτε σκεφτούμε, είτε είναι άνθρωπος είτε κατάσταση. Η σκέψη είναι ενέργεια και μεταδίδεται με δονήσεις. Όταν είμαστε δίπλα σε κάποιο άτομο που μας αγαπά, τότε αισθανόμαστε όμορφα, διότι η σκέψη του είναι ενέργεια που πάλλεται – δονείται και μεταδίδεται σ’ εμάς. Εφόσον το άτομο αυτό μας αγαπά, μας μεταδίδει θετικές σκέψεις και μας κάνει να αισθανόμαστε ωραία για τον εαυτό μας.

Οι σκέψεις λοιπόν είναι ενέργεια που πάλλεται και δημιουργεί δονήσεις στο Σύμπαν.
Μόνοι μας δημιουργούμε την πραγματικότητα μας. Κάθε κύτταρο του σώματος ακούει τις σκέψεις και δημιουργεί την πραγματικότητα του. Κατ’ αυτό τον τρόπο ο άνθρωπος δημιουργεί συνεχώς μόνος του, το ποιος είναι και βιώνει συνεχώς αυτή τη δημιουργία. Όταν σκεπτόμαστε ή φοβόμαστε τις αρρώστιες, τα κύτταρα μας υλοποιούν αυτές τις σκέψεις και αρρωσταίνουμε.

Ο άνθρωπος πάντα έλκει αυτό στο οποίο συγκεντρώνει την προσοχή του. Ο Νόμος του Μέρφυ : «Αν σκεπτόμαστε ότι κάτι θα πάει στραβά, θα πάει χειρότερα από ότι σκεπτόμαστε», ισχύει πάντα. Ο φόβος και η αγάπη είναι πολύ δυνατά συναισθήματα και όταν μπαίνουν στις σκέψεις μας, έλκουν με μεγάλη δύναμη και κάνουν πραγματικότητα ό,τι σκεπτόμαστε.

Όταν χτίζουμε ένα σπίτι, η ποιότητά του εξαρτάται απ’ τα υλικά που χρησιμοποιούμε. Το ίδιο ισχύει και με τις σκέψεις, όπου χτίζουμε το οικοδόμημα της ζωής μας. Οι αρνητικές σκέψεις δημιουργούν σιγά σιγά ένα αρνητικό οικοδόμημα στη ζωή μας. Σιγά σιγά οι σκέψεις μίσους ή φόβου που κάνουμε, δημιουργούν αρχικά πόνο στο σώμα μας, στη συνέχεια ασθένειες, προβλήματα στην εργασία μας και το χειρότερο, με την αρνητικότητα που είμαστε γεμάτοι, έχουμε προβλήματα στη σχέση μας με όλους τους ανθρώπους. Την κατάσταση αυτή θα την έχετε βιώσει όλοι σας. Το αντίθετο αποτέλεσμα δημιουργούν οι θετικές σκέψεις, δηλαδή δημιουργούν υγεία, ευτυχία και όμορφες σχέσεις.

Πως μπορούμε όμως να ελέγχουμε συνεχώς τις σκέψεις μας και να επιτρέπουμε μόνο στις θετικές σκέψεις να εκφραστούν ; Εδώ είναι τα σημαντικότερο μυστικό της ζωής, διότι εφόσον οι σκέψεις μας καθορίζουν απόλυτα τη ζωή μας, αν βρούμε ένα πρακτικό τρόπο να τις ελέγχουμε, τότε θα ζήσουμε απόλυτα ευτυχισμένοι και επιτυχημένοι.

Ο ανιχνευτής της ποιότητας των σκέψεων μας είναι τα συναισθήματα μας. Αν αισθανόμαστε ωραία και είμαστε ευχαριστημένοι, τότε παλλόμαστε, δονούμαστε σε ανώτερες συχνότητες, βλέπουμε τα πάντα όμορφα και ο νους μας κάνει αυτεπάγγελτα θετικές, δημιουργικές σκέψεις, είναι αισιόδοξος και επικεντρώνει την προσοχή του σ’ αυτά που θέλουμε να μας συμβούν. Όταν όμως αισθανόμαστε άσχημα, νιώθουμε αρνητικά συναισθήματα, παλλόμαστε σε κατώτερες, ασθενέστερες συχνότητες είναι σίγουρο ότι ο νους μας κάνει αυτεπάγγελτα αρνητικές σκέψεις. Το μεγάλο κακό δεν είναι μόνο ότι κάνουμε αρνητικές σκέψεις, είναι ότι όταν αισθανόμαστε άσχημα, σκεπτόμαστε και συγκεντρώνουμε την προσοχή μας, στο αντίθετο από αυτό που θέλουμε να συμβεί !

Όπως είπε ο Απόστολος Παύλος προς τους Γαλάτες : «Εκείνο που θα σπείρετε, αυτό θα θερίσετε»
Οι σκέψεις μας είναι η πιο σημαντική σπορά. Ο άνθρωπος με τη σκέψη μπορεί να κάνει θαύματα …
Ξεκινάει μια πανέμορφη εβδομάδα για όλους μας …

Τρίτη 3 Μαρτίου 2009

Νηστεία...εξαγνισμός ψυχής;!!!


Μια γρήγορη βουτιά στην απαρχή της ανθρώπινης ύπαρξης, μας αποκαλύπτει την αναγκαστική προσαρμογή στην εποχιακή νηστεία, δεδομένων των κλιματολογικών συνθηκών του πλανήτη μας, εκατοντάδες αιώνες πριν. Το κυνήγι ήταν σαφώς ευκολότερο το καλοκαίρι παρά τον χειμώνα και οι προμήθειες αποξηραμένου κρέατος, στα τέλη του Χειμώνα – αρχές της Άνοιξης τελείωναν. Όλες αυτές οι διατροφικές συνήθειες πέρασαν αργότερα στην οργανωμένη κοινωνική δομή των ανθρώπων μέσα από παραδόσεις και θρησκευτικά τυπικά.

Αρχικά, η νηστεία ήταν κομμάτι των διάφορων τελετουργικών ιεροτελεστιών, των οποίων επιδίωξη ήταν να μειωθούν οι σωματικές λειτουργίες (μερικές φορές ακόμη και να ανασταλούν) με σκοπό να επέλθει μια «ηρεμία» συγκρίσιμη συμβολικά με το θάνατο ή με την προ-γένεσης κατάσταση.

Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που χειραγώγησαν την πρακτική της νηστείας με διαφορετικούς στόχους. Είτε ως επικουρικό θεραπευτικό μέτρο (το συναντούμε επίσημα καταγεγραμμένο στα περίφημα «Ασκληπιεία», όπου οι ασθενείς υποβάλλονταν υποχρεωτικά σε πολυήμερη νηστεία, η οποία συνοδευόταν και από διάφορες θρησκευτικού περιεχομένου τελετουργίες, για την ψυχική και τη σωματική προετοιμασία του ασθενούς για την κύρια θεραπευτική αγωγή που θα ακολουθούσε), είτε με σκοπό την πρόκληση οραμάτων – ονείρων για ανίχνευση, αποκρυπτογράφηση, πρόβλεψη του μέλλοντος (μαντεία) και αποκάλυψης του παρελθόντος (γνώση).

Σήμερα η έννοια της νηστείας δεν είναι και τόσο εύκολο να καθοριστεί. Οι βασικές αξίες της όμως παραμένουν σχεδόν ίδιες με τις αρχικές της. Οι άνθρωποι πλέον εφαρμόζουν την πρακτική της νηστείας κυρίως ως μέσο εξαγνισμού και ψυχικής ανάτασης. Η πλήρης είτε και η μερική στέρηση της τροφής θεωρείται ότι συμβάλλει (σε μερικές θρησκείες θεωρείται ότι αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση) στην ανάπτυξη και στην εξύψωση του ανθρωπίνου πνεύματος, στον εξαγνισμό του ανθρώπου και στην προσέγγισή του προς τα Θεία.

Αρκεί όμως μόνο η νηστεία για τον εξαγνισμό του ανθρώπου και την εξύψωση του πνεύματός του; Κατά την ταπεινή μου άποψη όχι! Δεν αρκεί να νηστεύουμε και την αμέσως επόμενη στιγμή να μαλώνουμε με την γυναίκα μας, να βρίζουμε και χειρονομούμε στον δρόμο (σαν μεσόγειοι είμαστε και εκφραστικός λαός), να προσπαθούμε να παρανομήσουμε ή παρατυπήσουμε για ίδιον όφελος. Πως μπορούμε όμως να γλιτώσουμε από όλα αυτά; Ένας φίλος μου είπε ζώντας συνειδητά τη στιγμή, ενδοσκοπώντας στο βάθος της ψυχής για να κατανοήσουμε τα πάθη μας και τις σωματικές - ηθικές μας αμαρτίες, προσπαθώντας να βλέπουμε καλοπροαίρετα τα πράγματα. Βέβαια πνευματικά, με τη διακοπή της λειτουργίας της πέψης, αλλά και από το γεγονός ότι ο άνθρωπος με τη νηστεία παύει να ασχολείται με το τι θα φάει και το τι θα πιει, θεωρείται ότι αποκτά την καθαρότητα του πνεύματος να ασχοληθεί με θέματα που έχουν ανώτερο πνευματικό περιεχόμενο και αγγίζουν τα ανώτατα επίπεδα της διανόησης και του διαλογισμού! Που ξέρετε λοιπόν, ας προσπαθήσουμε να εξορκίσουμε τις κακίες και τα πάθη μας και ίσως το σύμπαν μας ακούσει και γίνει η ζωή μας λίγο καλύτερη!

Καλή Σαρακοστή!

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...