Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010

Κάθε φορά που ερωτεύονται δύο άνθρωποι, γεννιέται το σύμπαν


"Κάθε φορά που ερωτεύονται δύο άνθρωποι, γεννιέται το σύμπαν. 'Η, για να μικρύνω το βεληνεκές, κάθε φορά που ερωτεύονται δύο άνθρωποι γεννιέται ένας αστέρας με όλους τους πρωτοπλανήτες του. Και κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος, πεθαίνει το σύμπαν. Η, για να μικρύνω το βεληνεκές, κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος στη γη, στον ουρανό εκρήγνυται ένας αστέρας supernova.
.
.
.
Έτσι , από την άποψη της ουσίας ο έρωτας και ο θάνατος δεν είναι απλώς στοιχεία υποβάθρου. Δεν είναι δύο απλές καταθέσεις τ
ης ενόργανης ζωής. Πιο πλατιά, και πιο μακρυά, και πιο βαθιά, ο έρωτας και ο θάνατος είναι δύο πανεπίσκοποι νόμοι ανάμεσα στους οποίους ξεδιπλώνεται η διαλεκτική του σύμπαντος. Το δραστικό προτσές δηλαδή ολόκληρης της ανόργανης και της ενόργανης ύλης. Είναι το Α και το ω του σύμπαντος κόσμου και του σύμπαντος θεού. Είναι το είναι και το μηδέν του όντος. Τα δύο μισά και αδελφά συστατικά του.
.


Έξω από τον έρωτα και το θάνατο πρωταρχικό δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Αλλά ούτε είναι και νοητό να υπάρχει. Τα ενενήντα δύο στοιχεία της ύλης εγίνανε, για να υπηρετήσουν τον έρωτα και το θάνατο. Και οι τέ
σσερες θεμελιώδεις δυνάμεις της φύσης, ηλεκτρομαγνητική, ασθενής, ισχυρή, βαρυτική, λειτουργούν για να υπηρετήσουν τον έρωτα και το θάνατο. Όλα τα όντα, τα φαινόμενα, και οι δράσεις του κόσμου είναι εκφράσεις, σαρκώσεις, μερικότητες, συντελεσμοί, εντελέχειες του έρωτα και του θανάτου. Γι αυτό ο έρωτας και ο θάνατος είναι αδελφοί κα ομοιότητες, είναι συμπληρώματα, και οι δύο όψεις του ιδίου προσώπου."


“Γκέμμα” - Δ. Λιαντίνης


Έλα πάρε με-Γιάννης Χαρούλης


........Έλα πάρε με
και θεϊκός μου γίνε στίχος
που τον χορεύει ο ρυθμός
κι ο ψάλτης ήχος.
...........



Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010

Η δύναμη της πρόθεσης


-->
Αν θέλαμε να δώσουμε τον ορισμό της πρόθεσης θα λέγαμε ότι είναι ένας ισχυρός σκοπός, στόχος, συνοδευόμενος από την σταθερή απόφαση για την επίτευξη ενός επιθυμητού αποτελέσματος.
.
Έχουμε συναντήσει στη ζωή μας ανθρώπους που καθοδηγούνται από την πρόθεση και με ισχυρή θέληση που δεν επιτρέπει σε τίποτα να παρεμποδίσει την εσωτερική επιθυμία τους, πετυχαίνουν τον στόχο τους με αποφασιστική σταθερότητα και επιμονή.
.
Η δύναμη της πρόθεσης είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό.



-->
Είναι μια δύναμη που υφίσταται στο σύμπαν ως ένα αφανές πεδίο ενέργειας. Είναι καθαρή απεριόριστη ενέργεια, που δονείται με τέτοια ταχύτητα, ώστε δεν μπορεί να καταγραφεί και να παρατηρηθεί. Είναι μια δύναμη χωρίς μορφή, χωρίς όρια.
.
Η πρόθεση είναι πανταχού παρούσα, βρίσκεται στον υλικό κόσμο όσο και στον μη υλικό. Κάθε τι είναι συνυφασμένο με την πρόθεση. Αυτό ισχύει για όλες τις μορφές ζωής, είτε για τα ζώα, είτε για τα φυτά, τα βουνά, τον άνθρωπο. Για ότι υπάρχει στο σύμπαν. Η πρόθεση δεν κάνει ποτέ λάθος. Tο λουλούδι της μηλιάς θα γίνει μήλο, δεν πρόκειται να γίνει κάτι άλλο.


-->
Η φύση εξελίσσεται σε αρμονία με το πεδίο της πρόθεσης. Αυτή η αόρατη δύναμη εμπεριέχεται και στον άνθρωπο. Στην πηγή της ύπαρξής μας είμαστε άμορφη ενέργεια, αλλά παίρνουμε υλική μορφή για να μπορούμε να πάρουμε τη θέση μας στο χώρο και στον χρόνο. Η πρόθεση υπήρχε εκεί πριν την σύλληψή μας, είναι αυτή που μας δημιούργησε, βρίσκεται σε κάθε μέρος της ύπαρξης μας, στα συναισθήματα μας, στις σκέψεις μας, στο υλικό μας σώμα.
.
Αυτή η δύναμη είναι πανταχού παρούσα, βρίσκεται στο εδώ και τώρα και είναι διαθέσιμη για όλους τους ανθρώπους.


-->
Είναι ο σκοπός της ύπαρξης μας, την ενεργοποιούμε όταν επικοινωνούμε με τον ανώτερο μας εαυτό, όταν βαθειά μέσα μας γνωρίζουμε πέρα από κάθε αμφιβολία, όταν δεν είμαστε ταυτισμένοι με το εγώ μας.
.
Είμαστε πλάσματα που συνδυάζουμε την περιορισμένη ύλη και την απεριόριστη πνευματικότητα, την ενέργεια, το συναίσθημα. Είμαστε και ύλη και ουσία, μορφή και πνεύμα μαζί όσο κι αν αυτά ακούγονται αντίθετα μεταξύ τους.



-->
Μπορούμε να συνδεθούμε με αυτή την δύναμη και τίποτα ακατόρθωτο δεν θα υπάρχει στη ζωή μας. Κι αν η πρόθεση υπάρχει εκεί και είναι ο προγραμματισμός, είναι ο προορισμός του ανθρώπου, τότε η ελεύθερη βούληση μπορεί να υπάρχει;
.
Μπορεί να γεφυρωθεί αυτή η αντίφαση αν κατανοήσουμε ότι είμαστε ελεύθεροι αν θα επιλέξουμε να συνδεθούμε με το συμπαντικό πνεύμα και τη δύναμη της πρόθεσης ή θα ταυτιστούμε και θα περιοριστούμε από το εγώ και μέσα μας θα κυλούν κατώτερες ενέργειες που θα μας απομακρύνουν όλο και περισσότερο από τη δύναμη της πρόθεσης.
.
Η αλήθεια είναι ότι εμείς δεν δημιουργούμε τίποτα από μόνοι μας, είμαστε όλοι πλάσματα του θεού. Η ελεύθερη βούληση μας συνδυάζει και μας αναδιανέμει αυτό που ήδη έχει δημιουργηθεί. Ελεύθερη βούληση σημαίνει πως έχουμε την επιλογή αν θα συνδεθούμε ή όχι με το πνεύμα.


-->
“Το πνευματικό ταξίδι δεν συνίσταται στην άφιξη σε έναν νέο προορισμό, όπου κάποιος θα αποκτήσει κάτι που δεν έχει ή θα γίνει κάτι που δεν είναι. Συνίσταται στην εξάλειψη της άγνοιας σχετικά με τον εαυτό μας και τη ζωή και στη σταδιακή ωρίμανση αυτής της κατανόησης που ενεργοποιεί την πνευματική αφύπνιση. Το να βρει κανείς το θεό σημαίνει να βρει τον εαυτό του.”
.

Aldous Huxley




Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό ...

Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010

Οι φίλοι κάνουν καλό στην υγεία


Αυτό το άρθρο είναι αφιερωμένο σε όλους τους ιντερνετικούς φίλους και στο πόσο κάποιοι άνθρωποι μαζί τους και εγώ, παίρνουν δύναμη από αυτήν την εκπληκτική παρέα.

Ένας ευρύς κύκλος φίλων κάνει καλό στην υγεία. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι φίλοι αυξάνουν έως και 50% τις πιθανότητες επιβίωσης, καθώς ισοδυναμούν με το κόψιμο του τσιγάρου ή είναι διπλάσια πιο ωφέλιμοι από την φυσική άσκηση.

Συγκεκριμένα, νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα αναδεικνύει τη σημασία των κοινωνικών σχέσεων για την υγεία, την ευημερία και, τελικά, για τη διάρκεια ζωής κάποιου, εκτιμώντας ότι η ύπαρξη φίλων ισοδυναμεί, από άποψη υγείας, με το κόψιμο του τσιγάρου, ενώ παρέχει σχεδόν διπλάσια ωφέλεια σε σχέση με την φυσική άσκηση.

Αντίθετα, οι επιστήμονες εξέφρασαν την εκτίμηση ότι η ύπαρξη μόνο λίγων φίλων ισοδυναμεί με το να καπνίζει κανείς 15 τσιγάρα την μέρα, ή με το να είναι αλκοολικός.

Οι ερευνητές του πανεπιστημίου Μπρίγκαμ Γιανγκ της Γιούτα, υπό την ψυχολόγο Τζούλιαν Χολτ-Λούντσταντ, σε έρευνά τους (μετα-ανάλυση) που δημοσιεύτηκε στο ιατρικό περιοδικό «PloS Medicine», σύμφωνα με το BBC, κατέληξαν στους παραπάνω υπολογισμούς, αφού ανέλυσαν 148 προηγούμενες μελέτες, αναφορικά με τη σχέση των κοινωνικών επαφών με τη θνησιμότητα, οι οποίες περιλάμβαναν περίπου 310.000 άτομα από όλο τον κόσμο για μια περίοδο επτά ετών.

Οι επιστήμονες θεωρούν ότι με το να νοιάζεται κανείς για τους φίλους του, νοιάζεται περισσότερο και για τον εαυτό του και εκτίθεται σε λιγότερους κινδύνους για την υγεία του, ενώ προειδοποιούν ότι στο σύγχρονο κόσμο τα κοινωνικά δίκτυα φθίνουν, καθώς οι άνθρωποι δίνουν μεγαλύτερη σημασία στην καριέρα ή την οικογένειά τους.

Όμως, σύμφωνα με την μελέτη, η απώλεια της κοινωνικής στήριξης από τους φίλους μειώνει το προσδόκιμο ζωής πολύ περισσότερο από το να είναι κανείς παχύσαρκος ή να μην ασκείται σωματικά.
Η έρευνα συμπέρανε ότι σε οποιαδήποτε ηλικία και ανεξάρτητα από το φύλο, το κοινωνικο-οικονομικό ή πολιτισμικό υπόβαθρο, οι άνθρωποι με φίλους είναι 1,5 φορά πιο πιθανό να είναι ζωντανοί σε σχέση με τους μοναχικούς ανθρώπους χωρίς φίλους γύρω τους.

Σύμφωνα με τον ερευνητή Τίμοθι Σμιθ «η συνεχής αλληλεπίδραση μεταξύ των ανθρώπων δεν είναι μόνο επωφελής ψυχολογικά, αλλά ωφελεί άμεσα την φυσική υγεία μας».



«Οι κοινωνικές σχέσεις πρέπει να λαμβάνονται πολύ σοβαρά όσον αφορά την μείωση του κινδύνου θνησιμότητας», πρόσθεσε η Χολτ-Λούντσταντ, τονίζοντας τη σημασία των φίλων για την καταπολέμηση του επιβλαβούς, για την υγεία, χρόνιου στρες.
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ


Αυτά....

Φαντάσου ...



Ο James Bender, στο βιβλίο του Πώς να Μιλάτε Σωστά (Νέα Υόρκη, Εκδόσεις McGraw-Hill, 1994), διηγείται την ιστορία ενός χωρικού που καλλιεργούσε καλαμπόκι που πάντα κέρδιζε βραβεία. Κάθε χρόνο έφερνε το καλαμπόκι του στην έκθεση της Πολιτείας και κέρδιζε την μπλε σημαία. Μια χρονιά ένας δημοσιογράφος του πήρε συνέντευξη, κι έμαθε κάτι πολύ ενδιαφέρον για τον τρόπο που το καλλιεργούσε.
.
Ο δημοσιογράφος ανακάλυψε ότι ο αγρότης μοιραζόταν τον σπόρο του καλαμποκιού του με τους γείτονές του. «Πώς μπορείτε να μοιράζεστε τον καλύτερο σπόρο σας με τους γείτονές σας, όταν κι αυτοί φέρνουν καλαμπόκι στην έκθεση, σε ανταγωνισμό μαζί σας, κάθε χρόνο;» ρώτησε ο δημοσιογράφος.



-->
«Μα, δεν το ξέρετε, κύριε;», είπε ο αγρότης. «Ο άνεμος ξεσηκώνει την γύρη από το καλαμπόκι, όταν ωριμάζει, και την μεταφέρει από χωράφι σε χωράφι. Αν οι γείτονές μου καλλιεργούν κατώτερης ποιότητας καλαμπόκι, η επικονίαση αυτής της γύρης σταθερά θα υποβαθμίζει την ποιότητα του δικού μου καρπού. Αν θέλω να παράγω καλό καλαμπόκι θα πρέπει να βοηθήσω τους γείτονές μου να καλλιεργούν καλό καλαμπόκι».

Ο αγρότης αυτός γνώριζε καλά την αλληλεξάρτηση της φύσης. Το καλαμπόκι του δεν μπορεί να βελτιώνεται αν δεν βελτιώνεται και το καλαμπόκι του γείτονα. Το ίδιο ισχύει και σε όλα τα άλλα επίπεδα της ζωής. Υπάρχουν άνθρωποι που συμπεριφέρονται εγωιστικά και επιπόλαια στη φύση, νομίζοντας έτσι ότι οι ίδιοι δεν πρόκειται ν
α επηρεαστούν από τη συμπεριφορά τους αυτή.



-->
Οτιδήποτε μας περιστοιχίζει παίζει ρόλο στη ζωή μας κι εμείς στη δική του. Έμψυχο ή άψυχο, δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι η σχέση αλληλεξάρτησης και συμβίωσης που εκατομμύρια χρόνια υπάρχει επάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη. Κι όμως μερικοί άνθρωποι επιλέγουν να την αγνοούν. Είμαστε όλοι δεμένοι μεταξύ μας με ένα αόρατο πλέγμα και πράξη μας καλή ή κακή επηρεάζει το σύμπαν.
.
Πέρα από τα σύνορα του ατομικού νου βρίσκεται η ελευθερία, η γνώση και η αγάπη. Μέσα στον παγκόσμιο νου, είμαστε όλοι ένα, μπερδεμένοι στο ατέλειωτο δίχτυ της ενέργειας που μας περιβάλλει, σε έναν κοινό Εαυτό. Δεν υπάρχει λοιπόν κανένα μυστήριο γύρω από την τηλεπάθεια, την κατάθλιψη, την τρέλα, τη μετενσάρκωση, κλπ. Οι σκέψεις κυκλοφορούν ελεύθερα απ’ το ένα κεφάλι στο άλλο χωρίς πραγματικά να κυκλοφορούν. Δεν χρειάζονται κανένα μεταφορικό μέσο, γιατί το ΙΔΙΟ ΕΓΩ βρίσκεται μέσα σε όλες τις σκέψεις. Έτσι πιάνουμε τις σκέψεις των άλλων πολύ συχνότερα απ’ όσο νομίζουμε. Δεν τις πιάνουμε μόνο μέσα στα όνειρα μας, αλλά συνεχώς αυτό παθαίνουμε.



-->
Όμως δεν το υποπτευόμαστε, ούτε όταν λέμε σε κάποιον «αχ μου το πήρες απ’ το στόμα», ούτε όταν ξαφνικά χωρίς κανένα λόγο μας χαλάει το κέφι. Νομίζουμε πως είμαστε κυκλοθυμικοί, αλλά είμαστε απλούστατα τόσο ευαίσθητοι, ώστε να λαβαίνουμε τα συναισθήματα των άλλων, να λαβαίνουμε δηλαδή τα δυσάρεστα αποτελέσματα των ξένων σκέψεων. Η ίδια διαδικασία είναι υπεύθυνη και για τις διάφορες ενοχές που βασανίζουν τους ανθρώπους. Έχουν πράγματι βαριά συνείδηση όσοι βασανίζονται από αόριστες ενοχές, ή μήπως λαβαίνουν τις ενοχές των άλλων ;



-->
Ζητάμε την ευτυχία, αλλά πως μπορούμε να είμαστε ευτυχείς αν δεν είναι όλοι ευτυχείς ; Πως μπορούμε να εξαιρούμε τον εαυτό μας από μια «κακή» πράξη του άλλου, και πως μπορούμε να εξαιρούμε τον άλλο από μια «καλή» πράξη δική μας ; Ακόμη κι αν τάχουμε όλα, υγεία, εξυπνάδα, καλοσύνη, αγάπη, οικογένεια, χρήμα κλπ, πάλι δεν είμαστε ικανοποιημένοι και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι όσα αγαθά κι αν έχει ο άνθρωπος, πάντα κάτι θα τον βασανίζει : Τα συναισθήματα των άλλων! Βαθιά μέσα του ξέρει ότι δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος αν υπάρχει έστω κι ένας δυστυχισμένος. Αλλά δεν το ξέρει ότι το ξέρει. Και υποφέρει ψυχικά, και λένε γι’ αυτόν : «Μα τι του λείπει ; Τα’ χει όλα !»



-->
Γι’ αυτό και όλοι όσοι θέλουν να ζουν ειρηνικά θα πρέπει να βοηθούν τους «πλησίον» τους να έχουν ειρήνη. Όσοι επιλέγουν να ζουν καλά πρέπει να βοηθήσουν άλλους να ζουν καλά, γιατί η αξία μιας ζωής μετριέται από τις ζωές που αγγίζει. Κι εκείνοι που επιλέγουν να είναι ευτυχείς θα πρέπει να βοηθούν άλλους να βρουν ευτυχία, γιατί η ευτυχία κι η ευημερία καθενός είναι συνδεδεμένη με την ευτυχία και την ευημερία όλων.

Ας προσπαθήσουμε όμως να το δούμε κι ανάποδα



-->
Φαντάσου λοιπόν μια κοινωνία που όλοι οι άνθρωποι θα βίωναν πληρότητα και ευδαιμονία, που όλοι θα ξεχείλιζαν από ανιδιοτελή αγάπη και χαρά, που όλοι θα ένοιωθαν συμπόνια για τον πλησίον, θα είχαν την εσωτερική ανάγκη να προσφέρουν, να απαλύνουν κάθε πόνο του συνανθρώπου τους. Σε ένα τέτοιο κόσμο, αν σε ρίχνανε σήμερα, πόσο ακόμη νομίζεις ότι θα μπορούσες να διατηρήσεις τη μιζέρια σου ;


1η ανάρτηση Εσωτερικά Μονοπάτια




-->
Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...


-->

Τετάρτη 21 Ιουλίου 2010

Εντυπώσεις ενός πνιγομένου...


" Είναι καιρός να φανερώσω την τραγωδία μου. Το μεγαλύτερό μου ελάττωμα στάθηκε η αχαλίνωτη περιέργειά μου, η νοσηρή φαντασία και η προσπάθειά μου να πληροφορηθώ για όλες τις συγκινήσεις, χωρίς τις περσότερες να μπορώ να τις αισθανθώ. Τη χυδαία όμως πράξη που μου αποδίδεται τη μισώ. Εζήτησα μόνο την ιδεατή ατμόσφαιρά της, την έσχατη πικρία. Ούτε είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για το επάγγελμα εκείνο. Ολόκληρο το παρελθόν μου πείθει γι' αυτό. Κάθε πραγματικότης μού ήταν αποκρουστική.
Είχα τον ίλιγγο του κινδύνου. Και τον κίνδυνο που ήρθε τον δέχομαι με πρόθυμη καρδιά. Πληρώνω για όσους, καθώς εγώ, δεν έβλεπαν κανένα ιδανικό στη ζωή τους, έμειναν πάντα έρμαια των δισταγμών τους ή εθεώρησαν την ύπαρξή τους παιχνίδι χωρίς ουσία. Τους βλέπω να έρχονται ολοένα περσότεροι μαζί με τους αιώνες. Σ' αυτούς απευθύνομαι.
Αφού εδοκίμασα όλες τις χαρές! είμαι έτοιμος για έναν ατιμωτικό θάνατο. Λυπούμαι τους δυστυχισμένους γονείς μου, λυπούμαι τα αδέλφια μου. Αλλά φεύγω με το μέτωπο ψηλά. Ήμουν άρρωστος.
Σας παρακαλώ να τηλεγραφήσετε, για να προδιαθέσει την οικογένειά μου, στο θείο μου, Δημοσθένη Καρυωτάκη, οδός Μονής Προδρόμου, πάροδος Αριστοτέλους, Αθήνας.

Κώστας Καρυωτάκης

Και για ν' αλλάξουμε τόνο: Συμβουλεύω όσους ξέρουν κολύμπι να μην επιχειρήσουνε ποτέ να αυτοκτονήσουν δια θαλάσσης. Όλη νύχτα απόψε, επί δέκα ώρες εδερνόμουν με τα κύματα. Ήπια άφθονο νερό, αλλά κάθε τόσο, χωρίς να καταλάβω πώς, το σώμα μου ανέβαινε στην επιφάνεια. Ορισμένως, κάποτε, όταν μου δοθεί η ευκαιρία, θα γράψω τις εντυπώσεις ενός πνιγομένου. "

Με τα λόγια αυτού του σημειώματος αποχαιρέτησε τη ζωή και τον κόσμο, που τόσο πολύ τον πλήγωσε, ο ποιητής Κώστας Καρυωτάκης το μεσημέρι της 21ης Ιουλίου του 1928 ( πριν λίγες ώρες συμπληρώθηκαν 82 χρόνια από την αυτοκτονία του στην Πρέβεζα ).

Το πιο σύντομο ποίημά του:
ΦΘΟΡΑ
"Στην άμμο τα έργα στήνονται μεγάλα των ανθρώπων
και σαν παιδάκι τα γκρεμίζει ο Χρόνος με το πόδι."

Ακολουθεί ένα σύντομο κινηματογραφημένο ντοκυμαντέρ γύρω από τις τελευταίες μέρες του και αποσπάσματα από το έργο του. Αξίζει να αφιερώσετε περίπου μισή ώρα, ως φόρο τιμής σε μια μεγάλη μορφή της νεοελληνικής λογοτεχνίας...

">
-->

-->

> -->





Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

Σύντομη συζήτηση με μια δασκάλα της yoga


Η Γιώτα! Η Γιώτα είναι δασκάλα της raja yoga στο πνευματικό κέντρο των Brahma Kumaris στην πόλη μας. Παραδίδει μαθήματα αυτογνωσίας και διαλογισμού αφιλοκερδώς. Πολλές φορές χρηματοδοτεί από την σύνταξή της σεμινάρια εσωτερικής βελτίωσης. Έχει βρει τον δικό της δρόμο μέσα από την προσφορά στο συνάνθρωπο και την καθημερινή επαφή με το θείο. Την συνάντησα ενώ ετοίμαζε τις βαλίτσες της ακόμη μια φορά για να αναχωρήσει για ένα retreat σιωπής στην Βλάστη Κοζάνης.

.

“Γιώτα εσύ είσαι πολύ τυχερή” της είπα, “κατάφερες να συνδυάσεις δύο πράγματα που σε απογειώνουν, την πνευματικότητα και τα ταξίδια”

.

“Πράγματι” μου απάντησε με ειλικρίνεια, “δε θα μπορούσα να είμαι πιο ευτυχισμένη Δημήτρη μου, δε θα μπορούσα να βιώσω μεγαλύτερη πληρότητα, δε θα τολμούσα να ζητήσω τίποτα άλλο από τη ζωή μου. Σ’ αυτό το δρόμο βρήκα όλα όσα ποτέ είχα επιθυμήσει”

.

“Θα τολμούσα να πω ότι σε ζηλεύω Γιώτα μου”

.

“Το ίδιο μου είπε προχθές ο αδελφός μου στο τηλέφωνο, ο οποίος είναι ένας πολύ επιτυχημένος επιχειρηματίας. Η επιχείρησή του για να καταλάβεις έχει παραρτήματα σε πολλά μέρη του κόσμου κι ο ίδιος είναι πολύ πλούσιος. Ευτυχισμένος όμως δεν είναι. Ζει μέσα στο άγχος, στο στρες και στο αδιάκοπο κυνηγητό νέων στόχων. Του είπα : αν με ζηλεύεις δεν έχεις παρά να με ακολουθήσεις. Μου απάντησε πως δεν μπορεί να θυσιάσει τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής”





Έτσι είναι σκέφτηκα αποχαιρετώντας τη Γιώτα. Όταν ο άνθρωπος αγγίξει τους πιο μύχιους στόχους του, συνήθως συνειδητοποιεί πως δεν πέτυχε τίποτα, πως έκανε λάθος, πως έχασε την ουσία. Προσπαθούμε κι αγωνιζόμαστε για να πετύχουμε, πιστεύοντας ότι κάποια μέρα θα ζήσουμε πιο χαλαρά, πιο άνετα, πιο ευτυχισμένα.. Αλλά εν τω μεταξύ έχει περάσει ολόκληρη η ζωή μας με ένταση. Η ένταση έχει γίνει τρόπος ζωής μας και όταν ίσως αποκτήσουμε όλα τα χρήματα που επιθυμήσαμε ποτέ, δεν μπορούμε πια να χαλαρώσουμε. Μια ολόκληρη ζωή μέσα στην ένταση και στο άγχος και στην ανησυχία μας έχει καταστρέψει κάθε γαλήνη. Δεν είμαστε νικητές αλλά χαμένοι, άνθρωποι χωρίς όρεξη, χωρίς υγεία, χωρίς ευαισθησία και λεπτότητα. Έχουμε χάσει την αισθητική μας αντίληψη επειδή δεν υπάρχει πια χρόνος για όλα αυτά τα πράγματα που δεν παράγουν χρήματα.




Ποιος έχει χρόνο να κοιτάξει τα τριαντάφυλλα, ποιος έχει χρόνο να κοιτάξει τα πουλιά που πετούν; Ποιος έχει χρόνο να κοιτάξει την ομορφιά των ανθρώπινων πλασμάτων; Προσπερνάμε όλα αυτά τα πράγματα ώστε όταν μια μέρα αποκτήσουμε τα πάντα, να χαλαρώσουμε και να τα απολαύσουμε. Αλλά όταν πλέον αποκτήσουμε αυτά που ονειρευόμασταν είμαστε πλέον τυφλοί στα τριαντάφυλλα, τυφλοί στην ομορφιά, δεν μπορούμε να απολαύσουμε τη μουσική, δεν μπορούμε να αντιληφθούμε τη μαγεία του χορού, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την ποίηση, δεν μπορούμε να δώσουμε αξία σε τίποτα αν αυτό δεν παράγει χρήματα. Αλλά αυτά τα χρήματα δεν μας δίνουν πλέον καμιά ικανοποίηση.






Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...


Κυριακή 18 Ιουλίου 2010

Πήγαινε πέρα από τις λέξεις....



Η γλώσσα μοιάζει πώς είναι μέσο επικοινωνίας, δεν είναι όμως. Λές κάτι και αυτό αμέσως παρερμηνεύεται. Λες κάτι και σου προκαλεί έκπληξη που οι άνθρωποι το έχουν πάρει με ενα τελείως διαφορετικό νόημα, που εσύ ούτε το είχες φανταστεί ποτέ. Από τη στιγμή που λες κάτι, δεν είσαι πια ο κύριος του. Οποιοσδήποτε μπορεί να πιαστεί από αυτό και να του δώσει ένα άλλο νόημα.

Η γλώσσα δεν ειναι το σωστό μέσο επικοινωνίας, όμως οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τη σιωπή, συνεπώς δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος. Ακόμα και ο Βούδας πρέπει να μιλήσει. Πρέπει να χρησιμοποιήσει λέξεις- οι οποίες ειναι ανεπαρκείς, επικίνδυνες. Την ημέρα που πέθανε ο Βούδας, οι μαθητές του χωρίστηκαν σε τριάντα έξι σχολές. Την ημέρα που πέθανε! Λες και αυτό περίμεναν! Τριάντα έξι ερμηνείες!

....Αργά ή γρήγορα οι λέξεις γίνονται το ίδιο το αντικείμενο που περιγράφουν. Η λέξη "θεός" έχει γίνει ο ίδιος ο θεός κι εσύ έχεις ξεχάσει τον αληθινό θεό. Η λέξη "αγάπη" έχει γίνει η ίδια η αγάπη κι εσύ έχεις ξεχάσει την αληθινή αγάπη.

Η λέξη γίνεται όλο και πιο σημαντική και οι άνθρωποι υπνωτίζονται από τις λέξεις. Η γλώσσα είναι το βασικό πρόβλημα. Γι΄αυτό οι άνθρωποι καταλαβαίνουν άλλα αντί άλλων. Αν θέλεις να καταλάβεις, θα πρέπει να εγκαταλείψεις τη γλώσσα, θα πρέπει να μάθεις πώς να βγάλεις τον εαυτό σου από τον υπνωτισμό που σου προκαλούν οι λέξεις.Βάλε στην άκρη τη λέξη "τριαντάφυλλο" και δες το αληθινό τριανταφυλλο- εκείνο το κόκκινο τριαντάφυλλο πάνω στην τριανταφυλλιά, μέσα στον άνεμο, μέσα στην βροχή, μέσα στον ήλιο. Την ώρα που το βλέπεις, μη συνεχιζεις να επαναλαμβάνεις "αυτό είναι ένα τριαντάφυλλο"- έτσι βάζεις μια κουρτίνα μπροστά στα μάτια σου, μπροστα απο τα αυτιά σου, μπροστά από το είναι σου.
.
.
.
Δεν θα είσαι σε θέση να ακούσεις και να δεις και να νιώσεις. Μη λες ότι είναι "ένα όμορφο τρια ντάφυλλο". Παράτα τις λέξεις. Δες τι είναι ομορφιά, αλλά μη χρησιμοποιείς την λέξη "όμορφο". Απλώς δες, διείσδυσε, αντιμετώπισε την ίδια την ομορφιά. Το τριαντάφυλλο βρίσκεται εκεί. Τι νόημα έχει να χρησιμοποιείς λέξεις? Βάλε τις λέξεις στην άκρη. Απλώς κοίταζε και ξέχνα όλη τη γλώσσα. Με το που ξεχνάς τη γλώσσα, εμφανίζεται η κατανόηση.
Για να εμφανιστεί η κατανόηση, πρέπει να πάει κανείς πέρα από τις λέξεις. Τότε αρχίζει η επικοινωνία - μέσα από τη σιωπή.
Κρατάς το χέρι του αγαπημένου σου, κάθεστε σιωπηλά, κοιτάζετε το φεγγάρι και μέσα στη σιωπή, νιώθετε το φεγγάρι και οι δυό σας. Και δες, εκεί υπάρχει επικοινωνία. Κι όχι απλά επικοινωνία αλλά βαθιά ένωση. Οι καρδιές σας αρχίζουν να χτυπούν στον ίδιο ρυθμό, αρχίζετε να νιώθετε την ίδια χαρά , αρχίζετε να αλληλεπικαλυπτετε ο ένας τον άλλον. Υπάρχει μια βαθιά ένωση. Δεν έχετε πέι τίποτα και δεν θα υπάρχει καμία παρερμηνεία.
.

...Μάθε τη σιωπή, τουλάχιστον όταν βρίσκεσαι με τους φίλους σου, με τους αγαπημένους σου, με την οικογένεια σου. Σταμάτα να μιλάς, σταμάτα να φλυαρείς. Κι όχι μόνο εξωτερικά, σταμάτα και την εσωτερική φλυαρία. Απλώς κάθισε χωρίς να κάνεις τίποτα και σύντομα θα βρεις καινούριους τρόπους επικοινωνίας. Και εκείνος θα είναι ο σωστός τρόπος επικοινωνίας.

Να είσαι όλο και πιο σιωπηλός και τότε θα αντιληφθείς γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο καταλαβαίνουν άλλα αντί άλλων. Ο άνθρωπος της σιωπής είτε καταλαβαίνει είτε δεν καταλαβαίνει, αλλά δεν υπάρχει καμμιά πιθανότητα να καταλάβει άλλα αντί άλλων. Είτε καταλαβαίνει είτε δεν καταλαβαίνει- τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.

Αν δεν καταλαβαίνεις , μπορείς να ξαναρωτήσεις. Αν καταλαβαίνεις, το πραγμα έχει τελειώσει. Αν όμως καταλαβαίνεις άλλα αντί άλλων, τότε νομίζεις πως έχεις καταλάβει, οπότε δεν ξαναρωτάς και στην πραγματικότητα δεν έχεις καταλάβει.

Το να καταλαβαίνεις άλλα αντί άλλων θα σακατέψει τη ζωή σου.
.
.
Μόνο μέσα στην αγάπη και στη σιωπή είναι εφικτή η επικοινωνία, η βαθιά ένωση.

Οsho " Ο βρηχυθμός του λιονταριού"

Σάββατο 17 Ιουλίου 2010

Ταξιδεύοντας...


Ταξιδεύουμε, ζούμε, βιώνουμε, αναπνέουμε, υποσχόμαστε, δινόμαστε, νιώθουμε, γελάμε κλαίμε, πονάμε...όμως, πάντα ταξιδεύουμε! Μέσα από την καθημερινότητα, μέσα από τις εικόνες που μας προσφέρει η ζωή, καλές ή άσχημες, δεν έχει σημασία. Προορισμός η γνώση. Η γνώση του εαυτού μας, των άλλων, της κάθε μια ψυχής που συναντούμε στο ταξίδι μας. Η αποδοχή, η αγάπη, ακόμα και για όσα μας άλλαξαν τη ρότα, ακόμα και για τους τρελούς ανέμους που έσκισαν τα πανιά μας, ακόμα και για τις φουρτούνες που τσάκισαν το καράβι μας. Γιατί έτσι μαθαίνουμε, έτσι στοχεύουμε και έτσι κατακτούμε. Με πίστη στο στόχο μας.
.
Ταξιδεύουμε... σε ένα μεγάλο πέλαγος που δεν ξέρουμε τις προθέσεις του. Θα μας καλοδεχθεί στην αγκαλιά του; Θα μας ταξιδέψει με μπουνάτσα ή θα μας δείξει το άγριο προσωπό του; Ότι κι αν γίνει εμείς ξέρουμε πως δεν είναι ο προορισμός, αλλά το ταξίδι που μας έκανε σοφότερους, που μας έμαθε να αγαπάμε όλα του τα πρόσωπα, τη δίνη της απελπισίας και την ομορφιά του απαλού κυμματισμού...Γιατί έτσι είναι η ζωή, ένα ταξίδι. Στο χέρι μας είναι να το απολαύσουμε εξ' ολοκλήρου ή να το απορρίψουμε στη μέση της διαδρομής νικημένοι από τον φόβο των καιρών και των ανέμων. Αλήθεια...ποιά η επιλογή σου;;

"...Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν..."

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...