Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2015

Δεν έχεις πια κανέναν να κατηγορήσεις



Στους «άλλους» και στη μοίρα ρίχνουν το φταίξιμο για τα δεινά τους οι περισσότεροι άνθρωποι. Ο Πλάτωνας όμως επέμενε: «αιτία ελομένου θεός αναίτιος» δηλαδή: ο θεός δεν έχει ευθύνη για τις πράξεις εκείνων που έχουν ελευθερία επιλογής. Δεν είμαστε έρμαια της τύχης, ούτε θύματα των συνανθρώπων μας. Είμαστε όντα που παίρνουν αποφάσεις, είμαστε υπεύθυνοι για όσα κάνουμε και για όσα δεν κάνουμε. Όταν αποποιούμαστε την ευθύνη, υποτασσόμαστε στις επιθυμίες των άλλων και στην κρατική εξουσία.

Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2015

Γενέθλια του blog και εκλογές




Ένας από τους δασκάλους μου ήταν πολύ ευφυής άνθρωπος. Μια μέρα έφερε μερικά κομμάτια από χαρτόνι∙ είχε κόψει ολόκληρο τον παγκόσμιο χάρτη σε μικρά κομμάτια, τα είχε βάλει επάνω στην έδρα και είπε:

Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2015

Ο Φόβος του Αγνώστου








Μια απρόσμενη αλλαγή του ανέμου,
κι η μάσκα σου γλιστράει, σου φεύγει απ’ το πρόσωπο∙
ένα μικρό ρυτίδιασμα στης λίμνης τα νερά
και τώρα είσαι γυμνός και εκτεθειμένος.

Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2015

Που είναι οι άνθρωποι ;




Είναι πλέον ξεκάθαρο πως υπάρχουν όλο και λιγότερα πράγματα στην κουλτούρα μας που μπορούν να μας βοηθήσουν να θυμόμαστε τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος, να έχεις Είναι στην παρουσία σου – να επιτρέπεις σε μια άλλη, αμέτρητα λεπτή ευαισθησία μέσα σου, σε έναν άλλο Εαυτό, να «εμφανίζεται» μέσα και πέρα από τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις δράσεις σου.

Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2015

Κινούμενο Ερωτηματικό



Όλες οι αληθινές πνευματικές διδασκαλίες αναπόφευκτα οδηγούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο ερώτημα «ποιος είμαι;», το απόλυτο ερώτημα για κάθε άνθρωπο.  Ό,τι και να πει κανείς, όσες απαντήσεις και να δώσει, πάντα παραμένει κάτι που δεν μπορεί να συμπεριληφθεί, στη σφαίρα του αναπάντητου, του αγνώστου. Δε είναι υπερβολή να πούμε, ότι η ελπίδα απέναντι στην κρίση που βιώνουμε, έγκειται στο όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι αληθινά να νιώσουν την ανάγκη να αναρωτηθούν βαθιά για τη ζωή τους. Γιατί δουλεύω, γιατί διασκεδάζω, τι σκοπό εξυπηρετούν όλα αυτά που κάνω; Γιατί εντέλει ζω; Ποιο το νόημα της ζωής; Ποιος στο καλό τέλος πάντων είμαι εγώ που τα σκέφτεται όλα αυτά;

Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2015

Ζώντας μια κίβδηλη ζωή





Καταντήσαμε τη ζωή μας  ένα μεγάλο πανηγύρι. Τρέχουμε ασταμάτητα από το ένα παιχνίδι του λούνα παρκ στο άλλο, προσπαθώντας μέσα απ’ την έξαρση να νιώσουμε τη ζωή. Χανόμαστε, ξέπνοοι σχεδόν, μέσα σε ένα στρόβιλο δραστηριοτήτων. Κι αν δεν είναι έτσι ακριβώς, έτσι θα θέλαμε να είναι κι έτσι προσπαθούμε να κάνουμε τη ζωή μας. Αν δεν είναι έτσι ακριβώς, απογοητευόμαστε. 

Γιατί άραγε; 

Γιατί δε ρωτάμε ποτέ το γιατί;

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...