Η δύναμη της μη αντίστασης

Ο Χακούιν, διδάσκαλος του Ζεν, ζούσε σε μια κωμόπολη της Ιαπωνίας. Έχαιρε μεγάλου σεβασμού και πολλοί άνθρωποι πήγαιναν σ’ αυτόν για πνευματική καθοδήγηση. Έτυχε κάποια στιγμή να μείνει έγκυος η έφηβη κόρη του γείτονά του. Όταν ρωτήθηκε από τους οργισμένους γονείς της σχετικά με την ταυτότητα του πατέρα, εκείνη τους είπε τελικά ότι ήταν ο Χακούιν. Οργισμένοι οι γονείς όρμησαν στο σπίτι του Χακούιν και του είπαν φωνάζοντας και κατηγορώντας τον ότι η κόρη τους είχε ομολογήσει ότι εκείνος ήταν ο πατέρας. Το μόνο που απάντησε ήταν: «Έτσι, ε;».

Η είδηση του σκανδάλου εξαπλώθηκε σε όλη την πόλη κι ακόμα πιο πέρα. Ο διδάσκαλος έχασε τη φήμη του. Δεν ενοχλήθηκε. Κανείς δεν ερχόταν πια να τον δει. Παρέμεινε ασυγκίνητος. Όταν γεννήθηκε το παιδί, οι γονείς τον έφεραν στον Χακούιν. «Εσύ είσαι ο πατέρας, εσύ να το φροντίσεις». Ο διδάσκαλος το φρόντισε με αγάπη. Ένα χρόνο αργότερα, η μητέρα εξομολογήθηκε με τύψεις στους γονείς της ότι ο αληθινός πατέρας ήταν ο νεαρός που δούλευε στο χασάπικο. Με μεγάλη συντριβή, πήγαν στον Χακούιν για να απολογηθούν και να του ζητήσουν συγνώμη. «Λυπόμαστε πραγματικά. Ήρθαμε να πάρουμε το μωρό. Η κόρη μας ομολόγησε ότι δεν είσαι εσύ ο πατέρας». «Έτσι, ε;» ήταν το μόνο που είπε εκείνος καθώς τους παρέδιδε το μωρό.

Ο διδάσκαλος αποκρίνεται στο ψέμα και στην αλήθεια, στα καλά και στα κακά νέα, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο: «Έτσι, ε;». Επιτρέπει στη μορφή της στιγμής, καλή ή κακή, να είναι όπως είναι κι έτσι δε γίνεται συμμέτοχος στο ανθρώπινο δράμα. Γι’ αυτόν υπάρχει μόνο τούτη η στιγμή, και τούτη η στιγμή είναι όπως είναι. Τα περιστατικά δεν προσωποποιούνται. Δε νιώθει θύμα κανενός. Είναι τόσο απόλυτα ένα με αυτό που συμβαίνει, ώστε αυτό δεν έχει πια δύναμη πάνω του. Μόνο αν αντιστέκεσαι σ’ αυτό που συμβαίνει είσαι στο έλεός του, και ο κόσμος θα καθορίζει την ευτυχία ή την δυστυχία σου.

Το μωρό φροντίζεται με στοργή και αγάπη. Το κακό μετατρέπεται σε καλό μέσω της δύναμης της μη αντίστασης. Ανταποκρινόμενος πάντα σ’ αυτό που απαιτεί η παρούσα στιγμή, αφήνει το μωρό να φύγει όταν έρχεται η στιγμή να το κάνει.

Φαντάσου για μια στιγμή πως θα είχε αντιδράσει το Εγώ κατά τα διάφορα στάδια του ξεδιπλώματος αυτών των γεγονότων.

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...