Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

Η εικόνα



Ακόμα, με περισσή φροντίδα, ασχολείσαι κυρίως με τη εικόνα που βλέπεις. Προσπαθείς, ίσως με αγωνία, να καθυστερήσεις την αναπόφευκτη φθορά και την τελική κατάρρευσή της.  Η δική σου μορφή, αλλά και των υπολοίπων, παίζει τον κύριο ρόλο στη ζωή σου. Δεν μπαίνεις στον κόπο να εμβαθύνεις και να ανακαλύψεις την κρυμμένη  δύναμη που ζωοποιεί την μορφή που κάθε φορά κοιτάζεις. Παραμένεις στην επιφάνεια και χάνεις το απύθμενο βάθος της ίδιας της ζωής.


Αρχίζοντας δειλά να κατέρχεσαι στο βάθος της συνείδησης σου και να στοχάζεσαι στη σιωπή πάνω στη φύση των φαινομένων, αντιλαμβάνεσαι ότι όλες οι μορφές αναλύονται τελικά σε μια ενεργειακή δόνηση. Όλες οι μορφές δεν είναι παρά κρυσταλλωμένοι κραδασμοί. Όσο η μορφή διαλύεται, τόσο αναδύεται από το κέντρο σου, η άμορφη ενεργειακή πεμπτουσία, η αγνή αγάπη χωρίς μορφή, χωρίς απαίτηση για το αντικείμενο. Είναι χάσιμο χρόνου να κοιτάζεις την δική σου εικόνα ή των άλλων αν δε νιώθεις τον κραδασμό ή τον παλμό που τη δονεί μέσα σου. Δε βλέπεις παρά ένα πτώμα!



Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013

Δεν ζούμε…



Η ζωή είναι γέφυρα – μη χτίζεις επάνω της. Η ζωή είναι διαδικασία ροής και όποιος αρπάζεται από την όποια μορφή, οσοδήποτε περίλαμπρη κι αν είναι, θα υποφέρει τελικά, έχοντας φέρει προσκόμματα στο ομαλό της πέρασμα.”

Travers Christmas Humphreys



Δεν ζούμε. Νομίζουμε πως αυτό που βιώνουμε είναι η ζωή. Αλλά ζωή δεν είναι. Η πραγματική ζωή ξετυλίγεται σ’ ένα βάθος κάτω από το μονωτικό στρώμα της μοναξιάς μας. Κάτω από την παγωμένη επιφάνεια της μη πληρότητας. Πώς να αισθανθεί κανείς πληρότητα και ευδαιμονία όταν διαρκώς περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του; Πώς να επικοινωνήσει, πώς να αγαπήσει, πώς να ζήσει, όταν ζητά να αγκιστρωθεί σε οτιδήποτε εξωτερικό και να εκμεταλλευτεί σε κάθε ευκαιρία τον συνάνθρωπό του;


Μια ζωή χάρισμα σπαταλιέται σε μάταιες δραστηριότητες που μοναδικό σκοπό έχουν να ενδυναμώσουν την ψευδαίσθηση της αξίας μας. Υποτίθεται πως ζούμε ενεργώντας πάντα κάτω από την αδυσώπητη ανάγκη της κάλυψης του υπαρξιακού μας κενού. Δυστυχώς δεν καταλαβαίνουμε ότι χτίζουμε απερίσκεπτα στην άμμο με συνέπεια ο πρώτος άνεμος να σαρώνει τους ψεύτικους πύργους μας. Kι ο άνεμος αυτός, αν δεν είναι ήδη εδώ, δε θα αργήσει να ‘ρθει.  


Ζούμε σε μια διαρκή πλάνη.


Πλάνη ότι μπορούμε να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε.

Η αγάπη όμως ανήκει στην καρδιά κι όχι στο νου και δεν υπόκειται σε αντιθέσεις. Στην πραγματικότητα λοιπόν βρισκόμαστε έτη φωτός μακριά από την αγάπη. 


Πλάνη ότι μπορούμε να επιτύχουμε στη ζωή μας.

Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει μεγαλύτερη αποτυχία από αυτό που μας μάθανε ότι είναι επιτυχία. Αυτό που μας υπνωτίζει ακόμη περισσότερο. Αυτό που μας κρατά γερά δεμένους στην εξωστρεφή, στεγνή, απάνθρωπη, μηχανική ζωή μας. Μια ζωή δεμένη στα γρανάζια συγκεκριμένων μηχανισμών που επαναλαμβάνονται χωρίς να τους ελέγχουμε. Μια ζωή στην οποία ποτέ δεν αναρωτηθήκαμε αν είμαστε αληθινά ευχαριστημένοι μέσα σ’ αυτά τα γρανάζια μας, ποτέ δε ρωτήσαμε να μάθουμε αν μπορούμε να ελευθερωθούμε από αυτά και πως θα διαμορφωνόταν η ζωή μας χωρίς τις αλυσίδες αυτές. 




Κι έρχεται κάποτε μια ευλογημένη στιγμή στη ζωή μας, ένα δυνατό ταρακούνημα, μια μικρή αφύπνιση, μια αρρώστια, μια οικονομική καταστροφή, που μας κάνει να αναρωτηθούμε μήπως τελικά δεν γεννηθήκαμε απλώς για να ζήσουμε μια ζωή που μας δόθηκε τυχαία, προσπαθώντας να ικανοποιήσουμε τις ατέλειωτες επιθυμίες μας, αλλά για να θέσουμε τη ζωή αυτή στην υπηρεσία κάποιου σκοπού που υπερβαίνει την ίδια τη ζωή μας. Έτσι η ζωή γίνεται ένα όχημα που μπορεί να μας οδηγήσει στο σκοπό για τον οποίο μας χαρίστηκε από τον μέγα δωρητή.


Και τότε, στο χείλος του γκρεμού, μην έχοντας άλλη επιλογή, πειθόμαστε να αφεθούμε απόλυτα στη ροή της ζωής. Δεν ζούμε πια εμείς αλλά η ζωή μέσα από μας. Η ζωή μας, μεταμορφώνεται σ’ αυτή την ήρεμη, σίγουρη και γεμάτη εμπιστοσύνη ύπαρξη. Τότε μόνο αρχίζουμε να ζούμε αληθινά. Το κλειδί για αυτή τη μεταμόρφωση είναι η κατασίγαση αυτής της μάταιης προσπάθειας να ικανοποιηθούν όλες οι επιθυμίες και οι απαιτήσεις μας, που εναντιώνονται στο σχέδιο της ζωής. Η αληθινή ευδαιμονία γεννιέται από μια διαίσθηση που προέρχεται από τα κατάβαθα της ύπαρξης μας, η οποία μας κάνει να αντιμετωπίζουμε οποιαδήποτε κατάσταση, οτιδήποτε μας φέρνει ή μας παίρνει η ζωή, σαν ευλογία, σαν το καλύτερο που θα μπορούσε να μας συμβεί, σαν να το έχουμε εμείς οι ίδιοι επιλέξει. Ίσως τελικά πραγματικά να έχουμε προεπιλέξει να το βιώσουμε σε μια άλλη διάσταση ύπαρξης έτσι ώστε να μας δώσει μια γερή ώθηση προς την εξέλιξή μας.


Δε ζούμε λοιπόν σήμερα επειδή προσπαθούμε να βιώσουμε τη ζωή μέσα από τον μικρό, άσχημο, εγωκεντρικό εαυτό μας. Πως είναι όμως δυνατόν η τόσο πλούσια, η τόσο πλατειά, η τόσο βαθειά και απροσδόκητη ζωή να μπει στα στενά καλούπια του προσωπικού ή εγωκεντρικού εαυτού και να εξυπηρετήσει τους ιδιοτελείς σκοπούς του;  Απλώς δε γίνεται. Αρχίζουμε πραγματικά να ζούμε όταν υπερβαίνουμε τα όρια του γεμάτου αντιθέσεις, απατηλού περιορισμένου ιδιοτελή εαυτού μας, όταν σταματάμε να επιδιώκουμε συγκεκριμένη έκβαση στα γεγονότα της ζωής μας και παραδινόμαστε γεμάτοι μέθη, χαρά και απόλυτη εμπιστοσύνη, χωρίς έγνοια για την επόμενη μέρα, στη δημιουργό Δύναμη της Ζωής η οποία υποκρύπτεται κάτω από τον κόσμο των φαινομένων. «Το υπάρχειν δεν ταυτίζεται ούτε περατούται στο οράν». Όσο υποχωρεί το ψεύτικο αποτυγχάνοντας να μας παγιδέψει στα δίχτυα της πλάνης του, τόσο ανέρχεται στην επιφάνεια το αληθινό αποκτώντας την ευκαιρία να ζήσει ελεύθερα και απρόσκοπτα. 


καλή λευτεριά !


Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2013

Ο Θεός είναι η Αγάπη με την οποία συγχωρώ

 
         


Ό,τι ο φόβος καταδικάζει η αγάπη το συγχωρεί.  Αυτή είναι η μαγεία της αγάπης.  Η συχώρεση διώχνει ότι παράγει ο φόβος. Η συγχώρεση είναι η σωτηρία της ψυχής, με την συγχώρεση  χάνονται οι ψευδαισθήσεις, με την συγχώρεση  αγγίζουμε την αγάπη  που είναι η  επίγνωση του Θεού.



Μάθε να συγχωρείς …!!! Περπάτησε στην φύση, άκου το νερό που κυλάει, άκου τη  φωνή του,  άκου τα πουλιά που κελαηδούν γύρω σου, δες τα χιλιάδες χρώματα, ξεχώρισε και μύρισε τα υπέροχα  αρώματα που σε περιβάλλουν όλα αυτά είναι για σένα μόνο για σένα… Τώρα πάρε βαθιές αναπνοές και βάλε όλα αυτά μέσα σου,  μαζί με τον αέρα της Γης και τον Αιθέρα του Σύμπαντος, είναι δικά σου, ανήκουν σε σένα..., είναι για σένα,  σκέψου, χωρίς θυμό, χωρίς εκδικητικότητα, χωρίς οργή, σκέψου μόνο  με αγάπη όλους  αυτούς που σε πλήγωσαν.



Σκέψου μέσα στην σιωπή και αγκάλιασε τους με αγάπη…  με πολύ αγάπη… ξεκίνα πρώτα από αυτόν που σου έκανε το μεγαλύτερο κακό και απελευθερώσου από τις κακές σκέψεις που γεμίζουν με δηλητήριο την ψυχή σου,  αφέσου και εμπιστεύσου… Ο Θεός τα πάντα  εν Σοφία εποίησεν..




Ο Θεός είναι η Αγάπη με την οποία  συγχωρώ


                                  

Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2013

Όταν ζήσεις πέρα για πέρα τον άνθρωπο, θα ζήσεις Εμένα μέσα σου




Η παλμική δόνηση που κυρίεψε  το στέρνο της είχε τη νότα του ιερού μεγαλείου. Και τότε, οι πύλες του χρόνου άνοιξαν  και το μέλλον μίλησε για άλλη μια φορά  στην περιδεή Θ. Της μίλησε  με προφητική φωνή, προοιωνίζοντας τον μελλοντικό  προορισμό της και το μελλοντικό έργο της.

Είπε: 

Βλέπεις τον Ωμέγα να κατέρχεται λαμποκοπώντας  από λαμπρότητα. Πλήρης από τρομακτική μεγαλοπρέπεια και υπέρτατο κύρος, με το άγγιγμα του  Άπειρου επάνω Του. 


Είναι το τέλος της μεγάλης οδοιπορίας που οδηγεί  σ’ Αυτόν. Είναι ο Ήλιος των Ήλιων, η  Στέψη των Στέψεων, το Χρίσμα των Χρισμάτων, μια πνοή  απονομής χάριτος, δύναμης, λαμπρότητας, κύρους. Είναι  ο μεγαλειώδης Κύριος στην απόλυτη δόξα Του. Κυβερνήτης των τεράστιων  Κόσμων. Ο ένας και μόνος Κύριος και Κυβερνήτης. Σου φανερώνεται σ’ όλη  Του την δόξα. Ξεπροβάλλει  από το ήρεμο , ατάραχο ,  σιγηλό έδαφος του πιο μύχιου και σταθερού είναι σου. Σε διαπερνά με την λάμψη Του. Ξεπροβάλλει από μέσα σου, ακτινοβολεί από μέσα σου. Σε διαπερνά με την λάμψη. Κυβερνά και διέπει από  μέσα σου. 


Λέει είμαι ο Ωμέγα. Είσαι το σκεύος μου. Σε χρίζω δοχείο μου, μέσα από σένα θα εκφρασθώ στους κόσμους μου. Είμαι ο Συμπαντικός Χριστός, ο Κτίσης του Κόσμου, ο εν παντί  οικών. Σκεύος μου είσαι, για αυτό σε  γέννησα και δικό μου έργο θα κάνεις.. ..Όταν ζήσεις πέρα για πέρα τον άνθρωπο , θα ζήσεις Εμένα μέσα σου , θα εκφράσεις την δική μου ζωή, τα δικά μου  πιστεύω. Θα σπείρεις τους δικούς μου σπόρους…..



ΣΟΦΙΑ ΑΝΤΖΑΚΑ βιβλ.-7- ΙΕΡΟΣ ΓΑΜΟΣ  





Το ταξίδι
.

Με τα φτερά σου θα ανεβώ ταξίδι για να πάω
κι όσα δεν έζησα εδώ
εκεί απλόχερα στο σύμπαν να σκορπάω
τα χρώματα, τα αρώματα, αισθήσεις του μυαλού
αγάπες του κορμιού, να ξεχαστούνε.
.
Μόνο ένα φως για φυλαχτό…
.
Τα όμορφα τα λόγια,
τις ψεύτικες φωνές,
τις ψεύτικες αγάπες και χαρές
πίσω θα αφήσω.
.
Σε όλα, όσα ΣΕ έψαχνα…
τα ψεύτικα που νόμιζα αληθινά κι αθάνατα
μέσα στο χωροχρόνο κονιορτός θα γίνουν
να σκορπίσω!!! 
.
Μόνο ένα φως μέσ' στην καρδιά
για φυλαχτό…
Για ΣΕΝΑ που έψαχνα να βρω…


 



Ελίτα

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...