Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011

Be still and know that I am God


Ησυχάστε, και γνωρίστε ότι εγώ είμαι ο Θεός

Άκου

Αυτή η αθόρυβη, ζεστή, γαλήνια, φωνή… προερχόμενη από Εκείνον που ποτέ δεν είχα τολμήσει ούτε να ονειρευτώ ότι θα μου μιλούσε.

Ψίθυροι στα κατάβαθα της καρδιάς μου, δονούν ολόκληρη την ύπαρξή μου και μ’ έλκουν όλο και περισσότερο κοντά Του.


Για να ευτυχήσουμε, πόσο ελάχιστο αρκεί για να ευτυχίσουμε!... Το πιο ελάχιστο ακριβώς, το πιο σιωπηλό, το πιο αλαφρό, το θρόισμα μιας γουστερίτσας, μια πνοή, ένα γλίστρημα, μια ματιά – αυτό είναι το ελάχιστο που αποτελεί την καλλίστην ευτυχία. Ησυχία!

Νίτσε



Ακούς εκείνο το σκυλί που γαβγίζει κάπου μακριά; Ή αυτό το αυτοκίνητο που περνάει; Άκου προσεκτικά. Μπορείς να νιώσεις την παρουσία του Άδηλου σ’ αυτά; Δεν μπορείς; Αναζήτησε τη στη σιωπή απ’ όπου έρχονται οι ήχοι και στην οποία επιστρέφουν. Το να δίνεις προσοχή στην εξωτερική σιωπή δημιουργεί εσωτερική σιωπή. Ο νους ησυχάζει. Μια πύλη ανοίγει.

Κάθε ήχος γεννιέται από τη σιωπή, πεθαίνει μέσα στη σιωπή και, κατά τη διάρκεια της ζωής του, περιβάλλεται από σιωπή. Η σιωπή δίνει τη δυνατότητα στον ήχο να υπάρξει. Είναι ένα εγγενές αλλά άδηλο μέρος κάθε ήχου, κάθε μουσικής νότας, κάθε τραγουδιού, κάθε λέξης. Γι’ αυτό έχει λεχθεί ότι τίποτε στον κόσμο δεν είναι τόσο σαν το Θεό όσο η σιωπή. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να δώσεις προσοχή.

Ακόμα και κατά τη διάρκεια μια συζήτησης, συνειδητοποίησε τα κενά μεταξύ των λέξεων, τις σύντομες σιωπές μεταξύ των προτάσεων. Καθώς το κάνεις, η διάσταση της ησυχίας μεγαλώνει μέσα σου. Δεν μπορείς να προσέχεις τη σιωπή χωρίς ταυτόχρονα να ησυχάζεις μέσα σου. Σιωπή απέξω, ησυχία μέσα. Έχεις μπει στο Άδηλο.

Eckhart Tolle




Κάποτε ο Νασραντίν περνούσε από ένα δάσος. Βρήκε ένα κρανίο. Με την περιέργεια που τον χαρακτηρίζει ρώτησε το κρανίο: «Πως βρέθηκες εδώ, κύριε;»

Και τα έχασε όταν το κρανίο απάντησε: «Με την φλυαρία, κύριε».

Ο Νασραντίν δεν πίστευε στ’ αυτιά του – κι όμως το είχε ακούσει. Έτρεξε λοιπόν στην αυλή του βασιλιά. Του είπε: «Είδα ένα θαύμα! Ένα κρανίο, ένα κρανίο που μιλάει, είναι έξω από το χωριό μας στο δάσος».

Ο βασιλιάς δεν μπορούσε να το πιστέψει, αλλά του ξύπνησε η περιέργεια. Όλη η αυλή τον ακολούθησε και πήγαν στο δάσος. Ο Νασραντίν πήγε κοντά στο κρανίο και έκανε ξανά την ίδια ερώτηση: «Πως βρέθηκες εδώ, κύριε;» Όμως το κρανίο δεν έβγαλε άχνα. Το ρώτησε ξανά και ξανά, όμως το κρανίο δεν έβγαζε τσιμουδιά.

Ο βασιλιά είπε : «Το ήξερα Νασραντίν πως είσαι ψεύτης. Τώρα όμως παράγινε το κακό. Πρέπει να υποστείς τις συνέπειες αυτής της κοροϊδίας». Διέταξε το φρουρό να κόψει το κεφάλι του Νασραντίν και να το ρίξει κοντά στο κρανίο, για να το φάνε τα μυρμήγκια.

Όταν έφυγαν όλοι, βασιλιάς και αυλικοί, το κρανίο μίλησε πάλι. Και ρώτησε: «Πως βρέθηκες εδώ, κύριε;»

Ο Νασραντίν απάντησε: «Με τη φλυαρία κύριε».

Η φλυαρία έχει οδηγήσει τον άνθρωπο εδώ που βρίσκεται, στη σημερινή του κατάσταση. Ο νους που φλυαρεί διαρκώς δεν επιτρέπει την ευτυχία, αποκλείει κάθε δυνατότητα ευτυχίας, γιατί μόνο ο σιωπηλός νους μπορεί να στραφεί προς τα μέσα. Μόνο ο σιωπηλός νους μπορεί να ακούσει την ησυχία, την ευτυχία που αναβλύζει διαρκώς. Είναι τόσο αδιόρατη που με τον θόρυβο του νου δεν την ακούς.

Osho





Η αληθινή προσευχή είναι μια κατάσταση πλήρους εσωτερικής γαλήνης, και σε αυτήν θα μπείτε όταν ο νους σας δεν ασχολείται πλέον με οποιοδήποτε αίτημα που έρχεται σε σας.


Trigueirinho, Das Lutas Paz



Κουραστήκαμε από την ακατάσχετη πολυλογία, προχειρολογία και φθηνολογία. Το κόστος τους είναι βαρύ, αλλοιώνουν την ουσία, τα πρώτα, τα σημαντικά, τα καίρια και ιερά. Έχουμε ανάγκη από την ανάπαυση στη χρυσή σιωπή, την πολύτιμη ακοή, τη βιωματικότητα των απαραίτητων λόγων. Χρειάζεται μια αντίσταση στους πρόχειρους κι εύκολους λόγους. Αξίζει να καταλαγιάσουμε, να ησυχάσουμε, να ξαποστάσουμε για ν’ ακούσουμε μέσα στην ησυχία τη χαμηλή φωνή του Θεού, την εναγώνια φωνή της συνειδήσεως μας, τη διδακτική φωνή του ιερού παρελθόντος, για να μετανοήσουμε ειλικρινά.


Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου



Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

4 σχόλια:

Φώτης είπε...

Συνηθίζω στην αρχή κάθε έτους να συσκέπτομαι με τον εαυτό μου "πάνω από τον καταστατικό χάρτη της ζωής μου" και να σχεδιάζω τη νέα χρονιά, θέτοντας στόχους και παίρνοντας αποφάσεις, που θα με φέρουν λίγο πιο κοντά στην εσωτερική ισορροπία και στην αλήθεια μου...

Ένας από τους στόχους που έθεσα φέτος είναι να αφιερώσω περισσότερο χρόνο στην προσευχή, στο διαλογισμό και στην αναζήτηση αυτής της τόσο πολύτιμης εσωτερικής σιωπής, που δεν είναι τίποτα άλλο από τη φωνή του Θεού...

delta είπε...

Πολύ καλός στόχος Φώτη μου.

Καλή σου δύναμη.

Margo είπε...

Μου άρεσε ιδιαίτερα η πρόταση του Eckhart Tolle "συνειδητοποίησε τα κενά μεταξύ των λέξεων, τις σιωπές μεταξύ των προτάσεων"

Ίσως δεν έχω πει στη παρέα μας τις ευχές μου για τη νέα χρονιά, βρίσκομαι μακρυά από τη βάση μου με λίγα βασανάκια που περιμένουν λύσεις. Η σιωπή βοηθά την προσευχή να ακουστεί..

Καλή χρονιά σε όλη την παρέα του Ξάνθη Φιλοσοφείν.
Ιδιαίτερη καλημέρα σε σένα Φώτη και Δημήτρη:)

delta είπε...

Καλή χρονιά Μαρία !

Ποτέ δεν είσαι πιο ουσιαστικά, πιο βαθιά ο εαυτός σου απ’ ότι όταν είσαι ήσυχη. Όταν είσαι ήσυχος, είσαι αυτός που ήσουν πριν πάρεις αυτή τη σωματική μορφή. Είσαι επίσης αυτός που θα είσαι όταν διαλυθεί η μορφή. Όταν είσαι ήσυχη είσαι αυτός που είσαι πέρα από την εγκόσμια ύπαρξή σου: Αιώνιος, άμορφος, άχρονος. Η δράση σου τότε γίνεται δίαυλος μέσω του οποίου η συνειδητότητα εισέρχεται σε τούτο τον κόσμο. Υπάρχει ποιότητα τότε σ’ αυτό που κάνεις, ακόμη και στην πιο απλή πράξη σου. Σ’ αυτή την κατάσταση ύπαρξης τα προβλήματά σου βρίσκουν λύση ως δια μαγείας ή παύουν να υπάρχουν. Η προσευχή σου αποκτά ιδιαίτερη δύναμη…

Κι αυτό θα περάσει

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...