Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

Το Δέντρο της Εκπλήρωσης των Επιθυμιών


Κάποτε ένας ταξιδιώτης κάθισε κάτω από ένα δέντρο. Ένοιωθε πολύ κουρασμένος και ήθελε να πιει κάτι. Έτσι, σκέφτηκε ένα καθαρό ρυάκι, κι αμέσως άκουσε το κελάρυσμα του νερού δίπλα του. Αφού ήπιε νερό, σκέφτηκε ότι θα ήθελε να έχει λίγο φαγητό για να ικανοποιήσει την πείνα του, κι αυτό εμφανίστηκε επίσης δίπλα του. Μετά, καθώς ένοιωθε κουρασμένος και σκέφτηκε ότι θα ήθελε να ξεκουραστεί, εμφανίστηκε εκεί μπροστά του ένα ωραίο κρεβάτι, κι έτσι πήγε για ύπνο.


Ο ανόητος άνθρωπος δεν ήξερε ότι έχει πάει να αναπαυθεί κάτω από το Δέντρο της Εκπλήρωσης των Επιθυμιών. Όταν ξύπνησε, ο ήλιος είχε κιόλας δύσει και είχε πέσει η νύχτα. Σηκώθηκε και ήλθε στο νου του η σκέψη: "Ω, τι τρομερό σκοτάδι, μπορεί να έλθουν οι τίγρεις και να με φάνε".


Κι έτσι έγινε…


Παραμχάμσα Σατυανάντα



Το video μας έστειλε η Πεταλούδα


Εμείς υλοποιήσαμε τους εχθρούς μας και τους εφιάλτες μας κι εμείς μπορούμε να τους αδρανοποιήσουμε. Τα πράγματα δεν μπορούν ποτέ να αλλάξουν αν δεν αλλάξουμε εμείς. Αλλάζοντας τον τρόπο που σκεφτόμαστε αλλάζουμε τον κόσμο μας.




Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Οι δάσκαλοι δε χρειάζονται – Eυτυχώς που υπάρχουν οι δάσκαλοι


Αν πεις ότι δεν χρειάζεσαι δάσκαλο είναι ψέμα. Αν πεις ότι χρειάζεσαι δάσκαλο είναι πάλι ψέμα. Συνοδοιπόροι λέμε πως είμαστε, με τον ίδιο προορισμό, αλλά τουλάχιστον σ’ αυτή την ενσάρκωση δεν έχουμε ξεκινήσει όλοι από την ίδια αφετηρία. Μπορεί το κέντρο της ύπαρξής μας να αποτελείται από την ίδια ουσία, μπορεί όλοι να είμαστε συνδεδεμένοι μεταξύ μας όμως υπάρχουν αυτοί που προχωρούν εντελώς στα τυφλά, υπάρχουν κι αυτοί που βλέπουν ξεκάθαρα το τέρμα. Αυτός που απέχει λίγα μέτρα από τον προορισμό ή έχει φτάσει εκεί, μπορεί να σου πει αν βαδίζεις σωστά ή χάνεις το χρόνο σου. Μπορεί να σου δείξει την κατεύθυνση προς το Φως. Μπορεί, αν είσαι τυχερός, να σου απλώσει το χέρι.




«Μα εγώ δε χρειάζομαι δάσκαλο», λες και επαναστατείς, «είμαι δάσκαλος του εαυτού μου, η αλήθεια είναι μέσα μου» επαναλαμβάνεις γιατί έτσι άκουσες. Ποιο κομμάτι μέσα σου είναι αυτό που λέει ότι δεν έχεις ανάγκη κανέναν, το σκέφτηκες ποτέ; Το εγωιστικό ή το θείο; Κι αν είναι το θείο τότε γιατί επαναλαμβάνεις συνεχώς τις ίδιες λάθος επιλογές; Γιατί γυροφέρνεις ασυνείδητος και προσκολλημένος στις εξωτερικές ψευδαισθήσεις; Γιατί δεν συνδέεσαι με το δάσκαλο μέσα σου να σου πει τι θα κάνεις; Επειδή ίσως δεν γνωρίζεις τον τρόπο. Ακούς συχνά πως ο Θεός είναι αγάπη κι όλοι μας είμαστε μέρη του Θεού. Μα τότε γιατί δεν νιώθεις αυτή την αγάπη; Ίσως γιατί υπάρχουν πολλά παράσιτα γύρω από την ύπαρξή σου που δεν σ’ αφήνουν να συντονιστείς με την ενέργεια του Θεού. Ποιος θα σε γλυτώσει από τα παράσιτά σου; Ποιος θα σε βοηθήσει να συντονιστείς; Ίσως κάποιος με δυνατότερο και καθαρότερο σήμα.




Γιατί δεν ακούς το σώμα σου, τον υλικό φορέα της θεικότητάς σου; Δυσανασχετεί και βαρυγκωμεί από τις καταχρήσεις κι εσύ αδιαφορώντας συνεχίζεις να το παραγεμίζεις με κάθε είδους ανοησίες και να το τυραννάς προκειμένου να ικανοποιήσεις τις επιθυμίες και τα πάθη σου. Πόσο καιρό έχεις να ακούσεις τις ανάγκες τις ψυχής σου; Σε περιμένει υπομονετικά πολλά χρόνια για να σου μιλήσει μα την έχεις στήσει σε όλα σας τα ραντεβού. Δεν έχεις χρόνο… Φυλάκισες τη ζωή σου μέσα σε ανόητες επιθυμίες και ματαιόδοξα όνειρα και αγωνίζεσαι να τα πραγματοποιήσεις. Δεν έχεις χρόνο…




Ναι, δεν έχεις ανάγκη κανένα δάσκαλο αλλά για να φτάσεις σ’ αυτό το σημείο θα πρέπει να ερωτευτείς σε τέτοιο βαθμό τον αληθινό σου εαυτό ώστε να μην μπορείς να τον αποχωριστείς ούτε στιγμή. Θα πρέπει να ρυθμίσεις έτσι τη ζωή σου ώστε να έχεις πάντα χρόνο να τον ακούς και να ερωτοτροπείς μαζί του. Μόνο τότε θα έχει την ευκαιρία να σε βοηθήσει όπως πρέπει. Γιατί μόνο τότε θα έχεις τα αυτιά σου ανοιχτά για να τον ακούς.




Οι φωτισμένοι δάσκαλοι είναι το παράδειγμα που προσπαθούμε να μοιάσουμε. Είναι το φωτεινό μέρος της ύπαρξής μας. Αυτό που λατρεύουμε σ’ αυτούς είναι ότι μας θυμίζουν τον ολόκληρο εαυτό μας. Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη τους δασκάλους γιατί δεν ξύπνησαν τον δάσκαλο μέσα τους. Μέχρι να γίνει αυτό το τελικό ξύπνημα, είναι απαραίτητη η παρουσία τους ανάμεσά μας. Είναι ευλογία για μας το γεγονός ότι κάποιοι «προπορεύονται» και μας δίνουν το χέρι…


Jalalud'din RumiΈνας μεγάλος δάσκαλος





Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

Είμαστε Όλοι Συνδεδεμένοι - Symphony of Science


Η ομορφιά ενός ζωντανού οργανισμού

δεν είναι τα άτομα που περιέχει

αλλά ο τρόπος που αυτά τα άτομα είναι εναρμονισμένα.


Το σύμπαν είναι μέσα μας.

Είμαστε κατασκευασμένοι από το υλικό των άστρων.


Είμαστε ο τρόπος για να γνωρίσει το σύμπαν τον εαυτό του.



Είμαστε όλοι συνδεδεμένοι.

Ο ένας με τον άλλον, βιολογικά

Με τη γη, χημικά

Με τα υπόλοιπα στο σύμπαν, ατoμικά


Είδες ;


Είδες ;


Είδες ;


Είδες ;


Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...


Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

Ποιος Είμαι ; (Διαλογισμός)


Ο ΓΚΟΥΡΤΖΙΕΦ το επιχείρησε από μια γωνία: Προσπάθησε απλώς να θυμηθείς ότι υπάρχεις, ότι είσαι. Ο Ραμάν Μαχάρσι το επιχείρησε από μια άλλη γωνία. Το έκανε ένα διαλογισμό ερώτησης, έρευνας: Ποιος είμαι;

Μην πιστεύεις σε καμία απάντηση που μπορεί να δώσει ο νους. Ο νους θα πει: “Τι ανοησίες είναι αυτές που ρωτάς; Είσαι αυτό, είσαι εκείνο, είσαι άντρας ή γυναίκα, είσαι μορφωμένος ή αμόρφωτος, είσαι φτωχός ή πλούσιος.”

Ο νους θα δίνει απαντήσεις, αλλά εσύ συνέχισε να ρωτάς. Μη δέχεσαι καμία απάντηση, επειδή όλες οι απαντήσεις που έρχονται από το νου είναι ψεύτικες.




Έρχονται από το μη αληθινό κομμάτι σου. Έρχονται από λέξεις, έρχονται από γραφές, έρχονται από καταβολές, έρχονται από την κοινωνία, έρχονται από τους άλλους. Συνέχισε να ρωτάς. Άφησε αυτό το βέλος του “ποιος είμαι;” να διεισδύσει ολοένα και βαθύτερα. Θα έρθει μια στιγμή που δεν θα έρχεται καμία απάντηση.

Αυτή είναι η σωστή στιγμή. Τώρα είσαι πολύ κοντά στην απάντηση. Όταν δεν έρχεται καμία απάντηση, τότε βρίσκεσαι πολύ κοντά στην απάντηση, επειδή ο νους γίνεται σιωπηλός ή εσύ έχεις φύγει πολύ μακριά από το νου. Όταν δε θα υπάρχει απάντηση και θα έχει δημιουργηθεί γύρω σου ένα κενό, τότε η ερώτησή σου θα φαίνεται παράλογη.




Ποιόν ρωτάς; Δεν υπάρχει κανένας για να σου απαντήσει. Ξαφνικά, ακόμη και το ερωτηματικό σου θα σταματήσει. Με το ερωτηματικό έχει διαλυθεί το τελευταίο κομμάτι του νου, επειδή αυτή η ερώτηση ήταν επίσης στο νου. Τώρα που έχει διαλυθεί και η ερώτηση και η απάντηση, τώρα είσαι.

Δοκίμασέ το. Υπάρχει η πιθανότητα, αν επιμένεις, ότι αυτή η τεχνική μπορεί να σου δώσει μια αναλαμπή από το πραγματικό. Και το πραγματικό είναι αυτό που ζει αιώνια.





Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011

Βρες το δικό σου νερό


Για να σκάψει κανείς ένα πηγάδι, πρώτα πρέπει να βγάλει το χώμα και τις πέτρες κι ύστερα αρχίζει το νερό να τρέχει από τις πλευρές του πηγαδιού και να το γεμίζει. Το νερό βρισκόταν ήδη εκεί, δεν χρειαζόταν να μεταφερθεί από κάπου αλλού. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν να μετακινηθούν οι πέτρες και το χώμα.


Υπήρχαν εμπόδια και μόλις αυτά μετακινήθηκαν, εμφανίστηκε το νερό. Δεν χρειαζόταν να μεταφερθεί νερό μέσα στο πηγάδι. Το νερό βρισκόταν ήδη εκεί, απλώς έπρεπε να απομακρυνθούν τα εμπόδια.




Η γνώση βρίσκεται ήδη μέσα μας, δεν χρειάζεται να την πάρουμε από κάπου αλλού. Οι πηγές της είναι κρυμμένες μέσα μας, πρέπει απλώς να απομακρυνθούν με το σκάψιμο τα εμπόδια που βρίσκονται ανάμεσα — οι πέτρες και το χώμα. Τότε Θα αρχίσουν να εμφανίζονται οι πηγές της γνώσης.

Εκτός από πηγάδι όμως, μπορεί κανείς να φτιάξει και δεξαμενή. Το να φτιαχτεί μια δεξαμενή είναι κάτι διαφορετικό. Λεν χρειάζεται να αναζητήσουμε τη φυσική πηγή του νερού, για να φτιάξουμε μια δεξαμενή. Ο τρόπος για να φτιαχτεί μια δεξαμενή είναι εντελώς αντίθετος από αυτόν που φτιάχνεται ένα πηγάδι.


Για να φτιάξεις μια δεξαμενή, δεν χρειάζεται να σκάψεις και να βγάλεις έξω τις πέτρες και το χώμα. Πρέπει να φέρεις πέτρες και χώμα από κάπου αλλού και να φτιάξεις ένα τοίχο. Κι όταν φτιαχτεί ο τοίχος, το νερό δεν έρχεται από μόνο του. Πρέπει να το φέρεις από τα πηγάδια των ανθρώπων και να το βάλεις μέσα στη δεξαμενή.


Μπορεί να βλέπεις το νερό μέσα στη δεξαμενή και να το βλέπεις και μέσα στο πηγάδι, η διαφορά όμως ανάμεσα στη δεξαμενή και το πηγάδι είναι όση διαφορά υπάρχει ανάμεσα στη γη και τον ουρανό. Η πρώτη διαφορά είναι ότι η δεξαμενή δεν έχει δικό της νερό.




Ό,τι βρίσκεται μέσα στη δεξαμενή είναι δανεικό. Σύντομα μουχλιάζει και λιμνάζει, επειδή αυτό που είναι δανεικό, δεν είναι ζωντανό, είναι νεκρό. Το νερό που στέκεται μέσα στη δεξαμενή λιμνάζει, σαπίζει και σύντομα θα αρχίσει να βρομάει.


Το πηγάδι όμως έχει τη δική του πηγή νερού. Το νερό δεν μουχλιάζει ποτέ. Το πηγάδι έχει τη δική του πηγή ροής.


Με τη δεξαμενή και το πηγάδι συμβαίνουν δύο διαφορετικές διαδικασίες. Η δεξαμενή φοβάται ότι κάποιος θα της πάρει το νερό, επειδή αν φύγει το νερό, η δεξαμενή αδειάζει. Το πηγάδι όμως θέλει κάποιον να του πάρει το νερό του, ώστε να μπορεί να γεμίσει με πιο φρέσκο και ζωντανό νερό.




Το πηγάδι φωνάζει: «Πάρε το νερό μου! Θέλω να το μοιραστώ!» Η δεξαμενή φωνάζει: «Μην πλησιάζεις! Μην αγγίζεις το νερό μου! Μη μου παίρνεις το νερό μου!» Η δεξαμενή Θέλει κάποιον που έχει νερό να της το φέρνει, να το χύνει μέσα της και να τη γεμίζει, ώστε να μπορεί να μεγαλώνει η περιουσία της.


Αν όμως κάποιος έχει έναν κουβά, το πηγάδι θέλει αυτόν τον άνθρωπο να πάρει από το νερό του, ώστε να μπορέσει να ξεφορτωθεί το παλιό νερό και να βγάλει καινούργιο. Το πηγάδι θέλει να μοιράζεται, η δεξαμενή θέλει να συσσωρεύει. Το πηγάδι έχει ρυάκια, που συνδέονται με τον ωκεανό. Το πηγάδι μπορεί να φαίνεται μικρό, στο βάθος όμως συνδέεται με το άπειρο.

Όσο μεγάλη όμως κι αν φαίνεται μια δεξαμενή, δεν συνδέεται με κανέναν. Τελειώνει και κλείνει στον εαυτό της. Δεν έχει κανένα ρυάκι. Δεν έχει κανένα τρόπο να συνδεθεί με το άπειρο.


Ο νους του ανθρώπου μπορεί να γίνει είτε πηγάδι είτε δεξαμενή. Αυτές είναι οι δύο πιθανότητες για το νου του ανθρώπου. Και ο άνθρωπος που ο νους του γίνεται δεξαμενή, σιγά- σιγά θα τρελαθεί.




Όλων μας ο νους έχει γίνει δεξαμενή. Δεν έχουμε φτιάξει πηγάδια, έχουμε φτιάξει δεξαμενές. Μαζεύουμε πράγματα από όλο τον κόσμο, από βιβλία, από ιερά κείμενα, από διδασκαλίες, τα μαζεύουμε όλα αυτά και νομίζουμε πως έχουμε γίνει γνώστες.


Κάνουμε το ίδιο λάθος που κάνει και η δεξαμενή. Η δεξαμενή νομίζει πως είναι πηγάδι, επειδή και στα δύο μπορείς να δεις νερό μέσα τους.


Μπορείς να βρεις γνώση σε ένα διανοούμενο και σε ένα συνειδητό άνθρωπο. Ο διανοούμενος όμως είναι δεξαμενή και ο συνειδητός άνθρωπος είναι πηγάδι. Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στους δύο. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο θεμελιώδης και βαθιά είναι αυτή η διαφορά. Η γνώση του διανοούμενου είναι δανεική, σάπια, μουχλιασμένη.




Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

Παραδοσιακό Αφρικάνικο Παραμύθι

Η Τέχνη της Αναπνοής



Ο πιο εύκολος τρόπος ν' αποκτήσουμε ηρεμία είναι ανασαίνοντας με κανονικό ρυθμό. Δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι ανασαίνουν γρήγορα, θαρρείς και λαχανιάζουν, αποστερώντας τον εγκέφαλο από το οξυγόνο. Οι άνθρωποι νομίζουν ότι ο αέρας είναι σιτηρέσιο και πρέπει να τον κατεβάσουν κάτω και να τον βγάλουν ύστερα. Νομίζουν ότι ο αέρας που παίρνουν είναι ζεστός ή κάτι που ανυπομονούν να το ξεφορτωθούν, για να δεχτούν το νέο φορτίο.
Πρέπει να μάθουμε ν' ανασαίνουμε αργά και βαθιά. Να βεβαιωθούμε ότι βγάλαμε όλο τον μπαγιάτικο αέρα από τα πνευμόνια μας. Αν ανασαίνουμε μόνο με την κορυφή των πνευμόνων μας, ο αέρας που μένει στο βάθος γίνεται όλο και πιο μπαγιάτικος. Όσο πιο καλά προμηθευόμαστε τον αέρα, τόσο πιο δυναμικός είναι ο εγκέφαλός μας, γιατί δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς οξυγόνο και ο εγκέφαλος είναι ο πρώτος που υποφέρει από την έλλειψη οξυγόνου.




Αν ο εγκέφαλος στερείται τη μίνιμουμ ποσότητα του οξυγόνου, αισθανόμαστε κούραση, υπνηλία, γινόμαστε βραδυκίνητοι και μας είναι δύσκολο να σκεφτούμε. Καμιά φορά, πάλι, μας πιάνει φοβερός πονοκέφαλος και μόλις βγούμε στον καθαρό αέρα, μας περνάει πράγμα που αποδεικνύει ότι χρειαζόμαστε πολύ οξυγόνο για να ζήσουμε.
Η κανονική αναπνοή απαλύνει το θυμό. Αν αισθάνεστε άσχημα, αν είστε «στις κακές σας» και θέλετε να βρίσετε κάποιον, προτιμήστε να πάρετε μια βαθιά ανάσα, την πιο βαθιά που μπορείτε και κρατήστε τη λίγα δευτερόλεπτα. Ύστερα αφήστε αργά τον αέρα. Αναπνεύστε έτσι μερικές φορές και θα δείτε ότι καλμάρατε πολύ πιο γρήγορα απ' όσο νομίζατε.




Μην κατεβάζετε τον αέρα όσο πιο γρήγορα μπορείτε και ύστερα τον βγάζετε το ίδιο γρήγορα. Ανασαίνετε αργά, σταθερά και σκεφτείτε - αυτή είναι η αλήθεια - ότι εισπνέετε ζωή και ζωτικότητα. Θα σας δώσουμε ένα παράδειγμα : Πιέστε το στήθος και προσπαθήστε να βγάλετε όσο πιο πολύ αέρα είναι δυνατό, μαζέψτε τους πνεύμονές σας, αν θέλετε, ώσπου να κρεμαστεί η γλώσσα από έλλειψη αέρα. Ύστερα από δέκα δευτερόλεπτα, γεμίστε καλά τα πνευμόνια σας, πετάξτε έξω το στήθος και εισπνεύστε όσο πιο πολύ αέρα μπορείτε. Κρατήστε τον πέντε δευτερόλεπτα και μετά αφήστε τον να βγει, τόσο αργά, ώστε να σας πάρει εφτά δευτερόλεπτα ώσπου να τον ξεφορτωθείτε.
Εκπνεύστε πολύ καλά και πιέστε τα πλευρά σας με τα μπράτσα σας για να βγει όλος ο αέρας. Αρχίστε από την αρχή. Θα ήταν καλή ιδέα αν το κάνατε πέντε έξι φορές, θα διαπιστώνατε ότι σας έφυγε η κακοκεφιά και θ' αρχίσετε να βρίσκετε την εσωτερική σας ηρεμία.


Λόμπσανγκ Ράμπα
«Ο Θεραπευτής»



Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

Διαλογισμός και ψυχική υγεία


Ο Τζον Κάμπατ - Ζιν , ο οποίος είναι καθηγητής γενικής ιατρικής και επικεφαλής της Κλινικής Μείωσης του Στρες της ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης, περισσότερα από τριάντα χρόνια πριν ξεκινούσε μια ιδιαίτερη ψυχοθεραπευτική τεχνική που επρόκειτο να εξελιχθεί σε ένα από τα πιο ελπιδοφόρα όπλα κατά της κατάθλιψης.

Η MBCT ( Mindfulness Based cognitive Therapy) η οποία στα ελληνικά μεταφράζεται ως θεραπεία βασισμένη στη γνώση και τη συναίσθηση, «εγκαινιάστηκε» πειραματικά το 1979 στο πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης.

Ο Δρ Κάμπατ –Ζιν χρησιμοποίησε τεχνικές διαλογισμού με απλές ασκήσεις αναπνοής και κινήσεις της γιόγκα και του τσι κουνγκ , με σκοπό να κάνει τους ασθενείς του να αποκτήσουν τη συνείδηση του εαυτού τους, να απολαμβάνουν κάθε στιγμή της ζωής τους και να έχουν τον έλεγχο του σώματος και του μυαλού τους.

Και εδώ βρίσκεται το κομβικό σημείο που συνδέει τη μέθοδο με την κατάθλιψη.

Σύμφωνα με τον ειδικό, την στιγμή που κυριευόμαστε από το άγχος ή τη θλίψη, το μυαλό μας, αλλά και ολόκληρη η ύπαρξή μας μπαίνει σε μια κατάσταση αυτόματου πιλότου, καθοδηγώντας μας μηχανικά.

Τις ώρες που είμαστε παρόντες σωματικά, αλλά απόντες ψυχικά, είναι αυτός ο μηχανισμός που παίρνει τις αποφάσεις για εμάς.




Το πρόβλημα λοιπόν, δεν είναι η θλίψη και η κακή διάθεση, αλλά το πώς αντιδρούν η ψυχή και το μυαλό μας σε αυτήν. Με το διαλογισμό μαθαίνουμε να μπαίνουμε σε μια κατάσταση πλήρους συνειδητότητας και ελέγχουμε όσα συμβαίνουν γύρω μας.

Ο διαλογισμός που βασίζεται στη γνώση και τη συναίσθηση, επιτρέπει σε όποιον τον εφαρμόζει να αποδέχεται και να αντιμετωπίζει κάθε τι αρνητικό.

Αυτό άλλωστε υποστηρίζουν μια σειρά από πρόσφατες έρευνες.

Μελέτη που δημοσιεύτηκε στην αμερικανική Επιθεώρηση για την Προσωπικότητα και την Κοινωνική Ψυχολογία δείχνει ότι αυτού του τύπου ο διαλογισμός μπορεί να μεταβάλει τη λειτουργία του ίδιου του εγκεφάλου και να επηρεάσει σημαντικά τη ψυχολογία.

Παράλληλα με πρόσφατη μελέτη του κέντρου Διαλογισμού Γνώσης και Συναίσθησης του πανεπιστημίου της Οξφόρδης έβγαλε το συμπέρασμα ότι η συγκεκριμένη μέθοδος βοήθησε όσους πάσχουν από κατάθλιψη να παρακολουθούν τις σκέψεις τους και να αντιλαμβάνονται τις στιγμές εκείνες που η διάθεσή τους αλλάζει. Έτσι μια για πάντα κατάφερναν να σπάσουν τα δεσμά ανάμεσα σε ένα αρνητικό συναίσθημα και μια αρνητική σκέψη και να νιώθουν καλύτερα.




Τις παραπάνω έρευνες επαληθεύει και ο καθηγητής ψυχοπαθολογίας Ρίτσαρντ Ντέιβιντσον του πανεπιστημίου του Γουισκόνσιν, ο οποίος ταξίδεψε μέχρι το μακρινό Θιβέτ και υπέβαλε μοναχούς σε εκτενείς μαγνητικές τομογραφίες εγκεφάλου την ώρα που διαλογίζονταν.

Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά. Οι διαφορές στον ιππόκαμπο και στους πρόσθιους λοβούς ήταν σημαντικές γεγονός το οποίο επιβεβαιώνει την αλλαγή που συντελείται στις εγκεφαλικές διεργασίες την ώρα της πρακτικής.

Σε όλες ανεξαιρέτως τις περιπτώσεις υπήρχε μια σημαντική αύξηση σε κύματα γάμα, τα οποία αποδεικνύουν ενισχυμένη εγκεφαλική δραστηριότητα, διαύγεια και συνειδητότητα. Μάλιστα ποτέ άλλοτε σε πείραμα της νευροεπιστήμης δεν καταγράφηκε μεγαλύτερη αλλαγή και εκπομπή από κύματα γάμα!

Στην Αμερική σε περισσότερα από διακόσια κέντρα αυτή τη στιγμή κάνουν διαλογισμό με τη μέθοδο MBCT βοηθώντας πάνω από δυο εκατομμύρια καταθλιπτικά άτομα.



Στην Μεγάλη Βρετανία όμως τα αντίστοιχα κέντρα είναι ελάχιστα, με αποτέλεσμα στον Εθνικό Οργανισμό Υγείας να σκέφτονται σοβαρά να εντάξουν το διαλογισμό στο Εθνικό Σύστημα Υγείας δίνοντας δικαίωμα πρόσβασης σε εκατομμύρια ασθενείς.

Με τη διαρκή επανάληψη ενός μάντρα το μυαλό στρέφεται προς τα μέσα και αδειάζει από σκέψεις και συναισθήματα.

Πρόσφατα έγιναν μελέτες σε δύο Πανεπιστήμια. Σε αυτές συμμετείχαν συνολικά περισσότερα από εκατό άτομα τα οποία μυήθηκαν στην συγκεκριμένη μέθοδο.

Στο τέλος των ερευνών τα αποτελέσματα εξέπληξαν ακόμα και τον ίδιο τον Μαχαρίσι. Τα συμπτώματα της κατάθλιψης στην ομάδα των διαλογιστών μειώθηκαν κατά 48% ποσοστό ρεκόρ!

Ο Χέκτορ Μάγιερς, καθηγητής ψυχολογίας στο UCLA, υποστηρίζει ότι:

« Τα αποτελέσματα μας ενθαρρύνουν να χρησιμοποιήσουμε τον υπερβατικό διαλογισμό ως συμπλήρωμα της φαρμακευτικής θεραπείας για την κατάθλιψη», ενώ δεν δίστασε να εκφράσει ελπίδες ότι στο μέλλον «μπορεί να αποτελέσει σημαντικό όπλο σε περιπτώσεις που τα φάρμακα και η ψυχοθεραπεία δεν ωφελούν».



Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...


Ποια είναι η δική σου φύση ;


Δύο μοναχοί έπλεναν τις κούπες τους στο ποτάμι, όταν είδαν έναν σκορπιό να πνίγεται. Ο ένας μοναχός, αμέσως τον άρπαξε και τον άφησε δίπλα στην όχθη. Κατά την διάρκεια, ο σκορπιός τον τσίμπησε.


Καθώς συνέχισε να πλένει την κούπα του, ο σκορπιός και πάλι έπεσε στο νερό. Ο μοναχός και πάλι τον έσωσε, ενώ ο σκορπιός και πάλι τον τσίμπησε.


Ο άλλος μοναχός τον ρώτησε «αδελφέ μου, γιατί συνεχίζεις να τον σώζεις, αφού το γνωρίζεις ότι είναι στην φύση του σκορπιού να τσιμπάει;»


«Διότι είναι στην δική μου φύση να σώζω» απάντησε ο μοναχός.




Ποια είναι η δική σου φύση τελικά; Προσεύχεσαι γονυκλινής για βοήθεια και σπαράζεις. Το είδα τόσες φορές να επαναλαμβάνεται. Κι έπειτα η βοήθεια έρχεται, με την μορφή ενός ανθρώπου ίσως, κι αισθάνεσαι ευτυχής και δοξολογείς την Ύπαρξη. Και νομίζεις ότι θεραπεύτηκες και προόδευσες πνευματικά. Η πρώτη δύσκολη συγκυρία όμως είναι αρκετή για να τιναχθεί η θεραπεία ή το αποκαλούμενο θαύμα στον αέρα. Είναι αναπόφευκτο. Όταν συνεχίζουν μέσα σου να κατοικούν συναισθήματα πόνου, απόγνωσης, αγωνίας και μοναξιάς θα σε επαναφέρουν στην πρότερη κατάσταση. Θα ξανατσιμπήσεις το χέρι που προσπάθησε να σε σώσει. Και θα ξαναβουτήξεις στο ποτάμι της ασυνειδησίας.

Όση ενέργεια και αγάπη κι αν πάρεις από εξωτερικούς παράγοντες, αν δεν καταφέρεις εσύ να φωτιστείς εσωτερικά, δυστυχώς δεν μπορεί να εγκατασταθεί μόνιμα μέσα σου, δε μπορεί να σε μεταμορφώσει. Μόνο το δικό σου φως θα διώξει το σκοτάδι σου. Ότι σου δίνεται από κάποιον άλλο δεν είναι ποτέ δικό σου. Θυμάσαι ;




Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...