Σας αφήνω το όνειρό μου

Υπάρχει μια ιστορία πίσω από την αποκαλούμενη ιστορία μας, που δεν θα μπορέσετε ποτέ να συλλάβετε. Η ιστορία έχει μια βαθύτερη βάση. Η περιφέρεια που εμείς γνωρίζουμε σαν ιστορία δεν είναι τα αληθινά γεγονότα. Πίσω από την αποκαλούμενη ιστορία, συνεχίζετε μια άλλη βαθύτερη, που γι’ αυτήν δεν γνωρίζουμε τίποτα.

Την Πέμπτη 18 Ιανουαρίου 1990, σαν σήμερα, στην Κοινότητα του Όσσο στην Πούνα της Ινδίας, οι μαθητές του συγκεντρώνονται στο αμφιθέατρο Γκωτάμα Βούδα, για το βραδινό διαλογισμό. Οι σωματικοί πόνοι του Όσσο είναι τόσο έντονοι, που δεν του επιτρέπουν να βγει από το δωμάτιό του, ζητάει όμως να γίνει ο διαλογισμός.

Το επόμενο βράδυ, Παρασκευή 19, την ώρα που συνήθως αρχίζει ο διαλογισμός, ο Σουάμι Αμρίτο Τζώρτζ Μέρεντιθ, προσωπικός γιατρός του Όσσο, ανακοινώνει ότι στις 5 το απόγευμα ο Δάσκαλος άφησε το σώμα του. Η επιθυμία του είναι να τον φέρουν το ίδιο βράδυ στο αμφιθέατρο και να αποτεφρωθεί αμέσως.

Το Σάββατο 20. ο Αμρίτο μιλάει στους μαθητές που είναι συγκεντρωμένοι στο αμφιθέατρο και ξαναζεί μαζί του τις τελευταίες ώρες ζωής του δασκάλου:

“Όπως όλοι θα ξέρετε, τις τελευταίες μέρες, το σώμα του Όσσο είχε αποδυναμωθεί σημαντικά. Αυτό που πιθανώς δεν ξέρετε, είναι ότι ο σωματικός πόνος είχε γίνει αβάσταχτος. Το βράδυ της Πέμπτης ο πόνος στα πόδια δεν του επέτρεψε ούτε να έρθει στο αμφιθέατρο. Κατά τη διάρκεια της νύχτας χειροτέρεψε. Κάθε κίνηση του σώματός του ήταν πραγματικό βάσανο. Χθες βράδυ, παρατήρησα ότι ο σφυγμός του ήταν αδύναμος και ασταθής. Του είπα: «Πιστεύω ότι ο θάνατος πλησιάζει» Συμφώνησε με ένα νεύμα. Τον ρώτησα αν πρέπει να φωνάξω τον καρδιολόγο για καρδιακές μαλάξεις. «Όχι» Μου απάντησε. «Αφήστε με να φύγω. Η ύπαρξη έχει το δικό της χρόνο».

Ενώ τον βοηθούσα να πάει στο μπάνιο, μου έλεγε: «Και εδώ να βάλετε παντού μοκέτα, ίδια με αυτό το χαλάκι.» Ύστερα ήθελε να καθίσει στην καρέκλα του και άρχισε να δίνει οδηγίες για τα λίγα πράγματα που βρίσκονταν στο δωμάτιό του. «Σε ποιον θα το δώσουμε; Ρώτησε δείχνοντας το μικρό στέρεο. Είναι καλό για τις κασέτες; Θα αρέσει στη Νιρούπα;» Η Νιρούπα καθάριζε το δωμάτιό του για πολλά χρόνια. Συνέχισε δίνοντας κάθε αντικείμενο του δωματίου του σε κάποιον. «Αυτά να τα πάρετε από δω – πρόσθεσε, δείχνοντας τους αφυγραντήρες που τελευταία του είχαν φανεί πολύ θορυβώδεις – και να προσέχετε να υπάρχει πάντα ένα κλιματιστικό σε λειτουργία» συνέχισε.

Ήταν απίστευτο! Ασχολείτο με το καθετί, με έναν απλό και ακριβή τρόπο. Ήταν ήρεμος, σαν να έφευγε για το Σαββατοκύριακο.

Μετά κάθησε στο κρεβάτι του. Τον ρώτησα τι έπρεπε να κάνουμε με το Σαμάντι του (Ο χώρος που διατηρούνται οι στάχτες του Πνευματικού Δάσκαλου). Βάλτε απλά τις στάχτες μου στο Τσουάνγκ Τσου (Η αίθουσα όπου ο Όσσο είχε δώσει ομιλίες), εκεί που είναι το κρεβάτι. Εκεί θα μπορεί να έρχεται ο κόσμος να διαλογίζεται» Τον ρώτησα, «Τι να κάνουμε με αυτό το δωμάτιο;» Κι εκείνος με ρώτησε: «Πιστεύεις ότι θα ήταν καλό για το Σαμάντι;» «Όχι, απάντησα, το Τσουάνγκ Τσου θα είναι πολύ καλό.»

Του είπα επίσης ότι θα μας άρεσε να διατηρήσουμε το δωμάτιο ακριβώς όπως είναι. «Α ναι, είπε, τότε να το κάνετε πραγματικά ωραίο» Και πρόσθεσε ότι ήθελε να αλλάξουμε εντελώς το μάρμαρο.

«Και η τελετή;» τον ρώτησα.

«Φέρτε με στο αμφιθέατρο για δέκα λεπτά και μετά κατευθείαν στο κρεματόριο. Και θυμηθείτε να μου φορέσετε σκούφο και κάλτσες.»

Τον ρώτησα τι έπρεπε να πω σε όλους εσάς κι εκείνος μου είπε να σας ανακοινώσω ότι από τις μέρες της φυλακής της Σαρλότ στην Βόρεια Καρολίνα, το σώμα του είχε υποστεί μια προοδευτική επιδείνωση, ότι στην φυλακή της Οκλαχόμα είχε δηλητηριαστεί με θάλλιο και είχε εκτεθεί σε ακτινοβολία. Μου είπε ότι η δηλητηρίαση ήταν τέτοια που δεν άφησε ίχνη. «Αυτό το κατεστραμμένο σώμα είναι έργο των χριστιανών φονταμενταλιστών και της αμερικανικής κυβέρνησης.» Πρόσθεσε ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε σωπάσει για τους πόνους του, αλλά η ζωή μέσα σε εκείνο το σώμα είχε μετατραπεί σε κόλαση.

Ξαναξάπλωσε στο κρεβάτι. Πήγα στον Τσαγιές (μαθητής του Όσσο) για να τον ενημερώσω για ότι συνέβαινε. Με φώναξε ο Όσσο, του είπα ότι ήταν κι ο Τσαγιές μαζί μου και τον κάλεσε να μπει. Καθήσαμε στο κρεβάτι και μας είπε τα τελευταία του λόγια: «Να μη μιλάτε για μένα σε παρελθοντικό χρόνο, η παρουσία μου εδώ, χωρίς το βάρος ενός ταλαιπωρημένου σώματος θα είναι χίλιες φορές πιο έντονη. Υπενθυμήστε στους ανθρώπους μου ότι θα με νιώθουν περισσότερο. Θα το καταλάβουν αμέσως.»

Του πήρα το χέρι κι άρχισα να κλαίω. Με κοίταξε σχεδόν αυστηρός λέγοντάς μου: «Όχι, όχι, δεν πρέπει να κάνεις έτσι.» Σταμάτησα αμέσως κι αυτός χαμογέλασε με ένα πανέμορφο τρόπο.

Μετά είπε στον Τσαγιές: « Τώρα που αφήνω αυτό το σώμα, θα έρθει περισσότερος κόσμος» και συνέχισε δηλώνοντας ότι θα είναι πολλοί αυτοί που θα ενδιαφερθούν για τη δουλειά του, δουλειά που θα εξαπλωθεί μέσα από το αναμενόμενο.

Μετά πρόσθεσε: «Σας αφήνω το όνειρό μου.»

Άρχισε να μιλάει με πολύ χαμηλή φωνή και ο Τσαγιές πλησίασε το αυτί του να τον ακούσει.

«Και να θυμάστε, η Ανάντο είναι ο αγγελιοφόρος μου.» Και μετά από μια παύση πρόσθεσε: «Όχι η Ανάντο θα είναι το μέσο μου.» Και γυρνώντας σε μένα: «Μέσο είναι η σωστή λέξη;» Δεν κατάφερα να τον ακούσω και δεν κατάλαβα: «Μήτινγκ;» ρώτησα κι εκείνος συνέχισε: «Όχι, για την Ανάντο, μέσο. Αυτή θα είναι το μέσο μου.»

Ξάπλωσε ήσυχα στο κρεβάτι κι εμείς μείναμε καθισμένοι δίπλα του. Εγώ συνέχισα να κρατάω το σφυγμό του. Σιγά – σιγά εξασθενούσε. Όταν δεν τον ένιωθα πια, του είπα: «Όσσο, νιώθω ότι πλησιάζει.»

Συμφώνησε γλυκά με ένα νεύμα κι έκλεισε τα μάτια για τελευταία φορά.

Από το βιβλίο ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΣΩΚΡΑΤΗΣ – Η υπόθεση Όσσο

των ΜΑΤΖΙΝΤ ΒΑΛΚΑΡΕΝΓΚΙ & ΙΝΤΑ ΠΟΡΤΑ

Ο Όσσο άφησε το σώμα του στις 19 Ιανουαρίου 1990. Μερικές εβδομάδες νωρίτερα τον είχαν ρωτήσει τι θα συνέβαινε στο έργο του όταν εκείνος θα είχε φύγει:

“Η εμπιστοσύνη μου στην Ύπαρξη είναι απόλυτη. Αν υπάρχει κάποια αλήθεια σ’ αυτά που λέω θα επιβιώσει. Οι άνθρωποι που εξακολουθούν να ενδιαφέρονται για το έργο μου θα κρατούν απλώς το δαυλό, αλλά δε θα επιβάλλουν τίποτα σε κανένα.

Θα παραμείνω πηγή έμπνευσης για τους ανθρώπους μου. Κι αυτό θα το αισθανθούν οι περισσότεροι. Θέλω να αναπτύξουν μόνοι τους ιδιότητες, όπως η αγάπη – γύρω από την οποία δεν μπορεί να δημιουργηθεί καμιά εκκλησία - όπως η επίγνωση – που δεν είναι μονοπώλιο κανενός – όπως το γλέντι, όπως η ικανότητα να χαίρεσαι και να διατηρείς δροσερά παιδικά μάτια.

Θέλω οι άνθρωποί μου να γνωρίσουν τον εαυτό τους, να ακούν μόνο τον εαυτό τους. Και η οδός είναι εντός.”

Πριν αφήσει το σώμα του, υπαγόρευσε την επιγραφή για το σαμάντι του, την κρύπτη από μάρμαρο και καθρέπτη, η οποία περιέχει την τέφρα του:

♦

OSHO

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ – ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΕ

ΜΟΝΟ ΕΠΙΣΚΕΦΤΗΚΕ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΓΗ

ΜΕΤΑΞΥ

11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1931 & 19 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1990

♦