Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012

Η αλλαγή


Όταν ήμουν μικρός ήθελα να αλλάξω τον κόσμο.

Επειδή ήταν δύσκολο να αλλάξω τον κόσμο προσπάθησα να αλλάξω τη χώρα μου.

Όταν κατάλαβα ότι δε μπορούσα να αλλάξω τη χώρα μου επικέντρωσα τις προσπάθειές μου στην πόλη μου.

Δε μπόρεσα να αλλάξω την πόλη μου και έτσι ωριμότερος πλέον προσπάθησα να αλλάξω την οικογένειά μου.

Τώρα πια, πολύ μεγαλύτερος σε ηλικία και σοφότερος, κατανόησα ότι το μόνο πράγμα που μπορώ να αλλάξω τελικά είναι ο εαυτός μου και αναπάντεχα ανακάλυψα ότι αν πριν από καιρό είχα πραγματικά αλλάξει αυτό θα είχε ένα ισχυρό αντίκτυπο στην οικογένειά μου.

Η δική μου αλλαγή και της οικογένειάς μου, θα μπορούσαν να επηρεάσουν θετικά στην πόλη μου.

Η συνολική αυτή επιρροή θα μπορούσε να αλλάξει τη χώρα μου και τελικά θα μπορούσα πραγματικά να είχα αλλάξει τον κόσμο.

Αγνώστου Μοναχού

 
Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

Πέμπτη 26 Ιουλίου 2012

Ο άρτος ο επιούσιος


Αν παρατηρήσουμε με προσοχή μια μέρα της ζωής μας θα δούμε σίγουρα ότι δεν ξέρουμε να ζούμε συνειδητά. Η ζωή μας μοιάζει με τραίνο που τρέχει πάνω στις σιδηροτροχιές - μηχανικές, δύσκαμπτες συνήθειες - μιας μάταιης και επιφανειακής ύπαρξης.

Το περίεργο είναι ότι δεν μας συμβαίνει ποτέ να σκεφτούμε να αλλάξουμε συνήθειες, φαίνεται ότι δεν κουραζόμαστε να επαναλαμβάνουμε πάντοτε τα ίδια. Οι συνήθειες μας κρατούν απολιθωμένους, όμως σκεφτόμαστε ότι είμαστε ελεύθεροι. Είμαστε τρομακτικά άσχημοι αλλά αυτοθεωρούμαστε Απόλλωνες…

Είμαστε πλήθη μηχανικά, λόγος υπερ-αρκετός για να λείπει κάθε αληθινό συναίσθημα από αυτό που γίνεται στη ζωή. Καθημερινά κινούμαστε πάνω στις παλιές σιδηροτροχιές των γέρικων και παράλογων συνηθειών μας και έτσι είναι σαφές ότι δεν έχουμε πραγματική ζωή. Αντί να ζούμε φυτοζωούμε άθλια και δεν δεχόμαστε νέες εντυπώσεις.

Αν ένας άρχιζε συνειδητά τη μέρα του, είναι φανερό ότι η μέρα αυτή θα ήταν πολύ διαφορετική από τις άλλες.Όταν κάποιος αντιμετωπίζει το σύνολο της ζωής του σαν αυτή τη μέρα που ζει, όταν δεν αφήνει για αύριο αυτό που πρέπει να κάνει σήμερα κι’ όλας, καταλήγει να γνωρίσει πραγματικά τι σημαίνει δουλειά πάνω στον εαυτό του. Ποτέ από μια μέρα δεν λείπει η σπουδαιότητα. Αν θέλουμε στ’ αλήθεια να αλλάξουμε ριζικά, πρέπει να κοιτάξουμε τον εαυτό μας, να τον παρατηρούμε και να τον κατανοούμε καθημερινά.

Εν τούτοις οι άνθρωποι δεν θέλουν να δουν τον εαυτό τους. Μερικοί που τους αρέσει η δουλειά πάνω στον εαυτό τους, δικαιολογούν την αμέλειά τους με φράσεις όπως: “Η δουλειά του γραφείου δεν με αφήνει να δουλέψω πάνω στον εαυτό μου”. Τέτοια λόγια χωρίς νόημα, κενές, μάταιες, παράλογες δικαιολογίες, χρησιμεύουν μόνο σαν στηρίγματα της νωχέλειας, της ραθυμίας, της έλλειψης αγάπης για τον Μεγάλο Σκοπό. Τέτοιοι άνθρωποι αν και έχουν πολλές πνευματικές ανησυχίες είναι φανερό ότι ποτέ δεν θα αλλάξουν. Επείγει η αυτοπαρατήρηση χωρίς αναβολή, χωρίς καθυστέρηση. Η εσωτερική αυτο-παρατήρηση είναι βασική για την πραγματική αλλαγή.

Ποιά είναι η ψυχολογική σου κατάσταση όταν σηκώνεσαι; Ποιά η ψυχική σου διάθεση στη διάρκεια του πρωινού; Ήσουν ανυπόμονος με τον σερβιτόρο; Με την γυναίκα σου; Γιατί ήσουν ανυπόμονος; Τι είναι αυτό που σε συγχύζει; κ.τ.λ. Το να μην καπνίσεις ή να φας λιγότερο δεν είναι μια ολοκληρωτική αλλαγή, όμως ναι… δείχνει μια πρόοδο. Ξέρουμε καλά ότι τα ελαττώματα είναι απάνθρωπα και ζωώδη. Δεν είναι ωραίο κάποιος αφιερωμένος στον Ιερό Δρόμο να έχει υπερβολικά χοντρό φυσικό σώμα και εξογκωμένη κοιλιά έξω από κάθε αισθητική τελειότητα. Αυτό θα έδειχνε λαιμαργία, απληστία, ακόμα και τεμπελιά.

Η καθημερινή ζωή, το επάγγελμα, η δουλειά αν και ζωτικά για την ύπαρξη αποτελούν τον ύπνο της συνείδησης. Το να ξέρει κανείς ότι η ζωή είναι ύπνος δεν σημαίνει ότι το έχει κατανοήσει. Η κατανόηση έρχεται με την αυτοπαρατήρηση και την εντατική δουλειά πάνω στον εαυτό μας. Για να δουλέψουμε πάνω στον εαυτό μας, πρέπει να δουλέψουμε πάνω στην καθημερινή μας ζωή σήμερα κι’ όλας και τότε θα καταλάβουμε τι σημαίνει η φράση της Κυριακής Προσευχής: “Δώσε μας το Ψωμί μας το καθημερινό”. Η έκφραση “καθημερινό” υπονοεί τον “επιούσιον Άρτον” ή το “Ψωμί από Επάνω”.

Η Γνώση δίνει αυτό το ψωμί της Ζωής με την διπλή έννοια των ιδεών και των δυνάμεων που μας επιτρέπουν να διαλύσουμε ψυχολογικά σφάλματα.

Samael Aun Weor

Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

Δεν έχετε μάθει ακόμα τι είναι η πνευματικότητα…

 

Η θρησκεία δεν είναι πνευματικότητα. Η γνώση σας δεν είναι πνευματικότητα. Η ευτυχία σας δεν είναι πνευματικότητα. Η καλοτυχία σας και οι τραγωδίες δεν είναι πνευματικότητα. 
Πνευματικότητα είναι να κοιτάς τον εαυτό σου χαμογελώντας όταν η ζωή έρχεται κατά πάνω σου.

… κάθε άνθρωπος, βασιλιάς ή βασίλισσα, φτωχός ή ζητιάνος, εραστής ή φυγάς, δικηγόρος ή κατηγορούμενος, θα βρεθεί αντιμέτωπος με προκλήσεις στην ζωή. Ένα πράγμα που δεν μπορείτε να αποφύγετε είναι η πρόκληση. Το εάν θα σταθείτε όρθιοι απέναντι στην πρόκληση ή θα υποχωρήσετε στην πρόκληση, αυτό είναι που καθορίζει την πνευματικότητά σας.

Είναι το πνεύμα σας μεγαλύτερο από την πρόκληση, ώστε να την αντιμετωπίσετε; Είναι απλό. Εάν το πρόσωπό σας και η χάρη σας δεν υποχωρήσουν μπροστά στην πρόκληση, τότε είστε πνευματικός. Αλλιώς, δεν είστε. Τελεία.


Γιόγκι Μπάτζαν 

από ΦAOS SATORI


Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

Τρίτη 24 Ιουλίου 2012

Οι “άλλοι” καθρεφτίζουν τα συναισθήματά μας




"Οι σχέσεις δεν προκαλούν πόνο και δυστυχία.
Φέρνουν στην επιφάνεια τον πόνο και τη δυστυχία 
που ήδη υπάρχει μέσα σου."

Eckhart Tolle 
 

Εκπέμπουμε τα συναισθήματά μας, σαν ενέργειες, είτε τα εκφράζουμε είτε όχι. Αυτές οι ενέργειες κάνουν τους άλλους να αντιδρούν και να συμπεριφέρονται με τρόπους που αντανακλούν τα συναισθήματά μας. Όταν έχουμε έντονα αρνητικά συναισθήματα για διάρκεια χρόνου (όχι απλά στιγμιαία συναισθήματα, που είναι φυσιολογικά και αβλαβή), στην πραγματικότητα αυξάνουμε την πιθανότητα να μας φερθούν οι άλλοι αρνητικά.

Ακόμη κι όταν είμαστε «αθώοι», και δεν έχουμε βλάψει κανέναν, ο φόβος μας για τους άλλους θα τους προσκαλέσει υποσυνείδητα να φερθούν με τρόπους που καθρεφτίζουν τους δικούς μας φόβους. Το ίδιο ισχύει για τα συναισθήματα του θυμού, της ενοχής, του πόνου, της προδοσίας, του μίσους, της πίκρας, της απόρριψης, της κριτικής και όλα τα άλλα. Αυξάνουν την πιθανότητα έλξης αυτού για το οποίο αισθανόμαστε αρνητικά.

Αυτό είναι ένα γεγονός που είναι εξαιρετικά σημαντικό να θυμόμαστε όταν περνάμε «καιρούς δοκιμασίας». Στην πραγματικότητα δοκιμάζεται η ικανότητά μας να παραμείνουμε θετικοί νιώθοντας άξιοι, ασφαλείς και δυνατοί μέσα μας, ώστε να μπορέσουμε να ενθαρρύνουμε τον εαυτό μας στην αντιμετώπιση των ανθρώπων και των καταστάσεων.

------

Μη φεύγεις, μη φεύγεις από μένα
Ο εαυτός είναι το πολυτιμότερο εργαλείο σου για να καταλάβεις τον κόσμο.
Κοίταξε μέσα σου δες ποιος είσαι και μη φοβηθείς να είσαι αυτό που είσαι.
Γιατί είσαι ο κόσμος.
Ούτε μέσα, ούτε έξω, ούτε κάτι διαφορετικό απ’ αυτόν.
Ο κόσμος εμείς είμαστε
και καθένας από μας είναι ο κόσμος

Τζελαλαντίν Ρουμί


Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

Δευτέρα 23 Ιουλίου 2012

Η εύρεση της Αλήθειας μέσα από το σπάσιμο των συνηθειών

 
Για να βρεις μόνος τι είναι αλήθεια και να μην ακολουθείς κάποιον άλλον που σου λέει εκείνος τι είναι αλήθεια ή ισχυρίζεται αυθαίρετα τι είναι ψεύτικο και τι είναι αληθινό,  πρέπει να δεις τι είναι ουσιαστικά ψεύτικο και να το εγκαταλείψεις. Με άλλα λόγια, βρίσκει κανείς τι είναι αληθινό, σίγουρα, μόνο μέσα από την άρνηση. Πείτε, για παράδειγμα, ότι συνειδητοποιεί κανείς ότι δεν μπορεί να έχει έναν ήσυχο νου όσο υπάρχει απληστία. Τότε, στρέφεσαι όχι προς την ησυχία του νου, αλλά προς την απληστία. Ψάχνεις να δεις αν η απληστία ή η τσιγκουνιά ή ο φθόνος μπορούν να εγκαταλειφθούν εντελώς.

Αν θέλω όντως να κατανοήσω στην ολότητά του αυτό το εκπληκτικό πράγμα που ονομάζεται ζωή, που πρέπει να περικλείει το σύνολο όλων των θρησκειών, Αν θέλω να είμαι ευαίσθητος απέναντί της και δω τότε ότι ο εθνικισμός, ο τοπικισμός ή οποιαδήποτε περιοριστική προσέγγιση είναι ό,τι πιο καταστροφικό γι’ αυτή την κατανόηση, τί θα συμβεί; Σίγουρα θα συνειδητοποιήσω ότι πρέπει να εγκαταλείψω τον εθνικισμό, ότι πρέπει να πάψω να είμαι ινδουιστής, μουσουλμάνος ή χριστιανός. Πρέπει να πάψω να έχω την αμετακίνητη, εθνικιστική στάση μου και να ελευθερωθώ από την αυθεντία της οργανωμένης θρησκείας, του δόγματος και της πίστης. Μέσα από την άρνηση, λοιπόν, ο νους αρχίζει να αντιλαμβάνεται τι είναι αληθινό. Οι περισσότεροι, όμως, από μας το βρίσκουν πολύ δύσκολο να κατανοήσουν μέσα από την άρνηση, επειδή νομίζουμε ότι δεν οδηγεί πουθενά, ότι δεν μας προσφέρει τίποτα. Εκείνο που λέμε εδώ είναι ότι θα δημιουργηθεί μία κατάσταση κενού και ότι φοβόμαστε αυτό το κενό λες και τώρα ο νους μας δεν είναι άδειος.

Για να κατανοηθεί η απεραντοσύνη, η ποιότητα αιωνιότητας της ζωής, σίγουρα πρέπει να την προσεγγίσεις μέσα από την άρνηση. Κι αυτό γιατί όταν είσαι δεμένος με κάποια ειδική κατεύθυνση δράσης, με κάποιο καθορισμένο μοντέλο ύπαρξης, δυσκολεύεσαι εξαιτίας τους να απελευθερωθείς από όλα αυτά και να αντικρίσεις έναν καινούριο δρόμο, μια νέα προσέγγιση. Στο κάτω - κάτω, ο θάνατος είναι μια έσχατη άρνηση. Μόνο όταν πεθαίνει κανείς “τώρα” ενώ συνεχίζει να ζει- πράγμα που σημαίνει ένα διαρκές σπάσιμο των “συνηθειών-μοντέλων”, των πιστεύω που έχει κανείς- τότε μόνο μπορεί να ανακαλύψει τι είναι η ζωή. Αλλά οι περισσότεροι από εμάς λένε, “δεν μπορώ να σπάσω το μοντέλο, είναι αδύνατο, γι’ αυτό πρέπει να μάθω έναν τρόπο σπασίματός του, πρέπει να κάνω τις πρακτικές κάποιου συστήματος, ν’ ακολουθήσω μια μέθοδος σπασίματός του”. Έτσι, γινόμαστε σκλάβοι του καινούργιου μοντέλου που στήνουμε μέσα από τις πρακτικές του. Δεν σπάσαμε το μοντέλο, απλώς υποκαταστήσαμε το παλιό μοντέλο με το καινούργιο.

J. Krishnamurti 







Κυριακή 22 Ιουλίου 2012

ΟΥΚ ΑΝ ΛΑΒΕΙΣ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΜΗ ΕΧΟΝΤΟΣ

 
Η σοφή κυβερνητική τριανδρία της μνημονιακής επιβεβαίωσης (επαναδιαπραγμάτευσης προεκλογικά), ετοιμάζεται να προχωρήσει σε νέες οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων για να ικανοποιήσει τις εντολές των τοποτηρητών της. Τα μέτρα λιτότητας και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας δεν επαρκούν για να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις των δανειστών μας. Η κατηφόρα είναι πλέον ανεξέλεγκτη και όσο νωρίτερα το συνειδητοποιήσουμε τόσο μικρότερες θα είναι και οι απώλειες. Η Ελλάδα μπορεί να σωθεί με τις δικές της δυνάμεις και με την εκμετάλλευση των δικών της πλουτοπαραγωγικών πηγών. Ασφαλώς θα πρέπει να προηγηθεί μια περίοδος απεξάρτησης της οικονομίας από τα βαποράκια της Ευρώπης, αλλά ο αγώνας της ανοικοδόμησης θα στηριχθεί από όλους τους Έλληνες γιατί θα έχει και προοπτική και αξιοπρέπεια!

Η νεοφιλελεύθερη προπαγάνδα ισχυρίζεται ότι η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου προτιμά τη σιγουριά από το ρίσκο. Είναι risk averse. Οι κοψοχέρηδες ψηφοφόροι διαπιστώνουν έντρομοι τώρα ότι η μόνη "σιγουριά" που επέλεξαν είναι αυτή της ασφαλούς χρεοκοπίας, της πείνας, της εξαθλίωσης, του ξεπουλήματος και της υποδούλωσης. Αιματηρές θυσίες επί θυσιών δεν αρκούν να χορτάσουν το αδηφάγο χρέος που η κομματοκρατία και τα αφεντικά τους δημιούργησαν και συνεχίζουν να συντηρούν. Οι Βορειοευρωπαίοι δεν θέλουν μια Ελλάδα ελεύθερη και οικονομικά ανεξάρτητη, αλλά ένα προτεκτοράτο. Ο λαός εν μέρει πληρώνει τις δικές του επιλογές. Έδωσε ξανά το τιμόνι σ' αυτούς που τσάκισαν το καράβι στα βράχια! Ίσως χρειαζόμαστε να πιάσουμε πάτο για να βάλουμε μυαλό και να τολμήσουμε ριζικές αλλαγές.

Η χώρα χρειάζεται νέο κοινωνικό συμβόλαιο, χτίζοντας (κι αποκαθιστώντας) σχέση εμπιστοσύνης με ένα πλήρως ανανεωμένο πολιτικό σύστημα, ένα σύστημα που θα έχει στείλει σπίτι τους (ή φυλακή) όλους τους διαπλεκόμενους «κύριους Τίποτα» , ένα σύστημα που θα υποστηρίξει το αναφαίρετο δικαίωμα του Ελληνικού λαού να ζήσει αφέντης κι όχι δούλος στον τόπο του, ένα πολιτικό σύστημα που θα αντισταθεί στις αισχρότητες του Ευρωπαϊκού πολιτικού προσωπικού, προβάλλοντας το απλό επιχείρημα: Αν δεν θέλετε να μας βοηθήσετε έντιμα, αγαπητοί συνέταιροι (κι όχι «δανειστές», τι άθλια διατύπωση), αυτό απλά σημαίνει πως πιστεύετε ότι βρήκατε τη χρυσή ευκαιρία να μετατρέψετε τη χώρα μας σε προτεκτοράτο. Αυτό δεν πρόκειται να το επιτρέψουμε. Η Ελλάδα, ως μαγαζί γωνία, ενδιαφέρει πολλούς «πονηρούς», που εκπροσωπούνται εντός συνόρων από το ικανό πλήθος όσων μας κυβέρνησαν και μας κυβερνούν. Και τι λένε όλοι αυτοί οι αθεόφοβοι: Πώς πρέπει να ...πεθάνουμε, για να μας σώσουν ...μετά θάνατον! Έλεος, «ισότιμοι εταίροι» μας, έλεος. Άλλο να μεταρρυθμίσουμε το κράτος (που το κατάντησαν έτσι εκείνοι ακριβώς που στηρίξατε με νύχια και με δόντια για να μας ...ξανασώσουν στη σημερινή άθλια συγκυρία), κι άλλο να εξαθλιωθούμε, πληρώνοντας (ξανά και ξανά) τις εγκληματικές αστοχίες του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος που συνεχίζει τις ...φιλότιμες προσπάθειες να μετατρέψει οριστικά τη χώρα σε τριτοκοσμικό μαγαζί του Ευρωπαϊκού νεοφιλελευθερισμού, ξεπουλώντας μπιρ παρά τον εθνικό μας πλούτο...

Πάρτε το χαμπάρι : η αντοχή μας και η ανοχή μας έχει και όριο! Συνεχίζετε να ψηφίζετε χαράτσια και μειώσεις αλλά είσαστε γελασμένοι αν πιστεύετε ότι έτσι μπορείτε να γεμίσετε τα ταμεία σας, γιατί "ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος"!!!


του Ιωάννη Αυγουστάτου
από Ευτοπία

 
Πρέπει να είμαστε
πρόθυμοι να απαλλαγούμε από
τη ζωή που σχεδιάσαμε για
να ζήσουμε τη ζωή
που μας περιμένει.
 

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012

Η απότομη στροφή

 
Η απότομη στροφή στην πορεία σου δε θα σημάνει το τέλος της διαδρομής σου, εκτός αν αρνηθείς να στρίψεις.

Θα προτιμούσες βέβαια ο δρόμος σου να είναι πάντα ευθύς. Σου έχει γίνει συνήθεια να αγανακτείς και να οργίζεσαι με τις απότομες στροφές.  Χωρίς στροφές όμως η οδήγηση χάνει την μαγεία της και γίνεται ανιαρή. Ο οδηγός δεν εξασκεί τις δεξιότητες του και δεν εξελίσσεται. Πολλές φορές μάλιστα κινδυνεύει να κοιμηθεί κατά τη διάρκεια της διαδρομής. Οι στροφές είναι αυτές που τον διατηρούν σε εγρήγορση. Οι δυσκολίες της διαδρομής είναι αυτές που τον οδηγούν στην αφύπνιση. Η ασταμάτητη ροή και η συνεχής αλλαγή, είναι το βασικότερο χαρακτηριστικό του κόσμου αυτού (Ηράκλειτος). Ο πόνος κι η δυστυχία αρχίζουν από τη στιγμή που ο άνθρωπος προσπαθεί να αντισταθεί στην αέναη ροή των πραγμάτων της ζωής, και σε αντίθεση με τη φύση, να δεθεί σε σταθερές, όπως πρόσωπα, ιδέες, υλικά αποκτήματα κλπ που δεν δημιουργούν τίποτε άλλο από την ψευδαίσθηση της μονιμότητας και της ασφάλειας. Αυτή η προσκόλληση στην ιδέα της σταθερής και μόνιμης ύπαρξης, οδηγεί τελικά στην απογοήτευση και τη δυστυχία.

«Από τότε που ο άνεμος μου εναντιώθηκε, έμαθα να σαλπάρω με όλους τους ανέμους» Νίτσε

Η δύναμη της αδράνειας και η αντίσταση στην αλλαγή είναι τελικά οι αιτίες που υποφέρουμε. Τα χτυπήματα της ζωής, πολλές φορές απανωτά, έρχονται για να μας προσφέρουν ένα ισχυρό κίνητρο για να αλλάξουμε. Σε τι κόσμο νομίζεται ότι ζούμε; Σε έναν κόσμο που αργά ή γρήγορα ότι κι αν νομίζουμε πως έχουμε πετύχει θα βιώσουμε έντονα τον πόνο της απώλειας. Ο Ωνάσης μπορεί να πέτυχε τα πάντα αλλά δε συνήλθε ποτέ από το βαρύτατο πλήγμα της απώλειας του γιού του. Ζούμε σε έναν κόσμο που άνθρωποι και υλικά αγαθά μας παρέχονται δανεικά από την ύπαρξη για όσο διάστημα χρησιμεύουν στην εξέλιξή μας και ύστερα επιστρέφουν σ’ αυτήν. Στην ίδια αρχή όπου τελικά κι εμείς θα επιστρέψουμε. Όσοι από μας αισθάνονται ικανοποιημένοι που ζουν στην πραγματική ή φανταστική επάρκεια τους, θα έλθει κάποτε η στιγμή της οδυνηρής διάψευσης των ελπίδων τους, που θα είναι ταυτόχρονα και η καλύτερη ευκαιρία για την έναρξη της εργασίας με τον εαυτό τους.

Γιατί να αλλάξεις όταν οι συνθήκες διαβίωσης σου σε βολεύουν; Γρήγορα θα ξεβολευτείς και πρέπει να είσαι προετοιμασμένος γι’ αυτό. Γιατί να αλλάξεις όταν πείθεις τον εαυτό σου ότι πάντοτε φταίνε οι άλλοι και εσύ είσαι απλώς ένα αθώο θύμα των περιστάσεων; Κάποτε θα αηδιάσεις από τα ψέματα που λες στον εαυτό σου, θα πάψεις να επιρρίπτεις ευθύνες στους άλλους και θα στραφείς στην μόνη αληθινή λύση, που είναι η εσωτερική αλλαγή. Θα χρειαστεί ίσως να βγεις έξω από το δρόμο χίλιες φορές, μέχρι να μάθεις να στρίβεις με άνεση σε κάθε απότομη στροφή που θα βρεθεί στο δρόμο σου για να σε δοκιμάσει. Θα υποφέρεις χωρίς να γνωρίζεις το γιατί. Θα θέλεις να αλλάξεις τους άλλους, μέχρι να συνειδητοποιήσεις κάποτε ότι στην ουσία ο υπεύθυνος της μιζέριας σου είσαι εσύ. Εσύ είσαι ο μόνος τελικά που οφείλεις να αλλάξεις. Αυτή είναι η στιγμή της ωρίμανσης, η αληθινή έξοδος από την παιδική σου ηλικία.

Στην πρώτη απότομη στροφή που θα βρεθεί μπροστά σου, αν δεν είσαι προετοιμασμένος, θα βγεις από το δρόμο. Εκείνη τη στιγμή μπορεί να βρίζεις αυτόν που κατασκεύασε το δρόμο, να βλαστημάς για την ελλιπή σήμανση ή να κλωτσάς το αμάξι σου γιατί δεν κράτησε. Εσύ είσαι ο υπεύθυνος. Δεν ήσουν προετοιμασμένος για να στρίψεις. Άκουσες τους γύρω σου και πίστεψες ότι όλη η διαδρομή θα είναι ευθεία. Η απότομη στροφή μπορεί να είναι μια αποτυχία, μια ασθένεια, μια απώλεια, μια οικονομική κρίση. Οι συνθήκες στη ζωή πολλές φορές δυσκολεύουν υπερβολικά. Τα εμπόδια αυξάνονται, η λύση δε φαίνεται πουθενά και η κατάσταση θυμίζει κόλαση. Πέρνα μέσα από αυτή την κόλαση. Δεν είναι εύκολο λες; Είναι καλό να γνωρίζεις λοιπόν ότι έχεις μονάχα δύο επιλογές. Η παραμένεις μέσα στην κόλαση ή συνεχίζεις να προχωράς με την ελπίδα ότι κάποτε θα βγεις από αυτήν. Συνέχισε να προχωράς! Μάζεψε τις δυνάμεις σου και προχώρα. Ο μόνος τρόπος να βγεις από την κόλαση είναι περνώντας από μέσα της. Αν σταματήσεις θα κολλήσεις για πάντα εκεί.
«Αν προχωράς μέσα στην κόλαση, συνέχισε να προχωράς». Winston Churchill
 
Η στροφή αυτή που έχασες δεν βρέθηκε τυχαία μπροστά σου. Υπάρχει γύρω σου μια ζωοποιός παρουσία (κάποιοι την ονομάζουν Θεό) που προσπαθεί να σε βοηθήσει αλλά εσύ ποτέ δεν ενδιαφέρθηκες γι’ αυτή. Η παρουσία αυτή δεν νοιάζεται γι’ αυτό που νομίζεις ότι θέλεις, αλλά γι’ αυτό που θέλεις πραγματικά. Δεν απαντάει στις επιθυμίες του νου σου, αλλά στις βαθύτερες επιθυμίες της καρδιάς. Μπορείς να συνεχίζεις να κοιτάς το χαλασμένο αμάξι αφήνοντας  την  ψυχολογική κούραση να σε καταβάλει ή να αφήσεις την παρουσία αυτή να πλημμυρίσει το είναι σου και ανακτώντας τις δυνάμεις σου να συνεχίσεις προς τον τελικό προορισμό σου. Η επόμενη απότομη στροφή θα σε βρει πιο έμπειρο, πιο δυνατό, πιο επιδέξιο. Εκεί μπορεί να συναντήσεις άλλους συνοδοιπόρους έξω απ’ το δρόμο και να τους προσφέρεις μια «χείρα βοήθειας».

Η απότομη αυτή στροφή  που βρέθηκε στο δρόμο σου θα σε φέρει τελικά, αν βρεις το κουράγιο να την ακολουθήσεις, πολύ πλησιέστερα στον αληθινό σου εαυτό.  

«Το σημείο-στροφή στη διαδικασία της ωρίμανσης σου είναι όταν ανακαλύπτεις τον πυρήνα της δύναμης μέσα σου που μπορεί να επιζήσει κάθε πόνο.»





Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...