Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011

Η ειρήνη του Θεού, η υπερέχουσα πάντα νουν



Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που βίωσαν την αναδυόμενη νέα διάσταση της συνειδητότητας ως αποτέλεσμα μιας τραγικής απώλειας κάποια στιγμή στη ζωή τους. Μερικοί έχασαν όλα τους τα υπάρχοντα, άλλοι τα παιδιά ή το/τη σύζυγό τους, την κοινωνική τους θέση, τη φήμη ή τις σωματικές τους ικανότητες. Σε μερικές περιπτώσεις, εξαιτίας κάποιου πολέμου ή καταστροφής, τα έχασαν όλα αυτά ταυτόχρονα και βρέθηκαν στο «τίποτα». Μπορούμε να το αποκαλέσουμε αυτό οριακή κατάσταση. Ό,τι ήταν αυτό με το οποίο είχαν ταυτιστεί, ό,τι τους έδινε μια αίσθηση εαυτού το είχαν χάσει. Τότε, ξαφνικά και ανεξήγητα, η αγωνία ή ο έντονος φόβος που είχαν νιώσει αρχικά, έδωσε τη θέση του σε μια ιερή αίσθηση Παρουσίας, μια βαθιά ειρήνη και γαλήνη και πλήρη απελευθέρωση από το φόβο. Αυτό το φαινόμενο πρέπει να ήταν γνωστό στον Απόστολο Παύλο, που χρησιμοποιούσε την έκφραση “η ειρήνη του Θεού, η υπερέχουσα πάντα νουν”. Είναι πραγματικά μια ειρήνη που δε φαίνεται να μπορεί να κατανοηθεί, και οι άνθρωποι που τη βίωσαν αναρωτήθηκαν: Μπροστά σε όλα αυτά, πως γίνεται να νιώθω τέτοια ειρήνη;



Η απάντηση είναι απλή από τη στιγμή που θα συνειδητοποιήσεις τι είναι το Εγώ και πως λειτουργεί. Όταν οι μορφές με τις οποίες είχες ταυτιστεί, που σου έδιναν μια αίσθηση εαυτού, καταρρέουν ή τις χάνεις, αυτό μπορεί να σε οδηγήσει σε μια κατάρρευση του Εγώ, αφού το Εγώ είναι ταύτιση με τη μορφή. Όταν δεν υπάρχει πια τίποτα με το οποίο να ταυτιστείς, ποιος είσαι; Όταν μορφές γύρω σου πεθαίνουν ή σε πλησιάζει ο θάνατος, η αίσθηση Οντότητας που διαθέτεις, του Υπάρχω, ελευθερώνεται από την εμπλοκή της με τη μορφή: Το Πνεύμα ελευθερώνεται από τη φυλάκισή του μέσα στην ύλη. Συνειδητοποιείς την ουσιαστική σου ταυτότητα ως άμορφη, ως μια Παρουσία που διαπερνά τα πάντα, ως Ύπαρξη που προηγείται όλων των μορφών, όλων των ταυτίσεων. Συνειδητοποιείς την αληθινή σου ταυτότητα ως την ίδια τη συνειδητότητα αντί για εκείνο με το οποίο είχε ταυτιστεί η συνειδητότητα. Αυτή είναι η ειρήνη του Θεού. Η έσχατη αλήθεια του ποιος είσαι δεν είναι «είμαι αυτό», «είμαι εκείνο», αλλά Είμαι.



Δε βιώνουν αυτή την αφύπνιση, αυτή την αποταύτιση από τη μορφή όλοι όσοι βιώνουν μια μεγάλη απώλεια. Μερικοί δημιουργούν αμέσως μια ισχυρή νοητική εικόνα ή σκεπτομορφή στην οποία βλέπουν τον εαυτό τους ως θύμα, είτε των περιστάσεων ή άλλων ανθρώπων ή άδικης μοίρας ή του Θεού. Ταυτίζονται έντονα μ’ αυτή τη σκεπτομορφή και τα συναισθήματα που δημιουργεί, όπως ο θυμός, η μνησικακία, η αυτολύπηση κ.ο.κ., και η ταύτιση αυτή παίρνει αμέσως τη θέση όλων των άλλων ταυτίσεων που έχουν καταρρεύσει μέσω της απώλειας. Με άλλα λόγια το Εγώ βρίσκει γρήγορα μια νέα μορφή. Το γεγονός ότι αυτή η νέα μορφή είναι βαθιά δυστυχισμένη δεν απασχολεί και πολύ το Εγώ, εφόσον έχει μια νέα ταυτότητα, καλή ή κακή. Στην πραγματικότητα, αυτό το νέο Εγώ θα έχει συσταλεί ακόμα περισσότερο, θα είναι πιο άκαμπτο και αδιαπέραστο απ’ ότι το παλιό.




Όποτε συμβαίνει κάποια τραγική απώλεια, ή αντιστέκεσαι ή ενδίδεις. Μερικοί άνθρωποι γίνονται πικρόχολοι ή βαθιά μησίκακοι· άλλοι γίνονται συμπονετικοί, σοφοί και γεμάτοι αγάπη. Το να ενδίδεις σημαίνει εσωτερική αποδοχή αυτού που υπάρχει. Είσαι ανοιχτός στη ζωή. Η αντίσταση είναι εσωτερική συστολή, σκλήρυνση του κελύφους του Εγώ. Είσαι κλειστός. Ό,τι δράση αναλαμβάνεις σε κατάσταση εσωτερικής αντίστασης (που θα μπορούσαμε επίσης να αποκαλέσουμε αρνητικότητα) θα δημιουργήσει περισσότερη εσωτερική αντίσταση και το σύμπαν δε θα είναι με το μέρος σου· η ζωή δε θα σε βοηθάει. Αν τα ρολά είναι κλειστά, ο ήλιος δεν μπορεί να μπει. Όταν ενδίδεις εσωτερικά, όταν παραδίνεσαι, ανοίγεται μια νέα διάσταση συνειδητότητας. Αν είναι δυνατή η απαραίτητη η δράση, θα είναι ευθυγραμμισμένη με το όλον και υποστηριζόμενη από δημιουργική ευφυΐα, τη συνειδητότητα που δεν είναι αποκτημένη με εξαρτημένη μάθηση, μια συνειδητότητα με την οποία, σε μια κατάσταση εσωτερικού ανοίγματος, γίνεσαι ένα. Περιστάσεις και άνθρωποι σε βοηθούν τότε, συνεργάζονται μαζί σου. Συμβαίνουν συμπτώσεις. Αν δεν είναι δυνατή η δράση, αναπαύεσαι στην ειρήνη και την εσωτερική ηρεμία που έρχονται με την παράδοση. Αναπαύεσαι εν Θεώ.
Eckhart Tolle - Για μια νέα ζωή
.
.
Καλή Χρονιά !
Η ειρήνη του Θεού ας μας συντροφεύει το 2011

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

5 σχόλια:

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

Το εύχομααιολοψυχα σε ολους τους φιλους,
σε όλον τον κοσμο αλλα
και σε σενα προσωπικα και την οικογενεια σου
καθε ευτυχια , προοδο , ιγεια , χαρα και αγάπη
καλημερα
και καλη χρονια δελτα

Ανώνυμος είπε...

Καλή χρονιά. Ελπίζω να συνεχίζεις να γράφεις αυτές τις ωραίες σκέψεις που με συντροφεύουν καθημερινά. Σε ευχαριστώ ο Θεός να έχει καλά εσένα και την οικογένεια σου.
Αγγελική από Πάτρα.

Άνεμος είπε...

Καλή χρονιά! Αλλά να πω κάτι; Τι έχεις σύνδεσμο προς εμένα εδώ μέσα; Αν έρθουν εκεί πιστοί θα σκανδαλιστούν. Κι είμαι σκληρός απέναντι στην πίστη τους. Βέβαια, συχνά η αντίθετη πίστη (στην περίπτωσή μου ΜΗ πίστη) ενισχύει την ήδη υπάρχουσα, αλλά αν δε συμβεί αυτό; Η περίοδος που ακολουθεί την απώλεια τής πίστης είναι δύσκολη και δε θέλω να είμαι υπεύθυνος για κάτι τέτοιο. Φυσικά δεν έχω πρόβλημα να υπάρχει σύνδεσμός μου εδώ, αλλά θέλω να ξεκαθαρίσω πως δε θα παρεξηγηθούμε αν τον αφαιρέσεις! Καλή χρονιά και πάλι!

Άνεμος είπε...

Να πω κι ένα μπράβο για το "Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό..." γιατί είναι έτσι πάντα και παντού. Πρέπει να μάθουμε να σταματήσουμε να τρωγόμαστε μεταξύ μας. Ποτέ δεν οδήγησε πουθενά αυτό. Μόνο όλοι μαζί μπορούμε.

kelly alamanou είπε...

ΣΟΦΟ ΚΕΙΜΕΝΟ,μ΄αρέσει ο Τolle.
Ευχαριστούμε για την ανάρτηση καλέ μου Δημήτρη.

Καλή χρονιά σε όλους.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...