Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010

Στην κρίση βιώστε ευγνωμοσύνη !


Είχαμε γράψει σε παλιότερη ανάρτηση, με τίτλο «το θαύμα της παράδοσης», και είχαμε αναλύσει ένα πιστεύω μας ότι «Το “δράμα” της ζωής μας είναι τέλειο αλλά η προσκόλλησή μας στην συγκεκριμένη έκβαση των γεγονότων, στο συγκεκριμένο αποτέλεσμα, δεν μας αφήνει να το αντιληφθούμε. Τα πάντα γίνονται με έναν και μόνο γνώμονα. Την εξέλιξη μας!»

Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα εδώ :
http://nekthl.blogspot.com/2009/11/blog-post_08.html

Είχαμε έτσι τονίσει την δύναμη της αποδοχής και της παράδοσης. Πάνω από την αποδοχή όμως υπάρχει ένα ακόμη ανώτερο επίπεδο. Δεν είναι άλλο από το αίσθημα της ευγνωμοσύνης για όσα έρχονται στη ζωή μας, καλά ή άσχημα.

Μπορεί φυσικά σήμερα να με θεωρήσετε γραφικό. Μπορεί να νομίσετε διαβάζοντας παρακάτω ότι μιλάω εκ του ασφαλούς. Θέλω όμως να ξεκαθαρίσω ότι είμαι κι εγώ ένας από τους πολλούς που αγωνίζομαι καθημερινά μέσα σ’ αυτή την φοβερή οικονομική κρίση, μέσα σε εντάσεις και άγχος, να επιβιώσω και να κρατήσω ζωντανή την επιχείρησή μου και να διατηρήσω το χαμόγελο των εργαζομένων της και το δικό μου. Προσπαθώ από τη μια, να την οργανώσω καλύτερα, να την κάνω πιο αποδοτική και να περικόψω τα περιττά έξοδα κι από την άλλη να μεταδώσω στο προσωπικό την αισιοδοξία και την πίστη μου ότι όλα γύρω μας συμβαίνουν για το καλό μας και τελικά όχι μόνο θα τα καταφέρουμε αλλά θα βγούμε και πιο δυνατοί. Προσπαθώ να τους πείσω να έχουν ευγνωμοσύνη μέσα τους και να επικεντρωθούν στα θετικά γεγονότα της ζωής τους και όχι στα αρνητικά. Προσπαθώ να βιώνω ευγνωμοσύνη. Και είναι κάποιες φορές που τα καταφέρνω !

«Κάθε κατάσταση που την αντιμετωπίζουμε με σοφία γίνεται μια ευκαιρία για θεραπεία» γράφει στα Μαθήματα θαυμάτων



Αφού όμως η οικονομική κρίση στην χώρα μας βρίσκεται σε εξέλιξη ας δούμε μερικά στατιστικά οικονομικά στοιχεία για τον πλανήτη μας :

80% των ανθρώπων, που σημαίνει από 5 από τα 6 δισεκατομμύρια ανθρώπων στο πλανήτη, ζούνε με λιγότερα από 216 εύρω το μήνα. Και από αυτούς 3 δισεκατομμύρια ζούνε με λιγότερα από 48 ευρώ το μήνα. Μονό 1 % του πληθυσμού έχει ένα κομπιούτερ. Μονό 1% έχει πάει σε πανεπιστήμιο.
.
500.000.000 άνθρωποι του κόσμου έχουν ζήσει ή ζουν σε πόλεμο ή πείνα. Εάν έχεις τραπεζικό λογαριασμό, ανήκεις στο 8% των ανθρώπων του πλανήτη που ζουν καλά. Δηλαδή 90% των ανθρώπων στον πλανήτη, ήδη, ζουν αυτό που φοβόμαστε ότι ίσως μια μέρα μπορεί να ζήσουμε - παρόλο που είναι μάλλον απίθανο να συμβεί.
.
Λέτε όλα αυτά τα άτομα, το σύνολο σχεδόν του πλανήτη να είναι δυστυχισμένα, να μην βιώνουν χαρά, να μην έχουν ελπίδα ή πίστη, να μη βιώνουν ευγνωμοσύνη για την ύπαρξή τους ; Ίσως το αντίθετο. Ίσως όταν έχουμε λιγότερα, να έχουμε και μικρότερο άγχος ότι θα τα χάσουμε ( ο βρεγμένος τη βροχή δε φοβάται) και ίσως και περισσότερη ευγνωμοσύνη για ό,τι έχουμε.
.

Υπάρχουν χίλιοι δυο λόγοι στη ζωή μας για να νιώσουμε ευγνωμοσύνη. Ευγνωμοσύνη για τα παιδιά μας, για την υγεία μας, για τους φίλους μας, για το ότι έχουμε τόσα αγαθά γύρω μας που κάνουν άνετη τη ζωή μας (φανταστείτε ότι οι βασιλιάδες πριν από μερικές δεκαετίες δεν είχαν τρεχούμενο νερό). Είναι όμως επίσης σημαντικό να εκφράζουμε ευγνωμοσύνη και για όλα όσα αποτελούν πρόκληση για μας. Όλα όσα μας πικραίνουν, μας πληγώνουν και μας θυμώνουν. Αλλά και κάτι μας μαθαίνουν. Κάτι μας δείχνουν ότι πρέπει να αλλάξουμε. Είτε σαν άτομα, είτε σαν χώρα, είτε σαν πλανήτης. Γιατί όπως έγραψε ο ποιητής : «στις δύσκολες ώρες το μάτι αρχίζει να βλέπει».

Είμαστε αιώνιες αθάνατες αγγελικές συνειδητότητες που προβάλλουμε και αποσύρουμε την συνειδητότητα μας μέσα από προσωρινά υλικά και νοερά σχήματα με σκοπό την εξέλιξή μας (αυτή είναι η δική μου πίστη). Αλλά όσοι δέχονται αυτή τη θεωρία ότι είμαστε δηλαδή πνευματικά όντα σε διαδικασία εξέλιξης, πως περιμένουν να πραγματοποιηθεί αυτή η εξέλιξη χωρίς δυσκολίες; «Ον αγαπά ο κύριος παιδεύει» είπε ο Παίσιος και είναι αλήθεια, γιατί το κάθε εμπόδιο στη ζωή μας απαιτεί μια ανύψωση της συνειδητότητάς μας για να ξεπεραστεί. Ευγνωμοσύνη λοιπόν θα πρέπει να βιώνουμε ακόμη και για τα εμπόδια που ο Θεός βάζει στο δρόμο μας. Σκεφτείτε πόσοι μύθοι και ιστορίες ζωντανεύουν αυτή την ιδέα. Η πρωταγωνίστρια του παραμυθιού πρέπει να καταφέρει να φιλήσει τον βάτραχο (αυτό κι αν είναι πρόκληση) για να τον μεταμορφώσει σε πρίγκιπα. Φίδια, δράκοι και άλλα αποκρουστικά πλάσματα συχνά είναι οι φύλακες πολύτιμων θησαυρών. Παρόμοια οι επώδυνες εμπειρίες δεν είναι δίχως νόημα. Όταν ανοίγουμε το όστρακο του πόνου βρίσκουμε σχεδόν πάντοτε ένα πνευματικό διαμάντι.

Ένας μεγάλος προφήτης είπε : “Οι άγγελοι πετούν πάνω από τη γη αναζητώντας τις ακτίνες της ευχαριστίας και της ευγνωμοσύνης που ακτινοβολούν από μια ανιδιοτελή καρδιά”



Το να νιώθουμε και να εκφράζουμε ευγνωμοσύνη για ότι έρχεται στη ζωή μας δε μας δίνει βέβαια την άδεια να δεχόμαστε παθητικά εκείνες τις πλευρές της που δεν πάνε καλά. Όμως όσο αγωνιζόμαστε να κάνουμε την τύχη να γυρίσει με το μέρος μας πρέπει να επικεντρωνόμαστε στον πλούτο και όχι στη φτώχεια μας. Κι ενώ χρειάζεται η συνειδητή προσπάθεια για να μην αδιαφορούμε για τα προβλήματά μας ή να τα παραμερίζουμε, είναι ταυτόχρονα επιτακτική η ανάγκη να βρίσκουμε πράγματα για να τα ευλογούμε. Τα παράπονα κάνουν το νου μας να προσέχει μόνον αυτά που μας λείπουν και αυτά στα οποία επικεντρώνουμε το πνεύμα μας, σταδιακά παίρνουν μορφή και στον εξωτερικό κόσμο.

Ένας τρόπος για να αναπτύξουμε την αίσθηση ευγνωμοσύνης είναι να δίνουμε μεγαλύτερη προσοχή στην ομορφιά που υπάρχει γύρω μας. Ακόμα και στα γεγονότα που φαίνονται ασήμαντα ή συνηθισμένα. Όπως, το να σβήνεις τη δίψα σου με ένα ποτήρι κρύο νερό (πόσοι αλήθεια στον πλανήτη μας διψάνε;), να χουζουρεύεις κάτω από το πάπλωμα ένα πρωινό που έξω βρέχει, να κάνεις ένα περίπατο στη φύση, να απολαμβάνεις την χορωδία από τα τριζόνια μια νύχτα με ασημένιο φεγγάρι, ή να χαίρεσαι το καφεδάκι σου παρέα με ένα καλό φίλο. Όλα τα παραπάνω πράγματα αν τα δούμε με σεβασμό μπορούν να ανεβάσουν την ευγνωμοσύνη μας στα ύψη.


Δυστυχώς η έλλειψη ευγνωμοσύνης που έχουμε εκδηλώνεται με μυριάδες τρόπους, ορισμένοι μάλιστα από τους οποίους δεν είναι πάντοτε φανεροί. Για παράδειγμα οι πιο πολλοί από μας ζούμε τη ζωή μας βιαστικά, αγνοώντας το μεγαλείο της , καθώς αγωνιζόμαστε για ένα πλήθος από δραστηριότητες που ακινητοποιούν το πνεύμα μας. Περνάμε μέσα από τοπία που λάμπουν από χρώματα και σχεδόν δεν τα βλέπουμε. Καταβροχθίζουμε βιαστικά την τροφή μας χωρίς να λέμε, ούτε καν σιωπηλά, ένα ευχαριστώ για εκείνο το ζωντανό ον που έδωσε τη ζωή του για να μας θρέψει. Κλεισμένοι μέσα στις απαιτήσεις της προσωπικής μας ζωής, πολύ συχνά αγνοούμε ή μιλάμε σκληρά σε όλους εκείνους τους φίλους, τα μέλη της οικογένειας και τους συναδέλφους που μας υποστηρίζουν στο ταξίδι της ζωής. Τον ήλιο, την ίδια την πηγή της ύπαρξής μας, τον χαιρετίζουμε πολύ συχνά με ένα ανάθεμα, ένα μουρμουρητό ή ένα στεναγμό. Τον βλέπουμε σαν ένα παρείσακτο που μας διατάζει να πετάξουμε τις κουβέρτες του ύπνου και να αρχίσουμε τις δραστηριότητες μιας ανεπιθύμητης μέρας.



Μια θαυμάσια πρακτική που μπορεί να εφαρμοστεί το πρωί πριν ακόμη ανοίξουμε τα μάτια μας είναι να δούμε και να νιώσουμε όλα τα ωραία πράγματα που υπάρχουν στη ζωή μας. Αντί να πούμε : “Ωχ πάλι ξημέρωσε”, μπορούμε να πούμε : “Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου γι’ αυτό το ωραίο πρωινό, χαίρομαι που είμαι ζωντανός. Είναι μέρα φτιαγμένη από το θεό. Θα την απολαύσω και θα τη χαρώ”. Μπορούμε επίσης να φέρουμε στο μυαλό μας μερικές από τις ευλογίες που μέχρι τώρα το σύμπαν έφερε στη ζωή μας. Δοκιμάστε το. Μπορεί να μείνετε κατάπληκτοι από το πόσο καλύτερα θα πάει η μέρα σας. Αλλά προσέξτε. Το να είσαι όλος χαρά, πριν οι άλλοι πιούν τον καφέ τους, δεν είναι κάτι που θα το εκτιμήσουν πάντοτε !


Πιστεύω ότι από τη στιγμή που νιώθεις ευγνωμοσύνη για τη ζωή και τη θεωρείς ως μια ευκαιρία για να δίνεις αγάπη, η ζωή σου αλλάζει και τη ζεις όπως θα ήθελε ο Δημιουργός μας να τη ζούμε.
.
Νιώθω πραγματική ευγνωμοσύνη που επέλεξα να ζήσω σ’ αυτή την δύσκολη σύγχρονή μεταβατική περίοδο που τόσες ευκαιρίες προσωπικής εξέλιξης και αφύπνισης μας προσφέρει. Η στιγμή αυτή της ιστορίας είναι η πιο κατάλληλη για να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας και να αλλάξουμε πνευματικά. Να αδιαφορήσουμε για τα ανόητα πράγματα που δε μπορούν να διαρκέσουν. Να αγκαλιάσουμε το πνεύμα με ταπεινοφροσύνη και ευγνωμοσύνη και να βαδίσουμε προς τον απεριόριστο εαυτό μέσα μας. Είναι πολύ όμορφο που ο ανώτερος εαυτός μας υπάρχει πάντα εκεί και μας περιμένει δημιουργώντας τις ιδανικές συνθήκες για μας, ώστε το ιερό ταξίδι μας προς αυτόν να επιταχυνθεί.

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό ...

13 σχόλια:

i am love είπε...

Υπέροχο άρθρο ;) και όντως το να βλέπουμε παντού την εσωτερική και εξωτερική ομορφιά μας ανεβάζει στα ύψη ;)
φιλιά πολλά...

delta είπε...

Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Όπως καλά γνωρίζεις, η ομορφιά, εξωτερική και εσωτερική, υπάρχει παντού. Αρκεί να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε για να την αναγνωρίσουμε.

Καλημέρα “μικρές σοφίες”

delta είπε...

@ i am love

Βιαστικός λόγω των συνθηκών ξέχασα να ρωτήσω. Τι θα έλεγες για ένα διήμερο στο Βόλο στην 1η πανελλήνια συνάντηση των bloggers εσωτερικής αναζήτησης ώστε να γνωριστούμε καλύτερα και να ενώσουμε τις δυνάμεις μας όπως λέει κι ο φίλος Επίκουρος ; Θα ήταν μεγάλη μας χαρά να σε έχουμε κοντά μας.

Με τα φτερά της ψυχής είπε...

Γεια σου Δημήτρη!Θέλει θάρρος,θέλει δύναμη αυτή η δύσκολη κατάσταση που περνάμε.
Χρειάζεται να κρατήσουμε ισορροπίες και να μην αφήσουμε το φόβο να μας παρασύρει.
Ευγνωμοσύνη και εμπιστοσύνη στον εσώτερο εαυτό μας και στην ίδια τη ζωή.Περνάμε δύσκολα αλλά θα μάθουμε από αυτό.
Θα αναθεωρήσουμε πολλά στη ζωή μας...
Και πόσο πια πάτο να πιάσουμε;Πιστεύω ότι θα βγούμε μέσα από την κρίση,με περισσότερη συνειδητότητα και αφύπνιση.
Η εξέλιξη μέσα από την αντίθεση.
Τέλειο το άρθρο σου!Να είσαι καλά!

delta είπε...

@ Με τα φτερά της ψυχής

Έχουμε απομακρυνθεί ο ένας από τον άλλον. Δεν νοιαζόμαστε πια για τον συνάνθρωπο μας. Βλέπουμε το ηλιοβασίλεμα και δεν δακρύζουμε. Έχουμε χάσει το χαμόγελό μας. Δεν περνάμε καλά πια. Και δεν το καταλαβαίνουμε. Πόσο καιρό έχετε να συναντήσετε τους φίλους σας ; Πόσο καιρό έχετε να συζητήσετε με τα παιδιά σας; Η οικονομική κρίση μας δείχνει ότι πρέπει να αλλάξουμε πολλά πράγματα, εσωτερικά και εξωτερικά και σαν άτομα και σαν λαός. Πρώτα ήλθε η πνευματική χρεοκοπία και ύστερα η οικονομική. Δυστυχώς όμως ακόμη ψάχνουμε να φορτώσουμε την ευθύνη σε κάποιους. Κι εμείς φταίμε ! Ας το πάρουμε απόφαση.

Σε ευχαριστώ πολύ Ειρήνη μου. Πάντα έχεις ένα καλό λόγο για μένα.

Με τα φτερά της ψυχής είπε...

Και βέβαια έχουμε ευθύνη!Ξέρεις Δημήτρη, ένα μάθημα που πήρα από τη ζωή είναι ότι μπορεί να μην έχεις χρήματα αλλά μπορείς να ζήσεις και χωρίς αυτά και να είσαι ευτυχισμένος!
Κι εγώ σε ευχαριστώ,για όσα μου προσφέρεις στην πορεία μου προς την αυτογνωσία.

i am love είπε...

Καλησπέρα και πάλι :), ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση. Είδα πως θα είναι 2 και 3 Ιουλίου. Θα ήθελα πολύ να έρθω απλά δεν ξέρω ακόμη το πρόγραμμα της εξεταστικής μου στη σχολή. Είμαι φοιτητής και τελειώνουμε αρχές Ιουλίου τις εξετάσεις. Αν τα μαθήματα που δίνω τελειώσουν πιο νωρίς απο τις 2 Ιουλίου θα σε ενημερώσω για να παρευρεθώ στη συνάντηση :)))
Ευχαριστώ πολύ και πάλι !!!!

delta είπε...

@ i am love

Εξετάσεις μέσα στο κατακαλόκαιρο ; Μου θύμισες τα φοιτητικά μου χρόνια τώρα. Θα κάνουμε λοιπόν μια προσευχή για να έχουν αίσιο τέλος οι εξετάσεις σου και να είσαι κοντά μας.

IANIS (Giannis Doganis) είπε...

Γεια σου Δημητρη,

Υπαρχει κατι που ειπε ο Βουδας, μ’ αρεσει πολύ και θελω παντα να το θυμαμαι : …ότι ο ωκεανός της δυστυχίας είναι απέραντος, αλλά μόλις επικεντρώνεστε στην μεταμόρφωσή της τότε αμέσως θα δείτε την ακτή…

Πραγματι - και καλα εκανες που το επισημανες - είναι πολύ σημαντικο να εστιαζομαστε παντα στη λυση και όχι στο προβλημα.

Είναι διαπιστωμενο, ότι πριν από κάθε βημα εξελιξης, παντα προηγειται ένα ειδος κρισης. Η κριση αυτή εχει σχεση με το ότι απειλειται το status, το προηγουμενο μοντελο που ειχε καθιερωθει και ριζωσει ως η ισχυουσα μορφη ζωης.

Η εκαστοτε κριση είναι η αφορμη και καταλυτης για την αλλαγη, την μεταμορφωση και την μεταβαση στο επομενο εξελικτικο σταδιο.

Και επειδη η γνωση της αληθειας είναι που απελευθερωνει, καλο είναι να γνωριζει κανεις, ότι αυτή η οικονομικη κριση είναι τεχνητη. Σχεδιαστηκε εντεχνα από δυνάμεις όχι του φωτος, ώστε να υπαρξει ελεγχος πανω στον ελληνικο χωρο.

Περιουσιοι λαοι δεν υπαρχουν, περιουσιοι όμως τοποι υπαρχουν!

Ο ελληνικός χώρος, περα από τον υπογειο ενεργειακο πλουτο, είναι πάρα πολύ σημαντικός για ολόκληρη την Γη, γιατί εδώ υπάρχουν πολλές και σημαντικές αστρικές πύλες που το τελευταιο διαστημα εχουν ενεργοποιηθει, δημιουργωντας στον Ελλαδικο χωρο ισχυρα ενεργειακα πεδια που εκλυουν πολύ υψηλη δονηση…

delta είπε...

@ IANIS

Χρειάζεται ανύψωση της επίγνωσης μας, για να αντιληφθούμε τι πραγματικά συμβαίνει, ώστε ο φόβος και η ανασφάλεια να μη διασκορπίζουν την ενέργεια μας και προς αυτή την κατεύθυνση είναι πολύ χρήσιμες οι πληροφορίες σου φίλε Γιάννη.

Αυτή η μαζική επίθεση στη χώρα μας, μας εξυπηρετεί αν καταλάβουμε τι κρύβεται πίσω από αυτή. Είναι η ευκαιρία μας να μάθουμε να σκεφτόμαστε, να μάθουμε να ερμηνεύουμε, να μάθουμε πως μας χειραγωγούν, να μάθουμε πως ο νους μας μπαίνει σε παγίδες, πως αναπαράγουμε τα μοντέλα του παρελθόντος. Μας εξυπηρετεί γιατί μας καλεί να ενδυναμώσουμε τα υγιή στοιχεία μέσα στον εαυτό μας, τα μέρη εκείνα του εαυτού μας που συνδέονται με κάτι αληθινό το οποίο μας λέει να αγνοήσουμε την τρομοκρατία, να εμπιστευθούμε το ένστικτό μας και να προχωρήσουμε προς τον στόχο μας.

Η εκάστοτε κρίση είναι η αφορμή και καταλύτης για την αλλαγή, την μεταμόρφωση και την μετάβαση στο επόμενο εξελικτικό στάδιο όπως ακριβώς μας είπες φίλε Γιάννη. Το σκοτάδι ποτέ δεν κατάφερε για μεγάλο διάστημα να υπερισχύσει του Φωτός.

Margo είπε...

Εκτός από το υπέροχο κείμενο, κρατώ και τη τελευταία φράση σου στο σχόλιο για τον Γιάννη, τονωτική ένεση κατά του φόβου και της απαισιοδοξίας "Το σκοτάδι ποτέ δεν κατάφερε για μεγάλο διάστημα να υπερισχύσει του Φωτός"
Είναι σημαντικό να το πιστέψουμε αυτό, όπως και ότι όλο αυτό είναι η ευκαιρία που περιμέναμε να αλλάξουμε ατομικά και συλλογικά. Πιστεύω πως θα γίνει, αφού αποδείχτηκε ότι η αλόγιστη απόκτηση αγαθών ήταν μία φούσκα που έσκασε και μας προσέφερε όλα αυτά τα χρόνια πλασματική και πρόσκαιρη χαρά. Είναι ευκαιρία να εκτιμήσουμε την αξία της οικογένειας, των φίλων και όλων των συνανθρώπων μας. Είναι η ευκαιρία να ενωθούμε για να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον να γίνουμε και να νιώσουμε πραγματικά συνοδοιπόροι. Να, για παράδειγμα νιώθω ευγνωμοσύνη που σας έχω γνωρίσει, γι αυτό και νιώθω πολύ τυχερή:-)

IANIS (Giannis Doganis) είπε...

...η ευγνωμοσυνη ειναι ο πιο σιγουρος τροπος ανοιγματος της καρδιας...

Καλημερα Μαρια, καλημερα Δημητρη!

delta είπε...

Καλημέρα Γιάννη
...έτσι ακριβώς είναι

Καλημέρα Μαρία

κι εγώ νοιώθω ευγνώμων που σε γνώρισα

νοιώθω επίσης σήμερα διαβάζοντας τυχαία το άρθρο σου "ο δάσκαλος"
http://margo-k.blogspot.com/2009/02/o.html
(το οποίο αξίζει όλοι να το διαβάσουν)
ότι σε ξέρω και σε καταλαβαίνω πολύ καλύτερα.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...