Υπάρχει η κρούση μιας πέτρας με ένα κεφάλι για να ανοίξει το κεφάλι, μα υπάρχει και η κρούση της πέτρας με μια άλλη πέτρα για να ανάψει φωτιά.

«...Τι πράγμα είναι οι σχέσεις και πόσο εύκολα πέφτουμε στη συνήθεια κάποιας συγκεκριμένης σχέσης. Θεωρούμε τα πράγματα δεδομένα, αποδεχόμαστε τις καταστάσεις και δεν είναι ανεκτή καμιά αλλαγή, δεν δεχόμαστε καμιά κίνηση προς την αβεβαιότητα, ούτε για ένα λεπτό. Όλα είναι τόσα καλά ρυθμισμένα, τόσο στέρεα φτιαγμένα, τόσο δεσμευμένα, που δεν υπάρχει καμία ελπίδα για λίγη φρεσκάδα, για μια καθαρή αναζωογονητική ανοιξιάτικη ανάσα.

Αν παρατηρήσουμε από πολύ κοντά, οι σχέσεις είναι κάτι πολύ πιο λεπτό, κάτι πιο γοργό κι από την αστραπή, πιο αχανές κι από την γη, γιατί οι σχέσεις είναι ζωή.

Το να είναι κανείς ξεκάθαρος στις προθέσεις του είναι πολύ επίπονη δουλειά, η πρόθεση είναι σαν μια φλόγα, που προτρέπει κάποιον ακατάπαυτα να κατανοήσει.

Καλλιεργούμε καθετί το εξωτερικό δίνοντας πολύ λίγη προσοχή σε όσα βρίσκονται μέσα μας, αλλά το μέσα είναι που τρώει πάντα το έξω. Το σκουλήκι που καταστρέφει τη φρεσκάδα του μήλου βρίσκεται μέσα του.

Χρειάζεται μεγάλη νοημοσύνη σ’ έναν άντρα και μια γυναίκα για να ξεχάσουν τους εαυτούς τους και να ζήσουν μαζί, χωρίς να παραδοθεί ο ένας στον άλλο, χωρίς να κυριαρχηθεί ο ένας από τον άλλο.

Οι σχέσεις είναι το πιο δύσκολο πράγμα στη ζωή...

…Η ζωή είναι παράξενη, συμβαίνουν τόσα πράγματα εκεί που δεν τα περιμένεις, ώστε απλώς με το ν’ αντιστέκεσαι σ’ αυτά δεν πρόκειται να λύσεις κανένα πρόβλημα. Χρειάζεται να έχεις τεράστια ευλυγισία και σταθερή καρδιά.

…Η ζωή είναι σαν μια κόψη ξυραφιού και πρέπει να περπατήσεις πάνω σ’ αυτό το μονοπάτι με εξαιρετική προσοχή και ευέλικτη σοφία.

…Τι υπέροχο μέρος που θα μπορούσε να είναι η γη με τόσο ομορφιά που υπάρχει, τόσο μεγαλείο, τόσο άφθαρτη ομορφιά!

Είμαστε παγιδευμένοι στον πόνο και δεν νοιαζόμαστε να ξεφύγουμε απ’ αυτόν, ακόμα κι όταν κάποιος μάς δείχνει το δρόμο.

…Η ζωή είναι τόσο πλούσια, έχει τόσους θησαυρούς, κι εμείς την πλησιάζουμε με άδειες καρδιές, δεν ξέρουμε πως να γεμίσουμε τις καρδιές μας με την αφθονία της ζωής».

Τζ.Κρισναμούρτι, “Γράμματα σε μια νεαρή φίλη”.

(μετάφραση: Νίκος Πιλάβιος)

Ο Τζιντου Κρισναμουρτι εδινε ομιλιες για πανω από 50 χρονια. Όμως είναι σχεδον σπανιο να βρειτε στις ομιλιες του να χρησιμοποιει τον ορο ‘αγαπη’. Όταν ηθελε να αναφερθει στην αγαπη χρησιμοποιουσε την εκφραση ‘’compassion = συμπονια’’. 

Αλλα και ο Οσσο κινειται στο ιδιο μηκος κυματος. 

Δεν απαιτειται υψηλη νοημοσυνη για να δει κανεις ποσο εχουν κακοποιηθει σε βαθος χρονου εννοιες όπως: η αγαπη, ο ερωτας, η σχεση, η πιστη, η δεσμευση, η αληθεια, η ειλικρινεια, η εμπιστοσυνη, ο αυτοσεβασμος, η αυτοεκτιμηση και ο αλληλοσεβασμος. Εχουν εκφυλιστει με τον ένα η με τον άλλο τροπο σε δεσμους, που σε κανουν σκλαβο και σκλαβωνουν και αλλους. Για να μη μιλησουμε για τις σχεσεις που χρησιμοποιουν το σεξ σαν μορφη βαμπιρισμου - κατι που είναι πολύ συχνο φαινομενο στις μερες μας με τις συχνες εναλλαγες συντροφων - ελλειψει συνειδητοτητας.

Κανοντας ο Οσσο αναφορες στις ομιλιες του για παρεμφερη θεματα, χρησιμοποιει έναν ορο που μ’ αρεσει παρα-παρα πολύ! Τον ονομάζει «φιλικότητα». Εισαγοντας την εννοια της φιλικοτητας, αυτοματα υπερβαινει κανεις το επιπεδο της οποιας σχεσης. Μιλωντας για φιλικοτητα ο Οσσο, εννοει πολύ απλα την χαρα να μοιράζεσαι χωρίς όρους, χωρίς προσδοκίες, χωρίς την επιθυμία της ανταπόδοσης, ακόμα και της ευγνωμοσύνης. 

Λεει: «Η φιλικότητα είναι η πιο αγνή μορφή αγάπης. Δεν είναι ανάγκη, δεν τη χρειάζεσαι. Είναι αφθονία, ένα ξεχείλισμα έκστασης».

Όταν ρωτησαν τον Αιβανχωφ: Τι ζηταει, τι επιδιωκει η καρδια? Απαντησε: 

Δεν χρειάζεται ούτε γνώσεις, ούτε εξουσίες. Επιζητεί την ευτυχία, να βιώσει την ευτυχία ως επέκταση και μπορεί να την βρει μόνο σε ζεστασιά, δηλαδή, στην αγάπη. Εκεί, η αγάπη αναζωογονείται. Κι έτσι την ψάχνει σε όλα τα όντα, ενώ το κρύο τη σκοτώνει.

Μπορείτε να προσφέρετε στην καρδιά όλα τα πλούτη, όλες τις εξουσίες και μάλιστα όλα τα μυστικά του σύμπαντος, και θα πει, "Όχι, δεν είναι αυτό που χρειάζομαι, δώστε μου αγάπη. Θέλω να αγαπηθώ, αλλά πάνω από όλα θέλω να αγαπώ!"

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΖΗΤΗΜΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ.

Χρειάζεται στη ζωη ο καθενας να κανει μια δέσμευση, και όταν αυτό το κανει, μονο τότε η ζωή θα του δώσει απαντήσεις.

Δεσμευση δεν σημαινει να κολλας σε κατι και να θελεις να μεινει ετσι οπως ειναι για παντα. Η ζωη ειναι μια ροη, τιποτα δεν παραμενει το ιδιο.

Στους πρωτοπορους αυτής της ζωής, η δέσμευση είναι αυτό που παραμένει, όταν στους άλλους ο …δηθεν ενθουσιασμός έχει πεθάνει…

Και η μεγαλη πλακα και συναμα παραδοξοτητα, είναι οτι με τη δέσμευση ελευθερώνεσαι απ’οτι χειρότερο εχεις μεσα σου...

«Η δέσμευση και η ταπεινότητα, οι δυο μικρές κόρες της Γαλήνης, προστάτιδες του αυτοσεβασμού».

Η δεσμευση εμπεριεχει την εννοια της αφοσιωσης αλλα και της εστιασης.

Κάνοντας μια δέσμευση, σημαίνει πολύ περισσότερα από το να πεις: "Θα προσπαθήσω".

Σημαίνει "Είμαι μέσα ολότελα. Είμαι εντελώς δεσμευμένος σ' αυτό. Ακόμη και αν τα πράγματα γίνουν χειρότερα. Ειδικά, τότε".

Κάποιος είπε κάποτε ότι τα γεράματα προσθέτουν ρυτίδες στο σώμα. Το να …εγκαταλείπεις (βλεπε: εγκαταλειψη), προσθέτει ρυτίδες στην ψυχή.

Υπαρχει ένα τραγουδι με τιτλο "σε πεθυμησα" και καπου λεει: … μα δεν πεθυμησα εσενα, τον εαυτο μου επιθυμω ερωτευμενο-δεσμευμενο. ( Ελευθερια Αρβανιτακη νομιζω..)

Είναι γεγονος ότι το αληθινό μονοπάτι δεν είναι ομαλό. Αν διαβαίνεις ένα μονοπάτι και δεν κλωτσάς σκόνη, τότε δεν περπατάς σε μονοπάτι. Κάθε φορά που κάνεις μια πραγματική αλλαγή στη ζωή σου, τα πράγματα μετακινούνται γύρω σου, φίλους αλλάζεις και οι άνθρωποι δεν είναι πάντα ευχαριστημένοι με την ανάπτυξη σου. Τα αληθινά μονοπάτια ποτέ δεν είναι ομαλά.

Επισης είναι γεγονος, ότι καθώς προχωράει κανεις στη ζωή του, δεν θα βρει υποστήριξη από όλους. Νιωθεις καλα με αυτό και συνεχιζεις να προχωρας. Δεν μπορεις να κανεις τιποτα άλλο.

Ο τροχός της ζωής γυρίζει συνέχεια. Υπαρχουν στιγμες που νιωθει κανεις, σαν ένα χάμστερ σε μια ρόδα στον φαύλο κύκλο της ζωής.

Όσο πιο πολύ τρέχεις, τόσο πιο πολλές περιστροφές κάνει. Ή, όσο πιο πολύ γυρίζει, τόσο πιο πολύ τρέχεις. Και πηγαίνεις συνεχώς ολόγυρα.

Κι αυτό συνεχίζεται. Κι όμως …δεν βλέπεις το μοτίβο! Μόλις δεις το επαναλαμβανόμενο μοτίβο, μονο τοτε μπορείς να βγεις απ’ αυτό.

Γι ’ αυτο μονο για σήμερα στάσου. Σταμάτα. Και όταν βρεθείς να τρέχεις ξανά, σταμάτα και πάλι.

Όπως ένα κουτάβι που εκπαιδεύεται.

Η ζωή επαναλαμβάνεται δίχως σκέψη. Κι αν δεν γίνεις προσεκτικός, θα συνεχίσει να επαναλαμβάνεται σαν τροχός. Γι' αυτό οι βουδιστές την ονομάζουν τροχό της ζωής και του θανάτου, τροχό του χρόνου. Κινείται σαν τροχός: Η γέννα ακολουθείται από θάνατο, ο θάνατος ακολουθείται από γέννα, η αγάπη ακολουθείται από μίσος, το μίσος ακολουθείται από αγάπη, η επιτυχία ακολουθείται από αποτυχία, η αποτυχία ακολουθείται από επιτυχία. Φτάνει να το δεις!

Αν μπορέσεις να παρατηρήσεις, έστω και για λίγες μέρες, θα δεις να προβάλλει ένα μοτίβο, ένα κυκλικό μοτίβο. Τη μια μέρα, ένα ωραίο πρωί, αισθάνεσαι πολύ καλά και ευτυχισμένος και την άλλη μέρα είσαι τόσο πεσμένος, τόσο χάλια που αρχίζεις να σκέφτεσαι την αυτοκτονία. Και μόλις χτες ήσουν τόσο γεμάτος ζωή, τόσο χαρούμενος, που ένιωθες ευγνωμοσύνη προς το Θεό, είχες μια διάθεση βαθιάς ευγνωμοσύνης, μα σήμερα είσαι όλο παράπονο και δεν βρίσκεις νόημα για να συνεχίσεις να ζεις... Κι αυτό συνεχίζεται. Κι όμως δεν βλέπεις το μοτίβο. Μόλις δεις το επαναλαμβανόμενο μοτίβο, μπορείς να βγεις απ’ αυτό…

"Στην πραγματικότητα, το ταξίδι δεν τελειώνει ποτέ. Ένα μονοπάτι τελειώνει, ένα άλλο αρχίζει. Μια πόρτα κλείνει μια άλλη ανοίγει. Φτάνεις σε μια κορυφή, υπάρχει πάντα κάποια κορυφή ακόμη ψηλότερα. Ο Θεός είναι ένα ατέλειωτο ταξίδι. Μόνο αυτοί που έχουν τόσο κουράγιο, ώστε να μην νοιάζονται για το σκοπό αλλά να είναι ευχαριστημένοι με το ταξιδι, ικανοποιημένοι μονο με το να ζουν τη στιγμή και ν’αναπτύσσονται μέσα της, μόνο αυτοί είναι ικανοί να περπατήσουν με το Όλον.

Η ζωή συνεχίζει να κινείται μπροστά. Ποτέ δεν επαναλαμβάνεται. Ακόμα κι αν φαίνεται ότι επαναλαμβάνεται, ποτέ δεν επαναλαμβάνεται. Δεν γινεται να συμβαινει αυτό. Δεν μπορεί. Αν νιώθεις ότι η ζωή επαναλαμβάνεται, είναι μόνο επειδή δεν μπορείς να νιώσεις το καινούργιο, είσαι τόσο πεθαμένος. Αλλιώς, ποτέ δεν επαναλαμβάνεται. Ένα σύννεφο που είδες το πρωί, ποτέ ξανά δε θα επιστρέψει στον ουρανό, δεν μπορεί. Ο ήλιος που ανέτειλε το πρωί, δεν θα ανατείλει ξανά, επειδή όλο το σύμπαν αύριο το πρωί θα είναι διαφορετικό. Είναι τόσο ευρύ και όλα αλλάζουν".

 Οσσο

"Ο ψυχικός πόνος που γεννιέται από το αίσθημα χωριστικότητας, αποτελεί τη βασική ανθρώπινη εμπειρία. Ωστόσο, όταν παραμένουμε συνειδητά στη σωματική αίσθηση που γεννά αυτό το αίσθημα χωριστικότητας, ερχόμαστε πιο κοντά στο να αναγνωρίσουμε την ουσιαστική της ανυπαρξία. 

Όταν φέρνουμε συνεχώς το φως της επίγνωσης στη σωματική αίσθηση που γεννούν οι πεποιθήσεις μας, οι ρόλοι μας, οι μηχανισμοί προστασίας μας, τα άγχη μας, αρχίζουμε να διαλύουμε τους περιορισμούς που έχουμε θέσει εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας, και οι οποίοι μπλοκάρουν την καθαρή επίγνωση της πραγματικότητας της ύπαρξης. Αυτό είναι το αργό, μεταμορφωτικό μονοπάτι προς την ελευθερία".

Οσσο

«Είθε και μακάρι πρώτα απο όλα να νικήσουμε την καχυποψία που έχουμε πια για τα πάντα. Δυστυχως, έχουμε φάει πια τόσες σφαλιάρες που "φυσάμε και το γιαούρτι". 

Όμως όταν κάποιος σε πλησιάσει και σου πει μια καλημέρα πριν σκεφτείς "τι θέλει απο εμένα" , ανταπόδωσε... Ακόμα και να κρύβει η καλημέρα του κάτι απο πίσω... δεν παύει να είναι μια καλή ευχή. Και κάθε καλή ευχή έχει αποτέλεσμα... Αλλωστε ο λόγος δημιουργεί πραγματικότητα, είτε το καταλαβαίνει αυτός που μιλά είτε όχι...

Να είμαστε ευλογημένοι όλοι...»

Faos satori-Faos Samadhi-Faos art Ianis / Giannis Doganis

Η εικονογραφιση του κειμενου αποτελειται από ζωγραφικα και φωτογραφικα εργα του Ιανις.

Πνευματικα δικαιωματα Φωτογραφικου υλικου αναρτησης : Γιαννης Δογανης (IANIS)