Στην κρίση βιώστε ευγνωμοσύνη !

Είχαμε γράψει σε παλιότερη ανάρτηση, με τίτλο «το θαύμα της παράδοσης», και είχαμε αναλύσει ένα πιστεύω μας ότι «Το “δράμα” της ζωής μας είναι τέλειο αλλά η προσκόλλησή μας στην συγκεκριμένη έκβαση των γεγονότων, στο συγκεκριμένο αποτέλεσμα, δεν μας αφήνει να το αντιληφθούμε. Τα πάντα γίνονται με έναν και μόνο γνώμονα. Την εξέλιξη μας!»

Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα εδώ :
http://nekthl.blogspot.com/2009/11/blog-post_08.html

Είχαμε έτσι τονίσει την δύναμη της αποδοχής και της παράδοσης. Πάνω από την αποδοχή όμως υπάρχει ένα ακόμη ανώτερο επίπεδο. Δεν είναι άλλο από το αίσθημα της ευγνωμοσύνης για όσα έρχονται στη ζωή μας, καλά ή άσχημα.

Μπορεί φυσικά σήμερα να με θεωρήσετε γραφικό. Μπορεί να νομίσετε διαβάζοντας παρακάτω ότι μιλάω εκ του ασφαλούς. Θέλω όμως να ξεκαθαρίσω ότι είμαι κι εγώ ένας από τους πολλούς που αγωνίζομαι καθημερινά μέσα σ’ αυτή την φοβερή οικονομική κρίση, μέσα σε εντάσεις και άγχος, να επιβιώσω και να κρατήσω ζωντανή την επιχείρησή μου και να διατηρήσω το χαμόγελο των εργαζομένων της και το δικό μου. Προσπαθώ από τη μια, να την οργανώσω καλύτερα, να την κάνω πιο αποδοτική και να περικόψω τα περιττά έξοδα κι από την άλλη να μεταδώσω στο προσωπικό την αισιοδοξία και την πίστη μου ότι όλα γύρω μας συμβαίνουν για το καλό μας και τελικά όχι μόνο θα τα καταφέρουμε αλλά θα βγούμε και πιο δυνατοί. Προσπαθώ να τους πείσω να έχουν ευγνωμοσύνη μέσα τους και να επικεντρωθούν στα θετικά γεγονότα της ζωής τους και όχι στα αρνητικά. Προσπαθώ να βιώνω ευγνωμοσύνη. Και είναι κάποιες φορές που τα καταφέρνω !

«Κάθε κατάσταση που την αντιμετωπίζουμε με σοφία γίνεται μια ευκαιρία για θεραπεία» γράφει στα Μαθήματα θαυμάτων

Αφού όμως η οικονομική κρίση στην χώρα μας βρίσκεται σε εξέλιξη ας δούμε μερικά στατιστικά οικονομικά στοιχεία για τον πλανήτη μας :

80% των ανθρώπων, που σημαίνει από 5 από τα 6 δισεκατομμύρια ανθρώπων στο πλανήτη, ζούνε με λιγότερα από 216 εύρω το μήνα. Και από αυτούς 3 δισεκατομμύρια ζούνε με λιγότερα από 48 ευρώ το μήνα. Μονό 1 % του πληθυσμού έχει ένα κομπιούτερ. Μονό 1% έχει πάει σε πανεπιστήμιο.

.

500.000.000 άνθρωποι του κόσμου έχουν ζήσει ή ζουν σε πόλεμο ή πείνα. Εάν έχεις τραπεζικό λογαριασμό, ανήκεις στο 8% των ανθρώπων του πλανήτη που ζουν καλά. Δηλαδή 90% των ανθρώπων στον πλανήτη, ήδη, ζουν αυτό που φοβόμαστε ότι ίσως μια μέρα μπορεί να ζήσουμε - παρόλο που είναι μάλλον απίθανο να συμβεί.

.

Λέτε όλα αυτά τα άτομα, το σύνολο σχεδόν του πλανήτη να είναι δυστυχισμένα, να μην βιώνουν χαρά, να μην έχουν ελπίδα ή πίστη, να μη βιώνουν ευγνωμοσύνη για την ύπαρξή τους ; Ίσως το αντίθετο. Ίσως όταν έχουμε λιγότερα, να έχουμε και μικρότερο άγχος ότι θα τα χάσουμε ( ο βρεγμένος τη βροχή δε φοβάται) και ίσως και περισσότερη ευγνωμοσύνη για ό,τι έχουμε.

.

Υπάρχουν χίλιοι δυο λόγοι στη ζωή μας για να νιώσουμε ευγνωμοσύνη. Ευγνωμοσύνη για τα παιδιά μας, για την υγεία μας, για τους φίλους μας, για το ότι έχουμε τόσα αγαθά γύρω μας που κάνουν άνετη τη ζωή μας (φανταστείτε ότι οι βασιλιάδες πριν από μερικές δεκαετίες δεν είχαν τρεχούμενο νερό). Είναι όμως επίσης σημαντικό να εκφράζουμε ευγνωμοσύνη και για όλα όσα αποτελούν πρόκληση για μας. Όλα όσα μας πικραίνουν, μας πληγώνουν και μας θυμώνουν. Αλλά και κάτι μας μαθαίνουν. Κάτι μας δείχνουν ότι πρέπει να αλλάξουμε. Είτε σαν άτομα, είτε σαν χώρα, είτε σαν πλανήτης. Γιατί όπως έγραψε ο ποιητής : «στις δύσκολες ώρες το μάτι αρχίζει να βλέπει».

Είμαστε αιώνιες αθάνατες αγγελικές συνειδητότητες που προβάλλουμε και αποσύρουμε την συνειδητότητα μας μέσα από προσωρινά υλικά και νοερά σχήματα με σκοπό την εξέλιξή μας (αυτή είναι η δική μου πίστη). Αλλά όσοι δέχονται αυτή τη θεωρία ότι είμαστε δηλαδή πνευματικά όντα σε διαδικασία εξέλιξης, πως περιμένουν να πραγματοποιηθεί αυτή η εξέλιξη χωρίς δυσκολίες; «Ον αγαπά ο κύριος παιδεύει» είπε ο Παίσιος και είναι αλήθεια, γιατί το κάθε εμπόδιο στη ζωή μας απαιτεί μια ανύψωση της συνειδητότητάς μας για να ξεπεραστεί. Ευγνωμοσύνη λοιπόν θα πρέπει να βιώνουμε ακόμη και για τα εμπόδια που ο Θεός βάζει στο δρόμο μας. Σκεφτείτε πόσοι μύθοι και ιστορίες ζωντανεύουν αυτή την ιδέα. Η πρωταγωνίστρια του παραμυθιού πρέπει να καταφέρει να φιλήσει τον βάτραχο (αυτό κι αν είναι πρόκληση) για να τον μεταμορφώσει σε πρίγκιπα. Φίδια, δράκοι και άλλα αποκρουστικά πλάσματα συχνά είναι οι φύλακες πολύτιμων θησαυρών. Παρόμοια οι επώδυνες εμπειρίες δεν είναι δίχως νόημα. Όταν ανοίγουμε το όστρακο του πόνου βρίσκουμε σχεδόν πάντοτε ένα πνευματικό διαμάντι.

Ένας μεγάλος προφήτης είπε : “Οι άγγελοι πετούν πάνω από τη γη αναζητώντας τις ακτίνες της ευχαριστίας και της ευγνωμοσύνης που ακτινοβολούν από μια ανιδιοτελή καρδιά”

Το να νιώθουμε και να εκφράζουμε ευγνωμοσύνη για ότι έρχεται στη ζωή μας δε μας δίνει βέβαια την άδεια να δεχόμαστε παθητικά εκείνες τις πλευρές της που δεν πάνε καλά. Όμως όσο αγωνιζόμαστε να κάνουμε την τύχη να γυρίσει με το μέρος μας πρέπει να επικεντρωνόμαστε στον πλούτο και όχι στη φτώχεια μας. Κι ενώ χρειάζεται η συνειδητή προσπάθεια για να μην αδιαφορούμε για τα προβλήματά μας ή να τα παραμερίζουμε, είναι ταυτόχρονα επιτακτική η ανάγκη να βρίσκουμε πράγματα για να τα ευλογούμε. Τα παράπονα κάνουν το νου μας να προσέχει μόνον αυτά που μας λείπουν και αυτά στα οποία επικεντρώνουμε το πνεύμα μας, σταδιακά παίρνουν μορφή και στον εξωτερικό κόσμο.

Ένας τρόπος για να αναπτύξουμε την αίσθηση ευγνωμοσύνης είναι να δίνουμε μεγαλύτερη προσοχή στην ομορφιά που υπάρχει γύρω μας. Ακόμα και στα γεγονότα που φαίνονται ασήμαντα ή συνηθισμένα. Όπως, το να σβήνεις τη δίψα σου με ένα ποτήρι κρύο νερό (πόσοι αλήθεια στον πλανήτη μας διψάνε;), να χουζουρεύεις κάτω από το πάπλωμα ένα πρωινό που έξω βρέχει, να κάνεις ένα περίπατο στη φύση, να απολαμβάνεις την χορωδία από τα τριζόνια μια νύχτα με ασημένιο φεγγάρι, ή να χαίρεσαι το καφεδάκι σου παρέα με ένα καλό φίλο. Όλα τα παραπάνω πράγματα αν τα δούμε με σεβασμό μπορούν να ανεβάσουν την ευγνωμοσύνη μας στα ύψη.

Δυστυχώς η έλλειψη ευγνωμοσύνης που έχουμε εκδηλώνεται με μυριάδες τρόπους, ορισμένοι μάλιστα από τους οποίους δεν είναι πάντοτε φανεροί. Για παράδειγμα οι πιο πολλοί από μας ζούμε τη ζωή μας βιαστικά, αγνοώντας το μεγαλείο της , καθώς αγωνιζόμαστε για ένα πλήθος από δραστηριότητες που ακινητοποιούν το πνεύμα μας. Περνάμε μέσα από τοπία που λάμπουν από χρώματα και σχεδόν δεν τα βλέπουμε. Καταβροχθίζουμε βιαστικά την τροφή μας χωρίς να λέμε, ούτε καν σιωπηλά, ένα ευχαριστώ για εκείνο το ζωντανό ον που έδωσε τη ζωή του για να μας θρέψει. Κλεισμένοι μέσα στις απαιτήσεις της προσωπικής μας ζωής, πολύ συχνά αγνοούμε ή μιλάμε σκληρά σε όλους εκείνους τους φίλους, τα μέλη της οικογένειας και τους συναδέλφους που μας υποστηρίζουν στο ταξίδι της ζωής. Τον ήλιο, την ίδια την πηγή της ύπαρξής μας, τον χαιρετίζουμε πολύ συχνά με ένα ανάθεμα, ένα μουρμουρητό ή ένα στεναγμό. Τον βλέπουμε σαν ένα παρείσακτο που μας διατάζει να πετάξουμε τις κουβέρτες του ύπνου και να αρχίσουμε τις δραστηριότητες μιας ανεπιθύμητης μέρας.

Μια θαυμάσια πρακτική που μπορεί να εφαρμοστεί το πρωί πριν ακόμη ανοίξουμε τα μάτια μας είναι να δούμε και να νιώσουμε όλα τα ωραία πράγματα που υπάρχουν στη ζωή μας. Αντί να πούμε : “Ωχ πάλι ξημέρωσε”, μπορούμε να πούμε : “Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου γι’ αυτό το ωραίο πρωινό, χαίρομαι που είμαι ζωντανός. Είναι μέρα φτιαγμένη από το θεό. Θα την απολαύσω και θα τη χαρώ”. Μπορούμε επίσης να φέρουμε στο μυαλό μας μερικές από τις ευλογίες που μέχρι τώρα το σύμπαν έφερε στη ζωή μας. Δοκιμάστε το. Μπορεί να μείνετε κατάπληκτοι από το πόσο καλύτερα θα πάει η μέρα σας. Αλλά προσέξτε. Το να είσαι όλος χαρά, πριν οι άλλοι πιούν τον καφέ τους, δεν είναι κάτι που θα το εκτιμήσουν πάντοτε !

Πιστεύω ότι από τη στιγμή που νιώθεις ευγνωμοσύνη για τη ζωή και τη θεωρείς ως μια ευκαιρία για να δίνεις αγάπη, η ζωή σου αλλάζει και τη ζεις όπως θα ήθελε ο Δημιουργός μας να τη ζούμε.

.

Νιώθω πραγματική ευγνωμοσύνη που επέλεξα να ζήσω σ’ αυτή την δύσκολη σύγχρονή μεταβατική περίοδο που τόσες ευκαιρίες προσωπικής εξέλιξης και αφύπνισης μας προσφέρει. Η στιγμή αυτή της ιστορίας είναι η πιο κατάλληλη για να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας και να αλλάξουμε πνευματικά. Να αδιαφορήσουμε για τα ανόητα πράγματα που δε μπορούν να διαρκέσουν. Να αγκαλιάσουμε το πνεύμα με ταπεινοφροσύνη και ευγνωμοσύνη και να βαδίσουμε προς τον απεριόριστο εαυτό μέσα μας. Είναι πολύ όμορφο που ο ανώτερος εαυτός μας υπάρχει πάντα εκεί και μας περιμένει δημιουργώντας τις ιδανικές συνθήκες για μας, ώστε το ιερό ταξίδι μας προς αυτόν να επιταχυνθεί.

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό ...