Στις πρώτες εξετάσεις μείναμε μετεξεταστέοι
Λόγια λόγια λόγια ...
Λόγια ψεύτικα
Κάθομαι και διαβάζω τι γράφετε
Και δεν θέλω να διαβάζω
Θέλω να γράψω κάτι
Και δεν έχω πια τι να γράψω
Αντί να χτίσουμε γέφυρες, χτίσαμε τείχη
Μια πόλη έμεινε ατείχιστη μόνον …
Διαβάστε τον ...
Διαβάστε τον προσεχτικά ...
http://stavrosn.blogspot.com/2009/11/blog-post.html
«Τους τα συγχωρούμε αμέσως, τους αγαπάμε όλους, τους αγκαλιάζουμε όλους και αποδεικνύουμε ότι είμαστε πνευματικοί συναγωνιστές και αδέρφια και η αγάπη μας είναι πάνω από τις διαφορές μας!!!Αν δε το αποδείξουμε αυτό εμείς, ποιοι θα το αποδείξουν;»
Λόγια λόγια λόγια ...
Λόγια ψεύτικα
Κάθομαι και διαβάζω τι γράφετε
Και δεν θέλω να διαβάζω
Θέλω να γράψω κάτι
Και δεν έχω πια τι να γράψω
Αντί να χτίσουμε γέφυρες, χτίσαμε τείχη
Μια πόλη έμεινε ατείχιστη μόνον …
Διαβάστε τον ...
Διαβάστε τον προσεχτικά ...
http://stavrosn.blogspot.com/2009/11/blog-post.html
«Τους τα συγχωρούμε αμέσως, τους αγαπάμε όλους, τους αγκαλιάζουμε όλους και αποδεικνύουμε ότι είμαστε πνευματικοί συναγωνιστές και αδέρφια και η αγάπη μας είναι πάνω από τις διαφορές μας!!!Αν δε το αποδείξουμε αυτό εμείς, ποιοι θα το αποδείξουν;»
Μπορούμε να το αποδείξουμε ;
Είμαστε σίγουροι ότι μπορούμε ;
Τότε να κοιτάξουμε τα θύματα αυτού του πολέμου.
Και να πάψουμε να βαυκαλιζόμαστε μεταξύ μας ανοήτως.
Η πεταλούδα μεταμορφώθηκε σε κάμπια. Ποιος την είδε ;
Μετά σε άλογο που προσπαθεί να υπερπηδήσει το εμπόδιο.
Ποιος το κατάλαβε ;
Αν δε το αποδείξουμε αυτό εμείς, ποιοι θα το αποδείξουν;
Αναρωτιόμαστε ακόμη ;
Το σπίτι της μπήκαμε και κάψαμε.
Τι έφταιξε εκείνη ;
Της ζήτησε κανείς συγγνώμη ;
Την συγγνώμη όμως την λέμε στον αέρα. Όπως τα λόγια μας. Λόγια του αέρος.
Αντί να χτίσουμε γέφυρες χτίσαμε τείχη
Πρώτα θα γκρεμίσουμε τα τείχη.
Έπειτα θα αγκαλιάσουμε τα θύματα.
Και μετά θα ξαναγράψουμε.
Αν έχουμε λίγη τσίπα επάνω μας.
Στην ανηφόρα να σας δω.
Μου είπαν να βγάλω την ψυχή μου
Δεν ξέρω αν τα κατάφερα …
.
Συνοιδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό ;;;
9 σχόλια:
Ας ψάχνουμε για την αλήθεια σε ένα κόσμο που κυριαρχεί η κακία..
Έχουμε όντως όλοι τον ίδιο προορισμό. Και αυτός ο δρόμος που βαδίζουμε δεν θα αργήσει να γίνει εμφανής στα μάτια όλων.
Αρνούμαστε να επιτρέψουμε στους γύρω μας την επιλογή του αυτοπροσδιορισμού. Δεν παρατηρούμε τις αλλαγές. Δεχόμαστε τις συγγνώμες δεν εξετάζουμε ποτέ τα κίνητρα. Ζητάμε συγχώρεση χωρίς να προσφέρουμε επιχειρήματα. Αποδεχόμαστε τα λάθη μας, χωρίς να τα εξετάζουμε πραγματικά.
Κόβουμε το νήμα, ξεχνώντας την εκκίνηση.
Δεν υπάρχει θυμός, δεν υπάρχει πόνος. Υπάρχει συνέχεια. Και τη συνέχεια αυτή πρέπει να ακολουθούμε με συνέπεια και αξιοπρέπεια.
Ας μάθουμε να αναγνωρίζουμε την ενέργεια. Να μην την κλέβουμε, να την αναπαράγουμε.
Να ακουμπήσουμε ο ένας στον άλλο με ειλικρίνεια, αφοσίωση και εμπιστοσύνη.
Να χαρούμε, να γκουφάρουμε, να σοβαρευτούμε, να τραγουδήσουμε,να σιωπήσουμε...
Χάρηκα που σας βρήκα.
"Να επαγρυπνείτε και να προσεύχεστε" είναι η κληρονομιά που άφησε ο Χριστός στους τολμηρούς. Το να επαγρυπνείς σημαίνει να το κάνεις όλο ξύπνιος. Να προσευχηθείς είναι να αισθανθείς τη φλογερή επιθυμία να είσαι.
Τα λόγια αυτά είναι η πυξίδα του Δρόμου. Τα ίδια είπαν όλοι οι μεγάλοι Μύστες με τον τρόπο τους.
Ειναι τα εργαλεία για να αρχίσουν να πέφτουν οι πρώτοι σοβάδες από τα τείχη. Αρκεί να θυμόμαστε πως οι καλές κι ευγενικές προθέσεις δεν είναι ποτέ αρκετές. Πρέπει να γίνουν ζωή.
Άλλωστε "ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με τις καλύτερες προθέσεις"
Να γνωρίζεις ποιός είσαι κάθε δεδομένη στιγμή. Πότε πρέπει να σταματήσεις να θές να είσαι γιατί είσαι ήδη αυτό που θές.
Κανείς δεν είναι το δεκανίκι ή ο νοσοκόμος ή ο ψυχίατρος κανενός.
Οι εκάστοτε δράσεις υπαγορεύονται από τα εκάστοτε δεδομένα.
'Εδώ είναι ο παράδεισος και η κόλαση εδώ' λέει το άσμα.
Και κουτάλι δεν υπάρχει. Μόνο εμείς.
Αχ, δε σε αντιλαμβάνομαι αγαπητέ φίλε delta…
Το ξαναδιάβασα και δε μπορώ να βρω τι σε πείραξε!
Τι «Διαβάστε τον, διαβάστε τον προσεχτικά!» είναι αυτά;
Μήπως δε διατύπωσα την άποψή μου κόσμια και πολιτισμένα ;
Μήπως απαγορεύεται να έχω μια τρίτη άποψη, κατά τη γνώμη μου πυροσβεστική,
μεταξύ φίλων αρθρογράφων που διαβάζω και εκτιμώ;
Αυτό σημαίνει ότι η Ατείχιστη Πόλη είναι μια και μοναδική και άλλη δεν είναι;
@ stavrosn
Μόνον εσένα και την ατείχιστη πόλη δεν είχε στόχο το κείμενο φίλε Σταύρο. Μόνον εσένα ...
Το άρθρο «Δόξα στο Θεό σου» άριστο . Γι’ αυτό και η προτροπή να διαβαστεί από όλους.
Το “διαβάστε το προσεχτικά” υποδηλώνει ότι αξίζει πράγματι να διαβαστεί με προσοχή.
Τα πρόσθετα σχόλια εξαιρετικά και οι προτροπές σου συγκινητικές. Υποδεικνύουν άνθρωπο με αγνές προθέσεις.
Αυτό είναι το κακό με την επικοινωνία μέσω διαδικτύου. Πολλές φορές κινδυνεύεις να παρεξηγηθείς. Κι εγώ πάντα είχα καλές προθέσεις.
Για τις προθέσεις των υπολοίπων δεν είμαι σίγουρος. Εκτός από την αφορμή της επίθεσης υπάρχουν και τα αίτια και αυτά πρέπει να αναζητηθούν. Καλό είναι πάντα να προσπαθούμε να βλέπουμε πίσω από τα φαινόμενα.
Ο λόγος της ανάρτησης ήταν συγκεκριμένος και ξεκάθαρος. Έκλεισε ένα blog και εξαφανίστηκε ένα πρόσωπο από την παρέα όλων μας και κανένας δεν ρώτησε, κανένας δεν ενδιαφέρθηκε. Και αμέσως επανήλθαμε στον ονειρικό μας κόσμο. Με τα μεγάλα όμορφα λόγια. Χωρίς ουσία.
Η ευθύνη βέβαια είναι και δική μου. Δυστυχώς άφησα τον συναισθηματικό μου κόσμο ατείχιστο για μια στιγμή και αντέδρασα. Έστω και κόσμια όπως αναφέρεις.
Ας αναλογιστεί ο καθένας το μερίδιο της δικής του ευθύνης
Να το πω πιο απλά
Βρισκόμαστε δυο γνωστοί στο σπίτι ενός φίλου.
Μαλώνουμε (δεν εξετάζω ποιος φταίει) και τα κάνουμε γυαλιά καρφιά.
Μετά από μέρες τα ξαναβρίσκουμε και αρχίζουμε να μιλάμε για αγάπη, για αδελφοσύνη, για κοινούς αγώνες κλπ.
Τον φίλο μας ποιος θα τον αποζημιώσει ;
Εγώ τουλάχιστον ζήτησα ένα συγγνώμη ως όφειλα.
Υ.Σ. Τα «λάθη» συγχωρούνται όταν δεν γίνονται σκόπιμα διότι τότε παύουν να είναι λάθη.
Αχ, αχ, αχ φίλε μου delta!
Τα κατάφερες πολύ καλά!
Με αιφνιδίασες πάρα πολύ ευχάριστα και με συγκίνησες!
Έχοντας συνηθίσει να βλέπω ανθρώπους να διεκδικούν πεισματικά το όποιο «δίκιο» τους δεν περίμενα μια τέτοια άμεση τοποθέτηση καρδιάς!
Να είσαι πάντα καλά!
ΝΑΙ, συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό!
ΟΛΟΙ!
Κανω φιλοτιμες προσπαθειες να κλεισω μια…σκοτεινη παρενθεση που αλλοι ανοιξαν και μαλιστα σε «ξενο αχυρωνα», αλλα τα γεγονοτα και η ..συγχρονικοτητα δεν μ’ αφηνουν…
Όχι φιλε μου Δημητρη … Δεν αποτυχαμε!
Η …συνεχεια στην αναρτηση :
“Δεν φταιει ο καθρεπτης, αλλα αυτος που καθρεπτιζεται ”.
Δημοσίευση σχολίου