Επειδή η ζωή θέλει και χιούμορ όπως ανέφερε και ο φίλος Γιάννης, και καθώς σε αυτό εδώ το καφενείο αναρτήθηκαν άρθρα για την ζωή, την αγάπη και τον θάνατο παραθέτω το παρακάτω ανέκδοτο, έτσι για να φτιάξει η μέρα μας:
Ήταν κάποτε ένα ζευγάρι ηλικιωμένων και συζητάν μεταξύ τους για το πόσο πολύ αγαπάει ο ένας τον άλλον.
Κάποια στιγμή λέει η γιαγιά στον παππού: Θα ήθελα να πέθαινα πριν από σένα, δεν μπορώ να ζήσω μετά μόνη!
Απαντά ο παππούς: Όχι εγώ θα ήθελα να πεθάνω πριν από σένα, Τι θα απογίνω μετά μόνος;
Γιαγιά: Τι είναι αυτά που λες; Εγώ πρέπει να φύγω αγαπημένε μου πρώτη!
Κάποια στιγμή ο παππούς λέει στην γιαγιά: Κυρά φεύγω πάω στο καφενείο.
Μετά από λίγο χτυπά η πόρτα: Τακ, τακ τακ.
Ποιος είναι; ρωτά η γριά και ανοίγει ταυτόχρονα την πόρτα.
Ο Χάρος απαντά ο μαυροφορεμένος κύριος με το δρεπάνι!
Στο καφενείο, στο καφενείο! Απαντά η γιαγιά!
Καλή σας μέρα λοιπόν!
Ήταν κάποτε ένα ζευγάρι ηλικιωμένων και συζητάν μεταξύ τους για το πόσο πολύ αγαπάει ο ένας τον άλλον.
Κάποια στιγμή λέει η γιαγιά στον παππού: Θα ήθελα να πέθαινα πριν από σένα, δεν μπορώ να ζήσω μετά μόνη!
Απαντά ο παππούς: Όχι εγώ θα ήθελα να πεθάνω πριν από σένα, Τι θα απογίνω μετά μόνος;
Γιαγιά: Τι είναι αυτά που λες; Εγώ πρέπει να φύγω αγαπημένε μου πρώτη!
Κάποια στιγμή ο παππούς λέει στην γιαγιά: Κυρά φεύγω πάω στο καφενείο.
Μετά από λίγο χτυπά η πόρτα: Τακ, τακ τακ.
Ποιος είναι; ρωτά η γριά και ανοίγει ταυτόχρονα την πόρτα.
Ο Χάρος απαντά ο μαυροφορεμένος κύριος με το δρεπάνι!
Στο καφενείο, στο καφενείο! Απαντά η γιαγιά!
Καλή σας μέρα λοιπόν!
2 σχόλια:
Η ποιότητα – οι αρετές – εκδηλώνεται σε αξίες και η ζωή γίνεται πολύτιμη και ανεκτίμητη.
Δεν πάει χαμένη. Τα ελαττώματα αχρηστεύουν τη ζωή η οποία καταντάει χωρίς αξία.
Τότε η ζωή δεν έχει ποιότητα και όταν κάτι δεν έχει ποιότητα σημαίνει ότι δεν έχει καθόλου αξία ή δεν χρησιμεύει σε κανέναν.
Η ανάπτυξη των αρετών είναι η αρχή της εμπέδωσης των αξιών.
Οι αξίες δεν είναι τίποτε άλλο παρά το ώριμο στάδιο των αρετών.
Καλού κακού πάντως φίλε μου, όταν φεύγεις από το σπίτι, μην δίνεις αναφορά στη γυναίκα σου !
Γελιο, η μεγαλη αφυπνιση, το σίγουρο παυσίλυπο. Φάρμακο που δεν γίνεται ποτέ φαρμάκι.
http://ianisdo-anando.blogspot.com/search/label/%CE%93%CE%B5%CE%BB%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B9%CE%B1
Δεν είναι καθολου τυχαιο που όλοι οι μυστικιστές όταν έρχονταν η στιγμή της φωτισης- ξεκαρδίζονταν σε τρανταχτά γέλια και μετά, βυθίζονταν στην απόλυτη σιωπή και αταραξία.
Ευχαριστω lamda για την …στιγμιαια αφυπνιση!, αλλα και τον Δημητρη για την…συμβουλη του, γενικευοντας την!
Δημοσίευση σχολίου