Δεν φταιει ο καθρεπτης αλλα αυτος που καθρεπτιζεται.

Κανω φιλοτιμες προσπαθειες να κλεισω μια…σκοτεινη παρενθεση που αλλοι ανοιξαν και μαλιστα ασεβως σε «ξενο αχυρωνα», αλλα τα γεγονοτα και η ..συγχρονικοτητα δεν μ’ αφηνουν….

Όχι φιλε μου Δημητρη - και ισως ειναι η πρωτη φορα που διαφωνω όχι μαζι σου, αλλα με τους συναισθηματισμους σου - Δεν αποτυχαμε!

Δεν μπορει να θεωρηθει αποτυχια όταν εισαι ο εαυτος σου και δεν υποδυεσαι ρολους, ειτε πυροσβεστικους, ειτε καταπινεις το σερβιρισμενο δηλητηριο σαν να μη συμβαινει τιποτα. Όχι πια άλλη υποκρισια, όχι πια άλλη καταπιεση, όχι πια ΔΗΘΕΝ συμπεριφορες. Το πιο εκκεντρικο και εντιμο πραγμα είναι να εισαι ο εαυτος σου!

Χθες σε μια τυχαια βολτα, ειδα ότι εκτος των αλλων αναφερθηκε και το ονομα μου στην «ατειχιστη πολη». Η αναρτηση του φιλου Stavrosn αψογη από κάθε αποψη και την συνυπογραφω. Στα σχολια του όμως , εχασε την νηφαλιοτητα του αποστασιοποιημενου παρατηρητη και ΠΗΡΕ ΘΕΣΗ καθολου αντικειμενικη, ειτε υπερασπισης ( …εκει που σε χρωστανε, σου ζητανε και τα ρεστα, που λεει και ο σοφος λαος), ειτε «πυροσβεσης».

Ενιωσα την υποχρεωση ν’αφησω ένα σχολιο,
το κατωθι…:

- Όχι στην αναρτηση σου (που την βρισκω αψογη!) αλλα στα σχολια σου, ας μου επιτραπει να πω ότι διεκρινα μια ελλειψη αντικειμενικοτητας που πιθανον θα μπορουσε να εμπεριεχει και δοση αφελειας η προσεγγισης των …γεγονοτων μονομερως συναισθηματικα…
Ο νομος της δρασης / αντιδρασης δεν κανει διακρισεις.

Ξερεις αγαπητε μου.... είναι τελειως διαφορετικο να κρινεις η να χαρακτηριζεις ακομη και βριζοντας, καταστασεις γεγονοτα η συμπεριφορες, από το να χαρακτηριζεις, ταμπελοποιεις, συκοφαντεις, προσωπα που μαλιστα εμφανιζονται επωνυμα στο τωρα η σε βαθος χρονου…

Ο γραφων ανωνυμα είναι μια περσονα, ενώ ο γραφων επωνυμα είναι και φυσικο προσωπο και περσονα γι’αυτόν που δεν τον ξερει. Ο ανωνυμος αποδεχεται την ανωνυμια του –επιλογη του είναι, και κρινεται για την περσονα του και είναι ανυποστατο να ενοχλειται για την οποια κριση, γιατι στην ουσια κρινεις την περσονα του και όχι τον ιδιο, μια δυνατοτητα που ευλογα στερειται το φυσικο προσωπο…

Μπορει να σε βριζει ο οποιοσδηποτε, δεν χρειαζεται κανεις να το παρει Προσωπικα(το Εγω)… Είναι τελειως διαφορετικο όμως να θιγεται η αξιοπρεπεια σου.
Είναι κατανοητη αυτή η διαφορα??

Να με συμπαθας και ελπιζω ότι θα εχω την κατανοηση σου, αλλα στο παρον πεπερασμενο επιπεδο εξελιξης που βρισκομαι τωρα και από το οποιο μιλαω, καλως η κακως, εμφανιζω μια μορφη αλλεργιας προς κάθε μορφη παραπληροφορησης, παραποιησης της αληθειας, ατεκμηριωτης λασπολογιας-μπουρδολογιας , συκοφαντιας, και εν γενει προς κάθε μορφη Ασεβειας απ’οπου και αν προερχεται και οποιος και αν είναι ο αποδεκτης, ειτε γνωστος και φιλος ειτε το αδεσποτο σκυλακι και ο αστεγος του πεζοδρομιου…


Στην λεξη κλειδι ΣΕΒΑΣΜΟΣ που θετεις, ας μου επιτραπει να θεσω και μια άλλη εννοια εξ’ισου σημαντικη: Δ-Ι-Α-Κ-Ρ-Ι-Σ-Η.

Κλεινοντας, παραθετω την δικη μου προσευχη που θα μπορουσε να εχει αποδεκτη τον εκαστοτε θεο του καθενος μας!

Βοηθησε με Θεε μου,
Να μαθω να ξεχωριζω την ηρα από το σταχυ
και να μπορω ν’αφηνω τα μικρα πραγματα να πεφτουν κατω.
Αμην.

Σ’ευχαριστω για την φιλοξενια. «Αφιεσθε ημων»! -


Αυτό λοιπον ηταν το σχολιο μου…

Ο παντα ευγενης και με αγνες προθεσεις Stavrosn με ενημερωσε ότι δεν θα ηθελε να δωσει συνεχεια σε μια «παρεξηγηση» και θα προτιμουσε να μην το κανει αναρτηση, αν φυσικα συμφωνουσα και γω. Του απαντησα , ας κανει ότι κρινει πιο σοφο.

Αυτά για την ενημερωση του κάθε ενδιαφερομενου και ας βγαλει ο καθενας τα συμπερασματα του.



Ουτε ο Ιησους ειμαι,, αλλα δεν θα ξεχασω ποτε, ότι ενας Ιησους χρειαστηκε να παρει τον βουρδουλα στο χερι με πληρη αποταυτιση και πληρη επιγνωση…

Όμως…

Αυτό που φαίνεται δεν είναι πάντα αυτό που είναι!

"Τότε δοκούν εκάστω, τούτω και είναι" Πρωταγόρας
(Αν κάποιος θεωρεί κάτι σαν υπαρκτό, αυτό θα είναι και η δική του πραγματικότητα).

Πιστευετε Κυριοι και Κυριες ότι το θεμα είναι προσωπικο?
Πιστευετε ότι προκειται για μια ακομη εγω-ικη αντιπαραθεση?
Πιστευετε ότι υπαρχει πλεονασμα μαζοχισμου ώστε να αναμιχθουμε σε μια σκοταδιστικη προκληση που πρωτα απ’όλα φθειρει εμας τους ιδιους?

Το να τοποθετηθεις με τους οποιους χαρακτηρισμους όχι επι προσωπικου, αλλα χαρακτηριζοντας συμπεριφορες, δεν είναι παρα ενας ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ για να δει, ο χωρις επιγνωση επιτιθεμενος την συμπεριφορα του. Και είναι το μεγιστο δωρο Αφυπνισης που μπορεις να του προσφερεις….

Στην φαρισαικη κοινωνια που ζουμε και ο «βουρδουλας», αλλα και το «ουστ από δω» επιβαλλονται, δινοντας ετσι ένα γερο πληγμα στην φαντασιακη αντιληψη περι τροπων καλης συμπεριφορας , δηθεν ενοτητας, δηθεν αγαπης, και άλλων γλυκαναλατων βαρυγδουπων συναισθηματισμων… «Τα μεγαλα, τα ωραια λογια χωρις ουσια» που λεει και ο delta. Για να γεννηθει το καινουργιο, πρεπει να πεθανει το παλιο…

Ομορφο είναι το αληθινο. Απλώς όσο πιο πολύ τα βρίσκεις με τον εαυτό σου, τόσο πιο πολύ τολμάς να κοιτας με διαυγεια χωρις φιλτρα και παραμορφωτικους φακους. Και αυτό γιατί έχεις ένα δεδομένο, εχεις ένα κεντρο, έχεις τον εαυτό σου, τον έχεις κερδίσει και από εκεί και πέρα είσαι διατεθειμένος να χάσεις πολλά πράγματα και πολλούς ανθρώπους.

Όταν βρεις τον εαυτό σου είσαι Ο.Κ.…ξέρεις δηλαδή με ποιον θα περπατήσεις στην ζωή, θα πάρεις τον εαυτό σου και θα πας κάπου. Όταν δεν έχεις τον εαυτό σου, κάθε μέρα θέλεις παρέες, θελεις οπαδους, θελεις υποστηριχτες, θέλεις επιβεβαίωση, θέλεις χειροκρότημα, θελεις λιβανισμα, θελεις επισκεψιμοτητα στο μπλογκ σου, κ.ο.κ. Αυτά όμως είναι πολύ μικρά σε σχέση με το να βρεις τον εαυτό σου και να είσαι μια χαρά όταν κάθεσαι μόνος σου, ειτε χορευοντας, ειτε τραγουδωντας, ειτε σιωπαινοντας.

Το θέμα είναι ότι λειτουργούμε σαν πρόβατα όταν αναμεταδίδουμε πληροφορίες για πράγματα που δεν γνωρίζουμε, αλλα και όταν δεχομαστε παθητικα αυτές τις πληροφοριες η τις οποιες αηθεις επιθεσεις και απλα το βουλωνουμε.

Εχω μαθει να σεβομαι και να τιμω τους δασκαλους-οδηγους μου και τους χωρους που με φιλοξενουν και οπου αρθογραφω. Δεν είναι ότι εχουν αναγκη υποστηριξης…Αυτή είναι δικη μου προσωπικη αναγκη… Ηταν απιστευτα ευκολο και βολικο για το εγω μου να κανω τον μακακα που σφυριζει αδιαφορα …εγω θα βγαλω το φιδι από την τρυπα… Αυτή όμως η αμορφωσιά, το “κοίτα την πάρτη σου”, είναι η αρχή όλων των κακών. Και αν η αμορφωσιά δεν πάψει να υφίσταται, θα διαιωνίζουμε για πάντα ένα έθνος ιδιοτελων αδιάφορων και θα ξεσπάμε τα νεύρα μας και την λασπη μας μόνο εκεί που μας παίρνει και κει που δεν βρισκουμε καμια αντισταση και καμια αντιδραση…

Προσπαθώ πάντα με αυτά που λέω να μην αδικήσω κανένα, αλλά όχι και να μην πω αυτά που σκέφτομαι. Η συνεχιζεις να χαιδευεις τ’αυτια του κλασικού μακάκα νεοελληνα (όπως θα έλεγε και ο Γεωργίου) η του τα χωνεις φορα παρτιδα. Το να τα έχεις καλά με όλους είναι η αδυναμία του να τα έχεις καλά με έναν. Η πιο απλα, η αδυναμία να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου.

Πιστευω στην απολυτη ελευθερια εκφρασης και ουτε μπορω αλλα ουτε προτιθεμαι να ελεγξω συμπεριφορες από κατακαημενα μπαχαλα που δεν εχουν καταλαβει λεξη. Καποτε μου την εδιναν, τωρα απλα βαριέμαι τις διαδικτυακες περσονες που δεν έχουν να πουν τίποτα και όταν προσπαθουν να πουν κατι απλα αυτογελοιοποιουνται .

Παντα ημουν ενας φωτογραφος και στην πραγματικη μου ζωη αλλα και στην διαδικτυακη, που φωτογραφιζε καταστασεις, συμπεριφορες , πραγματα. Και όταν η θεματολογια των «φωτογραφιων» μου ξενιζει, σιγουρα δεν φταιει το μεσον…

Οι δικοί μου χαρακτηρισμοί είναι πιο αξιόποινοι από τους υστερικους σκοταδισμους, τις ρατσιστικότατες προκαταλήψεις και τους αφορισμους της ηθικολογας υποκριτριας μαζας? Οι σκληροι χαρακτηρισμοι απλώς αντανακλουν αυτό που συμβαίνει γυρω μου και γραφει ο φακος μου…

Αν περιγράφεις ένα ομορφο όνειρο, μπορείς να είσαι γλυκός, τρυφερός, και ευχάριστος στο αυτί (ή στο μάτι). Αν περιγράφεις έναν εφιάλτη θα είσαι αναγκαστικά σκληρός… Το να εισαι καυστικος χρησιμοποιωντας σκληρη γλωσσα, μπορεί να μην είναι το φως του αγίου ευαγγελίου, αλλά όταν χρησιμοποιείται σωστά και για καλό σκοπό, είναι μια λεκτική μολότοφ που πυρπολεί…


« Το πιο δυσκολο πράγμα στον κόσμο είναι να είστε ο εαυτός σας. Το πιο ευκολο πράγμα στον κόσμο είναι να είστε αυτό που οι άλλοι θέλουν να γίνετε. Μην τους αφήνετε να το πετυχαίνουν».

Leo Buscaglia (1924-1998)
Συγγραφέας και καθηγητής στο USC


Κλεινω, υπογραμμιζοντας τα σχολια των: “Μια φορα κι εναν τρελο..” και “The Temp”


«Οι καλές κι ευγενικές προθέσεις δεν είναι ποτέ αρκετές. Πρέπει να γίνουν ζωή ».

«Ας μάθουμε να αναγνωρίζουμε την ενέργεια. Να μην την κλέβουμε, να την αναπαράγουμε».



Υ.Γ.

Και ο delta ζητησε την συγγνωμη του, και ο Ιπταμενος Ολλανδος υπηρξε τζεντελμαν ζητωντας την αδεια της οικοδεσποινας πεταλουδας και μενα μου αρκει που εχω την αλληλεπιδραση, εκτιμηση και τις ευχαριστιες της. Οσο για την κυρα πεταλουδα, παρ’οτι «φορτωμενη με μαθηματα» όπως και ολοι μας, σημερα το πρωι που επικοινωνησα μαζι της ηταν σε αγριο τρελο χορο. Οποτε ποιο το προβλημα? Εκτος και αν υπαρχει κατι που μου διαφευγει…