Έχω όλα κι όλα εκατό ευρώ. Τα τελευταία μου. Οι δοσατζήδες χτυπάνε την πόρτα. Η μάννα μου είναι άρρωστη. Ο υπάλληλος στο γραφείο πρέπει να πληρωθεί. Δεν φτάνουν. Τι να κάνω; Να πιώ ένα ποτό να ξεχάσω; Να ψωνίσω λίγα τρόφιμα; Να πάρω φάρμακα; Να πληρώσω το ρεύμα; Ή να πάρω βενζίνη και να βάλω φωτιά τριγύρω; Η να πάρω ένα καμπανάκι να ξυπνήσω τους κοιμώμενους; Η να πάρω μια πυξίδα για προσανατολισμό; Μπά! Θα πάρω λίγο γάλα για εκείνο το παιδάκι απέναντι που δεν φταίει σε τίποτα. Ίσως να μη το χορτάσω. Αλλά θα δώσω μια δυνατότητα στην ελπίδα. Αν μεγαλώσει, ίσως κάνει τον κόσμο καλλίτερο απʼ αυτόν που του δώσαμε. Και ενδεχομένως να μη μας αφήσει άταφους!...
15.10.2011
Σωτήρης Αλεξ. Καζάκης
1 σχόλιο:
παρε ενα τοστ κι ενα γαλα, για το παιδακι απεναντι που δεν φταιει ...και με τα υπολοιπα φωτια σε ολα!!
καλη βδομαδα :)
Δημοσίευση σχολίου