Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

Ματαιοδοξία


Κάποτε υπήρχαν πεντακόσιοι πίθηκοι και ένας νόμιζε ότι είναι πολύ έξυπνος. Μια νύχτα αυτός ο πίθηκος είδε την αντανάκλαση του φεγγαριού μέσα στη λίμνη. Περήφανος, ενημέρωσε τους υπόλοιπους πιθήκους :

«Αν πάμε στη λίμνη και πάρουμε το φεγγάρι, θα είμαστε οι ήρωες που έσωσαν το φεγγάρι!»

Στην αρχή οι άλλοι πίθηκοι δεν τον πίστεψαν. Βλέποντας όμως με τα ίδια τους τα μάτια ότι το φεγγάρι είχε πέσει μέσα στη λίμνη, αποφάσισαν να προσπαθήσουν να το σώσουν. Σκαρφάλωσαν πάνω σε ένα δέντρο και κρεμάστηκαν ο ένας από την ουρά του άλλου μέχρι να φτάσουν το γυαλιστερό φεγγάρι. Τη στιγμή που ο τελευταίος ήταν έτοιμος να το αρπάξει, το κλαδί έσπασε και βρέθηκαν όλοι μαζί μέσα στη λίμνη. Καθώς δεν γνώριζαν κολύμπι, άρχισαν να παλεύουν με το νερό, την ώρα που η αντανάκλαση του φεγγαριού διαλυόταν πάνω στα κύματα.





Οδηγημένοι από τη δίψα για φήμη και πρωτοτυπία, είμαστε σαν εκείνους τους πιθήκους. Νομίζουμε ότι είμαστε τόσο έξυπνοι, ώστε ανακαλύπτουμε πράγματα και πείθουμε τους συνανθρώπους μας να δουν ό,τι εμείς βλέπουμε, να πιστεύουν σε ό,τι πιστεύουμε, φιλοδοξώντας να είμαστε ο σωτήρας, ο έξυπνος, ο προφήτης όλων. Έχουμε κάθε είδους μικρές φιλοδοξίες, όπως το να εντυπωσιάσουμε μία γυναίκα, ή μεγάλες φιλοδοξίες, όπως να κατακτήσουμε τον κόσμο.





Σαν ένα παιδί μέσα στο σινεμά, παγιδευόμαστε, μέσα στην ψευδαίσθηση. Από αυτό προέρχεται όλη μας η ματαιοδοξία, η φιλοδοξία, η ανασφάλεια. Ερωτευόμαστε τις ψευδαισθήσεις που δημιουργήσαμε και αναπτύσσουμε υπερβολική υπερηφάνεια για την εμφάνισή μας, για τα αποκτήματά μας, για τα επιτεύγματά μας. Είναι σαν να φοράμε μια μάσκα και να καμαρώνουμε ότι αυτή η μάσκα είναι στ’ αλήθεια ο εαυτός μας.




Στην πρώτη ρυτίδα, στην πρώτη δυσκολία καταλήγουμε να πνιγόμαστε στη μέση του ποταμού, χωρίς να έχουμε πουθενά να πιαστούμε και φυσικά χωρίς να έχουμε φροντίσει να μάθουμε κολύμπι...




Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...


5 σχόλια:

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

Η φαινομενική αυταρέσκεια του ματαιόδοξου ατόμου δεν είναι εγωισμός μόνο, ίσως, αλλά λανθάνουσα ανασφάλεια και χαμηλή αυτοεκτίμηση.Κρύβει, όσο κι αν δεν διακρίνεται τόσο εύκολα, φόβο και μεγάλη εσωτερική δυστυχία.
Ο ασφαλής άνθρωπος δε φοβάται να είναι ή να φανεί ατελής κι αδύναμος.Κι ο εγωιστής είναι ανασφαλής, φοβισμένος γι' αυτό και τόσο ευαίσθητος στην κριτική και την απόρριψη.. Δεν πιστεύει ότι είναι αρκετά καλός, κι ένα σωρό άλλα μαύρα κι άραχνα πράγματα νομιζει ο ιδιος για τον εαυτό του, συνειδητά και ασυνειδητα. Η άμυνά του είναι το υπερτροφικό εγώ, για να πειστεί ο ίδιος ότι αξίζει, κυρίως, και μετά οι άλλοι. Και σε μεγαλυτερο ή μικρότερο βαθμό, αυτά τα στοιχεία τα έχουν όλοι οι ανθρωποι.
Και αυτά, τελικά όλα θα έλεγα,
σε μας εναποκειται να τα δουμε να τα ανασυρουμε να φωτιστουν και να διαλυθούν.
Τίποτα δεν είναι ουτε ευκολο ουτε δυσκολο, αρκεί να μπορεί ο άνθρωπος να τα αντιληφθει τραβώντας ή σκίζοντας ή κομματιαζοντας έστω λιγάκι αυτο το περιβόητο πέπλο της ψευδαίσθησης.
Κι αυτός που είναι ματαιόδοξος αλλά κι αυτός που νομίζει ότι δεν είναι.

μιαν όμορφη μέρα ευχομαι να εχεις δέλτα

IANIS (Giannis Doganis) είπε...

Δεν είναι ευκολο να θυμηθεί κανεις για ποιο λόγο έχουμε δηλώσει να ζήσουμε αυτή την ανθρώπινη εμπειρία.
Όταν σαν άγγελοι φύγαμε από την Εστία μας, δημιουργήσαμε την Γη και το παιχνίδι της Γης (διττότητα) και στην συνέχεια ενσαρκωθήκαμε και μεταμφιεστήκαμε σε ανθρώπους για να παίξουμε μέσα στο δικό μας παιχνίδι.
Οι Αγγελικες οντοτητες βλέπουνε της δυσκολίες που περνάμε. Αν ήταν δυνατό να μετακινήσουν το πέπλο για ένα μόνο λεπτό και να δουμε ποιοι πραγματικά είμαστε, θα ήταν μαγικό και η ζωή θα ήταν πολύ εύκολη για μας. Το πρόβλημα είναι ότι αν το εκάναν, οι περισσότεροι θα επιστρέφανε στην Εστία και δε θα μπορούσαμε να παίξουμε το παιχνίδι. Έχουμε συμφωνήσει να βάλουμε το πέπλο και να παριστάνουμε τον άνθρωπο, προχωρώντας ολόγυρα και βρίσκοντας τον δρόμο μας. Είμαστε αυτοί που τόλμησαν να βγάλουν τις φτερούγες τους και να είμαστε τωρα εδώ στον πλανητη γη, έχοντας μιαν ανθρώπινη εμπειρία. Είμαστε ανθρώπινοι άγγελοι. Να ευχόμαστε την ομορφότερη ανθρώπινη εμπειρία που μπορουμε να έχουμε.

i am love είπε...

Πολύ.ωραίο.άρθρο.Δέλτα!
Οι.άνθρωποι.που.ασχολούνται.με.τα."πνευματικά".είναι.πιο.εύκολο.να.ψωνιστούν,επειδή.αντιλήφθηκαν,κάποια,κομμάτια.της.γνώσης...και.αυτά.τους.κάνουν,πιο.δυνατούς...

Είναι.εύκολο.κάποιος.να.ξεχάσει,πάλι.τον.αρχικό.του.προορισμό,και,να,καταφύγει.σε.παιχνίδια,ελέγχου,και.σε.καταστάσεις.παρωδικής.χαράς,εκμεταλευόμενος.τις,γνώσεις.που.απέκτησε,για,προσωπικό,καθαρά,όφελος,και,ξεχνώντας,το,κοινωνικό.σύνολο...

DARKY είπε...

ΩΡΑΙΟ ΙΣΤΙΟΛΟΓΙΟ!Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΜΕ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΥ Η ΜΑΛΛΟΝ ΟΠΩΣ ΕΧΟΥΝ ΠΕΙ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΑΛΛΑ ΕΜΕΙΣ ΑΛΛΟΥ!ΤΕΛΙΚΑ ΝΑ ΠΟΥ ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΛΛΗΤΗ ΜΕ ΤΗ ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΟΤΑΝ ΑΥΤΗ Η ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ''ΑΚΑΘΑΡΤΗ'' ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΚΟΥΡΑΙΝΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΑΛΛΟΝ!

Margo είπε...

Σε αυτό το άρθρο πιστεύω όλοι συναντούμε τον εαυτό μας. Αυτός δεν είναι αλήθεια ο αγώνας μας να διώξουμε τις ψευδαισθήσεις;
Αυτό που λέει ο Γιάννης αν μπορούσαμε έστω και για ένα λεπτό να δούμε ποιοι πραγματικά είμαστε θα ήταν μαγικό θα άλλαζε η ζωή μας.

Κάθε φορά κουρνιάζω εδώ μέσα, σας ευχαριστώ όλους!

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...