Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

Όταν σκοτεινιάζει ο ουρανός

Όταν πυκνά μαύρα σύννεφα κρύβουν το καταγάλανο του ουρανού σου, τι μπορείς να κάνεις;

Όταν μελαγχολικές και απαισιόδοξες σκέψεις θολώνουν τη διαύγεια του νου σου, πως μπορείς να αντιδράσεις ;

.

Που να πας ;

.
Που να κρυφτείς ;
.
.
Μη φοβάσαι !
.
.
.

Πουθενά δε θα πας γιατί παντού ο ουρανός θα είναι ο ίδιος.

Πουθενά δε θα μπορέσεις να κρυφτείς από τον νου σου. Μαζί σου πάντα θα τον κουβαλάς.

.


Μα γιατί να κρυφτείς ; Μήπως τον έχασες τον ουρανό ; Εκεί είναι … μα δεν τον βλέπεις. Μπορεί να έχει περάσει καιρός από τότε που τον είδες για τελευταία φορά και να ξέχασες το καταγάλανο χρώμα του. Μπορεί να έχεις ταυτιστεί με το γκρίζο χρώμα και το σχήμα των σύννεφων και να ταξιδεύεις μαζί τους. Μπορεί να έχεις φορέσει την μάσκα του πολεμιστή και να αγωνίζεσαι να διώξεις τα σύννεφα.


Χαλάρωσε επιτέλους βρε παιδί μου

.

Δε θα νικήσεις έτσι ποτέ. Όσο τα πολεμάς τα σύννεφα τόσο τα μετατρέπεις σε άτρωτα θηρία. Σε έχουν ήδη απορροφήσει και σε πάνε πέρα δώθε. Παρατήρησε τα λίγο καλύτερα. Παρατήρησε τα δίχως να γίνεις ένα μ’ αυτά. Τότε θα διαπιστώσεις ότι εμφανίζονται από το πουθενά, μένουν για λίγο και στη συνέχεια χάνονται. Διαλύονται στο πρώτο αεράκι. Μεγάλη αξία τους έδωσες.

.

Λάθος σου !


Από πού έρχονται τα σύννεφα ; Από το πουθενά. Αναδύονται ξαφνικά μέσα στη διαύγεια του ουρανού. Όσο παραμένεις αποστασιοποιημένος παρατηρητής και διατηρείς την επίγνωσή σου, δε θα αφήσεις κανένα σύννεφο, όσο όμορφο κι αν είναι, να σε συναρπάσει. Στην διαύγεια θα ρίξεις όλη την προσοχή σου. Όσο περισσότερο επικεντρώνεις την προσοχή σου στη διαύγεια του ουρανού, τόσο λιγότερο θα προσκολλιέσαι στην άποψη ότι τα σύννεφα είναι στερεά και αληθινά και τόσο λιγότερο θα υποφέρεις.


Παρατηρώντας με τον ίδιο τρόπο τις σκέψεις μας, να έρχονται και να φεύγουν, πλησιάζουμε την ορθή αντίληψη της κενότητας. Τα φαινομενικά χειροπιαστά φαινόμενα συνεχίζουν να εμφανίζονται, να παραμένουν για λίγο και στη συνέχεια να χάνονται μέσα στη διαυγή φύση του νου. Καθώς κάθε σκέψη εξαφανίζεται εμείς θα πρέπει να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας να αντιλαμβάνεται, ότι η εξαφάνιση αυτή είναι πολύ πιο πραγματική, από την αρχική εμφάνιση της σκέψης. Ακόμη κι όταν εμφανιστούν ακραίες καταστροφικές σκέψεις και συναισθήματα, όπως θυμός και ζήλια, εμείς παραμένουμε σε επαφή με την αγνότητα της συνειδητότητας μας. Η αγνότητα αυτή είναι πάντοτε μαζί μας και όποιες κι αν είναι οι πλάνες που μας παρασύρουν, δεν είναι παρά επιφανειακές πνευματικές συσκοτίσεις που τελικά θα περάσουν, αφήνοντας μας στην συντροφιά της καθαρής φύσης του νου.

Μα θα μου πεις, εγώ βράζω ! Βράζω από θυμό, βράζω από ζήλεια. Βράζω από την αδικία που βλέπω γύρω μου. Είμαι έτοιμος να εκραγώ. Που είναι η καθαρή φύση του νου μου ; Που είναι η διαύγεια ;

Μπορούμε λοιπόν να συγκρίνουμε τις θετικές καταστάσεις του νου με το ήρεμο νερό μιας λίμνης και τις αρνητικές με το ταραγμένο νερό μιας κατσαρόλας που βράζει. Αν ερευνήσουμε την φύση του νερού που βράζει θα δούμε ότι παρά την αναταραχή, κάθε ξεχωριστή σταγόνα είναι καθαρή. Το ίδιο ισχύει και για τον νου : είτε είναι γαλήνιος, είτε βράζει εξαιτίας της σαρωτικής πολυπλοκότητας των απόψεων, η βασική του φύση παραμένει καθαρή και συνειδητή.


Εξετάζοντας τη ζωή μας βλέπουμε πως αυτή ελέγχεται απόλυτα από τον νου μας, ειδικότερα δε από τον νου που διακατέχεται από προσκόλληση στις επιθυμίες. Συνεχώς σκεφτόμαστε να πάμε κάπου ή να αποκτήσουμε κάτι και στη συνέχεια ενεργούμε σύμφωνα με τις επιθυμίες μας, αναζητώντας ικανοποίηση.

Ο ανήσυχος νους δε γεννά μονάχα νέες σκέψεις και ιδέες, αλλά έχουμε την τάση να τις ακολουθούμε, όπου κι αν μας οδηγούν. Το αποτέλεσμα είναι η υπόσχεση για ευτυχία να μας παρασέρνει από την μια κατάσταση στην άλλη, στο τέλος όμως το μόνο που νιώθουμε είναι κούραση κι απογοήτευση. Η απάντηση δεν βρίσκεται στην καταστολή των σκέψεων και των επιθυμιών μας. Θα ήταν σαν να προσπαθούμε να εμποδίσουμε το νερό σε μια κατσαρόλα να βράσει κρατώντας σφιχτά σφαλισμένο το καπάκι. Το «εγώ» βέβαια θα το δοκιμάσει. Το «εγώ» θέλει να αισθάνεται σπουδαίο. Αρέσκεται να αυτοαποκαλείται “ανίκητος πολεμιστής”, “ατρόμητος επαναστάτης” και γρήγορα τρώει τα μούτρα του. Η μόνη λογική προσέγγιση είναι να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας να παρατηρεί τις σκέψεις χωρίς να τις ακολουθεί. Έτσι τους αποστερούμε την παρορμητική τους ενέργεια και είναι σαν να απομακρύνουμε από την φωτιά την κατσαρόλα με το νερό. Τελικά επικρατούν γαλήνη και διαύγεια. Μ’ αυτό τον τρόπο θα βιώσουμε την αληθινή μας φύση που είναι αγνή συνειδητότητα. Είναι καθαρός, καταγάλανος ουρανός. Κι αν το βιώσουμε μια φορά, θα ξέρουμε ότι βρίσκεται πάντα εκεί. Όσα σύννεφα κι αν προκύψουν στην πορεία.

.

«Απαλά, χωρίς βία!»

«Τον πνευματικό αγώνα να τον κάνεις απαλά, χωρίς βία. Να μην πολεμάς τις αδυναμίες σου, άλλα να τις μεταμορφώνεις σε δυνάμεις.
.
Όταν είναι σκοτάδι στο δωμάτιο, τι κάνεις; Πολεμάς να το διώξεις; Διώχνεται το σκοτάδι; Ανάβεις το φως και φεύγει το σκοτάδι
.
Η ψυχή εχει έναν ανθώνα κι έναν αγκαθώνα. Μην καταγίνεσαι να ξεριζώνεις τ' αγκάθια, μόνο να ποτίζεις τον ανθώνα. 'Oλο το νερό να το κατευθύνεις εκεί και τ' αγκάθια θα ξεραθούν»

Π. Πορφύριος
.



Όταν μαύρα σύννεφα κρύβουν το καταγάλανο του ουρανού σου, τι μπορείς να κάνεις ;

Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι :
.
.
.

Απολύτως τίποτα
.
Απολύτως τίποτα
.
Απολύτως τίποτα
.
Απολύτως τίποτα
.
Απολύτως τίποτα
.


Καμιά φορά βέβαια είναι απαραίτητο κι ένα χαστούκι αφύπνισης από έναν φίλο

Ευχαριστώ

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό …


18 σχόλια:

PISTOS788 είπε...

Τον πνευματικό αγώνα να τον κάνεις απαλά, χωρίς βία. Να μην πολεμάς τις αδυναμίες σου, άλλα να τις μεταμορφώνεις σε δυνάμεις...
ΜΠΡΑΒΟ...

Φώτης είπε...

Εμένα μου έμεινε η φράση "Μην καταγίνεσαι να ξεριζώνεις τ' αγκάθια, μόνο να ποτίζεις τον ανθώνα. Όλο το νερό να το κατευθύνεις εκεί και τ' αγκάθια θα ξεραθούν"...
Δημήτρη, είναι η απάντηση που έψαχνα και μου ταιριάζει περισσότερο, στο δίλημμα της βίαιης καταπολέμησης των παθών ή της ήρεμης παρατήρησης και ενίσχυσης των αρετών...
( Για μια φορά ακόμα...)Σ' ευχαριστώ!

vlaxos είπε...

Καλησπέρα Δημήτρη, όλο το άρθρο σου μια...συμβουλή...Θα μείνω στα λόγια που μου έκαναν εντύπωση και εμπερικλείουν την ουσία του κειμένου σου…«είτε είναι γαλήνιος, είτε βράζει εξαιτίας της σαρωτικής πολυπλοκότητας των απόψεων,η βασική του φύση παραμένει καθαρή και συνειδητή.»…και αυτό πρέπει να κρατήσουμε, να συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να δουλεύουμε αν θέλουμε να έρθει η πραγματική αλλαγή στην ζωή μας. Να δουλεύουμε με την διάνοια μας στον διαλογισμό και να εφαρμόζουμε με τον νου στην καθημερινότητα μας. Η ζωή μας τότε θα είναι πιο ευχάριστη και πιο ανάλαφρη. Να είμαστε παρατηρητές, να θαυμάζουμε τα «σύννεφα» και να απολαμβάνουμε τον «ήλιο», ο «ουρανός» έτσι κι αλλιώς είναι πάντα γαλάζιος και είναι η βάση, απλά όλα τα υπόλοιπα συνθέτουν το σκηνικό. Είμαστε καθαρές ψυχές στην βάση μας με απεριόριστη δύναμη και αγνή ενέργεια και όπως σωστά λες αν το βιώσουμε μια φορά, η ζωή μας αλλάζει γίνεται πιο όμορφη και πιο ξεκούραστη.

ANAZHTHΣH είπε...

Σπουδαίο κείμενο!
Έντονη η επιθυμία ταχείας-έστω σταδιακής-εκμάθησης της τέχνης της ουσιαστικής ζωής.Μα σκοντάφτουμε-κουβαλάμε και τόσο αρνητικό φορτίο-και πάλι απ΄την αρχή.Συνεχίζουμε...

Άρης είπε...

Ευχαριστώ πολύ!

delta είπε...

@ PISTOS788 & Fotis

Οι άνθρωποι που βρίσκονται πιο κοντά στο φως έχουν αυτή την καταπληκτική ικανότητα να αποτυπώνουν με τέτοια απλότητα και ομορφιά την αλήθεια. Εμείς θα μπορούσαμε να μιλάμε ώρες για την «μη αντίσταση» και την παράδοση στην ύπαρξη. Θα μπορούσαμε να γράψουμε βιβλία ολόκληρα. Ο πάτερ Πορφύριος το είπε με δυο φράσεις.

Ο φίλος IANIS επίσης μας έμαθε την εκπληκτική φράση του Δημοσθένη «Αφίεσθε ημών»

Ο μεγαλύτερος επαναστάτης όλων των εποχών πάλι μας προέτρεψε να γυρίσουμε και το άλλο μάγουλο στα χαστούκια της θείας πρόνοιας.

Φώτη μου καλοτάξιδο το ιστολόγιο σου. Εγώ προσωπικά θα είμαι συμπαραστάτης και σ’ αυτή και σε κάθε άλλη ανάλογη προσπάθεια. Και για όσους δεν γνωρίζουν :

http://internalpaths.blogspot.com/

Είναι η διεύθυνση του ιστολογίου «ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ» του καλού μας φίλου και συντάκτη του Ξάνθη Φιλοσοφείν, Φώτη από την Πάτρα.

Φώτη μου εύχομαι η νέα διαδρομή να σε φέρει γρηγορότερα κοντά στη Φώτιση !

delta είπε...

@ vlaxos

Φιλέ Vlaxo

Μια συμβουλή όλο το άρθρο …

Σε ποιόν ;

Κανέναν δεν νιώθω ικανός να συμβουλέψω και κανείς δε χρειάζεται την συμβουλή μου. Μια συνομιλία που έκανα τις τελευταίες μέρες με τον εαυτό μου μοιράστηκα μαζί σας.

«Χαλάρωσε επιτέλους βρε παιδί μου» και «Λάθος σου» μου επαναλάμβανε συνέχεια.

Το δούλεψα στο μυαλό μου, το κούρασα, το τέντωσα σα χορδή, μέχρι που δεν άντεξε άλλο κι έσπασε …
και χαλάρωσα…

Μια ακτίνα της αλήθειας είναι ανώτερη από χιλιάδες γνώσεις εξωτερικής προελεύσεως. Όταν δεις μια φορά, ξέρεις που κρύβεται και που πρέπει να ξαναψάξεις όταν το χάσεις …

delta είπε...

@ ANAZHTHΣH

Δύναμη μου δίνουν τα ενθαρρυντικά λόγια σου. Μας χρειάζεται αυτή η δύναμη για να συνεχίζουμε κάθε φορά που σκοντάφτουμε.

Συνεχίζουμε λοιπόν …

delta είπε...

@ Άρης

Καλημέρα φίλε μου.
Παρακαλώ
Να είσαι καλά

Iptamenos Ollandos είπε...

Έχεις απόλυτο δίκιο αδελφέ, και σε ευχαριστώ.

Betty Manousos είπε...

ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΕΔΩ. ΣΑΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ ΤΥΧΑΙΑ ΜΕΣΩ ΑΛΛΟΥ ΜΠΛΟΓΚ.
!!!!!ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΙΓΡΑΨΩ ΤΟ ΘΑΥΜΑΣΜΟ ΜΟΥ! ΕΧΕΤΕ ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ, ΜΕΣΤΟ, ΦΙΛΟΣΟΦΗΜΕΝΟ ΜΠΛΟΓΚ.
ΣΚΕΠΤΟΜΑΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΤΥΧΕΡΗ!!
ΣΥΝΔΕΘΗΚΑ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΜΕ ΠΟΛΥ ΧΑΡΑ ΘΑ ΓΙΝΕΤΕ ΤΟ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΜΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ.
ΕΧΩ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΣΤΗ ΘΕΣ/ΝΙΚΗ, ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΙΔΑ, ΟΤΑΝ ΞΕΚΙΝΗΣΑ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΜΟΥ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΟΤΙ ΥΠΗΡΧΑΝ ΕΛΛΗΝ.ΜΠΛΟΓΚ Κ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ FOLLOWERS ΕΙΝΑΙ ΞΕΝΟΙ.
ΕΥΤΥΧΩΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΓΝΩΡΙΣΑ ΚΑΠΟΙΑ ΕΛΛΗΝ. ΜΠΛΟΓΚ ΠΟΥ ΣΥΝΔΕΘΗΚΑΝ ΜΑΖΙ ΜΟΥ Κ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΜΟΥ.
EYXAΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ.
ΚΑΛΗ ΚΥΡΙΑΚΗ!

delta είπε...

@ Iptamenos Ollandos

Γεια σου «ιπτάμενε» αδελφέ μου. Σ’ ευχαριστώ κι εγώ για όσα τόσο απλόχερα προσφέρεις …

delta είπε...

@ Betty Manousos

Τα ενθουσιώδη αυτά λόγια σου, φίλη Μπέττυ, είναι μια ισχυρή τονωτική ένεση για όλους μας, ιδιαίτερα δε αφού προέρχονται από μια Ελληνίδα του εξωτερικού. Μας κάνουν να αισθανόμαστε ότι το «σήμα» που με μοναδικό κίνητρο την αγάπη προσπαθούμε να εκπέμψουμε , υπάρχουν δέκτες που το λαμβάνουν. Θα σε διαβάζουμε με χαρά κι εμείς.

Σ’ ευχαριστούμε

Να είσαι πάντα καλά

LAMDA είπε...

"Η απάντηση δεν βρίσκεται στην καταστολή των σκέψεων και των επιθυμιών μας ... Η μόνη λογική προσέγγιση είναι να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας να παρατηρεί τις σκέψεις χωρίς να τις ακολουθεί. "

Αυτό εδώ είναι η πεμπτουσία του άρθρου σου για μένα!

Υπέροχο άρθρο!

Να είσαι καλά.

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

Την ανάρτηση τη ρούφηξα. Μου άρεσε πολύ. Όχι για τα ωραία της λόγια ή για τις ακόμα ομορφότερες ιδέες της, αλλά για την πρακτικότητά της.

Από τη μη ταύτιση ξεκινάν όλα. Ο μόνος τρόπος για να ξεκινήσουμε να γνωρίζουμε το Εγώ και να τα βγάζουμε πέρα μαζί του.

delta είπε...

@ LAMDA & Μια φορα κι εναν τρελο...

Και οι δυο σας διακρίνατε την ουσία, τα σημαντικότερα σημεία, που ήθελα να καταδείξω μέσα από τις λίγες αυτές σκέψεις μου.

Η μη ταύτιση, η μη προσκόλληση, η αποστασιοποίηση, συνδυασμένες με την παρατήρηση των σκέψεων που προηγούνται και των συναισθημάτων που έπονται των σκέψεων είναι ο προσωπικός μου δρόμος προς την πνευματική ανέλιξη. Κάποιες φορές το επιτυγχάνω και κάποιες φορές όχι. Αυτό όμως είναι ένα άλλο θέμα. Απαιτείται καθημερινή εκπαίδευση και συνεχής επίγνωση.

Εκεί έγκειται και η “πρακτικότητα” του άρθρου. Μπορεί ο καθένας να το δοκιμάσει.

Σας ευχαριστώ φίλοι μου.

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

παρατηρησε..
παρατηρησε..
αποστασιοποιησου..
εχε συνεχη επιγνωση..
αλλες φορες τα καταφερνω αλλες οχι..
αυτα κραταω κι εγω delta απο το αρθρο σου
καθως βεβαια κι οτι χρειαζεται συνεχης εξασκηση και καθημερινος αγωνας..
και λιγο ακομα
και ξανα....
καλημερα!
καλο μηνα!!!

kelly alamanou είπε...

Παρατήρηση
Ερμηνεία ίσως
Κατανόηση οπωσδήποτε.
Η προσωπικότητα το εγώ μπορεί να υποφέρουν.
Κανείς μας όμως ΔΕΝ είναι αυτό που νομίζει ότι είναι.
Ας μην ταυτίζουμε το πρόσωπο με τον εαυτό .
Ο παρατηρητής μέσα μας κρταει τις αποστάσεις του και ήρεμος ξέρει πως όλα τούτα είναι απλώς μία παράσταση της οποίας ΔΕΝ είναι ούτε ο σεναριογράφος ούτε ο σκηνοθέτης.
ΔΕν είμαστε οι ρόλοι μας.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...