Συγνώμη", είπε ένα πολύ μικρό ψάρι του Ωκεανού, "είσαι πιο μεγάλος από μένα, οπότε μπορείς να μου πεις πού μπορώ να βρώ αυτό το πράγμα που λέγεται Ωκεανός;""Ο Ωκεανός", απάντησε το μεγαλύτερο ψάρι, "είναι εδώ που βρίσκεσαι τώρα".
"Τι αυτό;;" Μα αυτό είναι νερό!! Αυτό που ψάχνω είναι ο Ωκεανός" είπε απογοητευμένο το μικρό ψάρι και απομακρύνθηκε κολυμπώντας για να ψάξει κάπου αλλού.
Σταμάτα να ψάχνεις μικρό ψαράκι. Δεν υπάρχει τίποτα να ψάξεις. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να κοιτάξεις!
Ψάχνουμε να βρούμε την Αλήθεια, το Φως και διαβάζουμε, διαβάζουμε διαβάζουμε μπαίνοντας πολλές φορές σε ένα κυκεώνα στείρας γνώσης. Πολλοί πάλι την ψάχνουμε στις εκκλησίες, τα μοναστήρια, τις εσωτερικές σχολές στην μία ή στην άλλη. Δεν λέω καλά όλα αυτά! Αλλά μήπως τελικά αντί για να ψάχνουμε συνεχώς χρειάζεται απλά να κοιτάξουμε, να παρατηρήσουμε; Να παρατηρήσουμε το θαύμα της φύσης, τη σχέση μικρόκοσμου-μακρόκοσμου, τι κάνουν τα ζώα, τα πουλιά που δεν κάνουμε εμείς (βλέπε παράδειγμα με τις χήνες που ανάρτησε ο φίλος Δέλτα), να παρατηρήσουμε τον εαυτό μας, γιατί κάνουμε αυτό που κάνουμε και αν είναι σωστό ή όχι. Γιατί μέσα μας υπάρχει η Αλήθεια και το Φως αλλά χρειάζεται πολύ δουλειά για να ξεφορτώσουμε όλη αυτή την άμαξα, για να μην πω τρένο, με τα όλα όσα κουβαλάμε (πάθη, εγωισμούς, φιλοδοξίες, μίση, ζήλειες κ.α.) και να καταφέρουμε να καταφέρουμε σιγά –σιγά αυτή τη φωτίτσα να την ζωντανέψουμε και να μας ζεστάνει πραγματικά! Να κάνουμε τον ανώτερο εαυτό μας που συμβολίζεται με το κεφάλι να επικρατήσει του κατώτερου που συμβολίζεται με την κοιλιά!Καλή μέρα!
5 σχόλια:
σωστα τα λες. αν δεν πεταξουμε τα παθη, τους εγωισμους, τα μιση και τις ζηλειες, δεν θα μπορεσουμε ποτε να δουμε την αληθεια και το φως.
καλο σου απογευμα και και καλη εβδομαδα.
Έτσι είναι Λάμδα παρατηρώντας την φύση χτίζεις συνείδηση. Πολλές φορές τρελαίνομαι από την ομορφιά που βλέπω γύρω μου και σκέφτομαι τι τυχερός πού είμαι, όχι μόνο γιατί βλέπω αυτό το μεγαλείο, αλλά γιατί μπορώ συνειδητά να το εκτιμώ.
Πρέπει να χτίζουμε τον Ανώτερο μας κομμάτι έτσι ώστε η συνειδησή μας να μην είναι βουτηγμένη στις αισθήσεις και το κάθε ερώτημα που θέτουμε να απαντιέται με βάση τις αρχές μας, όχι με βάση το συμφέρων και τις επιθυμίες μας.
Λείπουμε πολλά χρόνια από την ενεργό δράση με αποτέλεσμα η υπερβολική προσπάθεια μας να υπερβούμε την αδράνεια των ψυχικών και των πνευματικών μας δυνάμεων σε λίγο χρόνο πολλές φορές γίνεται μπούμερανκ και μας οδηγεί σε δύσκολα μονοπάτια που πολλές φορές οι ζημίες είναι ανεπανόρθωτες.Παρόλα αυτά όμως αν η εξέλιξη γίνεται σταδιακά και σύμφωνα με τις αρετές που έχουμε μέσα μας η αφύπνιση γίνεται… και δεν χρειάζεται να ψάχνουμε για ωκεανούς .
Ας παρατηρώ την φύση. Ας παρατηρώ τον εαυτό μου. Ας μιλάω με τον εαυτό μου. Ας συνειδητοποιήσω ότι τώρα πρέπει να γίνω ένας μαθητής της ζωής. Ας έχω μια συνειδητότητα που μαθαίνει και τότε σε οτιδήποτε συμβαίνει στη ζωή και σε μένα θα ανακαλύπτω ότι υπάρχει ένα κρυμμένο όφελος. Κάθε «κρίση» της ζωής στην πραγματικότητα είναι μια στιγμή για καινούργιες ευκαιρίες.
Ανυπολόγιστη η αξία της παρατήρησης.
Εμείς όμως συνήθως ζούμε μηχανικά. Εμείς απλώς αντιδρούμε.
Ωραία σχόλια φίλοι Εφη, Vlacho, Delta.
Το θέμα είναι ότι έχουμε τόσα πολλά φορτία φορτωμένα στην άμαξα μας που η συντήρηση τους δεν μας αφήνει χρόνο για παρατήρηση και έτσι λειτουργούμε μηχανικά, γιατί έτσι μάθαμε. Μάθαμε ότι θα πρέπει πρωτίστως να συντηρούμε, ανακατατάσσουμε, προσθέτουμε καινούργια φορτία στην άμαξα που χρόνος να μείνουμε μόνοι, να στοχαστούμε, να ΚΟΙΤΑΞΟΥΜΕ! Ας σκεφτούμε τι μας μάθαν να κάνουμε από τότε που γεννηθήκαμε!
Ίσως και να φταίει το ότι "Λείπουμε πολλά χρόνια από την ενεργό δράση με αποτέλεσμα η υπερβολική προσπάθεια μας να υπερβούμε την αδράνεια των ψυχικών και των πνευματικών μας δυνάμεων σε λίγο χρόνο πολλές φορές γίνεται μπούμερανκ" που ανέφερε ο αγαπημένο φίλος μου Vlachos.
Καλή μέρα!
Δημοσίευση σχολίου