Εμένα δε μου κίνησε το ενδιαφέρον ο πλούτος, αλλά το παράδοξο του ευρήματος.
Ποτέ δεν υπήρξα φιλοχρήματος, ούτε και νοιάζομαι πολύ για τα ακριβά πράγματα…
Αφού ξέθαψα το μπαούλο, έβγαλα τα νομίσματα και τα γυάλισα. Ήταν τόσο βρώμικα και σκουριασμένα – τα καημένα !
Καθώς τα τακτοποιούσα σε στοίβες πάνω στο τραπέζι μου, άρχισα να τα μετράω…
Μαζευόταν μια αληθινή περιουσία.
Μόνο αφού πέρασε καιρός άρχισα να φαντάζομαι όλα τα πράγματα που θα μπορούσα να αγοράσω με αυτά…
Σκεφτόμουν πόσο χαρούμενος θα ήταν ένας άπληστος που θα έπεφτε πάνω σε έναν τόσο σημαντικής αξίας θησαυρό…
Ευτυχώς …
Ευτυχώς δεν ήμουν τέτοια περίπτωση …
Χθες ήρθε ένας κύριος να διεκδικήσει τα νομίσματα.
Ήταν ο γείτονας μου.
Προσπαθούσε να με πείσει, ο άθλιος, πως τα νομίσματα τα είχε θάψει ο παππούς του και πως γι’ αυτό του ανήκαν.
Εκνευρίστηκα τόσο…
… που τον σκότωσα !
Αν δεν τον είχα δει να ζητάει τόσο απελπισμένα να τα αποκτήσει θα του τα είχα δώσει γιατί, αν υπάρχει κάτι που δεν με ενδιαφέρει, είναι τα πράγματα που αποκτώνται με λεφτά …
Αλλά - το δίχως άλλο -,
δεν αντέχω τους άπληστους ανθρώπους…
Ήταν ο γείτονας μου.
Προσπαθούσε να με πείσει, ο άθλιος, πως τα νομίσματα τα είχε θάψει ο παππούς του και πως γι’ αυτό του ανήκαν.
Εκνευρίστηκα τόσο…
… που τον σκότωσα !
Αν δεν τον είχα δει να ζητάει τόσο απελπισμένα να τα αποκτήσει θα του τα είχα δώσει γιατί, αν υπάρχει κάτι που δεν με ενδιαφέρει, είναι τα πράγματα που αποκτώνται με λεφτά …
Αλλά - το δίχως άλλο -,
δεν αντέχω τους άπληστους ανθρώπους…
Σήμερα μάλωσα με την γυναίκα μου.
Τόλμησε να με αποκαλέσει άπληστο !
Με έδιωξε από το σπίτι και πέταξε όλα τα πράγματά μου στο δρόμο …
(δείτε το video)
.
Εγώ άπληστος ;;;
.
Πάνω βλέπετε μια αγαπημένη φωτογραφία από την βρεφική μου ηλικία
8 σχόλια:
Καλημέρα Δημήτρη!Πολύ ωραία ανάρτηση με χιούμορ!Το βιντεάκι το έχω ξαναδεί στον Λαζόπουλο.
Ζούμε σε καιρούς απληστίας και αυτό που με ενοχλεί ιδιαίτερα είναι κάποια νέα κορίτσια που κυνηγούν το χρήμα στις σχέσεις τους- γιατί έτσι τους έμαθε η μαμάκα τους - κι όχι να βρουν την αγάπη,την συντροφικότητα.
Μου έδωσες ιδέα για ανάρτηση!Να είσαι καλά.
Αγοράκι με ροζ ρούχα πρώτη φορά βλέπω!
Καλημέρα Ειρήνη
Δεν είμαι εγώ καλή μου στη φωτογραφία.
Είναι η γυναίκα της ζωής μου !!!
Πολύ πετυχημένη ανάρτηση. Να σημειώσω ταυτόχρονα ότι την ιστοριούλα την βρήκα στο πετυχημένο βιβλίο του Χόρχε Μπουκάϊ "ιστορές για να σκεφτείς".
Η γη», έλεγε ο Μαχάτμα Γκάντι, «παράγει αρκετά για να ικανοποιήσει τις ανάγκες του ανθρώπου, όχι όμως την απληστία του. Από την απληστία εκπορεύονται όλα τα κακά». Η επιθυμία είναι η κινητήρια δύναμη κάθε ανθρώπινης πράξης. Δεν υπάρχουν όρια στις προσπάθειες του ανθρώπου, στη βία που μπορεί να ασκήσει (αλλάζοντας συχνά το πολιτικό σκηνικό), προκειμένου να διασφαλίσει στέγη και τροφή. Ομως η απληστία, όπως η ανταγωνιστικότητα, η ματαιοδοξία, το πάθος για εξουσία, είναι επιθυμίες ακόρεστες. Η απληστία δεν κορέννυται ούτε στον παράδεισο.
Πάντως είναι πολύ ωραίο να διαβάζεις αυτό το άρθρο και να ακούς και το "Money" των Pink Floyd, το οποίο μου θύμισε την ταινία "The Italian Job" το ριμεικ που το είχε ως soundrack. Πως δέσανε όλα έτσι!
Τς τς τς, τί αχάριστοι που ήταν όλοι στην ιστορία.
Μόνο άπληστος δεν είναι ο ήρωας... χεχεχε!
Διδακτικό, καλημέρα σας :)
Ο Σωκράτης σε μια βόλτα στην αγορά,είχε βρει μαθητές του να αγοράζουν διάφορα αγαθά.Σε ερώτησή τους,αν βγήκε για ψώνια,τους απαντησε''θεωρώ εαυτόν πιο πλούσιο απο όλους σας γιατί δεν μου χρειαζεται τίποτα να αγοράσω,ότι χρειάζομαι το φοράω πάνω μου και εντος μου!
Η γυναίκα της ζωής σου,αυτή η κουκλίτσα, είναι πιο πολύτιμη απ'όλα τα dolars του κόσμου!
Καλημέρες!!
Καλημέρα, Δημήτρη μου! Επιτέλους και μια ανάρτηση με ΧΙΟΥΜΟΡ! Είναι πραγματικό βάλσαμο για την ψυχή να διαβάζουμε άρθρα για το νόημα της ζωής, την ποίηση και τη φιλοσοφία, γεμάτα ευαισθησία και βαθυστόχαστα νοήματα, όμως συχνά το σοβαρεύουμε πάρα πολύ. Έχουμε ανάγκη το χιούμορ, μεγάλες δόσεις ποιοτικού χιούμορ και όταν αυτό συνδυάζεται με τόσο σοβαρά θέματα, όπως η απληστία και οι προτεραιότητες στη ζωή, τότε το αποτέλεσμα είναι ευεργετικό!
Όταν ο πλούσιος νέος του Ευαγγελίου ρώτησε τον Ιησού τι να κάνει για να κερδίσει τη Βασιλεία των Ουρανών, Εκείνος του είπε: "Ύπαγε πώλησον σου τα υπάρχοντα και δος πτωχοίς και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ και δεύρο ακολούθει μοι."
Αυτός ο ανόητος έσκυψε το κεφάλι λυπημένος και απομακρύνθηκε...
Ευχαριστώ τους καλούς φίλους Με τα φτερά της ψυχής, FaneZan, Lamda, Ανεμοδούρα, ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ και Foti για τα εύστοχα σχόλια και τα καλά τους λόγια.
Ένα ακόμα σημείο που αξίζει να αναλογιστούμε είναι για ποιο λόγο μας ενοχλεί η απληστία των άλλων. Σύμφωνα λοιπόν με τον κανόνα των σχέσεων οι άλλοι δεν είναι παρά ο καθρέπτης του εαυτού μας. Αν λοιπόν μας ενοχλεί κάτι σ’ αυτούς είναι γιατί, λίγο ή πολύ (όπως ο ήρωας της ιστορίας) έχουμε κι εμείς το ίδιο ελάττωμα. Αλλιώς για ποιο λόγο θα μας ενοχλούσε ; Άρα αν μάθουμε να παρατηρούμε τι μας ενοχλεί στις σχέσεις μας είναι ένας καλός οδηγός για να διαγνώσουμε ποια σημεία του εαυτού μας πρέπει να δουλέψουμε.
Τώρα όσον αφορά την απληστία θεωρώ ότι είναι μια απελπισμένη προσπάθεια του πεπερασμένου εαυτού μας να διευρύνει την πλασματική πραγματικότητά του συσσωρεύοντας υλικά αγαθά. Κι έτσι χάνεται το αιώνιο, το άπειρο …
Ας θυμηθούμε το παραμύθι με τα πηγάδια. Το μικρό πηγάδι πέταξε όλα τα περιττά, που είχε μέσα του, εμπόδια, για να διευρυνθεί σε βάθος και να φτάσει στο νερό. Όσο μεγαλώνει το «εγώ» τόσο περιορίζεται η θεία φύση μας.
Να είστε καλά
Δημοσίευση σχολίου