Ο Σέρ Ισαάκ Νεύτων κάποτε έγραψε ότι για κάθε πράξη, υπάρχει μια ισοδύναμη και αντίθετη αντίδραση. Ο μεγάλος Δάσκαλος Βούδας... μας διδάσκει «είσαι ότι νομίζεις, έχοντας γίνει ότι νόμιζες».
Στην ουσία και οι δυο αυτές φράσεις λένε το ίδιο πράγμα - ότι για κάθε αιτία υπάρχει ένα αποτέλεσμα. Εδώ ακριβώς βρίσκεται ο νόμος του Kάρμα.
Η λέξη κάρμα φέρεται περισσότερο ως σανσκριτική και σημαίνει γενικά πράξη. Κατά τον Ινδουισμό, το κάρμα αναφέρεται στην έννοια του νόμου της σχέσεως μεταξύ αιτίας και αποτελέσματος προσδιορίζοντας ότι κάθε πράξη είναι αποτέλεσμα αιτίας του παρελθόντος και συγχρόνως αιτία άλλων πράξεων που θα ακολουθήσουν στο μέλλον. Έτσι ο νόμος του κάρμα ταυτίζεται με τον νόμο της αιτιότητας, της αναπόφευκτης δηλαδή σχέσεως αιτίου και αιτιατού, ο νόμος της δράσης και της αντίδρασης, ο νόμος της δικαιοσύνης και της ισορροπίας, που ακολουθούν την εφαρμογή του σε κάθε εκδήλωση της ζωής με συνέπεια να διαμορφώνεται ανάλογα απ΄ αυτό το ίδιο το κάρμα.
Η σχέση αιτίου αποτελέσματος και εμμέσως η ηθική συνέπεια του νόμου του κάρμα στα πλαίσια της χριστιανικής διδασκαλίας έχει διατυπωθεί ότι αντιστοιχεί στη ρήση του αποστόλου Παύλου όπου επισημαίνεται: «Μη πλανάσθε, Θεός ου μυκτηρίζεται. Ο γαρ εάν σπείρει άνθρωπος τούτο και θερίσει.»
Κάθε σκέψη που έχει εκφραστεί, θα δηλωθεί σαν αποτέλεσμα στο φυσικό κόσμο. Μερικές φορές το αποτέλεσμα θα λάβει χώρα, για μερικές μόνο στιγμές. Εύκολα έτσι, μπορούμε να δούμε πως η σκέψη και το αποτέλεσμα είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους τόσο πολύ, σαν να ρίχνεις ένα βράχο σε μια λίμνη και να παρακολουθείς τα κύματα που βγαίνουν έξω.
Αλλες φορές τα αποτελέσματα έρχονται πολλά χρόνια μετά την αιτία και είναι πολύ δύσκολο να φανερωθεί η συγγένεια μεταξύ των δυο, και όμως, πάντα η μια εποχή ακολουθεί την άλλη, το καλοκαίρι ακολουθεί την άνοιξη.
Τα βαθύτερα σημεία συμπεριφοράς σύμφωνα με τις Ανατολικές Θρησκείες και Φιλοσοφίες (που πιστεύουν στην μετενσάρκωση) βρίσκονται στη διάρκεια εκατοντάδων και χιλιάδων ετών εργασίας στον εαυτό και πολύ λίγα μπορούν να γίνουν στην παρούσα ζωή, για να μεταβάλουν πολύ την ισορροπία τόσων πολλών ετών εκπαιδεύσεως και συνηθειών.
Η λέξη κάρμα φέρεται περισσότερο ως σανσκριτική και σημαίνει γενικά πράξη. Κατά τον Ινδουισμό, το κάρμα αναφέρεται στην έννοια του νόμου της σχέσεως μεταξύ αιτίας και αποτελέσματος προσδιορίζοντας ότι κάθε πράξη είναι αποτέλεσμα αιτίας του παρελθόντος και συγχρόνως αιτία άλλων πράξεων που θα ακολουθήσουν στο μέλλον. Έτσι ο νόμος του κάρμα ταυτίζεται με τον νόμο της αιτιότητας, της αναπόφευκτης δηλαδή σχέσεως αιτίου και αιτιατού, ο νόμος της δράσης και της αντίδρασης, ο νόμος της δικαιοσύνης και της ισορροπίας, που ακολουθούν την εφαρμογή του σε κάθε εκδήλωση της ζωής με συνέπεια να διαμορφώνεται ανάλογα απ΄ αυτό το ίδιο το κάρμα.
Η σχέση αιτίου αποτελέσματος και εμμέσως η ηθική συνέπεια του νόμου του κάρμα στα πλαίσια της χριστιανικής διδασκαλίας έχει διατυπωθεί ότι αντιστοιχεί στη ρήση του αποστόλου Παύλου όπου επισημαίνεται: «Μη πλανάσθε, Θεός ου μυκτηρίζεται. Ο γαρ εάν σπείρει άνθρωπος τούτο και θερίσει.»
Κάθε σκέψη που έχει εκφραστεί, θα δηλωθεί σαν αποτέλεσμα στο φυσικό κόσμο. Μερικές φορές το αποτέλεσμα θα λάβει χώρα, για μερικές μόνο στιγμές. Εύκολα έτσι, μπορούμε να δούμε πως η σκέψη και το αποτέλεσμα είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους τόσο πολύ, σαν να ρίχνεις ένα βράχο σε μια λίμνη και να παρακολουθείς τα κύματα που βγαίνουν έξω.
Αλλες φορές τα αποτελέσματα έρχονται πολλά χρόνια μετά την αιτία και είναι πολύ δύσκολο να φανερωθεί η συγγένεια μεταξύ των δυο, και όμως, πάντα η μια εποχή ακολουθεί την άλλη, το καλοκαίρι ακολουθεί την άνοιξη.
Τα βαθύτερα σημεία συμπεριφοράς σύμφωνα με τις Ανατολικές Θρησκείες και Φιλοσοφίες (που πιστεύουν στην μετενσάρκωση) βρίσκονται στη διάρκεια εκατοντάδων και χιλιάδων ετών εργασίας στον εαυτό και πολύ λίγα μπορούν να γίνουν στην παρούσα ζωή, για να μεταβάλουν πολύ την ισορροπία τόσων πολλών ετών εκπαιδεύσεως και συνηθειών.
Η λέξη «κάρμα» χρησιμοποιείται με πολλούς τρόπους από τους μεταφυσικούς, τους αστρολόγους, και άλλους ερευνητές προκειμένου να περιγράψει κατά κάποιο τρόπο τους νόμους που καθοδηγούν τις ζωές μας. Βασικά, αναφέρεται στον καθολικό νόμο του αιτίου και του αιτιατού. Αυτός ο νόμος είναι μόνο η ευρύτερη εφαρμογή των γήινων ιδεών μας για το αίτιο και αιτιατό. Είναι προφανές ότι αυτός που φυτεύει τους σπόρους μπορεί να αναμένει την συγκομιδή των καρπών.
Ο νόμος του κάρμα είναι παρόμοιος με το νόμο του νευτώνειου μηχανικού που δηλώνει: «Για κάθε ενέργεια, υπάρχει μια ίση και αντίθετη αντίδραση».
Ο νόμος του κάρμα δηλώνει ότι μια ζωή είναι μια συνεχής εμπειρία, σαν αποτέλεσμα πολλών ενσαρκώσεων από πάρα πολλές προηγούμενες ενσαρκώσεις στον υλικό κόσμο. Ο καθολικός νόμος του κάρμα, έπειτα, μπορεί να θεωρηθεί ως τρόπος εφαρμογής της καθολικής δικαιοσύνης και της ισορροπίας. Για κάθε πράξη μας θα λάβουμε το αντίστοιχο τίμημα, ούτε λιγότερο ούτε παραπάνω! Βέβαια η συνειδητοποίηση των λαθών, η ειλικρινή μετανόηση και οι καλές ανιδιοτελείς πράξεις μπορεί να λειτουργήσουν σε πιο «απαλές» αντιδράσεις των πράξεων μας που δημιουργούν το κάρμα.
Είναι, στην πραγματικότητα, ένας απλούστατος καθολικός νόμος που τοποθετεί κάθε έναν από μας ακριβώς μέσα στα πλαίσια και τους όρους που παρέχουν τα ακριβή πνευματικά μαθήματα που χρειαζόμαστε προκειμένου να γίνουμε πιο θεϊκοί. Στηρίζεται στο φαινόμενο της πολικότητας από το οποίο ο κόσμος διατηρεί μια κατάσταση ισορροπίας. Αυτό δεν υποδηλώνει μια κατάσταση αδράνειας, αλλά μια δυναμική, συνεχώς μεταβαλλόμενη ισορροπία. Έμφυτη σε αυτήν την έννοια είναι η διδασκαλία ότι μια μεμονωμένη «ψυχή» ή αλλιώς «οντότητα», έχει μέσα της την αιτιώδη δύναμη που χρειάζεται και αντέχει τελικά όλα τα «μαθήματα» και μέσω αυτών εξάγονται τα αποτελέσματα και τα δώρα των εμπειριών από κάθε ενσάρκωση.
Ο νόμος του κάρμα δηλώνει ότι μια ζωή είναι μια συνεχής εμπειρία, σαν αποτέλεσμα πολλών ενσαρκώσεων από πάρα πολλές προηγούμενες ενσαρκώσεις στον υλικό κόσμο. Ο καθολικός νόμος του κάρμα, έπειτα, μπορεί να θεωρηθεί ως τρόπος εφαρμογής της καθολικής δικαιοσύνης και της ισορροπίας. Για κάθε πράξη μας θα λάβουμε το αντίστοιχο τίμημα, ούτε λιγότερο ούτε παραπάνω! Βέβαια η συνειδητοποίηση των λαθών, η ειλικρινή μετανόηση και οι καλές ανιδιοτελείς πράξεις μπορεί να λειτουργήσουν σε πιο «απαλές» αντιδράσεις των πράξεων μας που δημιουργούν το κάρμα.
Είναι, στην πραγματικότητα, ένας απλούστατος καθολικός νόμος που τοποθετεί κάθε έναν από μας ακριβώς μέσα στα πλαίσια και τους όρους που παρέχουν τα ακριβή πνευματικά μαθήματα που χρειαζόμαστε προκειμένου να γίνουμε πιο θεϊκοί. Στηρίζεται στο φαινόμενο της πολικότητας από το οποίο ο κόσμος διατηρεί μια κατάσταση ισορροπίας. Αυτό δεν υποδηλώνει μια κατάσταση αδράνειας, αλλά μια δυναμική, συνεχώς μεταβαλλόμενη ισορροπία. Έμφυτη σε αυτήν την έννοια είναι η διδασκαλία ότι μια μεμονωμένη «ψυχή» ή αλλιώς «οντότητα», έχει μέσα της την αιτιώδη δύναμη που χρειάζεται και αντέχει τελικά όλα τα «μαθήματα» και μέσω αυτών εξάγονται τα αποτελέσματα και τα δώρα των εμπειριών από κάθε ενσάρκωση.
6 σχόλια:
Η λέξη ΚΑΡΜΑ βέβαια είναι πολύ της μόδας τώρα τελευταία. Η σημασία της λέξης είναι πάρα πολύ παλιά. Όλα αυτά τα σύμφωνα όμως (Κ,Ρ,Μ) δε σας ξενίζουν λίγο το αυτί ; Έχουμε ωραιότατες Ελληνικές λέξεις με την ίδια σημασία.
Ειμαρμένη, Πεπρωμένον, Αντιπεπονθός. Και οι τρεις αυτές λέξεις έχουν σχέση με τον Νόμο της Ανταποδοτικής Δικαιοσύνης.
Το Αντιπεπονθός, μετοχή ουδετέρου γένους Ενεργητικής Φωνής, παρακειμένου του ρήματος πάσχω και με την πρόθεση αντι-πάσχω, επισφραγίζει την ελευθερία της βουλήσεως. Επιβεβαιώνει, δηλαδή, ότι ό,τι προήλθε εξ αιτίας των παρελθοντικών πράξεών μου θα το υποστώ αντί + πάσχων. Οι αυτόβουλες πράξεις μου, θετικές και αρνητικές, κυρώνονται αναλόγως από την Μοίραν Άτροπον εις τον μέλλοντα χρόνο διά του Νόμου του Αντι + Πεπονθότος, που λειτούργησε κατά το πρόσφατο παρελθόν.
Η ουσιαστική ερώτηση που πρέπει να θέσουμε νομίζω ότι είναι η εξής :
Υπάρχει τρόπος να υπερβούμε τον Νόμο της Ανταποδοτικής Δικαιοσύνης ; Ή ισχύει αυτό που λέει η λαϊκή σοφία : “ότι γράφει, δεν ξεγράφει”
Τι λέτε ;
Ωραίο το ερώτημα σου φίλε Δημήτρη! Κατά τη γνώμη μου πιστεύω ότι αν κάνουμε συνεχείς καλές πράξεις ανιδιοτελώς, δήλαδή ζούμε ένα ενάρετο βίο και εντοπίσουμε τα στοιχεία του χαρακτήρα μας που είναι αυτά τα οποία μας οδηγούν σε "κακές" πράξεις όπως εγωισμός, υπερηφάνεια, φιλαργυρία κ.α. και τα διορθώσουμε πριν προλάβει το κάρμα να μας κάνει να τα διορθώσουμε τότε θα το υπερβούμε. Μία καρμική σχέση π.χ. δεν λειτουργεί "άσχημα" προς τα εμάς από εκδίκηση αλλά για να διορθώσουμε το ελλάτωμα του χαρακτήρα μας που έγινε η αιτία για να πρόκύψει "κάρμα".
Επίσης σε ευχαριστώ για τον εμπλουτισμό του άρθρου με τις αντίστοιχες λέξεις της πλούσια ελληνικής γλώσσας!
“Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε. Εν ω γαρ κρίματι κρίνετε, κριθήσεσθε, και εν ω μέτρω μετρείτε μετρηθήσεται υμίν.”
Ματθ. Ζ’, 1-2
Ο νόμος του αντιπεπονθότος, απρόσωπος και αμετάβλητος όπως ο νόμος της βαρύτητας, που δεν εξετάζει πρόσωπα και θεσμούς, που δεν έχει μνησικακίες, αλλά ούτε και διέπεται από οίκτο, έχει εφαρμογή στο φυσικό και στο νοητικό πεδίο. Η νέα δράση σε αυτά τα πεδία δεν μπορεί να αναιρέσει την ήδη καταγραμμένη δράση. Με απλά λόγια σημαίνει ότι αν κάνουμε “συνεχείς καλές πράξεις ανιδιοτελώς”, όπως λες, δεν θα αναιρεθούν οι προηγούμενες κακές πράξεις μας.
Ο ανώτερος όμως νόμος του Πνεύματος ξεπερνά ή εκτοπίζει όλους τους κατώτερους νόμους του φυσικού και νοητικού πεδίου. Αυτό βέβαια, δεν σημαίνει ότι καταστρατηγούνται οι νόμοι των πεδίων αυτών. Σημαίνει ότι ο άνθρωπος, επειδή είναι στην ουσία του πνευματικός, έχει την δύναμη να ανυψώνεται πάνω από αυτά τα βασίλεια και να φτάνει τη δίχως όρια διάσταση του Πνεύματος, όπου οι νόμοι του φυσικού πεδίου δεν μπορούν πλέον να επιδράσουν επάνω του. Δεν έχει καταπατήσει τους νόμους των πεδίων αλλά έχει προχωρήσει πιο πέρα από αυτούς. Μια ανεπαρκής παρομοίωση είναι η περίπτωση ενός μπαλονιού που υψώνεται με ορμή, αψηφώντας φαινομενικά τον νόμο της βαρύτητας. Εκ πρώτης όψεως θα έλεγε κανείς ότι καταστρατηγείται ο νόμος αυτός, αλλά κάτι τέτοιο βέβαια δεν συμβαίνει. Μάλλον το αντίθετο γίνεται.
Ο νόμος του Κάρμα, που δεν υπολογίζει πρόσωπα ούτε και ξεχνά τίποτε, είναι στην ουσία νόμος που αφορά την ύλη και τον νου και όχι το Πνεύμα. Στο Πνεύμα όλα είναι τέλεια και αιώνια, ένα καλό δίχως τέλος. Δεν υπάρχει καλό Κάρμα που πρέπει να θερίσεις γιατί δεν είναι δυνατόν να το έχεις σπείρει. Έτσι όταν ο άνθρωπος στρέφει μέσω της βαθιάς αγνής προσευχής, του διαλογισμού ή της πνευματικής θεώρησης την προσοχή του στο βασίλειο του Πνεύματος, έρχεται κάτω από τον νόμο του τέλειου Καλού και το Κάρμα εξαφανίζεται.
Έχει λοιπόν την δυνατότητα ο άνθρωπος να παραμείνει στον περιορισμένο χώρο της ύλης και του νου, οπότε μένει δεμένος στον τροχό του Κάρμα ή να απευθυνθεί, με την προσευχή, στο Βασίλειο του Πνεύματος και να ελευθερωθεί.
Η επιλογή είναι απόλυτα δική μας.
Το μόνο που αναγνωρίζω σαν κάρμα..ειμαρμένη..πεπρωμένο..αντιπεπονθος(η γλώσσα μας είναι απίστευτη!)είναι ότι γεννηθήκαμε κουβαλώντας και τον θάνατό μας.Τίποτα αλλο δεν είναι προδιεγραμένο στη ζωή.Το τυχαίο μπορεί να συμβεί εκουσια ή ακούσια.Από λαθος χειρισμους και συμπεριφορές εμων των ιδίων ή ασθένεια.Αλλως η ζωή κυλάει με τα θετικά της και τα αρνητικά της.Στο χέρι μας είναι να δουλέψουμε με τον εαυτό μας να αποκτήσουμε εσωτερική συνειδητότητα,θετικές σκέψεις,βούληση.Για να διαχειριστούμε καλύτερα ότι μας προκύπτει σ'αυτη τηνδιαδρομη που λέγεται Ζωή.Τις όμορφες στιγμές που μας συμβαίνουν να μην τις προσπερνάμε να τις απολαμβανουμε,και τις κακές να τις δουλεύουμε μέσα μας,με θετική σκέψη και αυτοκριτικ.Ναδιορθώνουμε τα κακώς κείμενα του χαρακτήρα μας,και να αποδεχόμαστε τηνδιαφορετικότητα των άλλων.
Οτι σπειρεις..θα θερίσεις; Στο ενδιάμεσο διαστημα όμως,που χωρίζει το ενα απ'το άλλο,αν δεν φροντίσεις το περιββάλον της σπόρας σου να καθαρίσεις τα παράριζα,τα ζιζάνια,αν δεν το ποτίσεις,δεν το φροντίσεις,δεν το λυπάνεις πώς θα έχεις ένα υγιες φυτό;Πολύ ωραίο θέμα lamda!Και ειρήσθω εν παρόδω, αγαπητέ Δημητρη είμαι η Πέλα.
"Η σχέση αιτίου αποτελέσματος και εμμέσως η ηθική συνέπεια του νόμου του κάρμα στα πλαίσια της χριστιανικής διδασκαλίας έχει διατυπωθεί ότι αντιστοιχεί στη ρήση του αποστόλου Παύλου όπου επισημαίνεται: «Μη πλανάσθε, Θεός ου μυκτηρίζεται. Ο γαρ εάν σπείρει άνθρωπος τούτο και θερίσει.»
η διαφορα του νομου αυτου απο το χριστιανικο "ο,τι εσπειρες,θα θερισεις" ειναι οτι θεωρειται συμπαντικος φυσικος νομος.
δεν υπαρχει κανεις να σε συγχωρησει αν ζητησεις συγχωρεση. μονο οι ιδιες οι πραξεις σου μπορουν να δειξουν μεταμελεια και μεταστροφη θεασης, ας πουμε.
δες αν θες την αποψη μου περι αιτιου και αποτελεσματος σε μια αποπειρα μου να εξηγησω τα ανεξηγητα...εδω: http://feneritti.blogspot.com/2009/09/blog-post_25.html
καλη σου μερα λαμδα!
@ ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Φίλη Πέλα
Το μέλλον μας δεν είναι προδιαγραμμένο αλλά το καθορίζουμε εμείς με τις επιλογές μας. Το δε παρόν έχει καθοριστεί από τις επιλογές του παρελθόντος. Αυτά λέει ο νόμος του αντιπεπονθότος.
Παρατηρώντας επίσης την φύση και τα φαινόμενα διαπιστώνουμε ότι τίποτα από όσα συμβαίνουν δεν μπορεί να είναι τυχαίο αλλά χρησιμεύει σε κάποιο σκοπό …
Δημοσίευση σχολίου