Βλέπεις ένα όμορφο λουλούδι – ένα τριαντάφυλλο πάνω στην τριανταφυλλιά – και αμέσως πας και το κόβεις. Θέλεις να το αποκτήσεις και το σκοτώνεις ! Τώρα το βάζεις στο πέτο σου, μα είναι ένα νεκρό λουλούδι, ένα πτώμα. Δεν είναι πια όμορφο. Πως μπορεί κάτι νεκρό να είναι όμορφο ; Είναι απλώς μια ανάμνηση και σβήνει. Ήταν τόσο ζωντανό πάνω στην τριανταφυλλιά, τόσο όμορφο και τόσο ευτυχισμένο και υπήρχε χορός και τραγούδι γύρω του. Κι εσύ τα σκότωσες όλα αυτά. Τώρα κουβαλάς ένα νεκρό λουλούδι στο πέτο σου.
Αυτό κάνουμε με όλα γύρω μας. Είτε είναι ομορφιά, είτε είναι αγάπη, είτε είναι Θεός. Προσπαθώντας να τα αποκτήσουμε, τα σκοτώνουμε.
Αυτό κάνουμε με όλα γύρω μας. Είτε είναι ομορφιά, είτε είναι αγάπη, είτε είναι Θεός. Προσπαθώντας να τα αποκτήσουμε, τα σκοτώνουμε.
2 σχόλια:
Καλημέρα Δημήτρη!Από εγωισμό και από φόβο θεωρούμε κτήμα μας τα πάντα.Από τον σύντροφό μας,τα παιδιά μας εκεί κάνουμε τα μεγαλύτερα λάθη μέχρι τη φύση,ακόμα και αυτόν τον πλανήτη που ζούμε.
@ Με τα φτερά της ψυχής
Καλημέρα και σε σένα
Επειδή δεν έχουμε δυστυχώς συνειδητοποιήσει το απεριόριστο του αληθινού μας εαυτού, προσπαθούμε να επεκτείνουμε το περιορισμένο, το ασήμαντο εγώ μας, με την κατοχή υλικών και μη υλικών αγαθών.
«Η γυναίκα μου» λέμε (και ακούγεται περίπου σαν «η δούλα μου»), το παιδί μου, το σπίτι μου, το αυτοκίνητό μου (και καμαρώνουμε)
Αλλά το «μικρό εγώ» έχει φτάσει στο σημείο να οικειοποιείται και το ίδιο το Θείο !
Ο δικός μου Θεός – λέμε - είναι καλύτερος από τον θεό των μουσουλμάνων και των ινδουιστών !
Πόσο ασυνείδητους μας έχει καταντήσει ο εγωισμός μας ;
Να είσαι καλά Ειρήνη
Δημοσίευση σχολίου