Η λίμνη είναι σιωπηλή – δεν συμβαίνει ούτε ο ελάχιστος κυματισμός. Αντικαθρεπτίζει τέλεια. Είναι νύχτα πανσέληνου και το φεγγάρι αντανακλάται στη λίμνη.
Και το έχεις προσέξει ; Η αντανάκλαση του φεγγαριού είναι πιο όμορφη από ό,τι είναι το φεγγάρι στον ουρανό. Κάτι προστίθεται στο φεγγάρι – η γαλήνη της λίμνης, η σιωπή της λίμνης, η δροσιά της λίμνης. Η ομορφιά της λίμνης που αντανακλάται σαν καθρέπτης, προστίθεται στο φεγγάρι. Είναι κάτι περισσότερο. Όταν αντανακλά ο Θεός μέσα σου γίνεται ακόμα πιο όμορφος. Κάτι προστίθεται.
Αν όμως σκέφτεσαι, τότε υπάρχουν κυματισμοί. Τότε η λίμνη ταράζεται. Τότε δεν αντανακλάς πια. Τότε είσαι πάρα πολύ βλαβερός για την πραγματικότητα. Τότε το φεγγάρι δεν αντανακλάται έτσι όπως είναι, αλλά καταστρέφεται από τα κύματά σου. Και αν υπάρχουν μεγάλα κύματα, τότε φυσικά καταστρέφεται ακόμα περισσότερο. Τότε όχι μόνο δεν προσθέτεις τίποτα στην ομορφιά του φεγγαριού, αλλά του παίρνεις όλη του την ομορφιά και το διαστρεβλώνεις. Δεν μοιάζει πια με το φεγγάρι, είναι κάτι άλλο. Δεν είναι αληθινό, είναι ψεύτικο.
Διαλογισμός είναι η απουσία νοητικής σκέψης. Ο νους δεν σκέπτεται πια. Ο νους είναι σιωπηλός. Δεν χαρακτηρίζεται από πνευματική δραστηριότητα. Είναι καθαρή επίγνωση μέσα στην ηρεμία του τίποτε. Οι Ιάπωνες έχουν μια πολύ όμορφη λέξη γι’ αυτό. Το ονομάζουν κόκορο. Κόκορο σημαίνει το απόλυτο τίποτα. Κόκορο σημαίνει τρομερή απουσία. Κόκορο σημαίνει λευκότητα, δεν σημαίνει όμως άρνηση. Το τίποτα δίνει την αίσθηση ότι κάτι ακυρώνεται, καταργείται. Όχι ! Προφανώς, όλα όσα είναι σκουπίδια καταργούνται. Από τη στιγμή όμως που έχεις καταργήσει όλα τα σκουπίδια, η ίδια σου η εσώτατη φύση σηκώνει το ανάστημά της. Είναι κάτι πολύ θετικό.
Όταν τα κύματα έχουν εξαφανιστεί από τη λίμνη, μπορείς να πεις πως δεν υπάρχει τίποτα στην επιφάνεια της λίμνης. Το μόνο που επιπλέει είναι το απόλυτο τίποτα. Αυτό όμως δεν είναι κάτι αρνητικό. Στην πραγματικότητα, μέσα στην απόλυτη σιωπή, η λίμνη εμφανίζει τον ίδιο της τον εαυτό. Η φύση της είναι ορατή στην επιφάνεια. Εκείνα τα κύματα την έκρυβαν. Τώρα βρίσκεται εκεί, παρούσα, καθόλου θορυβώδης, πάρα πολύ ήσυχη. Δεν ισχυρίζεται «εγώ είμαι εδώ», επειδή δεν υπάρχει πια «εγώ».
Το «εγώ» δεν είναι τίποτε άλλο από το σύνολο των θορύβων σου. Όταν ο θόρυβος εξαφανιστεί, όταν ο νους δεν βρίσκεται πια εκεί, ξαφνικά υπάρχεις για πρώτη φορά, χωρίς όμως να είσαι εσύ. Δεν υπάρχεις πια με τον παλιό τρόπο. Έχεις πεθάνει κι έχεις γεννηθεί ξανά. Αυτή είναι η δεύτερη παιδική ηλικία.
Και το έχεις προσέξει ; Η αντανάκλαση του φεγγαριού είναι πιο όμορφη από ό,τι είναι το φεγγάρι στον ουρανό. Κάτι προστίθεται στο φεγγάρι – η γαλήνη της λίμνης, η σιωπή της λίμνης, η δροσιά της λίμνης. Η ομορφιά της λίμνης που αντανακλάται σαν καθρέπτης, προστίθεται στο φεγγάρι. Είναι κάτι περισσότερο. Όταν αντανακλά ο Θεός μέσα σου γίνεται ακόμα πιο όμορφος. Κάτι προστίθεται.
Αν όμως σκέφτεσαι, τότε υπάρχουν κυματισμοί. Τότε η λίμνη ταράζεται. Τότε δεν αντανακλάς πια. Τότε είσαι πάρα πολύ βλαβερός για την πραγματικότητα. Τότε το φεγγάρι δεν αντανακλάται έτσι όπως είναι, αλλά καταστρέφεται από τα κύματά σου. Και αν υπάρχουν μεγάλα κύματα, τότε φυσικά καταστρέφεται ακόμα περισσότερο. Τότε όχι μόνο δεν προσθέτεις τίποτα στην ομορφιά του φεγγαριού, αλλά του παίρνεις όλη του την ομορφιά και το διαστρεβλώνεις. Δεν μοιάζει πια με το φεγγάρι, είναι κάτι άλλο. Δεν είναι αληθινό, είναι ψεύτικο.
Διαλογισμός είναι η απουσία νοητικής σκέψης. Ο νους δεν σκέπτεται πια. Ο νους είναι σιωπηλός. Δεν χαρακτηρίζεται από πνευματική δραστηριότητα. Είναι καθαρή επίγνωση μέσα στην ηρεμία του τίποτε. Οι Ιάπωνες έχουν μια πολύ όμορφη λέξη γι’ αυτό. Το ονομάζουν κόκορο. Κόκορο σημαίνει το απόλυτο τίποτα. Κόκορο σημαίνει τρομερή απουσία. Κόκορο σημαίνει λευκότητα, δεν σημαίνει όμως άρνηση. Το τίποτα δίνει την αίσθηση ότι κάτι ακυρώνεται, καταργείται. Όχι ! Προφανώς, όλα όσα είναι σκουπίδια καταργούνται. Από τη στιγμή όμως που έχεις καταργήσει όλα τα σκουπίδια, η ίδια σου η εσώτατη φύση σηκώνει το ανάστημά της. Είναι κάτι πολύ θετικό.Όταν τα κύματα έχουν εξαφανιστεί από τη λίμνη, μπορείς να πεις πως δεν υπάρχει τίποτα στην επιφάνεια της λίμνης. Το μόνο που επιπλέει είναι το απόλυτο τίποτα. Αυτό όμως δεν είναι κάτι αρνητικό. Στην πραγματικότητα, μέσα στην απόλυτη σιωπή, η λίμνη εμφανίζει τον ίδιο της τον εαυτό. Η φύση της είναι ορατή στην επιφάνεια. Εκείνα τα κύματα την έκρυβαν. Τώρα βρίσκεται εκεί, παρούσα, καθόλου θορυβώδης, πάρα πολύ ήσυχη. Δεν ισχυρίζεται «εγώ είμαι εδώ», επειδή δεν υπάρχει πια «εγώ».
Το «εγώ» δεν είναι τίποτε άλλο από το σύνολο των θορύβων σου. Όταν ο θόρυβος εξαφανιστεί, όταν ο νους δεν βρίσκεται πια εκεί, ξαφνικά υπάρχεις για πρώτη φορά, χωρίς όμως να είσαι εσύ. Δεν υπάρχεις πια με τον παλιό τρόπο. Έχεις πεθάνει κι έχεις γεννηθεί ξανά. Αυτή είναι η δεύτερη παιδική ηλικία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου