Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2009

Στο ημίφως της υπομονής


Δάκρυα και γέλιο είναι ολόκληρη η ζωή μας σύμφωνα με τον Γκιμπράν.

Και γέλασα από χαρά όταν ο ταχυδρόμος μου παρέδωσε το δέμα από την Πάτρα. Ήξερα πως ήταν η πρώτη ποιητική συλλογή του φίλου μου του Φώτη, που γνώρισα μέσα από το Ξάνθη Φιλοσοφείν.

Και δάκρυσα από συγκίνηση όταν διάβασα την αφιέρωση στο βιβλίο :

Όταν οι ψυχές δροσίζονται στα ίδια υπόγεια ύδατα
Και γίνονται δοχεία συγκοινωνούντα,
Τότε οι γεωγραφικές αποστάσεις
καταργούνται …

Στον “μακρινό” μου φίλο Δημήτρη,
Που μόνο μακρινός δεν είναι !
Ευγενή συνοδοιπόρε του Φωτός,
Δέξου αυτό το κρασί της ψυχής μου
-
Με σεβασμό, εκτίμηση και αγάπη
Φώτης
-
Και τα δάκρυα γινόταν γέλιο και το γέλιο δάκρυα καθώς ξεφύλλιζα το βιβλίο.

Νομίζω πως θα μου επιτρέψει ο φίλος Φώτης, να μοιραστώ με τους αναγνώστες του Ξάνθη Φιλοσοφείν, τρία από τα πολλά αυτά ποιήματα που εμπεριέχονται στην ποιητική του συλλογή, με τίτλο "Στο ημίφως της υπομονής"


ΑΥΤΗ Η ΑΝΑΣΑ

Αυτή η ανάσα που εισπνέω
είναι δική σου.
Της εκπνοής μου τον αέρα
θα τον βάλεις κι εσύ
μέσα στο στήθος σου.
Αν χτυπηθούμε
θα ματώσουμε κι οι δύο.
Άμα δακρύσεις, θα δακρύσω.
Αν μου γελάσεις
θα γελάσει η ψύχη μου.
Ζητάς ψωμί, νερό, ρούχα και στέγη.
Ζητάς αέρα κι ουρανό
αγάπη και γαλήνη.

Τα ίδια – σου τ’ ορκίζομαι! – ζητάω κι εγώ.

( Αφού είναι έτσι,
τότε τι σύνορα μου τσαμπουνάς
τι ράτσες, τι θρησκείες,
τι ομάδες, τάξεις, κόμματα
κι ανοησίες τέτοιες ; )


ΣΗΜΕΙΟ ΣΤΑΥΡΟΥ

Στην
οριζόντια
διαδρομή μου
- από τα άκρα ισαπέχοντας -
με βρήκε
έτοιμο
και
γόνιμο
η πυρωμένη
κατακόρυφη
Αλήθεια
Σ
Ο
Υ



ΑΠΕΙΡΟ

Με ρωτάς να σου πω ένα πράγμα
που είναι άπειρο
αχανές
ανεξάντλητο
και που διαρκώς εκτείνεται
σε όλες τις διαστάσεις.

Άκου λοιπόν:
είναι το Σύμπαν
είναι το βάθος της ψυχής
είναι η ανάσα του Θεού
είναι η Αγάπη
κι είναι στο μισοσκόταδο
το μελαγχολικό βλέμμα
της αγαπημένης μου.

«Ένα σου ζήτησα» μου λες
«κι εσύ μου είπες πέντε.»

( Γελώ )

Ένα σου είπα, φίλε μου,
μονάχα Ένα…

----

Αυτό είναι ένα πολύ μικρό δείγμα από το βιβλίο του Φώτη Ρούμπου από την Πάτρα. Ενός φίλου που αν και δεν είδα ακόμη την μορφή του, ένοιωσα την ψυχή του, που ξεχειλίζει από το κρασί των αιώνων της γης …

3 σχόλια:

Φώτης είπε...

Φίλε Δημήτρη, σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Γνωρίζω καλά πως είναι βγαλμένα μέσα απ' την καρδιά σου, γιατί το ήθος και η καθαρότητα της ψυχής σου δεν θα σου επέτρεπαν να προσποιηθείς, να κολακέψεις ή να διαστρεβλώσεις με οποιονδήποτε τρόπο την αλήθεια και την αυθεντικότητα όσων γεννιούνται μέσα σου.
Ασφαλώς και σου επιτρέπω να μοιραστείς με τους φίλους μας τα ποιήματά μου. Άλλωστε, αυτός είναι και ο λόγος που τόλμησα μετά από τόσα χρόνια να τα δημοσιεύσω: να εκτεθώ και να μοιραστώ μαζί σας τις ανησυχίες, τους προβληματισμούς, τα όνειρα, τις χαρές και τις λύπες μου, να στείλω την ευγνωμοσύνη μου προς τον Δημιουργό για το θαύμα της ζωής και τελικά, να γίνω η φωνή όσων ταυτίζονται λίγο ή πολύ με αυτά που νιώθω και δε μπορούσαν μέχρι σήμερα να τα εκφράσουν.
Αν γίνουν οι στίχοι μου γέφυρες και δρόμοι που θα μας φέρουν πιο κοντά, τότε θα μπορώ να πω, πριν συνεχίσω το αστρικό μου ταξίδι στην αιωνιότητα, πως δε στάθηκε ανώφελο το πέρασμά μου από αυτόν τον παράξενο πλανήτη...

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Πολύτιμη πηγή ζωής ανακάλυψα σε αυτή την ανάρτηση.
Φίλε Δημήτρη, θα σου ήμουν ευγνώμων αν μου υποδείκνυες πως θα γίνει δικό μου αυτό το μαγικό βιβλιαράκι του Φώτη.
Σε ανταπόδωση θα σου γνωρίσω σε επόμενη ανάρτηση στο Ξάνθη φιλοσοφείν ένα δικό μου αγαπημένο.
Οξυγόνο για την ζωή μας αυτές οι ανακαλύψεις.
Να ειστε καλά.

Ιωάννα Λουλάκη είπε...

"Αν γίνουν οι στίχοι μου γέφυρες και δρόμοι που θα μας φέρουν πιο κοντά..."

"Οξυγόνο για την ζωή μας αυτές οι ανακαλύψεις"...

"Και δάκρυσα από συγκίνηση όταν διάβασα την αφιέρωση στο βιβλίο..."

Χαίρομαι που συμμετέχω στο ...ποιητικό πλησίασμα!..
Σας ευχαριστώ Βαγγέλη, Δημήτρη, Φώτη...

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...