Ο ιερός μας εαυτός (1)

Είναι πραγματικά λυπηρό να συναντάμε καθημερινά ανθρώπους σκυθρωπούς, μίζερους και δυστυχισμένους, ανθρώπους αγέλαστους, καχύποπτους, νευρικούς και αγχωμένους, που βλέπουν παντού γύρω τους απειλές και εχθρούς και αντιμετωπίζουν τη ζωή σαν ένα σκληρό αγώνα επιβίωσης, στον οποίο επιτρέπονται τα πάντα και επικρατεί (σύμφωνα με το νόμο της ζούγκλας) ο ικανότερος. Αυτοί οι άνθρωποι (και για να είμαστε ειλικρινείς, όλοι έχουμε βρεθεί κάποτε σε παρόμοια θέση) είναι γεμάτοι φόβους και ανασφάλειες, γεμάτοι ηττοπάθεια και συμπλέγματα κατωτερότητας, γεμάτοι εγωισμό, θυμό, μίσος και φθόνο για το συνάνθρωπο και αρέσκονται στο να εκτοξεύουν το δηλητήριο της κατάκρισης και να αποδίδουν μοιρολατρικά τα βάσανα και τις συμφορές τους στην "κακή τους τύχη" ή στον "οργισμένο και άδικο" Θεό.



Ας μιλήσω όμως σε α' πληθυντικό, αφού όλοι έχουμε πέσει στην ίδια παγίδα. Το λάθος μας έχει τη ρίζα του στην άγνοια και τη λήθη.
Δε γνωρίζουμε (ή δεν θυμόμαστε) πως η πραγματική μας ουσία, αυτό που ουσιαστικά είμαστε, πέρα από τους υλικούς περιορισμούς και την "ψευδαίσθηση" των 5 αισθήσεων, είναι μια σπίθα θεϊκή, μια ιερή φλόγα, που έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε ψυχή. Αυτή είναι "ομοούσια τω πατρί δι ου τα πάντα εγένετο", είναι "η κόρη του Θεού", είναι ο ιερός μας εαυτός, η ανώτερη συνειδητότητά μας, η Χριστική μας ταυτότητα, το εν δυνάμει Φως που περιμένει να ανάψει μέσα μας. Ακούγεται αστείο, αλλά μοιάζει κάποιες φορές σαν να έχουμε πάθει όλοι μας ένα "ομαδικό Αλτσχάιμερ", αφού ξεχνάμε πως είμαστε παιδιά της Ύψιστης Διάνοιας και Ενέργειας, που είναι το Παν. Και εγκλωβιζόμαστε μέσα στο πάθος του εγωισμού, στην πλάνη και τις μικρότητες και αγωνιούμε, απογοητευόμαστε, ξεπέφτουμε και χάνουμε το στόχο, που πρέπει να είναι μόνο η συνειδητή βίωση της θεϊκής μας υπόστασης, η πληρότητα, η αρμονία, η έκσταση και η γλυκιά ταύτιση με την Πηγή της Αγάπης, της Χάριτος και της Δύναμης. Και για να μιλήσουμε με αρχαιοελληνικούς όρους, "χάνω το στόχο=αστοχώ=αμαρτάνω".
Αυτή είναι λοιπόν η πραγματική έννοια της αμαρτίας, το να απομακρύνεσαι από το μονοπάτι της Ζωής και να αποτυγχάνεις να γνωρίσεις τον πραγματικό σου εαυτό. Αυτό το νόημα είχε το δελφικό "γνώθι σαυτόν". Αυτή τη δύσκολη επιλογή συμβολίζει το δίλημμα του Ηρακλή μπροστά στο σταυροδρόμι της Αρετής και της Κακίας. Γι' αυτή τη "στενή πύλη" και τη "στενή οδό" μίλησε ο Ιησούς. Και τελικά, για αυτή τη διαδρομή μίλησαν οι φιλόσοφοι, οι προφήτες, οι ποιητές και οι φωτισμένοι Διδάσκαλοι όλων των εποχών.



Ο συγγραφέας Dr Wayne W. Dyer στο βιβλίο του "Ο ιερός σου εαυτός" (εκδ. Έσοπτρον) προσπαθεί να χαρτογραφήσει αυτή τη διαδρομή, βασισμένος στις ανεξάντλητες πηγές σοφίας των μεγάλων πνευματικών παραδόσεων του παγκόσμιου πολιτισμού. Ας ακούσουμε λοιπόν ποια νοοτροπία μάς συμβουλεύει να υιοθετήσουμε και (γιατί όχι;) ας επαναλάβουμε μαζί του:

"Η τεράστια ενέργεια, που κινεί πλανήτες και γαλαξίες και τους διατηρεί σε αέναη τροχιά, ρέει με θεία ακρίβεια και από μέσα μου και με κρατά πάντα στην πορεία μου!"
"Δεν είμαι ποτέ μόνος! Με συντροφεύει πάντα η γεμάτη Αγάπη και Σοφία προστατευτική θεϊκή Ενέργεια και με περιβάλλει ένα γιγάντιο δίχτυ προστασίας τρυφερών ψυχών που επικοινωνούν μαζί μου και μετέχουν στο Όλο!"
"Δε με αγγίζουν τα δεινά! Ο μόνος που υποφέρει είναι αυτός που νομίζω ότι είμαι! Τον Ιερό μου Εαυτό δεν τον πληγώνει τίποτα! Όλες οι πίκρες και τα βάσανα μου είναι μέρος του θεϊκού σχεδίου και όταν πάψω να τα επικρίνω θα μου χαρίσουν ανυπέρβλητη σοφία!"
"Δεν χρειάζομαι τους επαίνους, ούτε με αγγίζουν οι επικρίσεις! Είμαι ιερό δημιούργημα του Θεού και η αποστολή μου είναι θεϊκή! Συνεχίζω το δρόμο μου, χωρίς να επιδιώκω την καλή γνώμη των άλλων."
"Εγώ είμαι ο κύριος των σκέψεών μου! Αν έχω κάποια αμφιβολία, είναι γιατί εγώ επέτρεψα στις πεποιθήσεις άλλων να με επηρεάσουν!"
"Ο κόσμος είναι ένας θείος τόπος όπου βρίσκομαι για να αγαπώ τους άλλους! Είμαι συν-δημιουργός της ζωής μου μαζί με τον Θεό που με κατευθύνει στοργικά!"
"Ό,τι νομίζω ότι με προσβάλλει, στην πραγματικότητα χτυπά μόνο τον εγωκεντρισμό μου. Η αυθεντική ελευθερία είναι η επίγνωση ότι η αληθινή μου ταυτότητα δε βρίσκεται στον φυσικό κόσμο, αλλά στον αιώνιο. Όταν κατανοήσω την αληθινή μου φύση, θα είμαι ελεύθερος να αγαπώ και να βιώνω τον προσωπικό μου τρυφερό σύνδεσμο με τον Θεό."

Στην επόμενη ανάρτηση θα μοιραστούμε λίγες ακόμα σκέψεις του Wayne Dyer. Κλείνοντας, ας αφήσουμε να στάξουν στην ψυχή μας τα λόγια του πνευματικού δασκάλου Nishargadatta Maharaz: "Όταν γνωρίσεις πέρα από κάθε αμφιβολία ότι η ίδια ζωή ρέει μέσα σε όλα όσα υπάρχουν και ότι αυτή η ζωή είσαι εσύ, θα αγαπάς τα πάντα με τρόπο φυσικό και αυθόρμητο. Όταν αντιλαμβάνεσαι το βάθος και την πληρότητα της αγάπης για τον εαυτό σου, γνωρίζεις ότι η τρυφερότητά σου περικλείει κάθε ζωντανό πλάσμα και ολόκληρο το Σύμπαν!"