Οι Δάσκαλοι έχουν ένα δικό τους τρόπο να διδάσκουν και ενιοτε να …θεραπευουν.

Με αφορμη τo κειμενο του φιλου Πλατωνα “ O ποιητης και ο γιατρος ”, θυμηθηκα ένα αποκαλυπτικο γεγονος που εζησα πριν πολλα χρονια. Τοτε ζουσα ως μαθητευομενος της επιστημης της γιογκα σ’ένα γιογκικο αγροτικο ασραμ. Ασραμ, είναι ένα ειδος κοινοβιου εργασιας, οπου ο δασκαλος ζει μαζι με τους μαθητες. Στο συγκεκριμενο ασραμ περαν της εσωτερικης εκπαιδευσης των μαθητευομενων, γινοντουσαν διαφορα σεμιναρια με αντικειμενο τεχνικες της γιογκα που απευθυνονταν σε εξωτερικους επισκεπτες. Επισης υπηρχε δυνατοτητα διαμονης σε ατομα με διαφορες παθησεις για εφαρμογη θεραπευτικων τεχνικων της γιογκα.

Καποια στιγμη επισκεφτηκε το ασραμ κατοπιν συνεννοησης μια κυρια που ταξιδεψε από την πρωην Γιουγκοσλαβια με διαγνωση καρκινου. Εφερε μαζι της ολες τις διαγνωστικες εξετασεις των γιατρων της και τις αγωγες που ακολουθησε κατά καιρους προς ενημερωση του ασραμ. Ηταν μια εξαιρετικη κυρια πολύ ευγενικου προφιλ, χαμηλων τονων, που μετεδιδε μια αισθηση ανθρωπου καλλιεργημενου, σεβασμιου, με λεπτοτητα στην συμπεριφορα της και στους τροπους της.

Οι μερες περνουσαν και ενώ η κυρια περιμενε να μπει σε προγραμμα θεραπειας, οι υπευθυνοι της ρεσεψιον του ασραμ, περαν του ότι της κρατησαν μονο το διαβατηριο και της επεστρεψαν τις ιατρικες γνωματευσεις, την αγνοουσαν παντελως. Ηταν φυσικο η κυρια σταδιακα ν’αρχισει να χανει την ψυχραιμια της και η αρχικη αδημονια και δυσφορια της αρχισε να μετατρεπεται με την παροδο των ημερων σε εκνευρισμο και εντονο θυμο. Όχι μονο ζεστο και φιλοξενο περιβαλλον δεν βρηκε για την θεραπεια της, αλλα ειχε να αντιμετωπισει και τον παραλογισμο ως εγκλειστη σ’ ένα περιβαλλον που το μονο που της ελεγαν είναι: παρε την σκουπα και σκουπισε… Και φυσικα πληρωνε για ολες τις μερες της διαμονης της.

Ηταν ηδη ταλαιπωρημενη από το ταξιδι και την παθηση της και αυτος ο παραλογισμος στην αντιμετωπιση της, την εβγαλε εξω από τα ρουχα. Ακομη και όταν ζητησε να δει τον δασκαλο, αυτος αρνηθηκε να την δεχτει. Εμεις οι υπολοιποι δεν μπορουσαμε να καταλαβουμε τι συμβαινει. Για να μην τα πολυλογω, όταν αρνηθηκαν από το ασραμ να της δωσουν το διαβατηριο της για να σηκωθει να φυγει-δεν αντεχε άλλο, η ευγενικη κυρια μετατραπηκε σ’ένα αγριο θυμωμενο θηριο που για μερες, από το πρωι μεχρι το βραδυ, ουρλιαζε και εβριζε με βρισιες απειρου καλλους τους υπευθυνους του ασραμ και την ολη κατασταση εκει. Συνολικα αυτή η ιστορια κρατησε 20 μερες.

Στο τελος την καλεσαν ευγενικα στην ρεσεψιον και της παρεδωσαν το διαβατηριο και της ευχηθηκαν καλο ταξιδι. Το ωραιο στην ολη ιστορια είναι ότι όταν επεστρεψε στην πατριδα της, οι γιατροι διαπιστωσαν ότι ο καρκινος δεν υπηρχε πλεον…ειχε φυγει μαζι με τα καταπιεσμενα αρνητικα συναισθηματα που κουβαλουσε μεσα της και που χρειαστηκε να βγαλει στην διαρκεια της παραμονης της στο ασραμ….Κατι που ειχε δει ο δασκαλος μεσα της, γι’αυτό και εστησε ολο αυτό το σκηνικο…

Στο ιδιο μηκος κυματος και η πιο κατω zen ιστορια:

Ένας μαθητευόμενος ζήτησε από το δάσκαλό του να του πει τι πρέπει να κάνει για να αποκτήσει Γνώση. Τότε ο δάσκαλος τον πήγε σε μια μικρή λίμνη και του ζήτησε να κοιτάξει μέσα της και να πει τι έβλεπε.

"Βλέπω τον εαυτό μου", απάντησε ο μαθητής. "Είσαι τούβλο", τον επέπληξε ο δάσκαλος. "Δάσκαλε, τι έκανα λάθος;" "Όταν κοιτάξεις την αντανάκλαση αλλά δεν δεις τον εαυτό σου, τότε ίσως, αρχίσεις να βαδίζεις προς τη Γνώση", αποκρίθηκε ο δάσκαλος. "Μα, πώς γίνεται αυτό;" ρώτησε πάλι ο μαθητής. "Πού κοιτάζεις;" ρώτησε ο δάσκαλος. "Ακριβώς εκεί", έδωσε την απάντηση ο μαθητής. "Κοίτα πιο κοντά, πολύ πιο κοντά, βαθειά μέσα στην αντανάκλαση", τον διέταξε ο δάσκαλος και καθώς ο μαθητής είχε σκύψει το κεφάλι του, του έδωσε μια δυνατή σπρωξιά, τον πέταξε μέσα στη λίμνη και του κρατούσε το κεφάλι στο νερό, χωρίς εκείνος να μπορεί να πάρει ανάσα. Ο μαθητής άρχισε να παλεύει με όλες του τις δυνάμεις, τελικά κατόρθωσε να ακουμπήσει κάπου και παίρνοντας φόρα έβγαλε το κεφάλι του από το νερό, λίγο πριν πνιγεί.

"Γιατί το έκανες αυτό;" φώναξε στο δάσκαλό του μόλις ξαναβρήκε την αναπνοή του.
Και τότε ο Δάσκαλος του απάντησε ήρεμα:

" Όταν θελήσεις να βαδίσεις στο μονοπάτι προς τη Γνώση τόσο απεγνωσμένα, όπως όταν ήθελες να βγάλεις το κεφάλι σου από το νερό, τότε θα είσαι έτοιμος για εκείνο το ταξίδι".

Γιαννης Δογανης / Faos satori-Faos samadhi-Faos art Ianis