ΣΙΝΤΑΡΤΑ-SIDDHARTHA

To βιβλίο του Χέρμαν Εσσε(Hermann Esse)-Σιντάρτα(Siddhartha),το διάβασα όλη τη ημέρα χθες.
Μ' άγγιξε ..πολύ.... Είμαι ακόμη εκεί.. σ'αυτό που διάβασα..

Σε όσους δεν το έχουν διαβάσει το συνιστώ ανεπιφύλακτα,αλλά και όσοι το διάβασαν πριν χρόνια ας το ξαναθυμηθούν,το αξίζει.

Ενα μικρό απόσπασμα από το κεφάλαιο:ο περαματάρης.

O Περαματάρης

…Ο Σιντάρτα έμεινε με τον περαματάρη,έμαθε να περιποιείται τη βάρκα…..
…Αλλά ο ποταμός του μάθαινε περισσότερα απ΄οσα μπορούσα να του μάθει ο Βαζουντέβα. Μάθαινε διαρκώς απ΄αυτόν.
Εμαθε προπάντων απ’αυτόν να ακούει,ν’αφουγκράζεται με ήρεμη καρδιά,με υπομονετική ανοιχτή ψυχή,χωρίς παραφορά,χωρίς επιθυμία,χωρίς καταδίκη ,διχως γνώμες……………

Καθώς ο καιρός περνούσε,το χαμογελό του έμοιαζε με κείνο του περαματάρη,γινόταν σχεδόν το ίδιο αστραφτερό,εξ’ίσου φωτισμένο από ευτυχία,χαμογελούσε εξ’ίσου από χιλιάδες μικρές πτυχές,γινόταν το ίδιο παιδικό ,εξίσου γεροντικό.
Συχνά κάθονταν μαζί το βράδυ στον κορμό του δέντρου κοντά στην όχθη,έμεναν σιωπηλοί κι άκουγαν και οι δύο το νερό,που γι’αυτούς δεν ήταν νερό αλλά η φωνή της ζωής,η φωνή όσων υπάρχουν,όσων γίνονται αιώνια.
Και συχνά συνέβαινε να κάνουν τις ίδιες σκέψεις,ακούγοντας το ποτάμι, να σκέφτονται μία προχθεσινή συζήτηση,έναν από τους ταξιδιώτες τους,που τους απασχολούσε το πρόσωπο και το πεπρωμένο του,το θάνατο,τα παιδικά τους χρόνια,και να κοιτάζουν ο ένας τον άλλο,την ίδια στιγμή,όταν ο ποταμός τους είχε πει κάτι καλό,κάνοντας τις ίδιες σκέψεις ευτυχισμένοι κι δύο για την ίδια απάντηση στην ίδια ερώτηση………………………….

Να είστε καλά και καλό μήνα!

κέλλυ αλαμάνου