Σύμφωνα με τον μύθο ο Ηρακλής έπρεπε να συλλάβει και να πάει στον Ευρυσθέα το ιερό ελάφι της θεάς Αρτέμιδος. Ήταν ένα τόλμημα, γιατί απαγορευόταν να αγγίξει κάποιος το ελάφι αυτό. Το ελάφι βρισκόταν στον λόφο Κερύνειον της Αρκαδίας. Ο Ηρακλής μετά από πολλές αναζητήσεις το βρήκε στην περιοχή της Οινόης. Επειδή έπρεπε να το πιάσει ζωντανό αναγκάστηκε να το κυνηγάει ένα ολόκληρο έτος έως ότου κουράστηκε δίχως να καταφέρει την σύλληψη του. Τελικά πήγε προς το Αρτεμήσιον όρος και καθώς περνούσε τον Λάδωνα ποταμό είδε το ελάφι κοντά του και κατόρθωσε να το πιάσει. Έχοντας το ελάφι στους ώμους ξεκίνησε για τις Μυκήνες. Στην επιστροφή παρουσιάστηκαν μπροστά του η Άρτεμις και ο Απόλλωνας οι οποίοι ήρθαν να τον ελέγξουν για την πράξη τους. Ο Ηρακλής τους μίλησε ευγενικά, τους εξήγησε τους λόγους της πράξης του και υποσχέθηκε στην θεά να το επιστρέψει σώο κι αβλαβές στα δάση της. Η θεά δέχθηκε.
Ο άθλος αυτός πραγματεύεται το κυνηγητό των μορφών φυσικής ομορφιάς που επειδή ταυτίζονται με την ομορφιά του φυσικού τους περιβάλλοντος, είναι δύσκολο να εντοπιστούν από όσους τις κυνηγούν, με εφόδια της γήινες ικανότητες και τα φτηνά κίνητρα της αποκτήσεως τους.
Τα χρυσά κέρατα συμβολίζουν την ανώτερη γνώση. Το ελάφι είναι λοιπόν η διάνοια καθώς και η ομορφιά της φύσης. Συμβολίζει την τελειότητα που όλο μας διαφεύγει καθώς συγχέεται η εικόνα της με την προσωπική μας δική μας άποψης περί ομορφιάς και την έντονη επιθυμία αποκτήσεως της.
Ο συγκεκριμένος άθλος είναι γεμάτο ευαισθησίες, μιλά για προστασία και φροντίδα, συναίσθημα και στοργή, ο Ηρακλής μαθαίνει να λειτουργεί χωρίς τη μυϊκή του δύναμη, αλλά με διακριτικότητα, ώστε να μη θίξει την ευαισθησία της θεάς. Εδώ υπάρχει σύζευξη της ανωτέρας νοητικής και ψυχικής δυνάμεως αφού οι σωματικές ικανότητες και εμπειρίες δεν αρκούν.
Είναι φανερό ότι η διαδρομή της εξελίξεως μας, διέρχεται αναγκαστικά μέσα από γήινες πράξεις, που όμως η φιλοσοφία της εκμεταλλεύσεως τους κάνει τη διαφορά μεταξύ ενός εξελιγμένου και ενός κοινού ατόμου χαμένου στην ύλη. Πολλές φορές απαιτείται η εξάντληση των σωματικών μας δυνάμεων, για να απελευθερωθούμε από τα δεσμά της φυσικής υπόστασης, και φτάσουμε στο επίπεδο των ανώτερων μας ιδιοτήτων. Για να βρούμε την γνώση, απαιτείται πολλές φορές η εκούσια απόρριψη εκ μέρους μας όλων των στοιχείων που μας χαρακτηρίζουν σαν γήινους. Ας μην ξεχνούμε ότι η στέρηση των φυσικών γήινων ικανοτήτων είναι το γνώρισμα αυτών που ασχολούνται με τον ασκητισμό του πνεύματος. Η επίπονη σωματική προσπάθεια θα αποτοξινώσει και ηρεμήσει το σώμα και θα δώσει την θέση στην κυριαρχία του πνεύματος.
Επίσης μέσα από τον άθλο γίνεται αντιληπτό ότι οι θεοί δηλαδή οι συμπαντικοί νόμοι απαιτούν την φυσική ομορφιά ελεύθερη στο περιβάλλον της, ώστε οι άνθρωποι να πλησιάζουν μέσα από αυτή περισσότερο στην τελειότητα της ομορφιάς που δημιούργησε για αυτούς ο Θεός. Στον άθλο αυτό εμφανίζεται κι η χρήση της διάνοιας σε σχέση με τη διαίσθηση, την ενόραση με στόχο την κατανόηση.
Ο άθλος αυτός πραγματεύεται το κυνηγητό των μορφών φυσικής ομορφιάς που επειδή ταυτίζονται με την ομορφιά του φυσικού τους περιβάλλοντος, είναι δύσκολο να εντοπιστούν από όσους τις κυνηγούν, με εφόδια της γήινες ικανότητες και τα φτηνά κίνητρα της αποκτήσεως τους.
Τα χρυσά κέρατα συμβολίζουν την ανώτερη γνώση. Το ελάφι είναι λοιπόν η διάνοια καθώς και η ομορφιά της φύσης. Συμβολίζει την τελειότητα που όλο μας διαφεύγει καθώς συγχέεται η εικόνα της με την προσωπική μας δική μας άποψης περί ομορφιάς και την έντονη επιθυμία αποκτήσεως της.
Ο συγκεκριμένος άθλος είναι γεμάτο ευαισθησίες, μιλά για προστασία και φροντίδα, συναίσθημα και στοργή, ο Ηρακλής μαθαίνει να λειτουργεί χωρίς τη μυϊκή του δύναμη, αλλά με διακριτικότητα, ώστε να μη θίξει την ευαισθησία της θεάς. Εδώ υπάρχει σύζευξη της ανωτέρας νοητικής και ψυχικής δυνάμεως αφού οι σωματικές ικανότητες και εμπειρίες δεν αρκούν.
Είναι φανερό ότι η διαδρομή της εξελίξεως μας, διέρχεται αναγκαστικά μέσα από γήινες πράξεις, που όμως η φιλοσοφία της εκμεταλλεύσεως τους κάνει τη διαφορά μεταξύ ενός εξελιγμένου και ενός κοινού ατόμου χαμένου στην ύλη. Πολλές φορές απαιτείται η εξάντληση των σωματικών μας δυνάμεων, για να απελευθερωθούμε από τα δεσμά της φυσικής υπόστασης, και φτάσουμε στο επίπεδο των ανώτερων μας ιδιοτήτων. Για να βρούμε την γνώση, απαιτείται πολλές φορές η εκούσια απόρριψη εκ μέρους μας όλων των στοιχείων που μας χαρακτηρίζουν σαν γήινους. Ας μην ξεχνούμε ότι η στέρηση των φυσικών γήινων ικανοτήτων είναι το γνώρισμα αυτών που ασχολούνται με τον ασκητισμό του πνεύματος. Η επίπονη σωματική προσπάθεια θα αποτοξινώσει και ηρεμήσει το σώμα και θα δώσει την θέση στην κυριαρχία του πνεύματος.
Επίσης μέσα από τον άθλο γίνεται αντιληπτό ότι οι θεοί δηλαδή οι συμπαντικοί νόμοι απαιτούν την φυσική ομορφιά ελεύθερη στο περιβάλλον της, ώστε οι άνθρωποι να πλησιάζουν μέσα από αυτή περισσότερο στην τελειότητα της ομορφιάς που δημιούργησε για αυτούς ο Θεός. Στον άθλο αυτό εμφανίζεται κι η χρήση της διάνοιας σε σχέση με τη διαίσθηση, την ενόραση με στόχο την κατανόηση.
1 σχόλιο:
Το ελάφι βέβαια μπορεί να συμβολίζει την προσωπικότητα που τρέχει από εδώ κι από κει ατίθασα εκφράζοντας τον εγωισμό. Η προσωπικότητα του ανθρώπου πολύ συχνά εκδηλώνει μια άγρια και βίαιη συμπεριφορά, και άγριο και χωρίς λογική εγωισμό. Ο εγωισμός δεν πρέπει να φονεφθεί από το Πνεύμα - Εγώ εαυτό μας. Τα δαιμονικά στοιχειακά που συνιστούν τον εγωισμό πρέπει να απενεργοποιηθούν και να γίνουν αβλαβή. Αλλά ο εγωισμός του ανθρώπου έχει και καλά στοιχειακά. Ο άνθρωπος οφείλει να απενεργοποιήσει τα κακά στοιχειακά και να μετατρέψει το εγωισμό σε αξιοπρέπεια του πραγματικού Εγώ.
Δημοσίευση σχολίου