Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2009

ΖΩΗ & ΘΑΝΑΤΟΣ


Ένα ποίημα του Δροσίνη με αγάπη για στοχασμό ...

Τι λοιπόν; Της ζωής μας το σύνορο
θα το δείχνει ένα ορθό κυπαρίσσι;
Κι απ' ό,τι είδαμε, ακούσαμε , αγγίξαμε
τάφου γη θα μας έχει χωρίσει;

Ό,τι αγγίζομε, ακούμε και βλέπουμε,
τούτο μόνο Ζωή μας το λέμε;
Κι αυτό τρέμομε μήπως το χάσωμε
και χαμένο στους τάφους το κλαίμε;

Σ' ό,τι αγγίζομε, ακούμε και βλέπομε
της ζωής μας ο κόσμος τελειώνει;
Τίποτε άλλο; Στερνό απόρριμα
το κορμί που σκορπιέται και λιώνει;

Κάτι ανέγγιχτο, ανάκουστο, αθώρητο
μήπως κάτω απ' τους τάφους ανθίζει,
κι ό,τι μεσα μας κρύβεται αγνώριστο
μήπως περ' απ' το θάνατο αρχίζει;

Μήπως ό,τι θαρρούμε βασίλεμα
γλυκοχάραμ' αυγής είναι πέρα
κι αντί νάρθει μια νυχτ' αξημέρωτη
ξημερώνει μι' αβράδιαστη μέρα;

Μήπως είν' η αλήθεια στο θάνατο
κι η ζωή μήπως κρύβει τη πλάνη;
Ό,τι λέμε πως ζει μήπως πέθανε
κι είν' αθάνατο ό,τι έχει πεθάνει;


2 σχόλια:

K είπε...

Ζωη=Υπαρξη. Στην Υπαρξη, που χωραει ο θανατος?.[Θανατος=Μη υπαρξη].Με αλλα λογια: Δεν υπαρχει θανατος. Αυτο που υπαρχει,ειναι η συνεχης υπαρξη των Παντων, μεσα απο μεταβαλομενες μορφες Ζωης.[Αυτα λενε οι Σοφοι!]

delta είπε...

Αν κάποιος πιστεύει ότι δεν υπάρχει μη-υλικός κόσμος, αυτομάτως δεν αποδέχεται την θεωρεία σου, και για να προβληματίσει αυτόν ακριβώς τον άνθρωπο νομίζω πως έγραψε το θαυμάσιο αυτό ποίημα ο Δροσίνης ...

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...