Δεν είμαι ευτυχώς τόσο πολύ ασυνείδητος ώστε να μην αντιλαμβάνομαι ότι απέχω πολύ από το επίπεδο του αληθινού δασκάλου. Ούτε την εσωτερική γαλήνη και ηρεμία έχω κατακτήσει και τώρα μόλις αρχίζω αμυδρά να αντιλαμβάνομαι το μεγάλο χάσμα μεταξύ θεωρίας και πράξης και την αδυναμία της σάρκας και του νου ν’ ακολουθήσουν τις προσταγές της ψυχής. Δάσκαλε που δίδασκες λοιπόν!
Είναι σημαντικό όμως ότι αναγνώρισα και αποδέχτηκα ολοκληρωτικά αυτή την αδυναμία. Μ’ αυτό τον τρόπο ελαχιστοποίησα τις εσωτερικές μου εντάσεις. Αυτή είναι η μόνη πρόοδος που πραγματοποίησα. Και ίσως να είναι η αρχή της αφύπνισης μου. Χείριστο ελάττωμα η υποκρισία και η ψευτιά απέναντι στον εαυτό μας γιατί μας εμποδίζει να βελτιωθούμε. Ο υποκριτής όμως όσο και να προσπαθεί δε μπορεί να κρυφτεί. Το σύμπαν γνωρίζει! Σε αποκαλύπτει! Κάθε σου σκέψη, διάθεση, κάθε λέξη ή ματιά, η παραμικρή σύσπαση του προσώπου, μεταδίδει σε ολόκληρο το σύμπαν το επίπεδο της υπευθυνότητάς σου, το βαθμό της ελευθερίας σου. Απέναντι στην υποκρισία μας έρχεται η ζωή βίαια και ταυτόχρονα με ευσπλαχνία για να μας δείξει αυτό που δε μπορούμε να δούμε, για να μας βοηθήσει να αγγίξουμε αυτό που δε μπορούμε να αγγίξουμε μέσα μας.
Είναι σημαντικό όμως ότι αναγνώρισα και αποδέχτηκα ολοκληρωτικά αυτή την αδυναμία. Μ’ αυτό τον τρόπο ελαχιστοποίησα τις εσωτερικές μου εντάσεις. Αυτή είναι η μόνη πρόοδος που πραγματοποίησα. Και ίσως να είναι η αρχή της αφύπνισης μου. Χείριστο ελάττωμα η υποκρισία και η ψευτιά απέναντι στον εαυτό μας γιατί μας εμποδίζει να βελτιωθούμε. Ο υποκριτής όμως όσο και να προσπαθεί δε μπορεί να κρυφτεί. Το σύμπαν γνωρίζει! Σε αποκαλύπτει! Κάθε σου σκέψη, διάθεση, κάθε λέξη ή ματιά, η παραμικρή σύσπαση του προσώπου, μεταδίδει σε ολόκληρο το σύμπαν το επίπεδο της υπευθυνότητάς σου, το βαθμό της ελευθερίας σου. Απέναντι στην υποκρισία μας έρχεται η ζωή βίαια και ταυτόχρονα με ευσπλαχνία για να μας δείξει αυτό που δε μπορούμε να δούμε, για να μας βοηθήσει να αγγίξουμε αυτό που δε μπορούμε να αγγίξουμε μέσα μας.
Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...
2 σχόλια:
Η μακραίωνη προφορική παράδοση μας βεβαιώνει ότι, η αλήθεια δεν υπάγεται στους περιορισμούς του χώρου και του χρόνου. Ουδέποτε γεννήθηκε και γι' αυτό, ουδέποτε θα πεθάνει. Την αλήθεια, οσοδήποτε κι αν τη βιάσουμε, οσοδήποτε κι αν τη δηλητηριάσουμε, δεν έχει άλλη επιλογή παρά, να είναι ατόφιο αυτό που είναι: η αλήθεια.
Γι' αυτό, λοιπόν, όσο περισσότερο ο τρόπος του βίου μας είναι εναρμονισμένος με εκείνη, τόσο περισσότερο πιθανό είναι, κάποια στιγμή που τα πρόσωπα και τα πράγματα με τα οποία συνδεθήκαμε να στραφούν προς το πρόσωπό μας και να μας πουν: Άξιος!
Όταν έχει έρθει η ώρα να αντιληφθούμε τι έχουμε διαπράξει, δυστυχώς, είναι πολύ αργά για να συνειδητοποιήσουμε το πόσο επιπόλαιο είναι να συναγελαζόμαστε, μέσα στις αυλές των ισχυρών.
Δημοσίευση σχολίου