Nα μην έχεις ανάπηρη κάρδια !

Μια πολύ δυνατή εμπειρία που βίωσα τα Θεοφάνια θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας σήμερα. Την παραμονή των Θεοφανίων ημέρα Παρασκευή βρεθήκαμε στο Βώλακα Δράμας που είναι χτισμένος στο όρος Φαλακρό όπου υπάρχει και το ομώνυμο χιονοδρομικό κέντρο. Καθώς το βράδυ της Παρασκευής ξεκίνησε δυνατή χιονοθύελλα, το Σάββατο ανήμερα των Φώτων ήταν όλα σκεπασμένα από πυκνό χιόνι. Διαπιστώνοντας ότι είχα ξεχάσει τις αλυσίδες του αυτοκινήτου έκανα μια βόλτα στο χωριό με τους δύο φίλους μου και μπήκαμε σε ένα μαγαζί που πουλούσε σιδηρικά. Ρώτησα τον χαμογελαστό ιδιοκτήτη του μαγαζιού, ηλικίας μεταξύ 40 και 50 χρονών, αν έχει αλυσίδες και μου απάντησε καταφατικά. Προσφέρθηκε πρόθυμα να μας εξυπηρετήσει. Μας άφησε μόνους μας να περιμένουμε στο μαγαζί του, για να επιστρέψει ύστερα από πέντε λεπτά με ένα χαρτί που πήρε όπως είπε από γειτονικό κατάστημα και έδειχνε ποιες αλυσίδες αντιστοιχούν στα ανάλογα λάστιχα. Ξαφνιάστηκα όταν μου έδωσε το χαρτί να το διαβάσω εγώ γιατί όπως είπε ήταν τυφλός. Ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος:

Βώλακας Δράμας

Δεν βλέπεις τίποτα ;

Τίποτα.

Πως πήγες και ήρθες άνθρωπέ μου μες τα χιόνια και χωρίς μπαστούνι;

17 χρόνια κάνω αυτή τη διαδρομή.

Πως το έπαθες;

Είχαν ένα πρόβλημα τα αγγεία πίσω από τα μάτια μου.

Δεν το έψαξες;

Πήγα σε διάφορους γιατρούς αλλά δεν έγινε τίποτα.

Με είδε που είχα σοκαριστεί και συνέχισε με χαμόγελο :

Μη στεναχωριέσαι φίλε μου εγώ είμαι μια χαρά κι ας μη βλέπω. Σημασία έχει στη ζωή σου να βρεις ανθρώπους να σε αγαπούν γι’ αυτό που είσαι μέσα σου κι όχι για τα μάτια σου ή οποιοδήποτε άλλο εξωτερικό χαρακτηριστικό. Ακόμη όμως μεγαλύτερη σημασία έχει να μην έχεις αναπηρία στην κάρδια!

Μείναμε και οι τρεις άφωνοι. Άρχισα να ψάχνω τις αλυσίδες για να καταφέρω να συγκρατήσω τα δάκρυα συγκίνησης που με είχαν πλημμυρίσει. Ο ένας από τους δύο φίλους μου δεν άντεξε και βγήκε έξω από το μαγαζί. Ήτανε η πιο συγκλονιστική εμπειρία του μικρού ταξιδιού μας.

Βρήκα τις αλυσίδες, ρώτησα πόσο κάνουν και μου είπε 35 ευρώ. Του έδωσα πενηντάρικο και με ρώτησε πόσα λεφτά του δίνω. Έβγαλε από την τσέπη του χρήματα τα οποία είχε ταξινομημένα με σειρά και μου έδωσε τα ρέστα.

Να είσαι καλά άνθρωπέ μου. Για χάρη σου είχαμε μια μικρή αφύπνιση και οι τρεις μας.

Υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι! Άνθρωποι χωρίς αναπηρία και φτώχια στην καρδιά. Άνθρωποι που μπορεί, έχοντας χάσει μια βασική τους αίσθηση να εναρμονίζονται πολύ ευκολότερα με τον παγκόσμιο ρυθμό που δονεί συθέμελα την ύπαρξη του καθενός μας.

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...