Πόσο ακόμη ;

Μα γιατί δεν αντιδρούμε. Πόσα ακόμα είναι ικανός να ανεχτεί αυτός ο ταλαίπωρος λαός μέχρι να ξεσηκωθεί; Καθημερινό μαστίγωμα κι ούτε ένα καρότο… Αρχίζω πραγματικά να πιστεύω αυτό που λέει ο Χάρρυ Κλυνν :


«Στο εξής δεν θα λέμε οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες, αλλά οι μαλάκες αντέχουν σαν Έλληνες!»


Ξύπνα καημένε Έλληνα που σ’ έχει ακινητοποιήσει ο φόβος μήπως χάσεις και τα ελάχιστα που σου έχουν απομείνει γιατί σου έχουν κάνει πλύση εγκεφάλου ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Ξύπνα και δες. Η φωτιά που έχει πάρει το σπίτι του γείτονα γρήγορα θα φτάσει και στο δικό σου αν δε φωνάξεις. Ο επόμενος άνεργος θα είσαι εσύ. Ο επόμενος άστεγος θα είναι το παιδί σου. Ξύπνα!


Φοβάσαι ! Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη φοβάται γιατί ο φόβος είναι κάτι απόλυτα φυσικό. Είναι μηχανισμός αυτοάμυνας. Το να ακινητοποιήσαι όμως από το φόβο σου την ώρα που παζαρεύεται το μέλλον των παιδιών σου είναι τραγικό. Θαρραλέος δεν είναι αυτός που δεν φοβάται αλλά αυτός που παίρνει τον φόβο του αγκαλιά και μπαίνει σε δράση.


Ακινητοποιημένοι από το φόβο δεν πιστεύουμε πια στον εαυτό μας, δεν πιστεύουμε στις δυνάμεις και την αξία μας δεν πιστεύουμε ότι είμαστε κάτι ξεχωριστό, καταπληκτικό, πολύτιμο, μοναδικό και παραμένουμε αδρανείς. Καθόμαστε και θυμώνουμε με τους υπεύθυνους που μας έφεραν σ’ αυτή την κατάσταση, θυμώνουμε και με τον εαυτό μας που δε μπορούμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό. Αποτέλεσμα αυτής της ακινητοποίησης είναι το άγχος και η κατάθλιψη.


Το πέρασμα από την ακινητοποίηση του φόβου στη δράση δεν είναι εύκολη υπόθεση και απαιτούνται κάποιες συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Το κίνητρο πρέπει να είναι ισχυρό. Πρέπει να το θέλεις και να το πιστεύεις ότι έχεις τις δυνάμεις να ξεφύγεις από τη δυσμενή θέση στην οποία σε οδήγησαν. Ίσως να είσαι βολεμένος μέσα στο φόβο σου, επειδή σου παρέχει κάποια οφέλη όπως μια καλή αφορμή για να συνεχίσεις τη μίζερη ζωή σου και την γκρίνια σου, μια καλή δικαιολογία για την ανεργία σου και για να έχεις κάποιους γύρω σου που να σου λύνουν τα καθημερινά σου προβλήματα, που να σε φροντίζουν ή να σε παρηγορούν. Κρίμα αν έχεις βολευτεί μες την κακομοιριά σου· δεν έχεις σωτηρία. Ένας σοβαρός λόγος για να αντιδράσεις λοιπόν, είναι για να πάψεις να ρίχνεις το βάρος της ευθύνης για την κατάντια σου στους άλλους, για να πάρεις την τύχη σου και το μέλλον της πατρίδας σου και των παιδιών σου στα χέρια σου και να για να γίνεις αντάξιος εκείνων των προγόνων που τόλμησαν, ελάχιστοι μπροστά σε ασύλληπτες δυνάμεις, να κραυγάσουν «Μολών λαβέ»! Αυτό πράγματι είναι ένα ισχυρό κίνητρο που μπορεί σε κάνει να δεχτείς να ρισκάρεις να χάσεις το προσωρινό ψευτοβόλεμά σου. Να σταθείς απέναντι στον εαυτό σου και να του πεις: αποφασίζω πως είναι καλύτερα να πεθάνω όρθιος αν χρειαστεί, παρά να ζήσω γονατιστός.

Ανήρ ο φεύγων και πάλι μαχήσεται

Μένανδρος, 4ος αιων π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής

ερμηνεία: Αυτός που αποφεύγει τη μάχη στο τέλος θα τη δώσει.

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...