Κοίτα δίχως να κοιτάς και άκου δίχως να ακούς...

Το να διακρίνω δίχως να κρίνω

Στο διαλογισμό της Ράτζα Γιόγκα υπάρχει μια φράση, 'κοίτα δίχως να κοιτάς! Άκου δίχως να ακούς!' το οποίο σημαίνει ότι μαθαίνω να διατηρώ πλήρη επίγνωση της πραγματικότητας ακόμη και της αρνητικής της πλευράς δίχως όμως να εστιάζομαι σε αυτή. Σε ότι εστιάζομαι αυτό απορροφώ...

Όπως μια θηλιά σφίγγει όσο αντιδρούμε σε αυτή έτσι και η πραγματικότητα δηλητηριάζει το είναι μας όταν αντιδρούμε σε αυτή. Και ποιες είναι οι μορφές αντίδρασης στη θηλιά αυτή; Κριτική, κατηγόρια ή 'ταμπελοποίηση' : Μόλις κριτικάρω βάζω τα πάντα σε βολικά 'κουτιά' και ξεκινάω τη αναζήτηση 'αγοραστών' - δηλ. άλλα άτομα με ίδιες κριτικές απόψεις με εμένα. Οι άλλοι συμφωνούν διασπείροντας τη δυσφήμιση ενώ μέσα μου νιώθω μια διαστρεβλωμένη αίσθηση που νομίζω ότι είναι 'το αίσθημα του ανήκειν'... απλά έχω ήδη σκοτώσει λίγο ακόμη τη συνείδησή μου γιατί ήταν ο πιο βολικός δρόμος.

Η θηλιά της αρνητικότητας μέσα μου σφίγγει, οι σκέψεις μου και οι λέξεις μου γίνονται 'πικρόχολες' (νομίζοντας ότι είναι 'έξυπνα' ή 'ρεαλιστικά' σχόλια), εστιάζομαι πολύ συχνά στο αρνητικό, έχω την τάση να διορθώνω τους άλλους και έτσι η αμφιβολία, η ανειρηνικότητα, η απόγνωση και οι... πονοκέφαλοι γίνονται η καθημερινότητά μου...

Γιατί; Τί μήνυμα μου φέρνουν όλα αυτά τα συμπτώματα;

Ας ρωτήσω τον εαυτό μου στη σιωπή. Ας ακούσω λίγο καλύτερα...
Πώς χρησιμοποιώ το νου μου; Πώς χρησιμοποιώ τη διάνοια μου; Με τι θρέφω το νου μου; Αν θρέφομαι με έτοιμες τροφές (fast-food) η απουσία θρεπτικών συστατικών θα με εκθέσει σε ασθένειες. Παρότι τις έχουμε συνηθίσει και τις βρίσκουμε διασκεδαστικές, κάποιες ασχολίες όπως το να ανιχνεύουμε το αρνητικό, να κάνουμε 'κοινωνική κριτική' κλπ. είναι κάτι που αδυνατίζει το νου, την αντίληψή και τη συνείδησή μας:

Μπορεί να μας βγαίνουν πλέον αυθόρμητα αλλά δεν είναι όλες οι σκέψεις ωφέλιμες για το νου μας... πολλές από αυτές τις 'αθώες' σκέψεις οδηγούν εδώ και καιρό τον σύγχρονό μας πολιτισμό στην 'επιδημία' που ονομάζεται 'κατάθλιψη': στην πλήρη αδυναμία του νου και της καρδιάς να νιώσουν κάτι αγνό και θετικό 'φρενάροντας' το αρνητικό και άχρηστο. Η παράλυση της διάνοιας και έτσι η ανικανότητά της να αντιληφθεί τα αληθινά μεγέθη των καταστάσεων (τα μικρά μου φαίνονται μεγάλα και τα μεγάλα ασήμαντα...)

Στη σιωπή και το διαλογισμό μπορώ να βάλω τον εαυτό σε 'καραντίνα'... παρατηρώ το νου και αντιλαμβάνομαι την κατάστασή του. Αντιλαμβάνομαι πώς τον χρησιμοποιούσα τόσο καιρό... Στη σιωπή αντιλαμβάνομαι, 'φωτίζομαι' ως το πώς χρησιμοποιούσα την κοφτερή διάνοια για να διορθώνω, στηλιτεύω τους άλλους και τα ελαττώματά τους... θέλω να συνεχιστεί αυτό...; εγώ θα το αποφασίσω...

Στη σιωπή, εγώ το ζωντανό ον φωτός, ένας φωτεινός σπόρος που στο βάθος του υπάρχει καλοσύνη και γαλήνη επιλέγω σιγά σιγά να εστιάζομαι με ευγνωμοσύνη στη θετική πλευρά της ζωής... σταδιακά ανακαλύπτω το νόημα και το μάθημα πίσω από κάθε κατάσταση. Πριν την κάθε σκέψη ας ελέγξω βαθύτερα... πού θέλω να εστιάσω; τί θέλω να πετύχω; ας αποστασιοποιηθώ από τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου και ας βοηθήσω τους γύρω μου με θετικές προτάσεις και όχι διορθώσεις... ας σεβαστώ ότι είναι υπάρξεις όπως και εγώ... ας μάθω να βλέπω και να αντιλαμβάνομαι τους άλλους ως ψυχές... το ότι υπάρχουν σημαίνει ήδη κάτι... ας επιστρέψω στη συνειδητότητα ψυχής... στη φυσική μου κατάσταση αντίληψης...

Πηγή