της Άννας Λυδάκη
Είχε έλθει για μια συζήτηση με τους φοιτητές σχετική με το λαϊκό τραγούδι. Είπε πώς γράφει τα τραγούδια του. Είπε τα δικά του με τον δικό του τρόπο, είπε ιστορίες, αφηγήθηκε περιστατικά με τον Θεοδωράκη, τον Σαββόπουλο, τον Ορφέα, τον γιατρό τον Σιδερή, τον Παπαγιώργη και άλλους, είπε για τον «εργοδότη» του (τον υπουργό Πολιτισμού), που οι νεαρές γραμματείς έξω από το γραφείο του δεν τον άφησαν να δει και απόρησαν μάλιστα με το θράσος αυτού του ανθρώπου – αγνώστου γι’ αυτές, όπως διαπίστωσε - που ζητούσε να δει υπουργό. Είπε και ένα σωρό άλλα για την «πολιτισμική χρεοκοπία» της χώρας…
Ένας φοιτητής τον ρωτάει: Κύριε Ρασούλη, τι εννοείτε με τους στίχους «βρε δεν είναι εδώ το Σούλι, εδώ είναι του Ρασούλη;». «Εννοώ πως κάποτε είχαμε ένα Σούλι, κάτι σπουδαίο γινόταν εδώ σ’ αυτόν το τόπο, βρε παιδί μου. Τώρα αντί για Σούλι καταντήσαμε να έχουμε έναν Ρασούλη. Δηλαδή ένα τίποτα. Σκέτη κατάντια αυτός ο τόπος».
Ένας φοιτητής τον ρωτάει: Κύριε Ρασούλη, τι εννοείτε με τους στίχους «βρε δεν είναι εδώ το Σούλι, εδώ είναι του Ρασούλη;». «Εννοώ πως κάποτε είχαμε ένα Σούλι, κάτι σπουδαίο γινόταν εδώ σ’ αυτόν το τόπο, βρε παιδί μου. Τώρα αντί για Σούλι καταντήσαμε να έχουμε έναν Ρασούλη. Δηλαδή ένα τίποτα. Σκέτη κατάντια αυτός ο τόπος».
Έτσι, εις μνήμην.
Μανώλης Ρασούλης - Όσσο
Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...
6 σχόλια:
Καλοτάξιδος.....
Ομολογώ πως τη σχέση του με τον OSHO δεν την γνώριζα,και μου έκανε εντύπωση.
Καλοτάξιδος.....
Καλό ταξίδι...με τους στίχους του δέσαμε στιγμές αγάπης, προβληματισμού, οργής κι άξιων που σιγά σιγά έχουν γίνει ανάμνηση παλιά...θα τον θυμόμαστε αλλά και θα μας λείπει πολύ...
Πληρωνοντας ένα υπερβαρο τιμημα καταδιωξης και χλευασμου στην Ελλαδα της μιζεριας και της κακομοιριας, οπου…«από τις μίζες γίνανε όλοι μίζεροι», πασχισε μια ζωη ολακερη, για μια νέα πλανητική συνείδηση και μια νέα προσέγγιση στο τρίπτυχο ...«ζειν – ευ ζειν – γνώθι σεαυτόν», εχοντας για οραμα το «προπλασμα της συνειδησης».
Δημιούργησε μια ατμόσφαιρα... «Ας χορέψουμε!», είπε, «για να κινηθεί το σώμα και να πάει το αίμα στην καρδιά, στον εγκέφαλο. Να χορέψουμε και να μπορέσουμε μετά να επικοινωνήσουμε στα ζωτικά θέματα, να ταρακουνηθούμε... Τώρα είναι ακριβώς το οριακό στίγμα για την ανθρωπότητα… Ή ταν ή επί τας. Ή θα χαθεί το ανθρώπινο είδος, ή θα κάνουμε ένα άλμα ποιοτικό. Και είναι πολύ γοητευτικό που βρισκόμαστε σ' αυτή τη φοβερή εποχή».
«Τη ζωή μου θύμισες και να 'ταν μόνο ετούτο,
μ' έσυρες κι αρχίσαμε τους κύκλους του χορού
και το βαλς σαν βάλσαμο το νοιώθω μεσ' το αίμα
σαν κραυγή του θάνατου σαν γέλιο ενός μωρού»
Ειρηνικά πανιά Μανώλη, ευλογημένες ενεργειες να σε συντροφευουν στα μυστικα μερη του νεου ταξιδιου σου, και καλη ανταμωση με τον παλιοφιλο τον Οσσο. Σ'ευχαριστουμε.
Ειμαστε πολλοι που συμπορευθηκαμε πνευματικα με τον Μανωλη Ρασουλη Ντέβα Παριντίτο. Ο Μανωλης ηταν αυτος που παρουσιασε τις διδασκαλιες του Οσσο (τοτε Μπαγκουάν Σρι Ραζνίς) στη Ελλαδα, με την εκδοση του «Αυγού» το ‘ 80, πρωτοποριακο για κεινη την εποχη περιοδικο πνευματικης αναζητησης και τεχνης, το πιο γκαγκαν περιοδικο των Βαλκανιων, ετσι το αποκαλουσε.
Εκφραζει δημοσια με σθενος την δυσφορια του για την τοτε κυβερνηση (87), που παραβιαζει την πατροπαραδοτη ελληνικη φιλοξενια και απελαυνει τον ταλαιπωρημενο και με πολλα προβληματα υγειας Οσσο. Εξ’ ισου παλικαρισια εκεινη την εποχη, στηριζει τον Οσσο και γινεται αποδεκτης χλευασμου, αφου ολος ο κοσμος τοτε, τον Οσσο τον πετροβολουσε … «Ήταν σπουδαίος δάσκαλος ο Οsho, ήταν ο πολικός μου αστέρας. Γνωρίζοντας τον, προσπάθησα να θέσω το εγώ μου στην υπηρεσία της συνείδησης μου», ειχε πει ο Μανωλης.
"Στείλε χάρε να χαρείς
κάποιον να με πάρει
αγαπήσαμε την ίδια
μα αυτή δεν μας γουστάρει"
...“Η δημιουργία διαμέσου της τέχνης είναι απλά ένα στάδιο για την ολοκλήρωση του ατόμου. Σήμερα η τέχνη δεν μου φθάνει για να μπορέσω να προσεγγίσω τον στόχο μου, που είναι η γνώση της συμπαντικής αλήθειας και η ένωση με το Όλο. Κάτι τέτοιο δεν το διδάσκει η Τέχνη. Ίσως αυτό να αντανακλάται σε ορισμένες πολύ ειδικές στιγμές της, αλλά και πάλι δεν μου φθάνει αυτή η αντανάκλαση. Η πορεία προς την αλήθεια είναι σύνθετη, απαιτεί εξειδικευμένες τεχνικές και πολύ διαλογισμό. Αυτή η διαδικασία με ενδιαφέρει."
Μανωλης Ρασουλης
(από συνεντευξη)
Ποια είναι η σχέση σας με τη θρησκεία;
Προσπαθώ χρόνια να ερμηνεύσω αυτό που είπε ο Σωκράτης στους μαθητές του όταν τον παρότρυναν να φύγει να μη θανατωθεί: «Μα από το θάνατο μου θα μάθω» (ουάου!).
...
Τι σχέδια έχετε για το μέλλον;
Να σώσω την ανθρωπότητα (αν σώζεται).
Εντέλει, νιώθετε ευτυχισμένος;
Είπα να μου βάλουν στην ταφόπετρα όταν τα τινάξω: «Έφυγε πλήρης ιδεών»."
«Ο ιχνηλάτης κοιτάζει, παρατηρεί τι συμβαίνει,
αν υπάρχει καπνός στο βάθος,
βάζει το αυτί κάτω στο έδαφος και αφουγκράζεται,
και μετά λέει "από δω, είναι καλύτερα να πάμε".
Αυτή είναι η δουλειά μου,
να πηγαίνω πιο μπροστά,
να ξαναγυρίζω πίσω, και να λέω, νομίζω ότι... "αυτό".
Αυτό που ζητάω από την ελληνική κοινωνία και δεν έχει την υπομονή και τη σύνεση για να καταλάβει,
ότι μια κοινωνία χρειάζεται απελπιστικά τους ιχνηλάτες - νομίζει ότι χρειάζεται μόνο τους κρεοπώληδες...»
«Και ενώ έχομε συμφωνήσει ότι ΟΛΑ ΕΝ ΣΟΦΙΑ ΕΠΟΙΗΣΕ οι θεολόγοι και οι νεωκόροι των δογμάτων εξακολουθούν να μπαίνουν στα ρουθούνια του Θεού και να κηρύττουν ότι ο αληθινός Θεός κάνει τα καλά και ο Εωσφόρος τα άσχημα, κατανομή εργασίας. Εκλογίκευση ; Κακοποίηση των νόμων του Γίγνεσθαι; Χαζοανθρωποκεντρισμός; Εγώ δεν θα λέγα καν ότι : όλα εν Θεού. Η ότι όλα τα κάνει ο Θεός. ΌΛΑ είναι θεός, όλα είναι ο θεός κι ο θεός είναι ΟΛΑ. Αυτός έφτιαξε και την ευθύνη ας την αναλάβει κιόλας και πιστεύω ότι το κάνει. Οι κακομεσάζοντες όπως περιττεύουν. Αφήστε το Θεό ήσυχο να κάνει τη δουλειά του κύριοι».
«…Θα έπρεπε στην Ελλάδα να έχουμε τουλάχιστον τη γενναιότητα να ερευνούμε τα πεδία και τους τομείς, τους οποίους ερευνούν σήμερα και λαοί, που δεν έχουν την κληρονομιά μας. Οι Αμερικάνοι για παράδειγμα όταν θα φάνε και τη δεύτερη σφαλιάρα (μετά τις πρόσφατες φυσικές καταστροφές) θα δείτε ότι μέχρι και τον Τσόμσκι θα αρχίσουν να πουλάνε, όπως πουλάνε οι Γάλλοι σήμερα τους σουρεαλιστές. Ή όπως πουλάμε εμείς ποιους; τους ρεμπέτες, τους οποίους στην εποχή τους, τους κυνηγούσανε. Γιατί αν δε σε κυνηγάνε, θα βρουν άλλους τρόπους, τρόπους διακοσμητικούς να σε ενσωματώνουν στο Σύστημα.
.. ..Σε αυτή τη χώρα, όπου γεννήθηκαν η διαλεκτική, η αισθητική και η ηθική είναι μάλλον ύποπτο ότι φοβούνται έναν άνθρωπο, ο οποίος έχει μία γνώμη, ο οποίος ερευνά. Το ίδιο συνέβη και με τον Καζαντζάκη, που ήθελε να ερευνήσει, να κατασταλάξει, να πρωτοπορήσει και έφερε τη χώρα πολύ μπροστά από τη θέση του ουραγού στο θέμα της ιδεολογίας, της επικοινωνίας. Καλά κονομήσανε όμως από τον Καζαντζάκη και γέμισε η χώρα χιλιάδες ταβέρνες Zorba´s και mouzaka και την περιβόητη greek salad».
«…Δεν πρέπει να αντιδρά κανείς. Πρέπει να δρα. Εγώ δεν αντιδρώ, δεν περιμένω δηλαδή να γίνει το κακό για να βγω στους δρόμους όπως αυτοί οι κακόμοιροι που μπαζώνουν τα ρεύματα και μετά βρέχει, πλημμυρίζουν τα σπίτια τους και βγαίνουν στα κανάλια και ωρύονται. Εγώ πασχίζω για μια νέα πλανητική συνείδηση και μια νέα προσέγγιση στο τρίπτυχο «ζειν – ευ ζειν – γνώθι σεαυτόν»
Μανωλης Ρασουλης
Ευχαριστούμε πολύ Γιάννη
Δημοσίευση σχολίου