Ο φόβος πρέπει να πέσει για να αναδυθεί η αγάπη

.......Ποια είναι όμως τα χαρακτηριστικά της Αγάπης που στοχεύει στην πνευματική ανάπτυξη;


Η αγάπη απαιτεί υπέρβαση των στενών ορίων του εαυτού μας. Είναι ο θάνατος του σπόρου στη γή και χρειάζεται θάρρος, προσπάθεια και εμπιστοσύνη στην Ύπαρξη. Η πράξη της αγάπης απαιτεί την έξοδο από την αδράνεια της συνήθειας και την εναντίωση, που γεννά ο φόβος.

Θάρρος δεν είναι η απουσία του φόβου, είναι η ενεργοποίησή σου παρά τον φόβο, και η είσοδός σου στη ζώνη του άγνωστου και του πρωτόγνωρου. Η κύρια μορφή που παίρνει το έργο της αγάπης είναι η προσοχή και η ολική αποδοχή εκ μέρους μας του άλλου. Για να γνωρίσεις καλύτερα τον κόσμο του συντρόφου εκ των ένδω, με τα δικά του γνωστικά μέσα, πρέπει να παραμερίσεις όλες τις προκαταλήψεις και τις προβολές των επιθυμιών σου. Η αγάπη μας κάνει ευάλωτους στην απώλεια και την απόρριψη.

Αν διαλέξεις τον κίνδυνο της ανάπτυξης, διαλέγεις ταυτόχρονα την αλλαγή και το θάνατο του παλαιού. Η μόνη εναλλακτική είναι να ζεις πλήρως ή να μη ζεις καθόλου. Η προσπάθεια αποφυγής του πόνου βρίσκεται στη ρίζα όλων των συναισθηματικών παθήσεων. Πολλοί δεν κάνουν ποτέ το άλμα της ενηλικίωσης, παραμένοντας προσκολλημένοι στη σιγουριά του οικείου, γατζωμένοι στην εξάρτηση και την παιδικότητα. Το να μην εναντιώνεσαι, όταν απαιτείται η εναντίωση για την καλλιέργεια της πνευματικής ανάπτυξης, κρυπτόμενος πίσω από τη μάσκα της προσποιητής σεμνότητας, αποτελεί έλλειψη αγάπης, όσο και η απερίσκεπτη κριτική ή καταδίκη. Κάθε σχέση αληθινής αγάπης είναι μια πειθαρχημένη σχέση, όσο και αν αυτό εκ πρώτης όψης συγκρούεται με πολλούς αντίθετους διαδεδομένους μύθους. Το γεγονός ότι ένα συναίσθημα είναι ανέλεγκτο, δεν σημαίνει καθόλου ότι είναι βαθύτερο από ένα πειθαρχημένο. Αντίθετα, οι ψυχίατροι ξέρουν καλά την αλήθεια των παλιών γνωμικών : "Τα ρηχά νερά είναι θορυβώδη" και "τα ήρεμα νερά είναι βαθιά".

Η αγάπη, τέλος, είναι σεβασμός της μοναδικότητας του συντρόφου. Η ανικανότητα να αντιληφθεί κανείς την ιδιαιτερότητα του άλλου, στην ακραία της μορφή ονομάζεται ναρκισσισμός. Η αγάπη όχι μόνο σέβεται την ατομικότητα, αλλά συμβάλλει στην καλλιέργειά της, ριψοκινδυνεύοντας ακόμα και τον χωρισμό. Η συντροφικότητα μπορεί να είναι ένα πεδίο μάχης, μια άνυδρη έρημος , ένα παγωμένο τοπίο η ένα φιλόξενο καταφύγιο, όπου ο καθένας από τους δύο μπορεί να βρει ανάπαυση, ενθάρρυνση και ενδυνάμωση, πριν ξεκινήσει πάλι για την κατάκτηση της επόμενης πνευματικής κορυφής. Τα προβλήματα δημιουργούνται όταν από την αρχή δεν έχουν τεθεί φανερά κοινοί στόχοι και προτεραιότητες στο ζευγάρι. Για τον ένα μπορεί η βάση της συντροφικότητας να είναι και η κορυφή! Ο άλλος μπορεί να μεταβιβάζει ολόκληρο το βάρος για την συντήρηση του καταφυγίου στο έτερο μέλος, επιφυλάσσοντας στον εαυτό του την χαρά της αναρρίχησης ...


Όταν ένας κοινός πνευματικός προσανατολισμός ενώνει τους συντρόφους, τότε το το ταξίδι προς τις κορυφές της συνειδητότητας γίνεται πιο ελαφρύ και ευχάριστο και για τους δύο. Σε αντίθετη περίπτωση όπως διαβάζουμε στο Dhammapada :<<Εάν δεν βρείτε έναν άξιο σύντροφο, που να είναι σταθερός, και ενάρετος, όπως ένας βασιλιάς που απαρνιέται το κεκτημένο βασίλειο, να ζείτε μόνοι, σαν τον ελέφαντα στο δάσος, γιατί η μοναχικότητα είναι προτιμότερη από την συντροφιά των ανοήτων...>>.

απόσπασμα απο το blog Αυτογνωσία

TAKE THE FLIGHT- ΟΜΑR FARUK TEKBILEΚ

κι ένα απόσπασμα απο το blog faos samadhi :

......Αλλά η αγάπη είναι δύσκολη. Ο φόβος πρέπει να πέσει. Και το περίεργο είναι ότι αν και φοβάσαι τόσο, δεν έχεις τίποτα να χάσεις.

Ο Καμπίρ λέει κάπου: Κοιτάζω τους ανθρώπους. Είναι τόσο φοβισμένοι, μα δεν καταλαβαίνω γιατί, αφού δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Ο Καμπίρ λέει: Μοιάζουν με το γυμνό άνθρωπο, που δεν πηγαίνει στο ποτάμι να πλυθεί ποτέ, επειδή φοβάται που θα στεγνώσει τα ρούχα του. Αυτή είναι η κατάστασή σου: Γυμνός, χωρίς ρούχα, μέσα σε ένα συνεχή φόβο για τα ρούχα.

Τι έχεις να χάσεις; Τίποτα! Ο θάνατος θα πάρει αυτό το σώμα. Πριν το πάρει ο θάνατος, δώσε το στην αγάπη. Ό,τι έχεις, θα το χάσεις. Πριν το χάσεις, γιατί να μην το μοιραστείς; Είναι ο μόνος τρόπος που μπορείς να το έχεις. Αν μπορείς να δίνεις και να μοιράζεσαι είσαι ο κύριος. Πρόκειται να το χάσεις. Τίποτα δεν μπορείς να κρατήσεις για πάντα. Ο θάνατος θα καταστρέψει τα πάντα. Αν λοιπόν με παρακολουθείς σωστά, η διαμάχη βρίσκεται μεταξύ αγάπης και θανάτου. Αν μπορείς να δίνεις, ο θάνατος δεν θα υπάρξει. Πριν σου πάρουν οτιδήποτε, θα το έχεις δώσει κιόλας, θα το έχεις δωρίσει. Ο θάνατος δεν θα μπορεί να υπάρξει.

Οsho



Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...