ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ ΑΝΔΡΑΣ: ΔΥΟ ΞΕΧΩΡΙΣΤΕΣ ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ΟΝΤΟΤΗΤΕΣ

Με αφορμή το πολύ ωραίο άρθρο του φίλου Δημήτρη, γράφω αυτήν την ανάρτηση την οποία αρχικά είχα ξεκινήσει να την γράφω ως σχόλιο στο άρθρο «Γυναίκα» αλλά ήταν ιδιαίτερα μεγάλη.

Κατά αρχήν θα ήθελα να συγχαρώ και ευχαριστήσω τον φίλο Γιάννη για το έξυπνο ανέκδοτο! Τρομέρο!!

Λοιπόν, η σημαντικότητα και η μοναδικότητα της γυναίκας είναι αδιαπραγμάτευτη με όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που ανέφερε χαρακτηριστικά ο Δημήτρης. Η ΓΥΝΑΙΚΑ δεν απλά μοναδική αλλά είναι είναι μορφολογικά, ψυχολογικά και βιολογικά διαφορετική από τον ΑΝΔΡΑ. Γενικά και τα δύο φύλλα έχουν εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά, και μοναδικότητες. Το μέγεθος αυτής της διαφοράς είναι μεγαλύτερο από όσο αρχικά πίστευαν οι επιστήμονες. Στο DNA των αντρών υπάρχουν γονίδια που λειτουργούν αποκλειστικά προς όφελός τους και το ίδιο ισχύει και για τις γυναίκες.

Οι τελευταίες έρευνες των διαφορών εντοπίζονται κυρίως στον εγκέφαλο. Μελετώντας τον, οι επιστήμονες ελπίζουν να κατανοήσουν τα κίνητρα της αντρικής και της γυναικείας συμπεριφοράς. Οι εγκεφαλικές τους διαφορές είναι πολλές. Στον αντρικό εγκέφαλο το κέντρο του λόγου βρίσκεται στο αριστερό ημισφαίριο κι εκείνο του προσανατολισμού κυρίως στο δεξί. Στη γυναίκα δεν υπάρχει αυτή η διαφορά. Τα ημισφαίριά της επικοινωνούν μεταξύ τους μ´ έναν πολύ μεγαλύτερο αριθμό κυττάρων. Ίσως γι´ αυτό οι γυναίκες μπορούν να αποστηθίσουν το περιεχόμενο ενός καταλόγου και να απαριθμήσουν μεγάλο αριθμό λέξεων που αρχίζουν με το ίδιο γράμμα. Αντίθετα, οι άντρες τραυλίζουν πιο εύκολα. Όμως, ήδη στην ηλικία των τεσσάρων ετών είναι πολύ ικανότεροι από τις συνομήλικές τους στο να φανταστούν ένα αντικείμενο που περιστρέφεται στο χώρο.

Άντρες και γυναίκες αντιδρούν διαφορετικά όταν πρέπει να προσανατολιστούν σ´ έναν καινούριο χώρο ή σε μια καινούρια πόλη. Οι γυναίκες χρησιμοποιούν πολύ περισσότερο τα σημεία αναφοράς που συνάντησαν στη διαδρομή. Οι άντρες, αντίθετα, επιστρατεύουν τη «διανυσματική μνήμη» τους - δηλαδή θυμούνται την κατεύθυνση που πήρε το σώμα τους και πόσο χρόνο τη διατήρησε. Οδηγώντας, για παράδειγμα, προς ένα φιλικό σπίτι που δεν έχει επισκεφτεί ξανά, μια γυναίκα θα περάσει μπροστά από το φούρνο, εκεί θα κάνει δεξιά και στο περίπτερο αριστερά. Ένας άντρας θα πάει ίσια για πέντε λεπτά, μετά θα κάνει δεξιά, θα προχωρήσει άλλα τρία λεπτά και μετά θα στρίψει αριστερά
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι τόσο εύπλαστος, ώστε η ίδια ομάδα νευρώνων μπορεί να λειτουργήσει με διαφορετικό τρόπο ή με διαφορετικά κίνητρα στους άντρες και στις γυναίκες. Όμως το τελικό αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Άντρες και γυναίκες καταφέρνουν να κάνουν μαθηματικούς υπολογισμούς, να προσανατολίζονται, να διαβάζουν και να μιλούν. Ποιος όμως είναι εξυπνότερος; Στις σχολικές εξετάσεις δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι κοπέλες παίρνουν καλύτερους βαθμούς. Όμως θα ήταν αυθαίρετο αν ισχυριζόμασταν ότι τα αγόρια είναι πιο «χαζά» Μια επιστημονική ομάδα του Συμβουλίου Ιατρικών Ερευνών, στο Λονδίνο, προσπάθησε να δώσει την απάντηση. Εξέτασε περίπου τρεις χιλιάδες άτομα γεννημένα το 1946 και τα υπέβαλε σε τεστ νοημοσύνης ανάμεσα στα 11 και στα 15 τους χρόνια και μετά ξανά στα 26 και στα 43. Οι γυναίκες είχαν καλύτερες επιδόσεις από τους άντρες σε όλες τις ηλικίες. Αλλά, κυρίως, πιο «έξυπνες» ήταν είτε οι νεότερες είτε εκείνες που μετά τα σαράντα τους δεν είχαν διαταραχές της περιόδου ή δεν είχαν ακόμα μπει στην εμμηνόπαυση. Η καλή ορμονική ισορροπία λοιπόν μπορεί να επιδρά ακόμα και στη νοημοσύνη. Ο αντρικός εγκέφαλος γερνάει ταχύτερα από το γυναικείο. Χάνει τόσο σε ικανότητα μνήμης όσο και σε διαύγεια σκέψης, με την πάροδο του χρόνου. Ίσως τελικά η μακροβιότητα του θηλυκού εγκεφάλου να οφείλεται ακριβώς στις σεξουαλικές ορμόνες (οιστρογόνα και προγεστερόνη).

Από την άλλη μεριά μετά από μακρά εξελικτική πορεία, ο ανδρικός εγκέφαλος, "βουτηγμένος" μέσα στην τεστοστερόνη, ήδη από την όγδοη εβδομάδα της σύλληψής του παιδιού μέσα στην μήτρα, αποκτά ορισμένες εγγενείς ιδιότητες, που καθίστανται κατά κάποιο τρόπο αναπόφευκτες να εκδηλωθούν αργότερα: να λέει συστηματικά ψέματα, να παίρνει υπερβολικά ρίσκα , να καταπιέζει σε μόνιμη βάση τα συναισθήματά του κ.α.

Αν η τεστοστερόνη ήταν μπίρα, σύμφωνα με την αμερικανίδα ψυχίατρο Μπριζεντάιν, ένα εννιάχρονο αγόρι θα ήταν σαν να έπινε μισό λίτρο κάθε μέρα και μέχρι τα 15 του θα είχε φτάσει να πίνει το ισοδύναμο ενός γαλονιού (περίπου 4,5 λίτρα) καθημερινά. Όλη αυτή η ορμονική πλημμυρίδα υποτίθεται ότι "πνίγει" την ικανότητα του εφήβου να "διαβάζει" τις εκφράσεις του προσώπου των γύρω του και να τους συναισθάνεται, ενώ παράλληλα αυξάνει υπερβολικά την υπερευαισθησία του απέναντι στην κριτική των άλλων, ενώ τον κάνει να βαριέται υπερβολικά, αν δεν κάνει κάτι που να περιέχει πολλή δράση (και, όχι σπάνια, βία).

Το βουτηγμένο στην τεστοστερόνη αρσενικό κέντρο ανταμοιβής του εγκεφάλου απαιτεί συνεχώς την ενεργοποίηση έντονων αισθήσεων και εμπειριών δράσης.

Αν πάλι ο νέος κοιμηθεί αμέσως μετά το σεξ, αφήνοντας στα κρύα του λουτρού την συναισθηματική σύντροφό του, σύμφωνα με την Μπριζεντάιν, φταίει απλώς ένα είδος ναρκοληψίας που προκαλείται μόνο στους άνδρες, εξαιτίας της ξαφνικής "έκρηξης" της ορμόνης της απόλαυσης ωκυτοκίνης, η οποία απελευθερώνεται στον υποθάλαμο του εγκεφάλου μετά τον οργασμό. Στις μεν γυναίκες, η ωκυτοκίνη προκαλεί την ανάγκη για κουβεντούλα και χάδια, όμως στους άνδρες ("για λόγους που δεν γνωρίζουμε ακόμα", κατά την Μπριζεντάιν) επιδρά στο κέντρο ύπνου του εγκεφάλου και δρα σαν υπνωτικό χαπάκι. Επίσης η διαφορετικότητα των χρωμοσωμάτων οδηγούν και σε μια σειρά από άλλες διαφορές όπως το ότι ένας άνδρας αναγνωρίζει μέχρι 9 χρώματα στο ουράνιο τόξο, ενώ μια γυναίκα έως και 13! Το 8-10% των ανδρών και μόνο το 0,5% των γυναικών δυσκολεύονται να διακρίνουν το κόκκινο, το πράσινο ή το μπλε, όταν συνδυάζονται με άλλα χρώματα, δηλ. έχουν δυσχρωματοψία, η οποία εντοπίζεται στο ανδρικό χρωμόσωμα (Χ, Υ).

Το μυϊκό σύστημα των ανδρών, χάρη στην τεστοστερόνη, είναι κατά 10-15% πιο ανεπτυγμένο από αυτό των γυναικών. Οι μύες τους, όμως, παραμένουν πιο «σφιχτοί» ακόμη και σε φάση χαλάρωσης, γεγονός που τους καθιστά πιο επιρρεπείς σε μυϊκές θλάσεις και κακώσεις, ενώ οι γυναίκες έχουν πιο χαλαρούς συνδέσμους στις αρθρώσεις και είναι επιρρεπείς στις συνδεσμικές κακώσεις (π.χ. διαστρέμματα).

Οι γυναίκες κινδυνεύουν έως και 10 φορές περισσότερο από τους άνδρες να παρουσιάσουν υποθυρεοειδισμό. Αν και τα ακριβή αίτια είναι άγνωστα, η ευπάθεια των γυναικών σχετίζεται με την αλληλεπίδραση των γυναικείων αναπαραγωγικών ορμονών με αυτές του θυρεοειδούς.

Οι γυναίκες φαίνεται ότι έχουν μεγαλύτερη αντοχή, αλλά και μεγαλύτερη ευαισθησία στον πόνο που συνοδεύει ορισμένα προβλήματα, όπως ο πονοκέφαλος, οι ημικρανίες και το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου. Αυτή η ιδιαιτερότητα αποδίδεται εν μέρει στα οιστρογόνα, που φαίνεται ότι ασκούν πολυεπίπεδη δράση στο κεντρικό νευρικό σύστημα.

Τα οιστρογόνα ασκούν καρδιοπροστατευτική και αντιθρομβωτική δράση. Γι’ αυτό και, στατιστικά, τα εμφράγματα είναι τρεις φορές συχνότερα στους άνδρες σε σύγκριση με τις γυναίκες. Η υπεροχή αυτή των γυναικών σταματά μετά την εμμηνόπαυση, λόγω της ραγδαίας μείωσης των οιστρογόνων.

Τα οιστρογόνα φαίνεται ότι ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα των γυναικών. Συγκεκριμένα, παρεμποδίζουν τη δράση των γονιδίων που προκαλούν φλεγμονές. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν πρόσφατα καναδοί ερευνητές του Πανεπιστημίου «McGill», με βάση πειράματα σε ποντίκια. Φαίνεται, λοιπόν, ότι το «δυνατό» φύλο δεν είναι οι άνδρες!

Γενικότερα πρόκειται για δύο διαφορετικές οντότητες οι οποίες έχουν τα δικά τους μοναδικά γνωρίσματα, ιδιαιτερότητες τους και συμβάλουν με αυτόν τον τρόπο στην διαιώνιση του είδους.