Αφηστε την ζωη να ζησει...

Χρειάζεται περισσότερη τόλμη για να αφήσεις κάποιον να ζήσει, από όση "τόλμη" χρειάζεται για να τον σκοτώσεις...

«Δεν είναι ο άνθρωπος εκπληκτικό ζώο;....»

Σκοτώνει άγρια ζώα - πουλιά, καγκουρό, ελάφια, ένα σωρό άγριες γάτες, ποντίκια, αλεπούδες και ντίνγκος - με τα εκατομμύρια, για να προστατέψει τα κτηνοτροφικά ζώα και τις τροφές τους. Μετά σκοτώνει τα κτηνοτροφικά ζώα με τα εκατομμύρια και τα τρώει. Αυτό με τη σειρά του σκοτώνει τον άνθρωπο με τα εκατομμύρια, διότι τρώγοντας όλα αυτά τα ζώα οδηγείται σε εκφυλιστικές και θανατηφόρες αρρώστιες όπως τα καρδιακά νοσήματα, τα νοσήματα των νεφρών και τον καρκίνο. Οπότε τότε ο άνθρωπος βασανίζει και σκοτώνει εκατομμύρια ακόμα ζώα για να ψάξει να βρει γιατρειά για αυτές τις αρρώστιες. Αλλού, εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι πεθαίνουν από πείνα και υποσιτισμό γιατί το φαγητό που θα μπορούσαν να φάνε χρησιμοποιείται για να παχύνει τα κτηνοτροφικά ζώα. Εν τω μεταξύ, κάποιοι άνθρωποι πεθαίνουν από θλιμμένο γέλιο για την παραλογία του ανθρώπου, που σκοτώνει τόσο εύκολα και τόσο βίαια, και μία φορά τον χρόνο, στέλνει κάρτες που προσευχονται για "Ειρήνη πάνω στην γη".

Ντάβιντ Κόατες "Η βιομηχανική φάρμα του γερο Μακντόναλν"

Διαβαζοντας την παρακάτω είδηση απο την Εφημερίδα «τα Νέα»….:

Ένας Ούγγρος είχε βρει ένα νεογέννητο κότσυφα. Τον πήγε στο Ουγγρικό Κέντρο Πουλιών, έναν τοπικό οικολογικό όμιλο. Εκεί, φρόντισαν το μικρό πουλί και το ανέθρεψαν. Μετά από μερικές βδομάδες, ο κότσυφας, έτοιμος να πετάξει, απελευθερώθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2004. Ένας ορνιθολόγος, λίγο πριν απελευθερώσουν το πουλί, του φόρεσε μια μεταλλική ταυτότητα με τον τόπο απελευθέρωσης του και έναν κωδικό αναγνώρισης.

Μερικούς μήνες αργότερα, στην Ελλάδα, στα Γιάννενα ένας κυνηγός, σκότωσε ένα πουλί. Του έκανε εντύπωση γιατί δεν ήταν σαν τα άλλα που είχε σκοτώσει. Είχε κάτι περίεργο. Είχε ένα μεταλλικό δακτυλίδι στο πόδι του. Ήταν ο κότσυφας. Το ίδιο πουλί που κάποιοι συνάνθρωποι του, 1400 χλμ. μακριά, βοήθησαν να ανοίξει τα μάτια του, να κάνει τα πρώτα του φτερουγίσματα και τελικά, απελευθέρωσαν, εκείνος το σκότωσε.

Το πουλί που πέταγε μήνες να διανύσει τα 1400 χλμ. και έκατσε λίγο στο δέντρο να ξεκουραστεί, πήρε την τελευταία του ανάσα γιατί ο κομπλεξικος έπρεπε να κάνει το μάγκα το βράδυ στο καφενείο...

Αναρωτιεται κανεις, τι σημαίνει «κυνηγός» εν έτει 2009;

Μερικές φορές αναρωτιέσαι αν όντως είσαι ανώτερος των υπολοίπων ζώων.
Άλλες φορές αποκαλείς κάποιον ζώο και αναρωτιέσαι ποιος θίγεται περισσότερο, το ίδιο το ζώο ή ο άνθρωπος.

Τέτοιου είδους συμπεριφορές, δεν ταιριάζουν στον 21ο μας αιώνα. Η φύση δεν μας ανήκει, εμείς της ανήκουμε γι’ αυτό ας φροντίσουμε να συνυπάρξουμε αρμονικά με τους συγκάτοικούς μας σε αυτόν τον πλανήτη.

Επιχειρήσαμε να είμαστε πολύ αλαζονικοί με τη φύση, επιχειρήσαμε να κατακτήσουμε τη φύση, πράγμα που είναι εντελώς γελοίο. Αυτός ο πολιτισμός έχει αποτύχει, επειδή εναντιώθηκε στη φύση.

Εμείς είμαστε μέρος της φύσης!

Πώς μπορούμε να την κατακτήσουμε;

Εμείς είμαστε η φύση.

Το να πολεμάμε τη φύση σημαίνει ότι πολεμάμε τον εαυτό μας.

Αυτό είναι τόσο ανόητο και τόσο αυτοκτονικό,

που οι επόμενες γενιές δεν θα μπορούν να πιστέψουν ότι έχουμε κάνει τέτοιο έγκλημα.

Πρέπει να ξαναμάθουμε πώς να έρθουμε πιο κοντά στα δέντρα, στα δάση, στα βουνά, στους ωκεανούς. Πρέπει να μάθουμε πώς να συμφιλιωθούμε και πάλι μαζί τους.

Μπορούμε να ζήσουμε χαρούμενα μόνο μαζί με τη φύση, όχι εναντίον της φύσης.

Τη στιγμή που είμαστε εναντίον της φύσης, η ενέργεια μας της αγάπης γυρίζει σε μίσος. Αν ρέουμε με τη φύση, σε πλήρη αρμονία, η αγάπη μας μεγαλώνει και ωριμάζει, γίνεται πιο ολοκληρωμένη. Και το ωρίμασμα της αγάπης είναι το μεγαλύτερο δώρο της ζωής.

ΟΣΣΟ

Δεν είναι μόνο τα φιλοζωικά μας αισθήματα που προσβάλλονται από τέτοια θεάματα, είναι το παγκόσμιο περιβαλλοντικό ζήτημα της παράνομης ή και νομότυπης αιχμαλωσίας και εκμετάλλευσης ζώων με ότι αυτό σημαίνει για τα είδη και τους βιοτόπους.

Τα ζώα και τα φυτά αντιπροσωπεύουν ένα απόθεμα ζωτικών δυνάμεων για την ανάπτυξη και την εξέλιξη του ανθρώπου. Τα ζώα μαζεύουν μαγνητισμό. Γι' αυτό τον λόγο, όσο είναι σε καλή κατάσταση η υγεία τους, οι άνθρωποι που βρίσκονται κοντά τους, θα είναι κι αυτοί, λίγο-πολύ, σε καλή υγεία. Μια φιλική διάθεση προς τα ζώα, εκτός όλων των άλλων, μας δίνει την δυνατότητα να επωφεληθούμε από τις μαγνητικές δυνάμεις που συσσωρεύονται μέσα τους.

Είναι καιρος να περασει στην κατανοηση του ανθρωπου του 21^ου αιωνα, ότι τα ζωα οχι μονο διαθετουν ψυχη αλλα και νοημοσυνη. Και για να παμε και πιο περα, μπορουμε να μιλαμε και για κάποια μορφή συνειδητότητας. Μήπως πρέπει πια να μιλάμε για τις δυνατότητες συνεργασίας του ανθρώπου με τα ζώα;

Τα σκυλιά για παραδειγμα, μπορούν να μετρήσουν ως το πέντε, μπορούν να μάθουν πού βρίσκονται πράγματα αξίας (π.χ. το φαγητό τους), να ανακαλύψουν καλύτερες και ταχύτερες διαδρομές, να χειριστούν απλούς μηχανισμούς, να καταλάβουν πάνω από 160 λέξεις και να εξαπατήσουν (αυτό θεωρείται «επιτυχία»…) άλλα σκυλιά. Μπορούν ακόμη να δείχνουν ορισμένα βασικά συναισθήματα, όπως η χαρά, ο θυμός και η αηδία, όχι όμως πιο πολύπλοκα συναισθήματα, όπως η ενοχή…

Έτσι λένε στις τελευταίες διαπιστώσεις τους οι επιστήμονες και πιο συγκεκριμένα ο Αμερικανός ψυχολόγος Στάνλεϊ Κόρεν στη μελέτη του με θέμα «Πώς σκέφτονται τα σκυλιά;» την οποία παρουσίασε στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ψυχολογικής Ένωσης.Ο ίδιος συμπληρώνει ότι μπορούν να λύνουν πολύπλοκα προβλήματα και ότι είναι πιο κοντά στους ανθρώπους και τους πιθήκους από ό, τι νομίζαμε μέχρι τώρα.

Σύμφωνα με τις έρευνες η νοημοσύνη των σκυλιών που συγκρίνεται με την νοημοσύνη παιδιού δύο χρονών (και σε κάποια θέματα περισσότερο) μπορεί να διακριθεί σε τρεις μορφές: την ενστικτώδη (= αυτά που το σκυλί είναι γεννημένο για να κάνει), την προσαρμοστική (= μαθαίνει μόνο του από το περιβάλλον του να λύνει προβλήματα) και την επίκτητη (=που είναι θέμα εκπαίδευσης και οφείλεται κυρίως στη σχέση τους με τον κύριό τους).

Το μεγαλείο ενός έθνους και η ηθική του πρόοδος κρίνεται από το πως φέρεται στα ζώα. Στο μυαλό μου, η ζωή ενός προβάτου δεν είναι λιγότερo πολύτιμη από αυτή ενός ανθρώπου. Στον πλανήτη υπάρχουν αρκετά για τις ανάγκες του καθενός αλλά όχι για την απληστία του καθενός.

Μαχάτμα Γκάντι

Κανένας θεός δε διψάει για αίμα, μόνο οι άνθρωποι. Κανένα έθιμο και καμία παράδοση δεν αποτελεί δικαιολογία για τα δύο περίπου εκατομμύρια αμνοερίφια που θυσιάζονται κάθε χρόνο το πασχα για το τερψιλαρύγγιό μας…

Ποτε η πολιτεία, η εκκλησία, τα μμε αλλά και όλοι οι σκεπτόμενοι και ευαισθητοποιημένοι πολίτες θα σταθούν κριτικά απέναντι στην επιβολή αντικρουόμενων και αναχρονιστικών εθίμων και θα αναρωτηθούν αν πραγματικά μπορούμε να γιορτάζουμε ημέρες αγάπης, βάφοντας τα χέρια μας με αίμα?

Ποτε, τα διαφορα κομματοσκυλα, αντι των πολιτικων(?) τους πεποιθησεων, θα αρχισουν να διαδηλώνουν υπέρ της πραγματικής ειρήνης, αγάπης και συμπόνιας προς όλες τις αισθανόμενες υπάρξεις?

Το κυνήγι είναι μία δραστηριότητα που δε συνδέεται, τουλάχιστον στις ανεπτυγμένες χώρες, με τις άμεσες βιοτικές ανάγκες του ανθρώπου και φυσικά δεν είναι άθλημα, γιατί η έννοια του αθλήματος προϋποθέτει συμμετοχή και των δύο μελών.

Αντίθετα, είναι μία δραστηριότητα που διαιωνίζει την οικολογική ανθρωποκεντρική εικόνα του ανθρώπου - κυρίαρχου της φύσης, έχει επιπτώσεις στην ίδια την υγεία των δασών και των οικοσυστημάτων λόγω της κοπής της τροφικής αλυσίδας, βοηθάει στην αύξηση του πληθυσμού των τρωκτικών, εξαιτίας της επικήρυξης των φυσικών διωκτών τους ως «επιβλαβών», μολύνει τη φύση με το μόλυβδο και το πλαστικό που περιέχουν τα φυσίγγια και ευθύνεται για ένα ποσοστό πυρκαγιών που καταστρέφουν τα ελληνικά δάση.

Όταν ο άνθρωπος κυνηγούσε, το έκανε γιατί ήταν αναγκασμένος! Δεν είχε άλλη επιλογή, έπρεπε να επιβιώσει! Έτρωγε βελανίδια και πέτρες με λάσπη και ζούσε σε σπηλιές! Είχε για όπλα του κάτι μίζερα ακόντια και βέλη! Φορούσε προβιές και ήταν ξυπόλητος, άναβε φωτιές τρίβοντας πέτρες πάνω σε ξέρα χόρτα και το θήραμα του ήταν τα Μαμουθ! Μπορούσε από τη μια στιγμή στην άλλη από θύτης να γίνει θύμα. Ήταν «ο θάνατος σου, η ζωή μου».

Δυστυχως, καποιους ημιαγριους, 200.000 χρόνια εξέλιξης, τους προσπερασαν χωρις να παρουν χαμπαρι… Οι μόνοι στον αιώνα μας που κυνηγούν είναι κάτι φυλές στην καρδιά της Αφρικής, που το κάνουν με φυσοκάλαμα για να φέρουν τροφή στο χωριό. Αυτοί είναι οι κυνηγοί του χωριού. Αυτή είναι η δουλειά τους. Αν γυρίσουν με άδεια χέρια, όλο το χωριό θα πεινάσει.

Αναρωτιεται κανεις, είναι δυνατόν καποιοι να σηκώνονται από το τραπέζι με τα κοψίδια και τα κρασιά, Κυριακή μεσημέρι και να παίρνουν τις επαναληπτικες καραμπινες, τα φισεκλίκια τους, τις στολές παραλλαγής, άρβυλα και τα λοιπά καραγκιοζιλίκια και να πάνε να σκοτώσουν ορτύκια, τσίχλες και μπεκάτσες; Γιατι ολοι αυτοι οι φονοι? Για να φανε μήπως? Να επιβιώσουν? Μήπως για να πάρουν το δέρμα να ντυθουν για να μην ψοφήσουν στον παγετώνα? Ή μήπως το κάνουν για να προστατέψουν τον καταυλισμό τους από τις νυχτερινές επιδρομές των άγριων, λυσσασμένων ορτυκιών?

Η μόνη ειλικρινής απάντηση που θα μπορουσαν να δωσουν, σε ένα παράλληλο σύμπαν που δεν θα ήταν κομπλεξικοί, είναι:

«όχι, απλά τα έχουμε σκατώσει τόσο στη ζωή μας, έχουμε μειώσει τόσο τον εαυτό μας, που ο μόνος τρόπος να πάρουμε λίγη από την αυτοεκτίμηση μας πίσω, είναι να κρυβόμαστε στις φυλλωσιες και να παραφυλάμε ορτύκια, ζαρκαδια, αγριογουρουνα, ελαφια, λαγους….»

Μαλιστα πιστεύουν ότι αυτοί είναι οι πραγματικοί οικολόγοι γιατί κατά καιρούς, λέει, αφήνουν μεγάλο αριθμό ορτυκιών ελεύθερα, ώστε να έχουν να κυνηγάνε μετά. Τι είδους σαδισμός είναι αυτός ???

Τους περνα καθολου από το μυαλο, το αυτονοητο, ότι θα βοηθούσε σχετικά την αύξηση του πληθυσμού των ορτυκιών, αν σταματούσαν να τα πυροβολουν σαν Βιετκόνγκ? Λένε ότι βοηθούν την ισορροπία του οικοσυστήματος. Πως ακριβώς? Σκοτώνοντας μπεκάτσες? Είναι απειλή οι μπεκάτσες? Και αν είναι, ποιοι είναι αυτοι? Η φύση?, και επεμβαίνουν όποτε αυτοι γουστάρουν? Η φύση ήταν σε πολύ καλύτερη ισορροπία πριν πατήσει το πόδι του ο άνθρωπος και το να πυροβολουν τρυγόνια, φωτογραφίζοντας τα και γεμίζοντας τα δάση κάλυκες, σε καμιά περίπτωση δεν βοηθάει την προστασία του περιβάλλοντος.

Άλλα ας το δούμε και σε προσωπικό επίπεδο. Τι παιδιά μεγαλώνουν? Τι τους διδάσκουν? Ότι με τον τσαμπουκά και την καφρίλα, ετσιθελικά, εισβάλουν σε ένα οικοσύστημα που υπήρχε χρόνια πριν απ’ αυτους και εξολοθρεύουν ολόκληρους πληθυσμούς ζώων «για την πλάκα τους»? Και μετά? Την υποκρισία, με το να λένε στους άλλους ότι είναι οικολόγοι? Ότι το να παίρνεις μια ζωή, όχι μόνο έχει πλάκα άλλα είναι και κάτι για το οποίο καμαρώνουν? Περιμένουν μετά από αυτά να στεναχωρηθουμε όταν ακούμε στις ειδήσεις «αδέρφια πυροβολήθηκαν με την κυνηγετική καραμπίνα του πατέρα τους»?

Και το πιο γελοίο όλων είναι το γεγονός ότι έχουν το θάρρος και το θράσος να αυτοαποκαλούνται και "αθλητές" !!! Φυσικά σε ένα άθλημα βασική προϋπόθεση είναι η συγκατάθεση όλων των συμμετεχόντων: του εν λόγω κότσυφα, και γενικότερα όλων των ζωντανων! Βέβαια όλα τα άτυχα πετούμενα αυτού του ντουνιά δεν τα ρώτησε κανείς αν θέλουν να συμμετέχουν στην "άθληση"(!) των ελεεινών τυφεκιοφόρων..

Αργει πολύ ακομα το ξύπνημα της παγκόσμιας συνείδησης ?...
Ποσο λετε η Γη ακόμη να μας αντεξει???
Αυτό εδώ δεν είναι παιχνίδι, είναι ήδη η δική μας πραγματικότητα.
Μην αφήσουμε στα παιδια μας μια κόλαση για κληρονομιά…
Ας τους αφήσουμε τη ζωή!

«Αν ο άνθρωπος δε διευρύνει τη συμπόνια του σε κάθε τι που ζει, δε θα βρει ούτε κι ο ίδιος γαλήνη». /

Άλμπερτ Σβάϊτσερ

«Όσο ο άνθρωπος θα συνεχίζει να είναι ο άσπλαχνος καταστροφέας κατώτερων όντων, δεν θα γνωρίσει ποτέ υγεία ή ειρήνη. Γιατι όσο οι άνθρωποι θα κατασφάζουν ζώα, θα σκοτώνουν ο ένας τον άλλο. Πράγματι, αυτός που σπέρνει το σπόρο του φόνου και του πόνου δεν μπορεί να δρέψει χαρά και αγάπη». /

Πυθαγορας

Το κυνήγι είναι μια ολότελα αντι-οικολογική -από κάθε άποψη- διαδικασία, για τους κάτωθι λόγους:

- είναι υπεύθυνη για την βάρβαρη εξόντωση και συστηματική εξαφάνιση δεκάδων ειδών πουλιών και ζώων,

- έχει αποφέρει την διατάραξη της δυναμικής ισορροπίας των τροφικών αλυσίδων και ως εκ τούτου υπερπληθυσμό διαφόρων ειδών (τρωκτικών κυρίως) ..

- γιατί οι τυφεκιοφόροι είναι οι κύριοι "σκουπιδοποιοί" της Φύσης μας καθώς την μολύνουν και την γεμίζουν σκουπίδια με τους δεκάδες-εκατοντάδες τόνους μολυβιού και πλαστικού που περιέχουν τα φυσίγγια τους,

- γιατί ευθύνονται άμεσα και έμμεσα για πολλές από τις πυρκαγιές που καταστρέφουν τα μοναδικά δάση μας,

- γιατί καλλιεργεί τη βία στη φύση και στη ζωή εκπαιδεύοντας τα πιο άγρια ένστικτα που κρύβει μέσα του ο άνθρωπος...

Πέρα λοιπόν από τους παραπάνω λόγους που είναι οικολογικά ανήθικοι, από κοινωνική και οικονομική - και εν τέλει στυγνή "κρεαταγορική" σκοπιά, είναι μια πράξη Κλοπης, καθώς τα χρήματα που εισπράττει το κράτος από τους τυφεκιοφόρους (τους "νόμιμους" τουλάχιστον, για τα τέλη αδειών) είναι δυσανάλογα λιγότερα ως προς το κόστος του κρέατος των ζώων που θανατώνονται αναφορικά με την αγορά κρέατος... και χώρια τα δισεκατομμύρια που δαπανώνται για τις εισαγωγές κυνηγετικών ειδών...

Και αν μη τι άλλο, πέρα από το ότι είναι καθαρή κλεψιά εις βάρος όλων μας, είναι μια πράξη Αντιδημοκρατικη, γιατί η ελληνική χλωρίδα και πανίδα ανήκει σε όλους τους Έλληνες, οι οποίοι φυσικά, δεν ρωτηθήκαμε ποτέ και με κανένα τρόπο εάν εγκρίνουμε να ασελγούν οι τυφεκιοφόροι πάνω στην ελληνική Φύση, οι οποίοι συνιστούν μειοψηφία... το 4-5% του συνολικού πληθυσμού μας (400.000 περίπου)!!!

Φυσικά, ψυχιατρικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι φωτογραφίες που βγαίνουν έπειτα χαμογελαστοί και περήφανοι δίπλα στα νεκρά θηράματά τους... τα οποία σκότωσαν άσχετα με το αν επρόκειτο για το αρσενικό της αγέλης ή για ένα θηλυκό που κυοφορούσε ή μεγάλωνε τα μικρά του... Δεν έχει καμία σημασία άλλωστε, θα αποτελέσει είτε ένα έδεσμα φυσικά πολυτέλειας και όχι επιβίωσης ή μπορεί να καταλήξει και στα σκουπίδια κιόλας... ενώ στην Φύση, ποτέ δεν καταλήγει τίποτε στα "σκουπίδια"...

«Ένα ανθρώπινο ον είναι μέρος του όλου, που καλείται από εμάς σύμπαν, ένα μέρος περιορισμένο στον χώρο και στον χρόνο. Αυτό συλλαμβάνει τον εαυτό του, τις σκέψεις του και τα συναισθήματά του ξεχωριστά από το υπόλοιπο...

ένα είδος οπτικής ψευδαίσθησης της συνείδησής του. Αυτή η ψευδαίσθηση είναι ένα είδος φυλακής για εμάς, που μας περιορίζει στις προσωπικές μας επιθυμίες και στην έλξη μόνο λίγων ανθρώπων που είναι κοντά μας.

Η αποστολή μας πρέπει να είναι να απελευθερώσουμε τους εαυτούς μας από αυτήν την φυλακή διευρύνοντας τον κύκλο της συμπόνιας μας για να αγκαλιάσουμε όλα τα ζωντανά πλάσματα και ολόκληρη την φύση μέσα στην ομορφιά της». Albert Einstein

«...μερικά αυλάκια σ' ένα οργωμένο χωράφι -λίγη άμμος, πουλιά, θάλασσα και ουρανός -αυτά είναι σοβαρά θέματα, τόσο δύσκολα αλλά και ταυτόχρονα τόσο ωραία, ώστε πραγματικά αξίζει κανείς να αφιερώσει τη ζωή του για να εκφράσει την ποίηση που κρύβεται μέσα τους».

Βίνσεντ Βαν Γκογκ

Πως γινεται να κατανοησουν καποιοι, οτι η απολυτη ευχαριστηση ειναι να δημιουργεις ζωη, να χαριζεις ζωη και οχι να αφαιρεις ζωες ?....

Τί να πεις κανείς?...

Πώς να εκφραστεί κάποιος βλέποντας τέτοιες πράξεις από κάποιους υπάνθρωπους που ξεσπούν τα κόμπλεξ τους σε ανυπεράσπιστα ζωα?

Αν συμπεριφέρονται έτσι σε ζώα, μπορείτε να φανταστείτε ποιες είναι οι σχέσεις τους με τους ανθρώπους…Δεν το εχουν και πολύ αυτοι οι αυτοκλητοι καουμποιδες και τζαμπα μαγκες, να στρεψουν το οπλο τους και σε ανθρωπο, αμα τσαντιστουν… Σε μια πολιτισμενη κοινωνια, θα ηταν ολοι τους επικηρυγμενοι, ζωντανοι η νεκροι… Το οπλο προεκταση ενός συμπλεγματικου εγω, φτηνο υποκαταστατο εξουσιας, δυναμης, κυριαρχιας, αυνανισμου. Καμουφλαζ αντιερωτικου, ανοργασμικου, απανθρωπου αθλιου δολοφονου.

Η βαρβαρότητα που επιδεικνυει το δίποδο ζώον (βλ.άνθρωπος) απέναντι στα άλλα ζώα, όχι μόνον είναι πρωτοφανής αλλά κυοφορεί μέσα της μια αρρωστημένη έπαρση ανωτερότητας . Μια από τις μεγαλύτερες ύβρεις που μπορεί να πράξει ένα νοήμον πλάσμα (υποτίθεται) όπως ο άνθρωπος, είναι να συμπεριφέρεται στα ζώα λες και είναι άψυχα αντικείμενα. Τα ζώα Νιωθουν και η ειρωνεία είναι πως ορισμένοι άνθρωποι ενεργούν μην Νιωθοντας τίποτα για τα συντροφικά πλάσματα της γης.

Είναι τραγικο να βρισκει κανεις σκελετωμενα από την πεινα κυνηγοσκυλα, σε εγκαταλειψη από τους κυνηγους (επειδη δεν τους βγηκαν καταλληλα για κυνηγι), σε απομονωμενες και ακατοικητες ορεινες περιοχες. Μονο ένα τρισαθλιο υπανθρωπο κτηνος θα μπορουσε να το κανει αυτό…

Κάποια ανθρωποειδη κτηνη μεταλλαγμενου dna, βγάζουν το αρρωστημένο τους ένστικτο πάνω στα ζώα . Το τέρας του πλανήτη μας εχει ονομα και λεγεται ….άνθρωπος …

Ομοιώθησαν τοις κτήνεσι ( Έγιναν ίδιοι με τα κτήνη ).

Δεκάδες ζώα κινδυνεύουν λόγω των μεγάλων πυρκαγιών που κατέκαψαν τα δάση της Ελλάδας. Σήμα κινδύνου κρούουν επιστήμονες και περιβαλλοντικές οργανώσεις για καφέ αρκούδες, λαγούς, τσακάλια, πέρδικες, αγριογούρουνα.

Οι ειδικοί τονίζουν ότι μετά τις μεγάλες πυρκαγιές στην Πάρνηθα, την Πεντέλη, την Αχαΐα, τον Γράμμο, τον Ταΰγετο και τον Πάρνωνα, τα ζώα τώρα απειλούνται εκ νέου από το ανεξέλεγκτο κυνήγι, το στρες, την έλλειψη καταφυγίων και τροφής και τη διατάραξη του οικοσυστήματος.

Πέρδικες, αγριόχοιροι, λαγοί και άλλα θηρεύσιμα είδη αναζητούν καταφύγιο σε γειτονικά δάση μετά τις φωτιές. Σε περίπτωση που κυνηγηθούν μπορεί να υπάρξει σημαντική μείωση του πληθυσμού τους. Παρ’ όλα αυτά, σύμφωνα με μαρτυρίες οικολογικών οργανώσεων, εκατοντάδες κυνηγοί έχουν κατακλύσει τις περιοχές που έχουν βρει τα ζώα καταφύγιο και πυροβολούν ανεξέλεγκτα. Σημειωτέον τέλος, ότι πολλά πληγωμένα ζώα και πουλιά από τα σκάγια, αργοπεθαίνουν, για ώρες ή μέρες.

Ο Chief Seattle στο περίφημο γράμμα που είχε στείλει το 1855 στον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, όταν ο τελευταίος του ζήτησε να αγοράσει την γη της φυλής του, πέραν του ότι έδωσε μαθήματα ζωής είπε και πράγμα τα που αφορούν όλους μας ως τα σήμερα:

"Ο λευκός άνθρωπος θα πρέπει να συμπεριφέρεται στα ζώα σα να’ ταν αδέρφια του.
Είμαι άγριος και δεν καταλαβαίνω γιατί ο λευκός αφήνει πίσω του χιλιάδες νεκρά αγριοβούβαλα πυροβολώντας τα μόνο για το κέφι του μέσα από το σιδερένιο άλογο που καπνίζει (τραίνο) ενώ εμείς δε σκοτώνουμε παρά μόνο για να τραφούμε.

Τι είναι ο άνθρωπος χωρίς τα ζώα;
Αν εξαφανίζονταν όλα τα ζώα, ο άνθρωπος θα πέθαινε από μεγάλη πνευματική ερημιά.
Ότι συμβεί στα ζώα θα συμβεί σύντομα και στον άνθρωπο.

Ξέρουμε τουλάχιστον αυτό:
Η γη δεν ανήκει στον άνθρωπο
ο άνθρωπος ανήκει στην γη.Επισης,πως εμείς δε δημιουργήσαμε τον ιστό της ζωής αλλά αποτελούμε μόνο μια ίνα μέσα σε αυτόν. Αν προκαλέσουμε κάποια καταστροφή στον ιστό, οι συνέπειες θα έρθουν και σε εμάς τους ίδιους..."

Επισης, ο λόγος του Iνδιάνου φύλαρχου See-at-la το 1854, για τη σχέση του ανθρώπου με τον πλανήτη. Σήμερα ίσως πιο επίκαιρο από ποτέ αποδεικνύει ότι μιά πολύ υψηλης στάθμης ολιστική συνείδηση, σε αρμονία με το περιβάλλον, ήταν προ πολλού κατεκτημένη σε πολιτισμούς ξένους από τον δυτικό.

Ο αέρας είναι πολύτιμος για τον κόκκινο άνθρωπο, διότι όλα μοιράζονται την ίδια ανάσα. Αγαπούμε τη γη όπως το νεογέννητο αγαπάει τον χτύπο της καρδιάς της μητέρας του. Όμως ο λευκος ανθρωπος μεταχειρίζεται τη μητέρα του τη γη και τον αδελφό του τον ουρανό ως πράγματα προς αγορά, προς λεηλασία, προς πώληση, όπως τα πρόβατα η τα φανταχτερά στολίδια. Η λαιμαργία του ρημάζει τη γη και αφήνει πίσω μόνο έρημο.

Και τι υπάρχει στη ζωή αν ένας άνθρωπος δεν μπορεί να ακούσει το κελάηδισμα των πουλιών του ή το κρώξιμο των βατράχων γύρω από τις λίμνες τα βράδια; Αλλά είμαι ένας κόκκινος άνθρωπος και δεν καταλαβαίνω. Ο Ινδιάνος προτιμά τον απαλό ήχο του αέρα που ορμά πάνω στην επιφάνεια τη λίμνης και τη μυρωδιά του ίδιου του ανέμου, καθαρισμένου από τη βροχή και αρωματισμένου από το άρωμα του κουκουναριού του πεύκου.Το αγρίμι, το δένδρο, ο άνθρωπος, όλα μοιράζονται την ίδια ανάσα. Ο λευκός άνθρωπος δεν φαίνεται να προσέχει τον αέρα που αναπνέει.

Ο λευκός άνθρωπος πρέπει να συμπεριφέρεται στα αγρίμια αυτής της γης σαν σε αδέλφια του. Είμαι ένας πρωτόγονος και δεν καταλαβαίνω κάποιον άλλο τρόπο. Όμως έχω δει χιλιάδες νεκρούς βούβαλους στις πεδιάδες αφημένους από τον λευκούς ανθρώπους που τους πυροβόλησαν από ένα τραίνο. Πως μπορεί το σιδερένιο άλογο που καπνίζει να είναι ποιο σημαντικό από τον βούβαλο που πρέπει να τον σκοτώνουμε μόνο για να επιβιώνουμε;

Τι είναι ο άνθρωπος δίχως τα αγρίμια; Αν όλα τα αγρίμια πέθαιναν ο άνθρωπος θα πέθαινε από πνευματική μοναξιά. Διότι ό,τι συμβαίνει στα αγρίμια σύντομα συμβαίνει και στον άνθρωπο. Όλα τα πράγματα συνδέονται.

Διδάξτε στα παιδιά σας ό,τι έχουμε διδάξει στα δικά μας παιδιά: πως η γη είναι η μητέρα μας. Οτιδήποτε συμβαίνει στη γη συμβαίνει και στα παιδιά της γης. Αν οι άνθρωποι φτύνουν πάνω στο έδαφος φτύνουν επάνω στον ίδιο τους τον εαυτό. Αυτό γνωρίζουμε: πως η γη δεν ανήκει στον άνθρωπο αλλά ο άνθρωπος ανήκει στη γη.

Όλα τα πράγματα συνδέονται όπως το αίμα που ενώνει την οικογένεια. Όλα τα πράγματα συνδέονται. Οτιδήποτε συμβαίνει στη γη συμβαίνει και στα παιδιά της γης. Ο άνθρωπος δεν ύφανε τον ιστό της ζωής. Είναι απλά ένα νήμα του. Οτιδήποτε κάνει στον ιστό το κάνει στον εαυτό του.

Ένα πράγμα γνωρίζουμε, το οποίο μπορεί κάποια μέρα να το ανακαλύψει ο λευκός άνθρωπος – ο Θεός μας είναι ο ίδιος Θεός με τον δικό σας. Μπορεί να σκέφτεστε ότι είναι δικός σας, όπως εύχεστε να είναι δική σας η γη, αλλά δεν μπορείτε να τον έχετε δικό σας. Είναι ο Θεός του ανθρώπου και η συμπόνια του είναι ίδια για τους κόκκινους και τους λευκούς ανθρώπους. Η γη είναι πολύτιμη για αυτόν και το να τη βλάπτει κάποιος είναι σαν να περιφρονεί τον ίδιο τον Δημιουργό του. Οι λευκοί άνθρωποι επίσης θα παρέλθουν, ίσως νωρίτερα από άλλες φυλές. Συνεχίστε να μολύνετε το κρεβάτι σας και μια νύχτα θα πνιγείτε από την ίδια σας τη βρωμιά.

Τα δικαιωματα των ζωων βλαπτουν σοβαρα τους εκμεταλλευτες τους.

Δεν µπορείς να σώσεις κάθε ζώο στον κόσµο, όµως για αυτό το ένα που σώζεις, ΕΙΝΑΙ ο κόσµος.

Σημειωση.

Αφιερωνω αυτό το αρθρο στον αγνωστο κυριο, που πριν πολλα χρονια βρεθηκε στο τραπεζι μας, σ’ένα απομακρυσμενο ορεινο χωριο της Πινδου, στο κοινοτικο μαγαζι, προχωρημενο φθινοπωρο. Παρεμεινε για πολύ ωρα σιωπηλος, καθως η συζητηση της παρεας ειχε παει στο φαινομενο των κυνηγων. Καποια στιγμη μιλησε:

" Ξερετε, υπηρξα και γω κυνηγος τα χρονια που ζουσα στην αγνοια. Σ’ ένα από τα κυνηγια, ενώ βρισκομασταν σε καρτερι, πυροβολησα ένα ελαφι. Ετρεξα με χτυποκαρδι να δω τι απογινε. Το βρηκα καταχαμα αιμοφυρτο, ενώ ψυχορραγουσε. Λιγο πριν αφησει την τελευταια του πνοη, ένα δακρυ κυλησε από τα ματια του. Από τοτε, δεν ξαναεπιασα ποτε οπλο στα χερια μου…."

Ευχαριστω για την φιλοξενια

Γιαννης Δογανης / φαος satori--φαος samadhi-φαος art ianis

H τελευταια νανοχηνα. (Ολα ειναι δρομος - Θανασης Βεγγος)

Παρ’ οτι ειμαι εναντια σε κάθε μορφη βιας, η πραξη του Θαναση Βεγγου (συγκλονιστικη η ερμηνεια του στην « τελευταια νανοχηνα » της ταινιας – Oλα είναι δρομος ), όχι μονο δεν μ’αφηνει αδιαφορο, αλλα τολμω να υποθεσω ότι σε μια αναλογη περιπτωση, είναι πολύ πιθανο να λειτουργουσα με αναλογο τροπο σε πληρη επιγνωση. Γιατι?

«Γιατι το κάθε τι είναι καλό, όταν γινεται μεσα σε βαθειά αποδοχή. Τοτε το καθετί γίνεται ευλογία». / Οσσο. (Είναι το θεμα της τελευταιας μου αναρτησης στο φαος satori).

Ακομη και το «φονο», όταν τον κανεις όσο πιο ολοκληρωτικά γίνεται, όταν ο φονος είναι προιον συνειδητοτητας και όχι «βρασμος ψυχης», τοτε παυει να είναι φονος.
(Θυμηθειτε τα λογια του Κρισνα στον Αρτζουνα, στην Μπαγκαβατ Γκιτα καθως και στo επος Μαχαμπαρατα).

Η πραξη του Θαναση Βεγγου εμπεριεχει το στοιχειο της καθαρσης-λυτρωσης, εν ειδει αρχαιας ελλην. Τραγωδιας.
Πραγματι, αυτος είναι ο δρομος του Σαμουραι…!

Αγαπητοι συνοδοιποροι, όταν το ζητουμενο είναι η επιτευξη της κρισιμης μαζας, (μορφογεννετικα πεδια - Νομος εκατοστου πιθηκου,http://ianisdo-anando.blogspot.com/search/label/morphogenetics%20fields-%20theory, όταν χρειαζονται μονο 316 ανθρωποι αυξημενης συνειδητοτητας για να αλλαξει ολοκληρωτικα ο βαθμος συνειδητοτητας της χωρας στην οποια ζουμε, δεν γινεται να επιτρεπουμε σε 400000 κυνηγους να δημιουργουν χονδροειδεις κραδασμους και πεπλα συνειδησιακου σκοτους πανω από την Ελλαδα…

Στοχος του εκτενους αρθρου (και να με συμπαθατε αν σας κουρασα), είναι η αφυπνιση καποιων τυφεκιοφορων που κυνηγουν από αγνοια. Πιστευω ότι το μεγαλυτερο μερος πασης φυσεως εγκληματων οφειλεται στην αγνοια. – που σημαινει ελλειψη συνειδητοτητας, περα από την ελλειψη γνωσεων και πληροφοριων (και αυτό εκανα στο αρθρο) σχετικα με το εκαστοτε θεμα.

Κουραστηκα και σας κουρασα μ’ολες αυτές τις πληροφοριες, αποσκοπωντας στην αφυπνιση καποιων ασυνειδητων καουμποι, χωρις να χρειαστουν και αλλα δακρυα…Οσο για τους υπολοιπους εν πληρει επιγνωσει κυνηγους, ας τους αναλαβει ο εκαστοτε Θανασης Βεγγος, αλλα και ο αμειλικτος νομος του Καρμα…

Υπαρχει μια άλλη ιστορια που εζησα και σας αναφερω, ενός πιτσιρικα σχετικα κυνηγου (από χαβαλε, μαγκια, περιπετεια κτλ.), που τον βρηκαμε σε κατασταση παρακρουσης, παραμιλουσε, εκτος εαυτου, σε παραληλημα. Το... προηγουμενο βραδυ ειχε παθει σοκ από …το δακρυ του θυματος του…Φυσικα παραπεμφθηκε για νοσηλεια σε ψυχ. κλινικη. Και για οσους δεν το ξερουν, είναι πολύ συχνο το φαινομενο ελαφιων και ζαρκαδιων που δακρυζουν…

Ευχαριστω την πεταλουδα που μου υπενθυμισε μετα από τοσα χρονια την ταινια «όλα είναι δρομος», αλλα και τους υπολοιπους συνοδοιπορους που με τη θεση τους και τις δονησεις τους, συμβαλλουν στην αυξηση του ενεργειακου πεδιου της χωρας μας. Να ειστε καλα.