ΜΥΘΩΔΙΑ: ΣΤΙΧΟΙ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ (MOVEMENT VII - X)

Σε συνέχεια της Ανάλυσης των στίχων της Μυθωδίας παραθέτω την ερμηνεία των Movement VI - X όπως έγινε από τους ΕΧΕΤΛΑΙΟ και ΠΕΛΑΣΓΟ.





MOVEMENT VII
ΓΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΡ
ΑΡΜΑ Ω NYXT' ΑΡΡΗΤΑΠΟΤΕ ΘΑ ΕΛΘΟΥΝΠΟΤΕ ΣΤΗ ΓΑ
ΟΤΙ ΓΑΡ
ΟΥ ΤΗ ΟΥ
ΜΗ ΔΕΙ
ΜΗ THΝ NA ΔΕΙ
ΜΗ TΗΝ NA 'ΡΘΕΙ
ΜΗ THΝ NA ΔΕΙ
ΜΗ THΝ NA 'ΡΘΕΙ

(ΧΟΡΟΣ)
ΕΣΥ ΔΕ ΑΜΥΝΕΤ' ΑΠΟ ΜΑΚΡΩΝ ΚΑΙ ΕΣΘΩ
ΣΥΝΟΔΟΙ ΕΙΤΕ ΤΗΝ ΗΩ ΔΩΣΕ

ΕΙΘΕ
ΕΙΘΕ

ΕΣΕ Ω ΑΝΙΚΗΤΕ ΑΝΔΡΑ
ΑΜΥΝΕΤΑΙ (Σ) (Σ)

ΕΙ ΤΥΓΧΑΜΕΝ ΣΥ ΜΕΝ
ΑΜΥΝ (Σ) ΩΜΕΝ (Σ)
ΑΜΥΝΩΜΕΝ
ΑΜΥΝΩΜΕΝ
(Σ)ΕΛΛΗΝΟΣ
ΣΕΛΗΝ' ΟΥ
Α (Σ)
Α (Σ)
ΑΑΑΑΑ (Σ)

ΩΔΗ
ΤΩ ΔΙΑ
Ω ΔΙΑ
ΩΔΗ (Σ)(Σ)
Ω ΔΙΑ
ΩΔΗ (Σ)(Σ)
ΤΩ ΔΙΑ

ΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑ
ΜΗ ΤΙΣ ΕΙ
ΜΗ ΤΗΝ
ΕΦΟΒΗΘΕΙ....
...ΕΙ ΤΗ ΔΕΙ!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: ΤΑ (Σ) ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΕΧΝΗΤΟΙ ΗΧΟΙ!

Ερμηνεία
ΓΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΡ (=γιατί....)
ΑΡΜΑ Ω ΝΥΧΤ' ΑΡΡΗΤΟ (=τη νύχτα το άρμα είναι αθέατο). Η λέξη ΑΡΡΗΤΟ χρησιμοποιείται εδώ με διαφορετική, έμμεση σημασία. Κάτι που θα εμφανιστεί στο σκοτάδι, δε θα φανεί, άρα και κανείς δε θα το δει να έρχεται, για να μπορεί να πει πως το είδε να έρχεται.
«ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΛΘΟΥΝ ΠΟΤΕ ΣΊΉ ΓΑ» αναρωτιέται η αοιδός.
«ΟΤΙ ΓΑΡ» (=διότι)
«ΟΥ ΤΗ ΟΥ» (= ούτε αυτή ούτε)
«ΜΗ ΔΕΙ» (=ούτε πρέπει)
«ΜΗ ΤΗΝ ΝΑ ΙΔΕΙ» (=ούτε αυτήν (πρέπει) να την δει)
:ΜΗ ΤΗΝ ΝΑ 'ΡΘΕΙ» (=ούτε να την [δει] να έρχεται) :ΜΗ ΤΗΝ ΝΑ ΙΔΕΙ» (=ούτε αυτήν (πρέπει) να την δει) :ΜΗ ΤΗΝ ΝΑ 'ΡΘΕΙ» (=ούτε να την [δει] να έρχεται)



Το άρμα, λοιπόν, που θα έρθει, θα (πρέπει) να έρθει νύχτα, γιατί τη νύχτα δεν μπορούμε να το δούμε, και να ισχυριστούμε πως ήρθε. Όμως, εκτός από το άρμα, πρέπει να μάθουμε και κάτι ακόμη. Πρέπει να μας γνωστοποιηθεί η ώρα επέμβασης. Πότε δηλαδή θα έλθει στη Γη. Κι αυτό, γιατί ούτε αυτή πρέπει να δουν, ούτε να την δουν να έρχεται. Ποια γυναίκα αναμένουμε να έρθει;, ή μάλλον, ποια ήρθε, αλλά δεν πρέπει να φανερωθεί; Η Μητέρα ήρθε. Και γιατί δεν πρέπει να φανερωθεί; Γιατί κυοφορεί προφανώς. Ο Χορός σύσσωμος προσπαθεί να προστατέψει τη Μητέρα.



(ΧΟΡΟΣ)
ΕΣΥ ΔΕ ΑΜΥΝΈΤ'ΑΠΟ ΜΑΚΡΩΝ ΚΑΙ ΕΣ Ω
ΣΥΝΟΔΟΙ ΕΙ ΤΕ (αντί ΕΙΤΕ) ΤΗΝ ΗΩ ΔΩΣΕ
ΕΙΘΕ
ΕΙΘΕ
Ο Χορός ζητά η άμυνα απέναντι στον εχθρό να γίνει σε δυο μέτωπα. Οι μεν Θεοί να πολεμούν από μακριά και μέσα. Δηλαδή, κάποιοι Θεοί να πολεμούν στο διάστημα, και κάποιοι άλλοι, εδώ στη Γη. Θα ήταν λάθος να πούμε πως ο Χορός λέει εδώ «ΑΠΟ ΜΑΚΡΩΝ ΚΑΙ ΕΣΘΩ». Ούτε τρώμε εδώ, ούτε γινόμαστε! (εσθίομαι / έσσομαι!)
Παρακαλεί για συνοδό. Συνοδό των Ελλήνων (ΕΙ) δώσε την Αυγή. Μακάρι. Μακάρι.
ΕΣΥ Ω ΑΝΙΚΗΤΕ ΑΝΔΡΑ ΑΜΥΝΕΤΑΙ (Σ) (Σ)



Μέσα σε πολλά «Σ», που δηλώνουν μυστικό, που πρέπει αν ειπωθεί και να μεταδοθεί με άκρα μυστικότητα, ο Χορός ζητά άμυνα. Κι αν μάλιστα, τύχει (και συμβεί) με μας, αν «συναντηθούμε» στον αγώνα μας, θα αμυνθούμε (κι εμείς). Θα αμυνθούμε για τον Έλληνα.
ΕΙ ΤΥΓΧΑΜΕΝ ΣΥ ΜΕΝ ΑΜΥΝ (Σ) ΩΜΕΝ (Σ) ΑΜΥΝΩΜΕΝ ΑΜΥΝΩΜΕΝ (Σ)ΕΛΛΗΝΟΣ
Στη σελήνη όχι! Να μην πάνε στη Σελήνη. «ΣΕΛΗΝ' ΟΥ»
Α () Α () ΑΑΑΑΑ(Σ)
ΩΔΗ ΤΩ ΔΙΑ (=τραγούδι στο Ζευ)
Ω ΔΙΑ
ΩΔΗ (Σ) (Σ)
Ω ΔΙΑ
ΩΔΗ (Σ) (Σ)
ΤΩ ΔΙΑ

ΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑ (=Στους ΈΛΛΗΝΕΣ)
Ένα μήνυμα για λίγους
ΜΗ ΤΙΣ ΕΙ (=Κανεις Έλλην...)
ΜΗ ΤΗΝ ΕΦΟΒΗΘΕΙ.... (=Να μη την φοβηθεί...)
...ΕΙ ΤΗΝ ΙΔΕΙ! (=Αν την δει!)

MOVEMENT VIII
(ΧΟΡΟΣ)
ΗΛΘΕ Ω ΔΙΑ - ΟΔΥΣΣΕΑ
ΗΛΘΕ Ω ΔΙΑ
(ΧΟΡΟΣ)
ΗΛΘΕ Ω ΟΔΥΣΣΕΑ
ΗΛΘΕ Ω ΔΙΑ




ΜΟVΕΜΕΝΤ IX
ΤΙΘΝΗΤΙ (χ3) ΤΙΘΝΗΤΙ ΩΣ ΖΗΤΕΙ Η ΜΗΤΕΡΑ
ΤΙΘΝΗΤΙ ΜΗ ΣΥΜΒΕΙ Ω ΑΡΗ Η ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ ΜΑΡΤΥΡΑ ΗΣΥΧΑ ΜΕΘΥΣΜΕΝΑ ΜΗ ΣΥΜΒΕΙ

Η ΜΗΝΗ ΟΤΙΗΙ ΖΗΤΩΜΕΝΗ ΖΕΙ
ΜΑΚΡΙΝΑ ΗΣΥΧΑ
ΠΕΜΠΤΕΙ ΖΕΙ
ΑΚΟΙΜΗΤΗ
ΜΑΣ ΜΙΛΕΙ
Ω Η ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ ΖΕΙ



(ΧΟΡΟΣ)
ΕΝΑ 'ΧΕΙ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΟΔΕΥΕΤΑΙ ΣΤΗ ΓΗ -ΕΛΘΕ ΕΔΩ ΜΕΝ-
ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΕ ΖΗΤΑΕΙ ΝΑ ΕΙΠΩ ΟΤΙ ΗΛΘΕ
ΜΑΡΤΥΡΑ ΜΑΣ ΜΙΛΑ
ΜΕΘΥΣΜΕΝΑ


ΜΗ ΤΙΣ ΜΗ
ΜΗ ΔΕΙ
ΟΤΙ ΖΕΙ Η ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ
ΤΗ ΘΝΗΤΗ ΩΣ ΖΗΤΕΙ ΜΗ ΘΝΗΘΕΙ ΜΑΣ ΜΙΛΕΙ ΘΕ ΗΜΕΙΣ ΠΕΙ
ΠΡΟΣΜΕΝΕΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ
ΜΗ ΘΝΗΘΕΙ
ΟΦΕΛΕΙ ΤΗ ΜΗΝΗ ΜΗ ΣΥΜΒΕΙ Η ΜΗΝΗ Ω
ΗΛΘΑΤΕ ΕΝΘΕΝ ΚΙ ΕΣΥ ΗΜΕΤΕΡΑ ΗΛΘΑΤΕ ΕΝΘΕΝ ΚΙ ΕΣΥ ΗΜΕΤΕΡΑ



Παρατηρήσεις: Οι σοπράνο παρακαλούν. Η Μητέρα, που ήρθε, παρακαλά τον Αρη να μην αφήσει να συμβεί η Μοίρα. Να μην υπάρξει θάνατος. Η Ειμαρμένη, το αναπόφευκτο της Μοίρας, είναι εδώ, ΖΕΙ, και έρχεται στη Γη. Μυστικά μας μιλά. Η Μητέρα παρακαλεί να μην συμβεί το μοιραίο του θανάτου. Γιατί, κάτι τέτοιο θα ωφελήσει τη Σελήνη. Ο Χορός καλεί να έρθουν οι Θεοί στη Γη, και μαζί και η Μητέρα.




ΜΟVΕΜΕΝΤ Χ
(ΑΝΤΡΙΚΟΣ ΧΟΡΟΣ) (ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΧΟΡΟΣ)
ΔΙΑ Κ--ΛΑ ΔΙΑ Ε--ΛΑ ΔΙΑ


Ε—ΛΑ ΔΙΑ Ε--ΛΑ
ΕΛΑ
ΖΗΤΩ ΤΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΘΕΕ ΤΗΝ ΠΗΝΕΛΟΠΗ
ΖΗΤΩ ΙΈ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΘΕΕ
ΜΟΝΗ ΕΚ ΤΟΥ ΔΙΑ ΜΕΝ ΕΚ ΤΟΥ ΔΙΑ ΜΕΝ
ΜΟΝΗ ΕΚ ΤΟΥ ΔΙΑ ΜΕΝ
ΠΑΙΖΕΥ ΠΑΙ ΔΕΙ
ΠΑΙ ΖΕΥ ΠΑΙ ΔΕΙ ΠΑΙ ΔΕ ΠΑΙ
ΖΕΙ
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ ΖΕΙ
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ ΔΕΙ
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ ΜΟΙ
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ ΔΙ-
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ Α ΙΈ
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ ΤΗΝ ΜΗ-
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ ΝΗ Α-
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ ΕΙ-ΕΛΑ
ΖΕΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΖΕΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΖΕΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΖΕΙΙΙΙΙΙΙΙΙ
ΖΕΙ
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΔΕΩΜΕΝ ΣΟΙ
ΔΕΟΜΕΝ ΔΕΟΜΕΝ ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΣΟΙ (Χ4)



Σημειώσεις
Η Συμφωνία «κλείνει» με επανάληψη του 1ου Movement, μόνο που τώρα κατονομάζεται η Μητέρα. Η Πηνελόπη. Ακολουθούν δυνατά χειροκροτήματα, ενώ στην οθόνη έχουν προβληθεί εικόνες ενός ήλιου, και πίσω του ένα άρμα. Ένα άρμα ταξιδεύειτον ήλιο και τον φέρνει στην Γη.



Γενικές παρατηρήσεις:
Ακολουθεί δεξίωση προς τιμήν του συνθέτη, που δέχεται πλήθος ερωτήσεων. Ωστόσο, ο Ευάγγελος Παπαθανασίου, αν και ισχυρίζεται πως δεν υπάρχουν στίχοι για τη Μυθωδία, υπάρχουν κάποιες εμφανείς αντιφάσεις στο όλο σκηνικό. Ας δεχτούμε, πως δεν υπάρχουν στίχοι, και κατ' επέκταση λόγια. Τότε ποιος ο λόγος μπροστά από τις δυο σοπράνο να υπάρχουν αναλόγια με παρτιτούρες; Στις παρτιτούρες, ως γνωστόν εκτός των μουσικών σημείων αναγράφονται και οι στίχοι. Από την άλλη πλευρά, είναι τόσο προφανής η χρήση συγκεκριμένων εκφράσεων από την ελληνική γλώσσα, που όλοι μας καταλαβαίνουμε. Η φράση πχ «ΔΙΑ ΕΛΑ», ακούγεται τόσες φορές μέσα στη συμφωνία, που είναι αδύνατον να δεχτούμε πως δεν λέει αυτό που όλοι μας ακούμε. Το να προφέρουν οι σοπράνο τυχαίους ήχους όπως «αααα», «οοο», «εεεε», δεν αρκεί. Φωνητικά τουλάχιστον αυτό είναι αδύνατο. Όποιος έχει ασχοληθεί λίγο με το θέμα της σωστής άρθρωσης και της προφοράς (ειδικά για εκμάθηση ξένων γλωσσών), ξέρει, πως τα φωνήεντα μπορεί μεν να παράγουν ήχο σε μεγάλες συχνότητες, χωρίς όμως τα σύμφωνα δεν είναι δυνατόν να παραχθεί λόγος. Ύστερα, όταν ομιλούμε, με το στόμα, χρησιμοποιούμε κάποια όργανα.





Πχ....αν προσπαθήσουμε να προφέρουμε αργάτη λέξη «ΠΑΙΔΙ», να τι θα συμβεί. Κάντε μαζί μου το ακόλουθο πείραμα:
«Κατ' αρχάς όταν ξεκινάμε να πούμε το Π, τα χείλη μας είναι σφιχτά ενωμένα και για να ακουστεί ο φθόγγος Π, χρειάζεται στιγμιαία να ανοίξουμε τα χείλη μας, και να αφήσουμε να περάσει αέρας, με στιγμιαία ταχύτητα. Ο δι-φθόγγος [ΑΙ ]/ Ε στην προφορά του, για να σχηματιστεί, πρέπει από το σημείο που τα χείλη μας έχουν στιγμιαία ανοίξει για να προφερθεί το Π, να ανοίξουν ακόμη περισσότερο προς αντίθετες άκρες, σαν να κάνουμε ένα πλατύ χαμόγελο, ενώ για το σχηματισμό του φθόγγου Δ, η γλώσσα, που τόση ώρα παρέμενε ακίνητη στη στοματική κοιλότητα, ξαφνικά, με το που σχεδόν ολοκληρώνεται η προφορά του ΑΙ/Ε ήδη έχει σηκωθεί από τη βάση της και έχει αρχίσει να προβάλεται προς τα έξω. Όταν δε ολοκληρωθεί η άρθρωση του Δ, η γλώσσα μας, έχει τοποθετηθεί κάτω από την πάνω οδοντοστοιχία μας, και λίγο προς τα έξω, ενώ διατηρείται ακόμη το «πλατύ χαμόγελο» από το Ε. Για την άρθρωση τέλος του Ι, η γλώσσα τραβιέται απότομα μέσα». Με βάση αυτό το τυχαίο παράδειγμα, ήθελα απλώς να σας αποδείξω, πως όταν μιλάμε, και ειδικά όταν προφέρουμε φωνήεντα, η γλώσσα μας παραμένει ακίνητη στο στόμα, ενώ όταν σχηματίζουμε σύμφωνα, κινείται και «μπαίνει» σε συγκεκριμένες θέσεις, παράγοντας διάφορους τόνους. Το γνωστό μας Λ, πχ, αν βάλουμε τη γλώσσα πίσω από την πάνω οδοντοστοιχία μας, ακούγεται καθαρά, όπως στη λέξη ΛΑΟΣ. Αν όμως τραβήξουμε τη γλώσσα μας προς τα πίσω και λίγο πάνω προς τη ρινική κοιλότητα, το Λ ακούγεται περίεργα (βλάχικα θα πουν πολλοί!), όπως στη λέξη ΕΛΛΙΑ. Οι κάτοικοι της νοτίου Ελλάδος χρησιμοποιούν το πρώτο Λ στο λόγο τους, ενώ οι κάτοικοι από τη Λάρισα και πάνω το δεύτερο Λ. Και προφανώς, η μη σωστή στο αυτί χρήση και προφορά συγκεκριμένων «συχνοτήτων» προκαλεί γέλιο, σε όσους δε το έχουν συνηθίσει. Αυτά περί προφοράς».



Από το παραπάνω πείραμα καταλαβαίνουμε, πως αν αρχίσουμε και παρατηρούμε τις κινήσεις της γλώσσας στις σοπράνο πχ μόνο, καταλαβαίνουμε πως παράγεται λόγος, άρα η υπόθεση των «αααα», «οοο», «εεεε», δεν ευσταθεί. Όλα τα φωνήεντα για να παραχθούν, χρειαζόμαστε ένα καλά ανοιχτό στόμα. Απαξ και τα χείλη κουνιούνται....προφέρονται και σύμφωνα.
Ας επιστρέψουμε, όμως, στο μύθο.





Το Movement Ι, ξεκινά με επίκληση στο Δια, και το δεύτερο Movement εξιστορεί την ιστορία των Ελλήνων. Είναι σαν να ήθελε κάποιος να μας υποβάλει σε αυτή τη διαδικασία. Ακούμε να εξιστορούνται διάφορα ιστορικά γεγονότα του παρελθόντος, σε μια συγκεκριμένη σειρά, κι αυτό αμέσως μα φέρνει στο μυαλό το παρελθόν μας. Όταν αρχίσουμε να μιλάμε για κάτι που έγινε παλιά, αμέσως θυμόμαστε πολλά πράγματα, που έγιναν και πριν αλλά και μετά το συμβάν. Έτσι, με την εξιστόρηση, όλοι οι'Ελληνες, εκείνη τη νύχτα, επέστρεψαν στο παρελθόν τους. θυμήθηκαν ποιοι είναι, από που έρχονται, και τι σκοπό έχει η παρουσία τους εδώ στη Γη. Από τότε που έγινε η Μυθωδία, παγκοσμίως ένα κύμα φιλικότητας προς τον Ελληνισμό και τον ελληνικό πολιτισμό ξεχύθηκε ανα την υφήλιο. Κι ενώ ο κόσμος «χάνεται», στην Ελλάδα, όλα βαίνουν ομαλά1. Παρατηρείστε τις καταστροφές που λαμβάνουν χώρα στην υφήλιο. Στην Ελλάδα, όμως, τίποτε παρόμοιο. Τυφώνες, τσουνάμι, πλημμύρες, σαρώνουν τον κόσμο, αλλά στην Ελλάδα όλα είναι καλά. Τυχαίο; Μάλλον όχι!



Η Μυθωδία ξεκίνησε αρχικώς ως μια τελετή που εξέφρασε ως επιθυμία να την κάνει ο Ευάγγελος Παπαθανασίου, ωστόσο, το κόστος της παράστασης ξεπέρασε τα 2 δις δραχμές, σε σημείο που πολλοί καλλιτέχνες του ελληνικού στερεώματος αντιτάχθηκαν σε αυτήν. Μίλησαν για υπέρογκα ποσά δαπανών, και για καταστροφές αρχαίων ναών, όχι επειδή νοιάστηκαν για το κοινό συμφέρον, αλλά γιατί ποτέ πχ το ΥΠΠΟ δεν δαπάνησε τόσα λεφτά για ένα μουσικό υπερθέαμα, και πόσο μάλλον σε καλλιτέχνη που δεν ζει στην Ελλάδα. Πολλοί φάνηκε να θίγονται από την πολιτική του ΥΠΠΟ, και έτσι η αρχική παράσταση αναβλήθηκε και τέλος ματαιώθηκε. Με την επέμβαση όμως της υπηρεσίας διαστήματος των ΗΠΑ, της γνωστής ΝΑΣΑ, η Μυθωδία θα γινόταν, όπως έπρεπε. Το μόνο σημείο που αξίζει προσοχής, είναι το γεγονός πως για να χρηματοδοτήσει η ΝΑΣΑ την ορχηστρική συμφωνία, έπρεπε πίσω από το σκηνικό στο Ολυμπείο να τοποθετηθούν ειδικά μηχανήματα καταγραφής και μετάδοσης τηλεοπτικού σήματος, ώστε να χρησιμοποιηθεί η μουσική για την νέα, προγραμματισμένη, εκτόξευση ερευνητικής αποστολής στον ΑΡΗ. Έτσι κι έγινε.
Ας εξετάσουμε, ωστόσο και μια ακόμη παράμετρο.





Καλολογικά αναφερόμενοι στην Mυθωδία, τα Movement έχουν μια τυπική σειρά, που θα μπορούσε να αποτυπωθεί ως εξής:
ΕΠΙΚΛΗΣΗ>ΠΟΛΕΜΟΣ>ΔΙΑΣ>ΚΡΟΝΟΣ>ΑΡΗΣ>ΔΕΙΜΟΣ> ΕΛΛΗΝ>ΟΔΥΣΣΕΥΣ>ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ>ΕΠΙΚΛΗΣΗ
Η Συμφωνία ξενικά με μια επίκληση στον Θεό ΔΙΑ.





Η επίκληση περιλαμβάνει δεήσεις για άφιξη θεϊκών οντοτήτων στη Γη, και αναφορές στην Μοναδικότητα του Θεού, και στα χαρακτηριστικά του. Ύστερα, εξιστορείται μια μάχη. Στρατιές Ελλήνων μάχονται, και αναμένουν την επιστροφή των Θεών. Οι συντελεστές της παράστασης εξιστορούν τον ΔΙΑ. Μιλούν για το τι όρισε στα παλιά τα χρόνια, και μας ταξιδεύουν στον παρελθόν. Ο «σκοτεινός» Κρόνος, όμως, είναι εδώ, και γι' αυτό αποστέλλονται Θεοί, για να τον ανατρέψουν από την εγκαθίδρυση του στη Γη. Πρώτα έρχεται ο ΑΡΗΣ, που σαν άνεμος θα πάει παντού, και θα εμποδίσει την Σελήνη. Ύστερα, ο ΔΕΙΜΟΣ, προκαλώντας ΔΕΟΣ, θα έρθει γρήγορα στη Γη, και θα μείνει για πάντα εδώ, όσο ο ΕΛΛΗΝ θα πολεμά μαζί με τους θεούς. Τέλος, ο Οδυσσέας θα εμφανιστεί κι η Μοίρα θα ολοκληρώσει το καθήκον της. Η Συμφωνία κλείνει με επανάληψη επίκλησης στο θεό ΔΙΑ.
Ερμηνευτικά, τώρα, η όσο κι αν φαίνεται τυχαία αυτή σειρά των Movement, αναφέρεται σε μια τελετή, που γίνεται για να κληθεί κάποιος θεός. (θα μπορούσαμε να πούμε πως η αρχή της πρώτης επίκλησης, έγινε με τη Μυθωδία). Ύστερα, θα αρχίσει μετά από καιρό ένα πόλεμος (δεν έχει γίνει ακόμη), στον οποίο πρώτα ο ΔΙΑΣ, και μετά ο ΚΡΟΝΟΣ, θα έρθουν αντιμέτωποι. Και μέσα στη λαίλαπα του πολέμου, θα εμφανιστεί κι ο αντίστοιχος θεός, ο ΑΡΗΣ, που θα σπείρει το χάος στο πέρασμα του. Ύστερα, θα έρθει γρήγορα με το άρμα του το ΔΕΟΣ, και όλοι θα απορρήσουν με τα τεκταινόμενα. Οι Έλληνες θα πολεμήσουν μαζί με τους θεούς τους τον Κρόνο, και μετά από ένα μακρύ ταξίδι ιστορίας, μετά από μια προσωπική Οδύσσεια στη ροή του Κρόνου (Χρόνου), το Πεπρωμένο, που δε δύνανται να αποφευχθεί, θα πραγματοποιηθεί. Το Πεπρωμένο, όμως, δεν είναι μόνο «μη αναπόφευκτο», αλλά και προκαθορισμένο. Ίσως αναφέρεται έμμεσα σε μια προφητεία, που θα εκπληρωθεί, και η οποία εκπλήρωσης θα λάβει χώρα μετά από μια περίοδο πολέμου, καταστροφών, και συμπαντικών μορφών. Αρμαγεδδών. Αποκάλυψη.



Η Συμφωνία, όμως, παρόλο που αναφέρεται στη Μοίρα, που έχει τον πρώτο, αλλά και τον τελευταίο λόγο στη Ιστορία, δεν κλείνει εκεί. Γίνεται μια ακόμη επίκληση. Μια ακόμη επίκληση. Ένα ακόμη κάλεσμα.



Η Συμφωνία θα κλείσει, όταν επιστρέψουμε στην αρχή της. Όταν δηλαδή, μετά τον πόλεμο, καλέσουμε ΠΑΛΙ το Δια να εμφανιστεί. Δε ξέρω γιατί, και πιστεύω πως δεν θα είμαι κι ο μόνος που το νιώθει αυτό, αλλά σύντομα, θα γίνει μια ακόμη Μυθωδία. Ως τότε όμως, ο ελληνικός λαός θα έχει ξυπνήσει από το λήθαργο τόσων αιώνων, και θα πάρει υποσυνείδητα σύσσωμος μέρος στην επίκληση. Κι αν στον ΑΡΗ μπόρεσαν κάποιοι να ακούσουν το «πρώτο» μήνυμα μας, φανταστείτε τι θα γίνει, όταν πλήθος κόσμου αρχίσει να φωνάζει ΕΛΑ ΔΙΑ. Μήπως...και μια ακόμη νέα Μυθωδία θα λάβει χώρα σε λίγο καιρό; Οι παρατηρήσεις δικές σας.



© jargyr 27.01.2007



1 Αναφορικά με τις καιρικές συνθήκες "





Γενικότερα πιστεύω ότι η όλη δουλειά των δύο αυτών παιδιών (ΕΧΕΤΛΑΙΟΥ και ΠΕΛΑΣΓΟΥ) είναι πάρα πολύ καλά εμπερειστατωμένη και αξιόλογη. Δεν έχω βρει άλλη τόσο αξιόλογη δουλειά σχετικά με την ερμηνεία της Μυθωδίας και γι αυτό και την παρουσιάζω σε αυτό το blog.