Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010

Μία Ιστορία Ζεν


Με αφορμή το υπέροχο και πληρέστατο άρθρο του Γιάννη για το Ζεν, θα ήθελα να παραθέσω μία ιστορία Ζεν που διάβασα.

Ο Γιοσού ρώτησε τον Δάσκαλο Νάνσεν:

- Ποια είναι η Οδός;

Ο Νάνσεν είπε:
- Η καθημερινή ζωή είναι η Οδός.

Ο Γιοσού ξαναρώτησε:
- Μπορεί να μελετηθεί;

Ο Νάνσεν είπε:
- Αν προσπαθήσεις να τη μελετήσεις θα βρεθείς πολύ μακριά της.

Και ο Γιοσού ρώτησε:
- Αν δεν την μελετήσω πώς θα καταλάβω ότι είναι η Οδός;

Ο Νάνσεν είπε:
- Η Οδός δεν ανήκει στον κόσμο της αντίληψης ούτε κι ανήκει στον κόσμο της μη αντίληψης. Η νοητικότητα είναι αυταπάτη και η μη νοητικότητα είναι χωρίς νόημα. Αν θέλεις να φθάσεις την πραγματική οδό πέρα από κάθε αμφιβολία, βάλε τον εαυτό σου στην ίδια ελευθερία με τον Ουρανό. Μην τον ονομάζεις ούτε καλό ούτε όχι καλό.

Με αυτά τα λόγια ο Γιοσού φωτίστηκε.

Θα πρέπει δηλαδή να ξεπεράσουμε την δυαδικότητα με την οποία μάθαμε να αντιμετωπίζουμε τον κόσμο. Σκοπός είναι να βλέπουμε το άσπρο και το μαύρο ως δύο διαδοχικές όψεις του ίδιου νομίσματος. Το «Καλό» μπορεί να είναι χειρότερο από το «καλύτερο» και το «Κακό» καλύτερο από το «χείριστο». Οπότε αν κάνω μία πράξη ενώ θα μπορούσε να ήταν και καλύτερη αυτό σημαίνει ότι έπραξα καλό ή κακό η και τα δύο από όποια άποψη το δει κανείς;. Αν δώσω σε ένα ζητιανάκι λεφτά και αυτό πάει και αγοράσει ναρκωτικά και πεθάνει έπραξα καλό ή κακό τελικά ή ο χαρακτηρισμός αυτός εξαρτάται από την οπτική γωνία που το βλέπει κανείς και είναι αποκλειστικά αποτέλεσμα – χαρακτηριστικό του δικού μας «ανθρώπινου» δυαδικού τρόπου σκέψης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...