Μια γρήγορη βουτιά στην απαρχή της ανθρώπινης ύπαρξης, μας αποκαλύπτει την αναγκαστική προσαρμογή στην εποχιακή νηστεία, δεδομένων των κλιματολογικών συνθηκών του πλανήτη μας, εκατοντάδες αιώνες πριν. Το κυνήγι ήταν σαφώς ευκολότερο το καλοκαίρι παρά τον χειμώνα και οι προμήθειες αποξηραμένου κρέατος, στα τέλη του Χειμώνα – αρχές της Άνοιξης τελείωναν. Όλες αυτές οι διατροφικές συνήθειες πέρασαν αργότερα στην οργανωμένη κοινωνική δομή των ανθρώπων μέσα από παραδόσεις και θρησκευτικά τυπικά.
Αρχικά, η νηστεία ήταν κομμάτι των διάφορων τελετουργικών ιεροτελεστιών, των οποίων επιδίωξη ήταν να μειωθούν οι σωματικές λειτουργίες (μερικές φορές ακόμη και να ανασταλούν) με σκοπό να επέλθει μια «ηρεμία» συγκρίσιμη συμβολικά με το θάνατο ή με την προ-γένεσης κατάσταση.
Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που χειραγώγησαν την πρακτική της νηστείας με διαφορετικούς στόχους. Είτε ως επικουρικό θεραπευτικό μέτρο (το συναντούμε επίσημα καταγεγραμμένο στα περίφημα «Ασκληπιεία», όπου οι ασθενείς υποβάλλονταν υποχρεωτικά σε πολυήμερη νηστεία, η οποία συνοδευόταν και από διάφορες θρησκευτικού περιεχομένου τελετουργίες, για την ψυχική και τη σωματική προετοιμασία του ασθενούς για την κύρια θεραπευτική αγωγή που θα ακολουθούσε), είτε με σκοπό την πρόκληση οραμάτων – ονείρων για ανίχνευση, αποκρυπτογράφηση, πρόβλεψη του μέλλοντος (μαντεία) και αποκάλυψης του παρελθόντος (γνώση).
Σήμερα η έννοια της νηστείας δεν είναι και τόσο εύκολο να καθοριστεί. Οι βασικές αξίες της όμως παραμένουν σχεδόν ίδιες με τις αρχικές της. Οι άνθρωποι πλέον εφαρμόζουν την πρακτική της νηστείας κυρίως ως μέσο εξαγνισμού και ψυχικής ανάτασης. Η πλήρης είτε και η μερική στέρηση της τροφής θεωρείται ότι συμβάλλει (σε μερικές θρησκείες θεωρείται ότι αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση) στην ανάπτυξη και στην εξύψωση του ανθρωπίνου πνεύματος, στον εξαγνισμό του ανθρώπου και στην προσέγγισή του προς τα Θεία.
Αρκεί όμως μόνο η νηστεία για τον εξαγνισμό του ανθρώπου και την εξύψωση του πνεύματός του; Κατά την ταπεινή μου άποψη όχι! Δεν αρκεί να νηστεύουμε και την αμέσως επόμενη στιγμή να μαλώνουμε με την γυναίκα μας, να βρίζουμε και χειρονομούμε στον δρόμο (σαν μεσόγειοι είμαστε και εκφραστικός λαός), να προσπαθούμε να παρανομήσουμε ή παρατυπήσουμε για ίδιον όφελος. Πως μπορούμε όμως να γλιτώσουμε από όλα αυτά; Ένας φίλος μου είπε ζώντας συνειδητά τη στιγμή, ενδοσκοπώντας στο βάθος της ψυχής για να κατανοήσουμε τα πάθη μας και τις σωματικές - ηθικές μας αμαρτίες, προσπαθώντας να βλέπουμε καλοπροαίρετα τα πράγματα. Βέβαια πνευματικά, με τη διακοπή της λειτουργίας της πέψης, αλλά και από το γεγονός ότι ο άνθρωπος με τη νηστεία παύει να ασχολείται με το τι θα φάει και το τι θα πιει, θεωρείται ότι αποκτά την καθαρότητα του πνεύματος να ασχοληθεί με θέματα που έχουν ανώτερο πνευματικό περιεχόμενο και αγγίζουν τα ανώτατα επίπεδα της διανόησης και του διαλογισμού! Που ξέρετε λοιπόν, ας προσπαθήσουμε να εξορκίσουμε τις κακίες και τα πάθη μας και ίσως το σύμπαν μας ακούσει και γίνει η ζωή μας λίγο καλύτερη!
Αρχικά, η νηστεία ήταν κομμάτι των διάφορων τελετουργικών ιεροτελεστιών, των οποίων επιδίωξη ήταν να μειωθούν οι σωματικές λειτουργίες (μερικές φορές ακόμη και να ανασταλούν) με σκοπό να επέλθει μια «ηρεμία» συγκρίσιμη συμβολικά με το θάνατο ή με την προ-γένεσης κατάσταση.
Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που χειραγώγησαν την πρακτική της νηστείας με διαφορετικούς στόχους. Είτε ως επικουρικό θεραπευτικό μέτρο (το συναντούμε επίσημα καταγεγραμμένο στα περίφημα «Ασκληπιεία», όπου οι ασθενείς υποβάλλονταν υποχρεωτικά σε πολυήμερη νηστεία, η οποία συνοδευόταν και από διάφορες θρησκευτικού περιεχομένου τελετουργίες, για την ψυχική και τη σωματική προετοιμασία του ασθενούς για την κύρια θεραπευτική αγωγή που θα ακολουθούσε), είτε με σκοπό την πρόκληση οραμάτων – ονείρων για ανίχνευση, αποκρυπτογράφηση, πρόβλεψη του μέλλοντος (μαντεία) και αποκάλυψης του παρελθόντος (γνώση).
Σήμερα η έννοια της νηστείας δεν είναι και τόσο εύκολο να καθοριστεί. Οι βασικές αξίες της όμως παραμένουν σχεδόν ίδιες με τις αρχικές της. Οι άνθρωποι πλέον εφαρμόζουν την πρακτική της νηστείας κυρίως ως μέσο εξαγνισμού και ψυχικής ανάτασης. Η πλήρης είτε και η μερική στέρηση της τροφής θεωρείται ότι συμβάλλει (σε μερικές θρησκείες θεωρείται ότι αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση) στην ανάπτυξη και στην εξύψωση του ανθρωπίνου πνεύματος, στον εξαγνισμό του ανθρώπου και στην προσέγγισή του προς τα Θεία.
Αρκεί όμως μόνο η νηστεία για τον εξαγνισμό του ανθρώπου και την εξύψωση του πνεύματός του; Κατά την ταπεινή μου άποψη όχι! Δεν αρκεί να νηστεύουμε και την αμέσως επόμενη στιγμή να μαλώνουμε με την γυναίκα μας, να βρίζουμε και χειρονομούμε στον δρόμο (σαν μεσόγειοι είμαστε και εκφραστικός λαός), να προσπαθούμε να παρανομήσουμε ή παρατυπήσουμε για ίδιον όφελος. Πως μπορούμε όμως να γλιτώσουμε από όλα αυτά; Ένας φίλος μου είπε ζώντας συνειδητά τη στιγμή, ενδοσκοπώντας στο βάθος της ψυχής για να κατανοήσουμε τα πάθη μας και τις σωματικές - ηθικές μας αμαρτίες, προσπαθώντας να βλέπουμε καλοπροαίρετα τα πράγματα. Βέβαια πνευματικά, με τη διακοπή της λειτουργίας της πέψης, αλλά και από το γεγονός ότι ο άνθρωπος με τη νηστεία παύει να ασχολείται με το τι θα φάει και το τι θα πιει, θεωρείται ότι αποκτά την καθαρότητα του πνεύματος να ασχοληθεί με θέματα που έχουν ανώτερο πνευματικό περιεχόμενο και αγγίζουν τα ανώτατα επίπεδα της διανόησης και του διαλογισμού! Που ξέρετε λοιπόν, ας προσπαθήσουμε να εξορκίσουμε τις κακίες και τα πάθη μας και ίσως το σύμπαν μας ακούσει και γίνει η ζωή μας λίγο καλύτερη!
Καλή Σαρακοστή!
4 σχόλια:
Αγαπητέ LAMDA, συμφωνώ απόλυτα με το ότι ο άνθρωπος πρέπει να κάνει συνηδητή χρήση της εγκράτειας και της αποστροφής από τις απολαύσεις της ζωής και του εύκολου δρόμου, αλλά πιστεύω ότι η παγίδα στο όλο θέμα είναι να καταλάβουμε ποιές είναι οι αδυναμίες μας και να παλέψουμε με αυτές και όχι αυτό που συμβαίνει σε μένα και σε πολλούς άλλους η Σαρακοστή να καταλήγει να είναι η νηστεία του ΧΑΛΒΑ που προσωπικά με ξετρελένει.
Αν αυτός που καπνίζει δεν καπνίσει, αυτός που πίνει δεν πιεί, αυτός που τρώει(για μένα) δε φάει, τότε μπορεί αφού κατάφερε αυτό το μικρό να αναζητήσει και κάτι ανώτερο. Θα μου πείτε μεγάλη μπουκιά φάε(με συμφέρει) μεγάλη κουβέντα μη λες, αλλά μια άποψη εκφράζω και τίποτα παραπάνω. Πιστέψτε με είμαι ο χειρότερος και με διαφορά, απλά τα λέω στη νύφη για να τα ακούει η πεθερά.
Αυτά.....
Φίλε Web-star συμφωνώ με την άποψη σου ότι η νηστεία είναι και μιας μορφής άσκησης ελέγχου του εαυτού μας και των παθών μας, ορμών μας κ.α. Επίσης το χειρότερο είναι να νηστεύεις και να ζητάς από το supermarket νηστίσιμο μπιφτέκι (από σόγια), νηστίσιμο τυρί κ.α. Η νηστεία δεν είναι δίαιτα! Άσκηση ελέγχου του εαυτού μας είναι όπως πολύ σωστά θεωρείς.
Πάντα επίκαιρος ο ΛΑΜΔΑ και βέβαια συμφωνώ μαζί του πως δεν αρκεί μόνο η νηστεία αλλά σίγουρα μπορεί να βοηθήσει. Η πνευματική εξέλιξη προϋποθέτει την θυσία υλικών αγαθών. Κι εδώ για τους «συμβολολάτρες» το κλασικό σύμβολο είναι το κερί. Όσο λειώνει το κερί – τόσο δυναμώνει η φλόγα του.
Η νηστεία για μένα είναι ένας τρόπος για να ξαναβρεί το σώμα την χαμένη ισορροπία του. Αν τρώμε υπερβολικά και γενικότερα αν είμαστε λαίμαργοι πρέπει να νηστέψουμε, να πάμε δηλαδή στο άλλο άκρο, για να εξισορροπίσουμε την κατάσταση. Αν τρώμε με μέτρο δεν έχουμε τόσο ανάγκη την νηστεία.
Η νηστεία επίσης βοηθάει το σώμα να αυτοθεραπευτεί γιατί το αποδεσμεύουμε από την δύσκολη εργασία της πέψης και συγχρόνως το βοηθάει να αποβάλλει τις συσσωρευμένες τοξίνες. Γι’ αυτό και μόλις αρρωστήσουμε ο γιατρός μας προτρέπει να νηστέψουμε μια - δυο μέρες.
Η νηστεία βέβαια βοηθάει αυτούς που διαλογίζονται καθώς το σώμα γίνεται πιο ανάλαφρο και όλες οι αισθήσεις πιο οξυμμένες. Με την νηστεία το σώμα σταματά να λαμβάνει τροφή από έξω και στρέφεται προς τα μέσα για να βρει την τροφή του. Το σώμα δηλαδή λειτουργεί διαλογιστικά !
Πιο σημαντική από όλες βέβαια είναι η νηστεία από αρνητικές σκέψεις !
Στον εσωτερισμό λένε ότι την πρώτη αρνητική σκέψη είναι αδύνατον να την αποφύγεις. Μπορεί να προέλθει από μία εξωτερική εικόνα, από το υποσυνείδητο, από οπουδήποτε. Όλες τις επόμενες αρνητικές σκέψεις, που έπονται της πρώτης και συνδέονται με αυτήν άμεσα μπορούμε να τις φρενάρουμε και να τις σταματήσουμε. Μπορούμε να εκπαιδεύσουμε τον νου μας να πατάει το πλήκτρο "DELETE" στην δεύτερη αρνητική σκέψη και να διακόπτουμε την διαδικασία.
Νηστεία αρνητικών σκέψεων λοιπόν. Ακούγεται τουλάχιστον πιο προσιτή και πιο ευχάριστη από την «κλασική νηστεία»
(WEB STAR άσε κάτω τον χαλβά, ΣΕ ΒΛΕΠΩ !!!)
Delta, σε ευχαριστούμε (αναφέρομαι στον πληθυντικό) γιατί πιστεύω το ίδιο αισθάνονται οι περισσότεροι αναγνώστες αυτού του άρθρου) για το διαφωτιστικό σου άρθρο με το οποίο τόσο εύληπτα μας παρουσιάζεις την σχέση νηστείας και διαλογισμού, και συμπληρώνεις το δικό μου και τα σχόλεια του αγαπητού WEB-STAR, o οποίος μπορεί να πέταξε τον χαλβά ύστερα από την προτροπή σου αλλά έχει ξεσκίσει τον Ταραμά!!!
Δημοσίευση σχολίου