Ο καθρέπτης των σχέσεων

Υπάρχει μια θαυμάσια ιστορία από την παράδοση των Σούφι.

Κάποιος έφτασε σε ένα χωριό και πήγε να επισκεφτεί τον σοφότερο γέροντα. «Σκέφτομαι να έρθω να εγκατασταθώ εδώ», είπε ο επισκέπτης, «μα δεν έχω ακόμα πάρει την απόφαση. Αναρωτιέμαι τι είδους χωριό είναι αυτό. Μπορείς να μου πεις μερικά πράγματα για τους κατοίκους της περιοχής ;» Ο γέροντας του απάντησε : «Πες μου, τι είδους άνθρωποι ζούσαν εκεί που κατοικούσες μέχρι σήμερα ;» «Ήταν ληστές, απατεώνες και ψεύτες», του απάντησε ο επισκέπτης. «Ξέρεις κάτι ;» του είπε ο γέροντας. «Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι και οι κάτοικοι αυτού του τόπου». Ο επισκέπτης έφυγε από το χωριό και δεν ξαναγύρισε. Μισή ώρα αργότερα, ένας άλλος άνδρας μπήκε στο χωριό. Αναζήτησε κι αυτός τον δάσκαλο και όταν τον βρήκε του είπε : «Τι είδους άνθρωποι μένουν σ’ αυτό το χωριό;» Και πάλι ο δάσκαλος τον ρώτησε : «Τι είδους άνθρωποι κατοικούσαν εκεί που έμενες παλιά ;» «Οι πιο καλοί, οι πιο ευγενικοί, οι πιο συμπονετικοί», απάντησε ο επισκέπτης. «Θα μου λείψουν πάρα πολύ». «Ακριβώς τέτοιου είδους άνθρωποι ζουν και εδώ», του απάντησε ο δάσκαλος.

Η ιστορία αυτή μας υπενθυμίζει ότι τα χαρακτηριστικά που διακρίνουμε πιο ξεκάθαρα στους άλλους είναι αυτά που υπερισχύουν μέσα μας. Από τη στιγμή που θα μπορέσουμε να κοιτάξουμε μέσα στον καθρέπτη των σχέσεων, θα αρχίσουμε να διακρίνουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα του εαυτού μας.

Μέσα από τον καθρέφτη των σχέσεων – όλων των σχέσεων – βιώνουμε διευρυμένες καταστάσεις συνείδησης. Τόσο εκείνοι που αγαπάμε όσο και αυτοί τους οποίους αντιπαθούμε, αποτελούν καθρέφτες του εαυτού μας. Ποιοι άνθρωποι μας έλκουν ; Εκείνοι που έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά με εμάς, αλλά και ακόμα περισσότερα. Θέλουμε να βρισκόμαστε κοντά τους επειδή υποσυνείδητα διαισθανόμαστε πως κάνοντας το, ίσως μπορέσουμε κι εμείς να εκδηλώσουμε περισσότερα από αυτά τα χαρακτηριστικά. Κατά τον ίδιο τρόπο μας απωθούν οι άνθρωποι εκείνοι οι οποίοι αντανακλούν χαρακτηριστικά τα οποία δεν θέλουμε να παραδεχτούμε ότι κι εμείς διαθέτουμε. Αν λοιπόν νιώθετε μια έντονη αντιπάθεια για κάποιον, τότε να είστε σίγουροι πως έχετε κάποια κοινά χαρακτηριστικά, τα οποία αρνήστε να αναγνωρίσετε στον εαυτό σας. Αν ήσασταν πρόθυμοι να αποδεχτείτε την ύπαρξη τους, αυτός ο άνθρωπος δε θα σας αναστάτωνε τόσο πολύ.

Αναγνωρίζοντας το γεγονός πως μπορούμε να διακρίνουμε χαρακτηριστικά του εαυτού μας στους άλλους, κάθε σχέση γίνεται ένα εργαλείο για την εξέλιξη της συνείδησης μας. Και καθώς συντελείται αυτή η εξέλιξη, βιώνουμε διευρυμένες καταστάσεις συνείδησης.

Την επόμενη φορά που θα νιώσετε έλξη για κάποιον, αναρωτηθείτε τι ακριβώς σας προσέλκυσε. Η ομορφιά του, η χάρη, η κομψότητα του, η επιρροή, η δύναμη, ή η ευφυΐα του ; Ό,τι και αν είναι αυτό, να ξέρετε πως διαθέτετε και εσείς την ίδια ιδιότητα. Δώστε προσοχή σε αυτά τα συναισθήματα και ίσως αρχίσετε να αποκτάτε καλύτερη συνείδηση του εαυτού σας.

Φυσικά το ίδιο ισχύει και για τους ανθρώπους που σας απωθούν. Καθώς πλησιάζετε όλο και περισσότερο στον αληθινό σας εαυτό, θα πρέπει να κατανοήσετε και να αποδεχτείτε και τα λιγότερο ελκυστικά χαρακτηριστικά σας. Η θεμελιώδης φύση του σύμπαντος είναι η συνύπαρξη των αντίθετων αξιών. Δεν μπορείτε να φανείτε γενναίοι αν δεν έχετε και λίγη δειλία μέσα σας. Δεν μπορείτε να είστε ενάρετοι αν δεν έχετε και την ικανότητα να κάνετε κακό.

Περνάμε ένα μεγάλο μέρος της ζωής μας αρνούμενοι πως διαθέτουμε μια τέτοια σκοτεινή πλευρά, και καταλήγουμε να προβάλλουμε αυτά τα χαρακτηριστικά σε άλλους ανθρώπους στη ζωή μας. Σας έχει τύχει να γνωρίσετε άτομα τα οποία επιλέγουν πάντα «λάθος» ανθρώπους στη ζωή τους ; Συνήθως δε μπορούν να κατανοήσουν γιατί τους συμβαίνει συνεχώς κάτι τέτοιο. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό δεν είναι ότι τα άτομα αυτά έλκουν το σκοτάδι. Η πραγματική αιτία συνίσταται στο ότι δεν είναι πρόθυμα να αναγνωρίσουν την ύπαρξη του στη δική τους ζωή. Κάθε φορά που γνωρίζουμε ένα πρόσωπο που μας προκαλεί αντιπάθεια, μας προσφέρεται μια ευκαιρία προκειμένου να αποδεχτούμε το παράδοξο της συνύπαρξης των αντιθέτων και να ανακαλύψουμε μια καινούργια πλευρά του εαυτού μας. Είναι ένα ακόμα βήμα προς την ανάπτυξη του πνευματικού μας εαυτού. Οι πιο φωτισμένοι άνθρωποι στον κόσμο αποδέχονται πλήρως το γεγονός ότι είναι ικανοί τόσο για το καλό όσο και για το κακό. Όταν συναναστρέφεστε ανθρώπους που αναγνωρίζουν τις αρνητικές τους ιδιότητες, ποτέ δε θα αισθανθείτε ότι σας κρίνουν. Σε επικρίσεις καταφεύγουν μόνο όσοι αντιμετωπίζουν το καλό και το κακό, το σωστό και το λάθος, ως ιδιότητες που οι ίδιοι δε διαθέτουν.

Όταν είμαστε πρόθυμοι να αποδεχτούμε τόσο τη φωτεινή όσο και τη σκοτεινή μας πλευρά, τότε μπορούμε να αρχίσουμε να θεραπεύουμε τον εαυτό μας, αλλά και να αποκαθιστούμε τις σχέσεις μας. Αρχίστε φέρνοντας στο νου σας το πιο αντιπαθητικό άτομο που θα μπορούσατε να σκεφτείτε. Σκεφτείτε για παράδειγμα τον Αδόλφο Χίτλερ και πείτε : «Σε τι θα μπορούσα να μοιάζω εγώ με τον Χίτλερ ;» Οι περισσότεροι άνθρωποι αρνούνται πως μπορεί να έχουν έστω και την παραμικρή ομοιότητα μαζί του. Σκεφτείτε όμως καλύτερα. Δεν έχετε ποτέ εκφράσει προκατάληψη απέναντι σε μια ομάδα ανθρώπων μόνο και μόνο επειδή έχουν μια συγκεκριμένη εθνικότητα ή ένα συγκεκριμένο χρώμα δέρματος, ή μια συγκεκριμένη προφορά ή κάποια αναπηρία ; Αν μπορείτε να ανακαλέσετε στη μνήμη σας έστω και ένα τέτοιο είδους συμβάν, τότε θα πρέπει να αποδεχτείτε την ομοιότητα σας με τον Αδόλφο Χίτλερ. Όλοι είμαστε πολυδιάστατα όντα. Οτιδήποτε υφίσταται κάπου στον κόσμο, υφίσταται και μέσα σας. Όταν αποδεχόμαστε αυτές τις διαφορετικές πλευρές του εαυτού μας, αναγνωρίζουμε τη σύνδεση μας με την συμπαντική συνείδηση και διευρύνουμε την προσωπική μας επίγνωση.