Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

Ο αυθεντικός άνθρωπος είναι ο κραδασμός του, όχι οι ιδέες του





Η Ζωή δεν είναι σκέψη. Δεν μπορεί κανείς να σκεφτεί τη Ζωή, ούτε να τη διευθετήσει με τη σκέψη, ούτε να τη συλλάβει με τη φαντασία, ούτε να την εξηγήσει με τις ιδέες, φιλοσοφίες και θεωρίες. Επομένως, η σκέψη είναι άχρηστη αφού δεν αγγίζει καθόλου τη Ζωή. Δεν υπάρχει, άλλωστε, θέμα για σκέψη, αφού η Ζωή, όσο και να προσπαθήσουμε να τη διευθετήσουμε ή να την κατευθύνουμε με τη σκέψη, ξεφεύγει απ’ αυτήν και κινείται σύμφωνα με τους δικούς της νόμους. Για να ζήσει κανείς, δεν χρειάζεται να σκέπτεται τη Ζωή, αφού η Ζωή έχει τη δική της σκέψη, τους δικούς της νόμους, τους δικούς της στόχους, αφού διευθετεί μόνη της τον εαυτό της και δεν νοιάζεται αν ο άνθρωπος ιδρώνει να την βάλει σε τάξη με τη σκέψη του. Είναι μάταιο ακόμα και να το σκεφτεί κανείς πώς να εξασφαλίσει την αύριο, την τροφή του, τι τον περιμένει στο μέλλον, τι τον συμφέρει να κάνει ή να μην κάνει, αφού η Ζωή, με μία και μόνη κίνησή της, μπορεί να ανατρέψει όλα του τα σχέδια. Τώρα καταλαβαίνω ακόμα καλύτερα γιατί ο Χριστός έλεγε στους ανθρώπους να μην μεριμνούν για την αύριο, για το τι θα φάνε, τι θα πιούν, πως θα ζήσουν, γιατί αυτό δεν είναι δουλειά των ανθρώπων, αλλά του Θεού που φροντίζει για όλα, παράδειγμα τα κρίνα του αγρού και τα πετεινά του ουρανού.


Ο άνθρωπος γεννήθηκε για να μεριμνά και να φροντίζει μόνο για ένα πράγμα, κι αυτό είναι το πώς να ξαναγυρίζει στη Βασιλεία των Ουρανών. Αν η μόνη του έγνοια είναι αυτή, τότε ο Θεός θα αναλάβει όλες τις βιοτικές του ανάγκες. Εδώ βλέπω μιαν αντιστροφή. Ο άνθρωπος φροντίζει τα του Θεού και ο Θεός τα του ανθρώπου, δηλ. τα υλικά. Σαν να έχουν κάνει μια μυστική συμφωνία. «Εσύ φρόντισε να ξαναγυρίσεις στη Βασιλεία των Ουρανών και άσε τη γήινή σου επιβίωση σε Μένα. Αυτό μόνο ζητώ από σένα, γι’ αυτό σ’ έφερα στη γη.» Εδώ βλέπουμε την τεράστια διαστρέβλωση που έχει υποστεί η μυστική αυτή συμφωνία. Ο άνθρωπος, που ο φυσικός του ρόλος είναι να φροντίζει τα του Θεού, αρνήθηκε το ρόλο του και αγωνιά για τις υλικές του ανάγκες. Έτσι χάνει και τη γη και τον ουρανό, ενώ θα μπορούσε να τα είχε και τα δύο. Πως τα χάνει; Μα είναι απλό. Με το να παίρνει στα δικά του χέρια τη φροντίδα για τις υλικές του ανάγκες, παίζει το ρόλο του Θεού – Φροντιστή. Είναι σα να του λες κατάμουτρα: «Για ποια Βασιλεία των Ουρανών μου μιλάς; Αν θέλω πιστεύω σε τέτοια παραμύθια. Ποιός είδε ποτέ τον Θεό και τους Ουρανούς; Ενώ η γη, η ύλη και οι υλικές ανάγκες, είναι κάτι το απτό, ίσως η μόνη πραγματικότητα. Και δε πιστεύω σε Θεό και σε Βασιλεία των Ουρανών, δε μου μένει παρά να παλέψω για να εξασφαλίσω την επιβίωσή μου. Στηρίζομαι στον εαυτό μου, στα χέρια μου, στο μυαλό μου.» 


Έτσι ο άνθρωπος κάνει τον εαυτό του Θεό και βασίλειό του την ύλη. Και δεν βλέπει ότι δεν έχει γίνει μέχρι τώρα βασιλιάς και δαμαστής της. Η Ζωή του ανατρέπει τα ταξινομημένα του σχέδια και προγράμματα, επιμένει να είναι απρόβλεπτη, άγνωστη, αινιγματική, μυστηριώδης. Είναι με λίγα λόγια, υπέρτερή του, τον διέπει, τον πλάθει, τον χρησιμοποιεί, χωρίς να νοιάζεται για τις νοητικές θεωρίες του, τις σκέψεις και τις ιδέες του για τη Ζωή. 


Τον τελευταίο καιρό δεν έχω όρεξη για κουβέντες, αφού έρχομαι σε σιωπηλή επαφή με τους ανθρώπους, αφού νιώθω άμεσα τη γυμνή καρδιά τους, την αόρατη ακτινοβολία τους, την αύρα και τον κραδασμό τους. Και εδώ που τα λέμε, ο αυθεντικός άνθρωπος είναι ο κραδασμός του, όχι οι ιδέες του. Δεν μπορώ πια να συνδιαλέγομαι με τους φίλους μου, να τους προσεγγίζω με νοητική κατανόηση. Στο κάτω – κάτω, τι να καταλάβει κανείς σ’ έναν άλλο; Το μόνο που μπορεί να «καταλάβει» ο φλοιός είναι τα μπερδέματα του άλλου, τα σχέδια του, οι ιδέες του, οι σκέψεις του, οι παλιές συνθήκες του που δημιουργούν επιπλοκές στο παρόν και τα λοιπά. Αλλά όλα αυτά ανήκουν στον κόσμο του γνωστού και ταξινομημένου, στον κόσμο του φλοιού. Ο πραγματικός άνθρωπος, η ουσία του, μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικός από την ιδεατή εικόνα που εμφανίζει στον εαυτό του και στους άλλους. Όλα τα πράγματα, όταν γίνουν σκέψεις, εκφυλίζονται. 

  
Σοφία Άντζακα – Ιερός Γάμος 5



Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πολλες φορες θα εχετε αντιδικησει γιατι τα λογια δεν μπορουν να εκφρασουν το συναισθημα !Και αυτο γινεται βασικα γιατι οταν λεμε ας πουμε θεος , αλλο ενοω εγω αλλο ο Α αλλο ο Β κλπ.
Αν κατι τετοιο θελει να πει το αρθρο θα συν-φωνησω !
Αλλα εχω καποιες αντιρησεις σε σχεση με τους προσδιορισμους των σχεσεων υλης-θεου , τωρα -αυριο κλπ .
Και οπως λεει η φιλη στην τελευταια παραγραφο καποια στιγμη ΔΕΝ θες να μιλας , και οδηγησε στον "μοναχισμο" δλδ μυστικισμο .
Αν δειτε την ετοιμολογια , μοναξια = μονη αξια !(μόνη αξια ή μονή αξια)
Τεσπα , αλλο μεγαλο θεμα το κατα ποσο "βοηθας" ενα κοινωνικο συνολο οταν αυτο ΔΕΝ δε αποδεχεται !
Θνητος

a είπε...

Κρατάω το νόημα το οποίο είναι ολοφάνερο.
Όσον αφορά το αν ο άνθρωπος είναι ο κραδασμός του... έτσι όπως περιγράφεται προφανώς είναι, αρκεί κάποιος να μην υπερτιμάει τον εαυτό του και να μην έχει αυταπάτες όσον αφορά την σχέση του με τον κόσμο.
Καλημέρα!

morfeas είπε...

Συμφωνώ πως η ζωή δεν είναι σκέψη, αλλά συνυπογράφω την καρτεσιανή ρήση αμφισβητώ άρα σκέφτομαι, σκέφτομαι άρα υπάρχω. Αν αναλογιστούμε μάλιστα ότι αν την διαδικασία της αναπνοής ή των καρδιακών χτύπων την είχε αναλάβει η σκέψη ο θάνατος θα ήταν πολλά βήματα πιο κοντά μας. Το να αγγίζουμε όμως ακραίες φονταμενταλιστικές θρησκευτικές ιδέες του τύπου πως ο Θεός θα μας φροντίσει όπως τα πετεινά του ουρανού δημιουργεί στρεβλές παραδοχές σε εμάς τους απαίδευτους και αριβίστες ανθρώπους ωθώντας μας σε πρακτικές ωχαδερφισμού. Δίνοντας πρόσφορο έδαφος σε κάπηλους να εκμεταλλευτούν την κατάσταση δημιουργώντας δόγματα τάζοντας μάννα εξ ουρανού και τότε αντί να στρεφόμαστε και να εκσκάπτουμε μέσα μας θα στρέφουμε το βλέμμα μας ψηλά περιμένοντας το μεσημεριανό μας. Φυσικά δεν θα πρέπει να λησμονούμε το “συν Αθηνά και χείρα κίνει” και να δρούμε ορίζοντας όσο μπορούμε το μέλλον μας και όχι να μένουμε άβουλοι θεατές στην παράσταση της ζωής μας. Άλλωστε πώς θα μπορούσε μια κατ΄ ομοίωση εικόνα του θεού να είναι μοιρολατρική; Ο άνθρωπος είναι οι επιλογές του κατά τους Σάρτρ και Γκάντι.
Μπορεί να ακούγετε είτε δελεαστικό είτε υπαρκτό το γεγονός της λεγόμενης θείας πρόνοιας αλλά ποίος από εμάς που διαβάζει, ενστερνίζεται και αναπαράγει αυτές της θεωρίες θα αποτολμούσε να αφεθεί σ' αυτό το θεϊκό κύμα προσμένοντας την ελεήμονα δράση της μυστικής αυτής συμφωνίας μη φροντίζοντας το αύριο το δικό του και των παιδιών του; Συνεπώς αφήνουμε την ανάλυση της αυτής ιδέας στην σφαίρα της σκέψης χωρίς να ριψοκινδυνεύουμε να την πράξουμε, οπότε μπλέκουμε πάλι στα δίκτυα της σκέψης όσο και αν θέλουμε να απεμπλακούμε από αυτή.

Αν είμαι σε θέση να αντιλαμβάνομαι την γυμνή καρδιά, την αύρα και την αόρατη ακτινοβολία των άλλων ανθρώπων και να έχω σιωπηλή επαφή τότε μάλλον μονολογώ τις περισσότερες φορές, γιατί δεν νομίζω να είναι αμφίδρομη αυτού του είδους η επικοινωνία. Είναι θεμιτό κάποιος σε μια περίοδο της ζωής του να κλείνετε στον εαυτό του και να παρατηρεί τον περίγυρό του αλλά αυτό δεν είναι επικοινωνία, είναι μαθητεία. Αλλά το να αποκόβω τον λώρο της επικοινωνίας με τους γύρω μου πιστεύοντας πως δεν με καταλαβαίνουν τότε μάλλον κάποιο λάθος κάνω και ο ίδιος. Πρέπει όμως να ξεπεράσουμε σκοπέλους όπως αυτούς των εξωγενών μας μορφωμάτων για να έχουμε μια ουσιώδη επαφή. Όσο αφαιρούμε επίπεδα από το ανθρώπινο κρεμμύδι και πλησιάζουμε τον πυρήνα τόσο αντιλαμβανόμαστε την πανανθρώπινη ομοιότητα και τότε γνωρίζοντας αυτή την ομοιότητα τι ανάγκη θα είχαμε να επικοινωνούμε με κάτι που είμαστε ίδιοι. Συνεπώς όσο είμαστε ακόμα στις πάνω πάνω φλούδες αυτού του κρεμμυδιού βιώνουμε την ανάγκη για επικοινωνία με το διαφορετικό.

Άνθρωπος που δεν έχει φίλους ή είναι θεός ή αγρίμι - Αριστοτέλης

fwtis είπε...

ΠΩΣ ειναι δυνατον να ειναι ολοφανερο κατι τελειως αμφιλεγομενο οπως ειναι η ενοια του θεου ;!
Δρα ο θεος ή δεν δρά ;
Ειναι το ιδιο το Συν-Παν ;
Ή ειναι καθαρα πνευμα-ενεργεια ;
Ειναι παντοδυναμος ή δεν ειναι ;
Ειναι 1 , 2 ή πολλοι ;

Ετοιμολογικα θεος = αυτος που τρεχει γρηγορα!
Επισης, οι θεοι κατα την αρχαιοτητα , πριν επικρατησει η μονοθειστικη θρησκεια (ιουδαισμος) και οι αιρεσεις της (χριστιανσμος-μωαμεθανισμος).Λογο του οτι εχουν 1 και τον ιδιο θεο , τον γιαχβε ή γεχοβα ή ιεχωβα ή τζεχοβα αναλογα με την εβραικη προφορα ,ηταν (οι θεοι) ΚΑΙ χθονιοι (βλεπε πλουτωνα).
Αντιθετως οι δαιμονες ηταν αγαθα πνευματα.
Αρα οι δαιμονες ηταν καθαρα πνευματικα οντα και οι θεοι εμπλεκοταν με τους ανθρωπους ειτε για "καλο" ειτε για" κακο".
Ολα αυτα βεβαια ειναι ενοιολογικα !
και κατα καποιο τροπο εχουμε διαστρεβλωσει αυτα που λεμε με τις αλλαγες των νοηματων.
---------
Να πω και αλλο παραδειγμα
""Όλα τα πράγματα, όταν γίνουν σκέψεις, εκφυλίζονται.""
Αυτο τι σημαινει ;
Τα πραγματα γινονται σκεψεις ;;;
ή μηπως οι λογοποιημενες σκεψεις (λογος) δημιουργουν πραγματα !
"Εν αρχη ην ο λογος" αρχιζει η γεννεση !

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...